คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : Disorder story เรื่องวุ่นวาย ของยัยตัวร้ายกับนายปากดี Past 2
2
“และนี่ ปาร์คโซยอง ผู้ช่วยคนใหม่ของพี่จ้ะ” พี่ลีอึนแนะนำฉันกับทุกคนหลังจากแนะนำคนอื่นๆแล้ว
คนที่นั่งตรงข้ามฉัน ตาตี่ๆ ยิ้มเก่งๆ แล้วก็สูงไม่มากนัก-*- ดูแล้วน่าจะเข้ากับคนง่าย ชื่อโซแทยัง
ส่วนคนที่นั่งข้างๆเค้า ตัวสูงๆ หน้านิ่งๆ ไม่ค่อยยิ้มแย้มเท่าไหร่ ชื่อ คิมเฮียวจุน แต่เขาหล่อมากเลยแหละ สเป็คฉันเลย ><
ส่วนอีตาบ้าที่นั่งอยู่ๆข้างๆฉัน ชื่อ จางแทซอก จบค่ะ-*-
พี่ลึนหันไปพูดคุยกับสองหนุ่มตรงข้างหน้าฉัน ส่วนฉันต้องขยับย้ายที่ไปเรื่อยๆจนจะตกโซฟาอยู่แล้ว ก็เพราะตาแทซอกน่ะสิ ขยับมานั่งเบียดฉันอยู่ได้>O<
ฉันใช้มือดันคนข้างๆให้กระเถิบไป แต่ไม่มีทีท่าว่าจะไปขยับง่ายๆ
“นี่! นายแทซอก นายจะมานั่งเบียดฉันทำไม>O<”
“ก็ฉันจะนั่งตรงนี่ มันเป็นโซฟาของฉัน ฉันจะนั่งตรงไหนก็ได้”
“งั้นก็เชิญนั่งไปคนเดียวเหอะย่ะ!” ฉันพูดพลางลุกพรวดขึ้นมา แทซอกหัวทิ่มไปกับเพื่อนโซฟาทันที สมน้ำหน้า 55+
“นี่ 2 คนนั้น เล่นอะไรกันจ๊ะ”พี่ลีอึนหันมาถามพวกเรา หลังจากที่น่าจะได้ยินเสียงหัวแทซอกที่ฟาดลงไปบนโซฟา หุหุ
“ยัยบ้านี่มันแกล้งผมฮะ พี่ลีอึน”แทซอกพูดออกมา พลางเอามือถูๆบริเวณน่าผากที่มันไปโหม่งกับโซฟา
อ้าว! ไอ้บ้า ฉันไปแกล้งนายตั้งแต่เมื่อไหร่ฮะ!
“นี่! ฉันไปแกล้งนายตั้งแต่เมื่อไหร่ นายต่างหากที่มาแกล้งฉันก่อน”
“ก็เธอ..”
“เอาล่ะๆ พอทั้งคู่เลย-*-”พี่ลีอึนบอกหน่ายๆ
“พวกนาย 3 คน ไปแต่งตัวกันได้แล้ว เดี๋ยวมันจะสาย ชุดวางอยู่บนโต๊ะนะ”พี่ลีอึนบอก
ทั้ง 3 ลุกขึ้นไปหยิบชุดที่วางอยู่บนโต๊ะ แล้วเดินเข้าไปเปลี่ยนที่ห้องเปลี่ยนเสื้อผ้า
ทั้ง 3 ออกมาในชุดใหม่ บอกได้คำเดียวว่าพวกเค้าหล่อมากกก>O<
แทซอกหันมามองหน้าฉัน พลางแสระยิ้ม
เหอะ! อะไรอีกล่ะ
ฉันเดินออกมาขึ้นแท็กซี่ที่หน้าบริษัทเพื่อจะกลับบ้าน เพราะพี่ลีอึนบอกว่างานนี้เป็นงานสุดท้ายของวัน เลยให้กลับบ้านได้
ฉันนั่งมองออกไปนอกน่าต่าง มองวิวข้างนอกไปเรื่อยๆ
~ติ๊ดตี่ ติ๊ดตี่ ตี่ติ๊ด~
เสียงโทรศัพท์ของฉันดังขึ้น ฉันรีบควานหาโทรศัพท์ในกระเป๋า
หน้าจอโทรศัพท์โชว์เบอร์ที่คุ้นเคยเป็นอย่างดี
“ฮัลโหล สวัสดีค่ะพี่จางวุค^^”
“สวัสดีครับน้องโซยอง^^”
“เป็นยังไงบ้าง คุณแม่ให้โทรมาถามน่ะ สบายดีใช่มั้ย”
“ค่า สบายดี แล้วพี่กับคุณป้าคุณลุงล่ะคะ สบายดีรึเปล่า”
“พวกเราสบายดี คุณพ่อกับคุณแม่ออกไปเที่ยวกันทุกวันเลยล่ะ ทำกันเป็นวัยรุ่นกันไปได้-*-”
“ฮิฮิ ปล่อยพวกท่านเถอะค่า อุตส่าห์ได้ไปอยู่ที่อเมริกากันทั้งที พวกท่านคงอยากเปิดหูเปิดตาบ้าง”
“พี่ก็ว่างั้นแหละ .....แล้วทำงานวันแรกเป็นไงบ้าง”
“ก็โอเคดีค่ะ สนุกดี”
“งั้นก็ดี”
“……”
“โซยอง..”
