คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : PART 2 :เพื่อนบ้านที่เพิ่งรู้จัก
PART 2 :เพื่อนบ้านที่เพิ่งรู้จัก
ชั้นเหลือนายอยู่คนเดียวแล้ว
นายจะช่วยอยู่ข้างๆชั้นจนกว่าชั้นจะสามารถอยู่คนเดียวได้อีกครั้งได้มั้ย
....................................................................................................................
“อ้าวมาแล้วหรอ”เสียงของมือเบสประจำวงลุกขึ้นก่อนจะเดินไปดูคนที่เข้ามาเยือน
“ตาบวมขึ้นนะยังไม่หายเศร้าอีกเหรอ”น้ำเสียงเป็นห่วงเป็นใยของเพื่อนสนิทเอ่ยต่อ ร่างบางได้แต่ส่ายหัวไปมาก่อนที่จะเดินผ่านคานนมาวางกระเป๋าไว้บนโต๊ะ
“มิคุมาแล้วหรอ”ร่างบางหันไปตามต้นเสียงก็เห็นร่างสูงเดินมาพร้อมโน้ตเพลงที่เขียนค้างไว้ในมือแสดงให้เห็นว่าร่างสูงกำลังทำงานอยู่ ร่างบางได้แต่ยิ้มนิดๆให้ร่างสูงก่อนจะเดินเข้าไปกอดร่างสูงท่ามกลางสายตาของคนรอบข้าง
“มีอะไรรึป่าว”ร่างบางส่ายหัวพลางซบลงที่ไหล่สูงก่อนร่างสูงสัมผัสได้ถึงความชื้นที่เริ่มมากขึ้นเค้ารู้ได้ในทันทีว่าคนๆนี้เบาะบางมากแค่ไหน
“นี่ จะยืนอยู่ตรงนี่อีกนานไหม”คานนพูดแทรกขึ้นก่อนที่เทรุจะดันมิคุเดินไปที่ห้องข้างๆก่อน
“นี่ มิคุนายคบกับเทรุแล้วหรอ”คานนพูดขึ้นขณะที่ร่างบางพยายามเช็ดคราบน้ำตาที่เลอะอาบทั่วใบหน้าขาวเนียน
“อือ หลายเดือนแล้วล่ะ แต่รู้สึกห่างๆกันอย่างไงไม่รู้”ร่างบางพูดพลางเปิดประตูเข้าไปก็เห็นคนสองคนนั่งคุยกันคนหนึ่งเรียกได้ว่าหน้าตาน่ารักแต่ก็ดูเท่ไปอีกแบบกับอีกคนมีเอกลักษณ์ที่ไม่เหมือนใครเพราะทรงผมที่ดูหยิกกับแว่นกันแดดอันใหญ่สีสันสดใส
“นี่ ทาคุยะกับยูกิ มือกีต้าร์กับคีย์บอร์ดคนใหม่ของวงเรา”มิคุเดินเข้าไปดูทั้งคู่ใกล้ทำเอาทั้งสองสะดุ้งเมื่ออยู่ๆคนที่พวกเค้าเพิ่งรู้จักมาเล่นจ้องซะขนาดนี้
“ทาคุจังน่ารักจังเลย”มิคุพูดพลางเดินเข้าไปกอดจูบที่ริมฝีปากบางของเด็กหนุ่มแบบไม่ให้ตั้งตัวทำเอายูกิที่อยู่ข้างๆอึ้งไปเลย
“ยูกิอย่าเพิ่งน้อยใจนะ”ว่าแล้วร่างบางก็มาจูบเบาๆให้มือคีย์บอร์ดก่อนที่จะเดินมาพูดกับคานนทิ้งให้ทั้งสองนิ่งอึ้งกับเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นอย่างงงงวยกล้วยทอด
“อ่ะลืมเตือนพวกนายไปซะแล้ว”คานนได้แต่ปลงเพราะเค้ารู้ตั้งแต่แรกแล้วว่าร่างบางต้องทักทายคนแบบนี้เสมอแต่ก็เป็นแค่บางกรณี
“อ้าวเป็นไงบ้าง มิคุสองคนนี้โอเคไหม”เทรุกิเดินเข้ามาพร้อมเอกสารในมือ
“น่ารักมากๆเลย”
“พวกนายคง........”เทรุกิพยายามมองดูพวกนั้นแล้วนึกเค้าก็เคยโดนตอนที่เพิ่งเข้าวงใหม่ๆมิคุชอบแกล้งคนที่ประหม่าหรือคนที่กำลังตื่นเต้นเป็นประจำ
“นายนี้น่าจริงๆเลย”เทรุกิเดินมาลูบหัวมิคุพลางให้สมาชิกใหม่ทั้งสองนั่งก่อนที่พวกเค้าทั้งหมดจะนั่งลงตาม
