คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : HBD : Tachibana KeiTa [16-12-07]
"ไม่เห็นมีอะไรถูกใจเลย" ใบหน้าหวานมองไปตามร้านรวงต่างๆในห้างสรรพสินค้า
"จะเอาอะไรดีนะ" มือขาวยกขึ้นปาดเม็ดเหงื่อที่ชื้นตามไรผม
"อันนี้ก็ไม่ดี อันโน้นก็ไม่สวย"
ถ้าหากว่ามีใครเดินผ่านไปมาก็คงอดไม่ได้ที่จะหันกลับมามอง เรือนร่างเล็กผิวขาวดุจหิมะดูบอบบางซะยิ่งกว่ากระดาษ เสียงหวานไพเราะคลอเคล้ากับลมเย็น เส้นผมสีนิลคลอเคล้าใบหน้าหวานขาวนวลยิ่งขับให้น่าหลงใหล เสียงหวานที่เอ่ยพูดกับตัวเองนับครั้งไม่ถ้วนยิ่งทำให้ผู้คนที่เดินผ่านไปผ่านมายิ่งหลงใหลเรือนร่างนี้มากเข้าไปอีกโดยที่ไม่รู้เลยว่าเรือนร่างเล็กนี้คือคอรัสประจำวงและประจำใจของใครบางคน
"เรียวเฮ" เสียงเรียกแผ่วเบาและฝ่ามือที่ตบปุบลงมาที่ไหล่ทำเอาร่างเล็กสะดุ้งเฮือก
"อ้าวพี่ยูตะ มาอิ มิโฮะ" เรียวเฮยิ้มให้ทุกคน
"ว่าไงห๊ะเรามาทำอะไรหล่ะแล้วนี่เจ้ากอริลล่าอยู่ไหน" ยูตะขยี้ผมของเรียวเฮเล่นอย่างเอ็นดู
"อยู่ที่บริษัทครับแล้วนี่มาทำอะไรกัน"
"มาซื้อของให้พี่กอรอลล่ากล้ามโตหน่ะซิค่ะ!" หญิงสาวใบหน้าละม้ายเหมือนยูตะผสมเคตะเอ่ยบอกแล้วยิ้มกว้างกอดแขนข้างหนึ่งของเรียวเฮ
"พี่เรียวจังไปหาอะไรกินกันดีกว่านะค่ะ" หญิงสาวอีกคนที่ใบหน้าละม้ายเหมือนเคตะกอดแขนอีกข้างที่วางของเรียวเฮ
"เอ่อ…"
"ไปเถอะเดี๋ยวพี่ใช้บัตรเจ้ากอริลล่าจ่ายเอา 555" เรียวเฮเพียงแต่ยิ้มเพราะรู้ว่าไม่ว่ายังไงยูตะก็เป็นคนจ่าย
"ไปเถอะนะค่ะ นะๆๆๆ มาอิอยากกินข้าวกับพี่เรียวเฮ"
"นะๆๆๆ มิโฮะอยากคุยกับพี่เรียวจัง"
"ก็ได้ๆ งั้นไปกันเลยนะ!"