“คะ?”
“จะไม่มาอยู่กับพี่ที่อเมริกาแน่หรอ”
“......ค่ะ โซยองอยากทำความฝันของโซยองให้เป็นจริง”
“.... เอาอย่างนั้นก็ได้ แต่อย่าลืมนะว่า พี่จะอยู่เคียงข้างเสมอ”
“ค่ะ”
พี่จางวุควางสายไปแล้ว ฉันปิดฝาโทรศัพท์ลงแล้วลูบมันเบาๆ
พี่จางวุคเป็นแบบนี้เสมอ พี่จะคอยดูแลและปกป้องฉันตลอด
“นี่! จูบหรอ เขาทำแบบนั้นก็เธอจริงๆอะ เธอต้องโกหกฉันแน่ๆเลย ฮะๆ ยัยโซยอง อย่างเธอเนี่ยนะ ฮ่าๆ” หลังจากที่ออกมาจากที่ทำงานแล้ว ยัยมินอีเพื่อนตัวดีของฉันก็ลากฉันออกมาดื่ม ฉันก็เลยเล่าเรื่องราววันนี้ให้มันฟังไป รวมทั้งเรื่องจูบด้วย
“อย่างฉันมันทำไมกันย๊ะ!”
“อย่างเธอน่ะหรอ ก็ปากมากน่ะสิ เธอรู้มั้ยว่าปากเธอน่ะ มัน ฮะๆๆ”
“เออ! ฉันมันคนปากมาก แต่อย่างหน่อยฉันก็สวยกว่าแกแล้วกัน” แกด่าฉันก่อนนะย๊ะ
ยัยมินอีหรี่ตามองฉัน ก่อนที่จะยกแก้วเหล้าดื่มจนหมด
“เออ แกมันสวย .........นี่! ถามจริงเหอะ แกไม่ดีใจมั่งหรอที่แกได้จูบกับคนหล่อๆแบบนั้น”
“เหอะๆ ไม่เลยสักนิด หมอนั่นน่ะหล่อก็จริง แต่นิสัยแย่ชะมัดเลย”ฉันยกแก้วขึ้นดื่มบ้าง
หลังจากนั้นไม่นาน ยัยมินอีก็เมาเต็มที่แล้วออกไปดิ้นที่ฟอล์ด้านใน ฉันมองเพื่อนตัวเองที่ดิ้นเหมือนปลาโดนน้ำร้อนลวก ยัยนี่มันเป็นเพื่อนฉันจริงๆเหรอเนี่ย-*-
ฉันจิ๊บเหล้าไปเรื่อยๆพลางมองไปรอบๆ
ฉันมองไปที่ประตู มีคนหนึ่งสวยมากๆ เดินเข้ามาด้วยชุดแซคสีดำเว้าหน้าจนเกือบถึงเอว(เว่อร์ไปนิด-*-) เธอทั้งสวยและเซ็กซี่มากทีเดียว แต่ฉันว่าฉันคุ้นๆหน้าเธอยังไงก็ไม่รู้-*- หรือฉันคิดไปเอง
หล่อนเดินเข้ามานั่งโต๊ะใกล้ๆฉัน ที่มีผู้ชายคนหนึ่ง(ที่ฉันแอบเล็งอยู่ตั้งนาน><)นั่งอยู่ ผู้ชายคนนั้นเดินไปรับเธอ พร้อมจูบเธอด้วย เหอะ! นี่มันอะไรกัน ไม่อายคนรอบข้างบ้างเลย-*-
ทั้งคู่เดินเข้ามานั่งที่โต๊ะ ยัยผู้หญิงคนนั้นนั่งหันหน้าตรงกับฉันพอดี เราสบตากันเล็กน้อย แล้วหล่อนก็หลบสายตาฉัน
ใช่! ฉันจำได้แล้ว นี่มันคิมจียอน เพื่อนของฉันนี่ เธอมาทำอะไรก็บผู้ชายคนนี้ที่นี่ ฉันจำได้ว่าเธอเป็นแฟนพี่จางวุคอยู่นี่ แล้วเธอกับผู้ชายคนนั้นเป็นอะไรกัน-_-?