“พอดีว่าชั้นจะบอกว่าให้พวกนายเตรียมตัวให้ดีๆนะก่อนจะเริ่มจะเริ่มงานนะ”เทรุกิพูดแบบยิ้มแต่ก็สร้างความประทับใจให้คนที่ฟังสองได้อย่างมาก
“ว่าแต่พวกนายมีที่พักกันยังล่ะ”สมาชิกทั้งสองมองหน้ากันก่อนที่จะหันมามองหัวหน้าวงคนเก่ง
“ยูกิมีแล้วนะครับแต่ผมเพิ่งมาถึงโตเกียวเลยไม่ได้ที่พักนะครับ”สมาชิกเก่ามองหน้ากันก่อนที่คานนทำท่าจะเอ่ยชวนแต่ก็มีเสียงแทรกขึ้นมาก่อน
“เดี๋ยวชั้นให้ทาคุยะอยู่กับชั้นก่อนล่ะกันถ้าไปอยู่กับคานนกลัวจะเกิดอะไรไม่ดีขึ้นนะ”พูดพร้อมเหล่มองคานนที่ตอนนี้รู้สึกสายตาแปลกๆของหัวหน้าวงถึงกับสะดุ้ง
“เห้ย!! หมอนี่ไม่ใช้สเปคชั้นอย่าเข้าใจผิดสิ”คานนรีบปฏิเสธทันควันก่อน โดยที่ไม่รู้ว่ามันเหมือนขุดหลุมฝั่งศพตัวเอง ทำเอาทุกคนทำหน้าแทบทำหน้ากันไม่ถูกโดยเฉพาะทาคุยะ
“ตะ.....แต่”มิคุเหมือนพยายามจะแย้งขึ้นมาแต่ก็ถูกแทรกขึ้นมาอย่างช่วยไม่ได้
“นายไม่ต้องเสนอตัวเองเลยนะ มิคุ นายแค่ดูแลหมาก็จะไม่ไว้อยู่แล้ว”มิคุทำหน้าเศร้าก่อนจะไม่พูดอะไรแล้วเดินไปนั่งที่เก้าอี้ข้างคานน
“งั้นตามนี้นะ ทาคุยะชั้นให้กุญแจกับแผนที่ไปก่อนนะ เดี๋ยวชั้นจะแวะกลับไปทีหลังนะ”เทรุกิพูดจบก็ยื่นกุญแจพร้อมกับแผนที่เขียนไว้ก่อนหน้านี้ไม่นาน
ร่างสูงไม่ได้สังเกตเลยว่าร่างบางทำหน้าไม่พอใจอยู่ก็เพราะว่าเทรุกินั้นไม่เคยให้ใครไปพักที่บ้านหรือแม้แต่เค้าที่เป็นคนรักกัน
“เทรุจังวันนี้ชั้นกลับก่อนนะพอดีปวดหัวนะ”ร่างบางไม่รอฟังคำตอบจากร่างสูง เค้ารีบเปิดประตูและปิดอย่างดังทำเอาสมาชิกในวงคนอื่นๆพอจะรู้ได้แล้วว่านักร้องนำคนเก่งนั้นดูท่าจะโกรธอย่างหนัก
“ดูท่าคนสวยจะโกรธว่ะ”คานนพูดพลางเดินไปกระซิบข้างเทรุกิ เทรุกิอึ้งๆก่อนจะตัดสินใจเดินตามแต่เมื่อเปิดประตูออกไปก็ไม่พบร่างบางทำเอาร่างสูงแทบจะทำอะไรไม่รู้
“ชั้นว่าวันนี้นายไปดูคนสวยหน่อยเถอะก่อนที่เค้าจะเลิกกับนายอ่ะนะ”
“ไม่เป็นไรวันนี้ชั้นมีเรื่องต้องคุยกับผู้จัดการต่อนะ ไปก่อนนะ”ร่างสูงเดินไปหยิบเอกสารก่อนจะเดินไปยังห้องผู้จัดการก่อนจะเดินลับหายไปจากสายตาของคานน
“เพราะอย่างนี้ไง มิคุมันถึงกังวลตลอดเวลา”คานนถอนหายใจเฮือกใหญ่กอ่นที่จะมานั่งอ่านหนังสือที่คั่นค้างไว้
“เออ คานนซังครับมิคุซังกับเทรุกิซังเป็นอะไรกันเหรอครับ”ทาคุยะกับยูกิหันมาถามคนที่กำลังอ่านหนังสืออย่างสนอกสนใจ
“ก็อย่างที่เห็นพวกนั้นมันเป็นแฟนกันแต่ก็นะ ทะเลาะกันบ่อยเหมือนกันก็อย่างที่เห็นเทรุมันเอาจริงเอาจังกับงานมากไปหน่อยเลยไม่ค่อยมีเวลาน่ะนะ”คานนตอบอย่างเซ็งๆใช่ตอนแรกเค้าก็ตกใจเหมือนกันเพราะเค้าไม่ตอนได้ยินครั้งแรกก็ตกใจมากเพราะอะไรกันทำไมมิคุถึงต้องคบกับไอ้หมอนั่นด้วย
“เรื่องนี้ห้ามบอกไคตกลงไหม”คานนไม่ลืมที่จะสั่ง ทั้งคู่พยักหน้าพร้อมกัน
........................................................................................................