"กินเยอะๆนะเรียวเฮ แล้วถ้าช่วงไหนไม่มีคอนหน่ะไปที่บ้านบ้างนะคุณพ่อกับคุณแม่เค้าบ่นคิดถึง" เรียวเฮยิ้มรับ
เรียวเฮรู้ว่าที่ยูตะพูดนั้นคือเรื่องจริง ตอนที่เรียวเฮกับเคตะคบกันในคืนวันเกิดวันรุ่งขึ้นเคตะก็พาเข้าไปหาท่านทั้งสองเพื่อแนะนำว่าคบกันแล้วและก็น่าแปลกที่ท่านทั้งสองยินดีและพูดเหมือนกับว่ารู้อยู่แล้วว่าเรื่องแบบนี้จะต้องเกิด
แต่เรียวเฮก็คงไม่รู้อีกอย่างหนึ่งที่ว่าพ่อแม่ลูกย่อมเหมือนกัน เคตะเล่าเรื่องทุกเรื่องให้ครอบครัวฟังและที่สำคัญและมากหน่อยเห็นจะเป็นเรื่องของจิบะ เรียวเฮคนนี้คนที่กุมหัวใจทั้งดวงของทาจิบานะ เคตะเอาไว้
"พี่เรียวเฮทานนี่นะค่ะ"
"พี่เรียวจังท่านนี่ซิค่ะ"
และนี่คงเป็นอีกสิ่งหนึ่งที่เรียวเฮรู้ว่าครอบครัวทาจิบานะต้อนรับตนแค่ไหน ตั้งแต่วันแรกที่ฟรอ์มวงวินส์ขึ้นมาสองสาวตัวยุ่งก็วิ่งเข้ามากอดตนซะงั้นทั้งๆที่พี่ชายตัวเองก็ยืนอยู่ใกล้ๆและก็ต้องทำให้เรียวเฮยิ้มเขินก็เพราะเหตุผลของเจ้าหล่อน 'ก็พี่สวย หนูชอบ'
"บ๊ายบายแล้วเจอกันนะค่ะ!!!" สองสาวโบกมือลาด้วยรอยยิ้มหวานที่เป็นสุข วันนี้ได้กินข้าวกับนางฟ้าแล้ว!!!!
"โชคดีนะ ขอบคุณครับพี่ยูตะที่เลี้ยงอาหารผม" เรียวเฮก้มหัวลงขอบคุณ
"ไม่เป็นไรๆ รีบๆกลับหล่ะเจ้ากอริลล่าโทรมาตามแล้วนิ" เรียวเฮยิ้มรับแล้วผละออกไปอีกทาง
"น่าอิจฉาพี่เคตะเนอะได้ครอบครองนางฟ้าไว้คนเดียว" มิโฮะมองตามหลังเรียวเฮแล้วยิ้มบางๆ
"งั้นตอนนี้เราทั้งสองก็ครอบครองเทพบุตรสุดหล่อไปก่อนแล้วกัน!" สิ้นคำหญิงสาวทั้งก็เกาะแขนพี่ชายใหญ่ของบ้านคนละข้างทันที
"เรียวเฮไปไหนมา!!!" เมื่อเดินเข้าบ้านพักมาเคตะก็วิ่งถลาเข้ามาหาร่างเล็กทันที
"ไปข้างนอกมาหน่ะซิถามได้! ร้อนก็ร้อนอะไรอีกหล่ะเนี่ย!" เรียวเฮคิ้วขมวดใส่
"แหง่ะ! เรียวเฮหง่ะอย่าใจร้ายกับผมดิ" เคตะพองลมมองกระเง้ากระงอด
"แล้วนี่ทำไมยังไม่อาบน้ำมันจะบ่ายแล้วนะ!!" เมื่อเห็นว่าร่างสูงยังอยู่ในชุดเสื้อกล้ามสีขาวกับกางเกงขาสั้นสีแดงก็วีนอีกรอบ
"ก็รอเรียวยะ…"
"จะมารอทำไมไปอาบน้ำเดี๋ยวนี้นะ!!!!!!" สิ้นเสียงตวาดเคตะก็รีบวิ่งเข้าไปอาบน้ำทันที