ฉันลุกออกจากโต๊ะเพื่อไปทักทายเธอ
“จียอนหวัดดี เธอมาทำอะไรที่นี่”
“.............”
หล่อนเงียบไม่ตอบฉัน แถมยังหรี่ตามองฉันอีก
“จียอนใครน่ะ คุณรู้จักหรอ” เพื่อนหล่อนที่นั่งตรงข้ามถาม
“ไม่ค่ะ ฉันไม่รู้จักค่ะอึนซอง”
ฮะ? อะไรนะ เธอไม่รู้จักฉัน ฉันเป็นเพื่อนกับเธอมาตั้งแต่ ม. ต้นนะย๊ะ แล้วเธอน่ะยังมาที่บ้านฉันบ่อยๆ ครั้งล่าสุดก็เมื่ออาทิตย์ก่อน ก่อนที่พี่จางวุคจะไปอเมริกา นี่เธอเป็นอะไรไปน่ะ-*-?
ฉันมองหน้าเธออีกครั้ง หล่อนหันหน้าหนีไปทางอื่น ฉันจึงเดินหนีออกมา
ยัยนั่นเป็นอะไรไป ทำไมต้องแกล้งทำเป็นไม่รู้จักฉันด้วย-*-
ฉันเดินออกมาจากคลับมาอยู่ด้านหน้าแล้วหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาโทรหามินอี
“ฮัลโหล!”
“มินอี ฉันจะกลับแล้วนะ”เสียงเพลงจากฝั่งมินอีดังมาก จนฉันต้องเอาโทรศัพท์ออกห่างจากหู
“ฮะ? เธอว่าอะไรนะ ฉันไม่ได้ยินเลย”มินอีตะโกนออกมาจากปลายสาย เสียงทางโน้นดังมากจนมินอีไม่ได้ยินสิ่งที่ฉันพูด ฉันเลยกดสายทิ้งแล้วเดินไปเรียกแท็กซี่เพื่อกลับบ้าน
พอกลับมาถึงบ้านฉันก็อาบน้ำแล้วล้มตัวนอนเลยทันที ฮ้าว! ง่วงชะมัด
ผ่านไป 3 ชั่วโมง
~ติ๊ดตี่ ติ๊ดตี่ ตี่ติ๊ด~
เสียงโทรศัพท์ฉันดังขึ้น ใครกันนะโทรมาป่านนี้
ฉันคลำหาโทรศัพท์บนหัวนอนในความมืด
“ฮาลโหลลล”
“นี่! หวัดดี”
“ดี.... นายเป็นใครกันน่ะ=_=”
“ชั้นเอง”
“ชั้นเอง? ชั้นเองไหนอะ ไม่รู้จัก ฉันจะวางสายแล้วนะ=_=”
“จางแทซอก”
“จางแทซอก =_=? O0O! จางแทซอก!” ฉันตกใจสุดขีด ตาบ้านั่นเอาเบอร์โทรฉันมาจากไหนกันเนี่ย-*-
“ใช่ชั้นเอง”
“แล้วนายมีธุระอะไรไม่ทราบถึงโทรมาดึกๆดื่นๆแบบนี้ รู้มั้ยว่ามันกี่โมงกี่ยามแล้ว =_=”
“ตี 2”
ยังจะมาบอกอีก-*-
“แค่นี้แล้วกัน ฉันจะนอน บาย ติ๊ด!”