“ฮึกๆ”เสียงสะอื้นดังออกมาจากร่างบางที่กำลังขับรถแต่ทันทีใดนั้นเค้าก็เจอคนๆหนึ่งกำลังจะข้ามถนนซึ่งตัวเค้าเองก็รีบเหยียบเบรกเต็ม
“คุณเป็นอย่างไงบ้างครับ”ร่างบางรีบจอดรถแล้วเข้ามาดูคนร่างสูงที่ลงไปนั่งกับพื้นเพราะล้มเนื่องจากหลบรถของเค้า
“ขับรถภาษาอะไรเนี่ย”ร่างสูงโว้ยทำเอาร่างบางน้ำตาคลอหลังจากที่พยายามกั้นตั้งนาน
“ขอโทษครับ ผมขอโทษ”ร่างบางก้มหน้าก้มตาขอโทษทำเอาร่างสูงรู้สึกผิดเล็กน้อย
“อ่า ไม่เป็นไรเอางี้นายจะช่วยพาชั้นไปทำแผลหน่อยได้มั้ย”ร่างสูงพร้อมดันตัวลุกขึ้นร่างบางเห็นดังนั้นรีบเข้าไปพยุงช่วย
“ได้ครับผมพาไปทำแผลที่บ้านล่ะกันนะครับเพราะจะถึงบ้านแล้ว”ร่างบางพยุงร่างสูงมาที่รถพลางเปิดประตูข้างที่นั่งคนขับให้
..........................................................................................................
“เออ คุณเป็นอย่างไงบ้างครับ ปวดอยู่อีกไหม”ร่างบางถาพลางพินิจพิจารณาดูผ้าที่พันแผลอยู่
“โอเคแล้วล่ะ อือ ว่าแต่นายนี้น่ารักดีนะไม่ยักรู้ว่าอยู่คอนโดเดียวกันนะเนี่ย”
“เอ๋ จริงหรอครับคุณอยู่ห้องไหนล่ะครับ”ร่างบางทำหน้าครุนคิดเล็กน้อยก่อนจะเก็บยาที่ใช้ทำแผลใส่เข้ากล่อง
“ก็ถัดจากนายสามห้องไง”มันสร้างความประหลาดใจให้ร่างบางไม่น้อยเค้าไม่เคยรู้เลยว่าร่างตรงห้าจะไม่เคยสังเกตเห็นเค้าเลยนะเนี่ย
“งั้นก็ยินดีที่ได้รู้จักนะชั้น โช
“อา.....ยินดีที่ได้รู้จักครับโชคุงผมมิคุ....”ก่อนที่ร่างบางจะบอกอะไรไปมากกว่านี้โชก็เอามือปิดปากก่อน
“ ชั้นรู้วงan caféช่ายไหมชั้นนายจากนิตยสารนะ”ร่างบางพยักหน้าก่อนจะลุกขึ้นเอากล่องยาไปเก็บไว้ที่เดิม
“นายมีอะไรที่ไม่สบายใจใช่ไหม”มิคุหันมามองพลางยิ้มให้นิดๆก่อจะเดินเข้าใกล้ร่างสูงที่นั่งอยู่บนเก้าอี้
“อยากรู้หรอ”ร่างบางพูดเสียงเซ็กซี่ก่อนจะโน้มหน้าเข้าใกล้ร่างสูงแต่ก็ผละออกมา
“งั้นชั้นขอตัวก่อนไม่อยากรบกวนนาย”ร่างบางพยักห้าก่อนจะเดินไปส่ง
“นายนี่ใจดีจิงๆแต่อย่าใจดีกับคนอื่นเกินไปและพาเข้าห้องนะเพราะอย่างนายอย่าโดทำมิดีมิร้ายได้นะขอเตือน”ร่างสูงพูดก่อนจะหอมแก้มร่างบางทำเอาร่างบางเขินนิดๆ
_________________TBC___________________
ความคิดเห็น