คงหาดูได้ยากนักที่ผู้ชายตัวโตๆ กล้ามใหญ่ๆจะกลัวผู้ชายตัวเล็กบอบบางที่ใบหน้าหวานราวกับเทพธิดานางฟ้าเพียงคนเดียว ที่เรียวเฮตวาดไม่ใช่ว่าไม่รัก ไม่ใช่ว่าโกรธแต่เพราะมีอะไรบางอย่างที่อยากจะทำด้วยกันตั้งหาก
เรียวเฮกับเคตะคบกันมาได้จะเดือนนึงแล้วทั่งคู้เริ่มคบกันตั้งแต่คืนวันเกิดของเรียวเฮและเจ้ากอริลล่ากล้ามโตก็ย้ายมาอยู่กับเรียวเฮซะเลย
"เสร็จแล้วครับ" เคตะเดินเช็ดผมออกมานั่งที่โซฟา
"ทำไมไม่เช็ดให้แห้งก่อนนะ" เรียวเฮเดินเข้ามาทางด้านหลังแล้วดึงผ้าเช็ดผมจากมือใหญ่ไปเช็ดให้
"รู้ไหมห๊ะ? วันหลังเช็ดให้แห้งก่อนนะถึงจะเป็นกลางวันแต่เราก็ไม่สบายได้นะ" เคตะเพียงแต่ยิ้มรับแล้วนั่งนิ่งๆให้คนรักเช็ดผมให้
เคตะรู้ว่าที่เรียวเฮคอยบ่น คอยว่านั่นเพราะอะไรถ้าไม่ใช่เพราะรักก็ลองดูซิขนาดปากก็บ่นไปแต่สองมิอเล็กก็ช่วยกันเช็ดเส้นผมสีดำสนิทอย่างเบามือ แม้บางครั้งที่เคตะทำผิดพลาดแล้วโดนเรียวเฮต่อว่าเพียงไม่นานคนตัวเล็กก็จะเดินเข้ามาพร้อมกับนมอุ่นๆสักแก้ว แค่นั้นก็ทำให้เคตะคนนี้รักจนโงหัวไม่ขึ้นแล้ว
"เคตะเดี๋ยวไปทานข้าวนะ"
"เอ๊ะ? เรียวเฮจะไปไหนครับ" เคตะที่รับรู้ว่าคำพูดเปลี่ยนไปก็เอ่ยถามแล้วหันหน้ามาหาเรียวเฮที่ยืนอยู่ข้างหลัง
"ข้างนอก ไปนะ" ว่าแล้วก็เดินไปเลยไม่สนเสียงเรียกของเคตะ
"อะไรอ่ะ! บทจะมาก็มา บทจะไปก็ไป! ทิ้งคนหล่อได้ไง!!?"
แล้วเคตะกอริลล่าผู้น่าสงสารก็ต้องเดินไปกินข้าวตามคำสั่งเมียรัก เมื่อเข้ามาก็ทำหน้างงๆที่เจอซุปมิโซะวางไว้อยู่บนโต๊ะและตามด้วยของชอบเค้าทั้งนั้นแถมด้วยแกงกิมจิอีกถ้วยใหญ่
"ทำไมวันนี้เรียวเอาใจเค้าจัง" หัวคิ้วขมวดมุ่นแต่ก็ไม่ได้คิดอะไรมากมายแล้วเคตะก็ต้องนั่งทานอาหารคนเดียว
ทำไม!! ทำมายยยยย!!!? พระเจ้าถึงกลั่นแกล้งคนหล่อเยี่ยงผม! ตื่นมาตอนเช้าหาเมียไม่เจอ!! โฮกกกกก!! เมียหาย! พอเมียกลับบ้านมาก็ออกไปอีกแล้ว โฮกกกก! คนหล่อเครียด!!! คนหล่ออยากตาย!!!! แต่ถ้าผมเกิดตายแล้วเรียวเฮมีคนใหม่หล่ะ? ไม่ๆๆๆ หน้าตาหล่อๆอย่างผมก็อยู่ให้โลกมีชีวิตชีวาต่อไป!!~
แสงตะวันเริ่มทอประกายเป็นสีส้มและเป็นสีทึบเมื่อเวลาล่วงเลยไปมากโข ร่างสูงยาวนอนเหยียดอยู่บนโซฟากำลังตกอยู่ในนิทรารมณ์อย่างยากที่จะปลุกให้หลุด ใบหน้าคมเข้มคิ้วขมวดสองมือกอดอกเพราะอากาศที่เริ่มจะเย็นลงในช่วงปลายปี แม้จะอยู่ในบ้านแต่ร่างยาวนี่ก็ลืมที่จะเปิดฮีสเตอร์ไว้
ใบหน้าคมเข้มที่ขมวดยุ่งกลับแปรเปลี่ยนเป็นค่อยๆยแย้มยิ้มเพราะรู้สึกถึงไออุ่นจากสองมือนิ่ม ฝ่ามือหนาจับมือนิ่มไว้ข้างหนึ่งแล้ววางไว้ที่หน้าอก มุมปากยกยิ้มระบายทั้งๆที่ยังคงหลับสนิท ท่าจะหลับฝันดีนะ
ร่างเล็กลงนั่งข้างๆร่างยาวเหยียดที่นอนแล้วดูท่าทางจะไม่สบายนักเพราะขายาวเลยพนักเท้าแขนไป มือข้างที่เหลือยกขึ้นลูบแก้มสากเบาๆแล้วก็ยกยิ้มบ้างตามใบหน้าคมที่ยังยิ้มไม่เลิก เหมือนคนบ้าเลยนะตากอริลล่ากล้ามโต
"อืมม.." เมื่อรู้สึกถึงไออุ่นที่คุ้นเคยก็ลืมตาขึ้นก็พบกับใบหน้าหวานที่ยิ้มรับ
"เรียวเฮไปไหนมาครับ" เคตะค่อยๆลุกขึ้นนั่ง
"เคตะทำไมมานอนที่นี่หล่ะไม่เข้าไปในห้อง" เรียวเฮเลี่ยงคำตอบ
"ก็ผมอยากรอเรียวเฮนินา ว่าแต่ไปไหนมา" สองมือที่จับกุมกันอยู่ยังคงปล่อยจากกัน
"รอทำไมแล้วนี่ทานข้าวหรือยัง"
"ยังครับ เรียวไปไหนมา"
"เคตะทำไมไม่เปิดฮีสเตอร์หล่ะ"
"จิบะ เรียวเฮคุณไปไหนมา" เคตะขมวดคิ้วยุ่งมองคนที่คอยเลี่ยงคำถาม
"…เฮ้อ…ก็ได้ๆ" เมื่อเห็นว่าสายตาของร่างสูงคาดคั้นเรียวเฮก็เลยต้องยอมตามความจริง
"ฉันไปทำเค้กให้วันเกิดกอริลล่าที่ไหนก็ไม่รู้"
"เอ๊ะ? วันนี้วันเกิดผมเหรอ?" เคตะชี้นิ้วมาที่ตัวเองอย่าง งงๆ
"ก็ใช่หน่ะซิ! อย่าบอกนะว่าลืมวันเกิดตัวเองอ่ะ ทุกปีเลยนะนายเนี่ย!" เรียวเฮส่ายหน้าอย่างเหนื่อยใจ
"ก็ผมจำไม่ได้นินาแต่ว่าผมก็จำเรื่องของเรียวเฮได้นะ …ทุกเรื่องเลย" เคตะมองจ้องใบหน้าหวานที่แดงระเรื่อ เรียวเฮแสร้งทำเป็นยุ่งโดยการแกะกล่องเค้ก
"แล้วนี่ไปทำเค้กที่ไหนอย่าบอกนะว่า…"
"บ้านริวหน่ะซิ ไม่งั้นจะมาช้าเหรอ?" หันมาค้อนเล็กๆแล้วยิ้มให้เค้กตัวเองที่ออกมาสวยงาม
"สวยจังเลยเนอะ" เคตะมองใบหน้าหวานที่ยกยิ้มอย่างภูมิใจ
"ใช่ไหมหล่ะ? เราวาดตั้งนานแหน่ะกว่าจะได้ตัวกอริลล่ามาเนี่ย คริๆ" หัวเราะคิกคักอย่างสนุก
"ผมหมายถึงเรียวเฮต่างหาก"
เคตะเชยคางมนให้หันมาทางตัวเองแล้วประกบจูบ ริมฝีปากเย็นเหยียบทาบทับกับกลีบปากบางสีฉ่ำ เรียวเฮยกแขนโอบรอบคอของร่างสูง ฝ่ามือหนาดันท้ายทอยให้เข้ามารับรสสัมผัส รสหวานที่แลกกันนั้นหวานยิ่งกว่าเค้กก้อนไหนๆซะอีกแล้วยังงี้จะไม่ใช่ทาจิบานะ เคตะหลงรักจิบะ เรียวเฮได้ยังไง จริงไหม??
เค้กช็อคโกแลตผสมกาแฟที่แต่งด้วยครีมสีขาวแก้เลี่ยนและยังมีรูปประจำตำแหน่งของเจ้าของวันเกิดอีกด้วยคือกอริลล่าสีฟ้า เค้กสองปอด์นตอนนี้อยู่เพียงอีกแค่นิดหน่อยเท่านั้นเอง
เป็นประจำทุกปีก่อนที่เรียวเฮกับเคตะจะคบกันทั้งสองก็จะฉลองวันเกิดด้วยกันสองคนบางทีก็มีไปแจมกับครอบครัวของเคตะบ้างเพราะอีกวันก็คือพรุ่งนี้จะเป็นวันเกิดของริวอิจิ คอรัสของวงอีกคนทางบริษัทเห็นว่าควรที่จะเลี้ยงพร้อมกันไปเลยเพื่อความประหยัด
"เคตะไม่ถามหาของขวัญหน่อยเหรอ" เรียวเฮถามเคตะตาแป๋วแล้วยื่นส้อมที่มีเนื้อเค้กรสอร่อยป้อนร่างสูง
"ไม่หล่ะครับ แค่มีเรียวเฮคนนี้อยู่มันก็เป็นของขวัญที่ดีที่สุดสำหรับผมแล้ว" เคตะยิ้มให้แล้วหอมแก้มเนียนไปฟอดใหญ่
"ไม่เอาจริงๆเหรอ" ถามด้วยสีหน้าที่ผิดหวังเล็กๆ
"ครับๆ ไหนหล่ะของขวัญผม" เคตะแบมือใหญ่ไปตรงหน้าเรียวเฮ
"…ฉันไง" วางมือลงฝ่ามือใหญ่นั่นแล้วยิ้มหวานให้
"…!?…"
"ของขวัญที่นายเคยขอไว้ไง" เรยวเฮยิ้มให้อีกครั้งก่อนจะลุกขึ้นแล้วเดินเข้าห้องนอนไป
"… … เรียวรอผมด้วย!!!" เมื่อเคตะนึกได้ก็รีบวิ่งตามไปทันที
ท่าทางคืนนี้เคตะคงจะของขวัญที่ล้ำค่าที่สุดแล้วหล่ะนะ แก้วใสที่บอบบางถูกเจียระไนอย่างสวยงามย่อมมีคนอยากที่จะสัมผัสแต่ถ้าเจ้าของเป็นกอริลล่ากล้ามโตใครหล่ะจะกล้าสัมผัส จริงไหม? เรื่องต่อจากนี้คือเรื่องของคนสองคนที่จะใช้ภาษากายสัมผัสและบอกรักซึ่งกันและกัน
"เรียวเฮครับ ถ้าวันเกิดผมแล้วผมขอตัวเรียวเฮเป็นของขวัญได้ครับ"
"เคตะนายจะบ้าหรือไง! อายุแค่สิบห้าจะมาขอฉัน!"
"ถ้าผมกับเรียวเป็นแฟนกันเมื่อไหร่อย่าลืมสัญญาหล่ะ ไม่งั้นผมจะลักหลับจริงๆด้วย"
"อย่ามาหื่นให้มากนะไอ้กอริลล่า! ฉันพี่นายนะเว๊ย!!"
"หื่นไม่หื่นเดี่ยวก็รู้กันครับ"
__________________________________
มีความสุขมากๆนะค่ะ เลิกบ้ากล้ามได้แล้วนะ คริๆ แค่นี้ก็จะฟาดนู๋ตายแล้ว!!
รักกะอาเฮียเรียวของนู๋นานๆนะค่ะ ^O^ ความสุขๆๆๆ รักๆๆๆ รักเคเรียว รักเคตะ รักเรียวเฮ รักริวอิจิ รัก W-inds!!!!
ความคิดเห็น