ฉันตัดสายทิ้งแล้วล้มตัวนอนลงบนเตียงที่รักต่อ
เช้านี้ฉันตื่นมาด้วยอารมณ์แจ่มใส แต่จะใสกว่านี้ถ้าฉันไม่ตื่นมารับทรศัพท์ตอนตี 2 เพราะฉันเป็นคนนอนยาก ถ้าตื่นมาแล้ว นานกว่าจะหลับ เพราะงั้นกว่าจะฉันจะได้นอนอีกทีก็เกือบตี 4 -*-
ฉันแต่งตัวแล้วรีบไปที่บริษัทแต่เช้า เพราะเมื่อวานพี่ลีอึนบอกว่า วันนี้เราจะออกนอกสถานที่กัน เพราะว่าวันที่พวกเค้ามีถ่ายแบบที่สตูดิโอของ Shin
ฉันขึ้นไปที่ห้องเดิมที่ขึ้นไปเมื่อวาน พอไปถึงก็เจอพี่ลีอึนที่นั่งจัดข้าวของอยู่ กับแทยังและเฮียวจุนที่กำลังซ้อมเต้นอยู่ แล้วไอ้ตัวการสำคัญที่ทำให้ฉันไม่ได้นอนเมื่อคืนนี้ล่ะไปไหน-*-
“หวัดดีฮะคุณโซยอง”แทยังทักทาย หลังจากที่หันมาเห็นฉัน ส่วนเฮียวจุนก็ก้มหัวให้ฉันเล็กน้อย
ฉันยิ้มให้ทั้ง 2 แล้วโค้งให้ หลังจากนั้นฉันก็เดินไปช่วยพี่ลีอึนทำงาน
หลังจากนั้น 15 นาทีก็มีเสียงประตูเปิดออก ใช่แล้วค่ะ จางแทซอกเป็นคนเข้ามา
หมอนั่นหรี่ตามองมาที่ฉัน ก่อนที่จะเดินไปหาเฮียวจุน
มองแบบนั้นหมายความว่าไงย๊ะ!
หลังจากนั้นเราก็ขนของไปขึ้นรถของบริษัท ระหว่างทางที่เดินไปที่จอดรถ มีแฟนคลับไม่น้อยที่มารอพวกเขา พวกเค้ายิ้มแย้มทักทายแฟนคลับ โดนเฉพาะนายแทซอกที่ดูจะป็อปที่สุดในกลุ่ม น้องๆต่างดีใจที่นายแทซอกเทคแคร์อย่างสุภาพบุรุษ แต่หารู้ไม่ น้องๆคะหมอนี่ตัวจริงนิสัยแย่มากๆ -*-
ฉันเดินตามหลังพวกเค้าไปอย่างเงียบๆ ฉันรู้สึกว่ามีน้องๆหลายคนจ้องฉันเขม่นเลย หรือว่าฉันคิดไปเอง ฉันว่าน้องๆจ้องฉันเหมือนจะกินเลือดกินเนื้อ หรือไม่ใช่ สายตาแบบนั้นอาจจะเรียกสายตาเป็นมิตรก็ได้ -_-^
หลังจากที่วางของเสร็จ ฉันก็ขึ้นไปนั่งรอพวกเค้าบนรถ
หลังจากที่พวกเค้าแจกลายเซ็นและถ่ายรูปกับน้องๆเสร็จแล้ว พวกเค้าก็ขึ้นมาบนรถ
แต่.. อยู่ดีๆนายแทซอกก็มาหย่อนก้นนั่งลงข้างๆฉัน ตาบ้าเอ๊ย! ที่มีตั้งเยอะแยะไม่นั่ง ทำไมต้องมานั่งใกล้ฉันด้วย ดูสิ น้องๆเลยมองฉันด้วยสายตาเป็นมิตรมากกว่าเดิม -_-^
ฉันและเค้านั่งเงียบกริบโดยที่ไม่มีใครพูดอะไรเลยสักคำมาจนถึงสตูดิโอ Shin
หลังจากนั่นฉันก็ช่วยขนของขึ้นไปข้างบน
พอขึ้นไปข้างบนฉันก็พบว่าสตูดิโอที่นี่ใหญ่มาก! แล้วก็กว้างมาด้วย
ฉันเดินตามพี่ลีอึนเข้าไปที่ห้องแต่ตัว โอ้โห! ใหญ่มากเลย แล้วก็เสื้อผ้าเยอะมาก
ฉันเดินเข้าข้างในเรื่อยๆ แล้วฉันก็เจอกับคนๆหนึ่งที่ฉันเคยเห็น แล้วก็พึ่งเห็นเมื่อคืนนี้นี่เอง-*-
ฉันเห็นจียอนนั่งแต่งหน้าอยู่ตรงกระจกบานใหญ่ เธอเห็นฉันในกระจกแล้วทำตาโต ก่อนที่จะยิ้มหวาน แล้วเดินเข้ามาหาฉัน ยัยนี่มันจะมาไม้ไหนกันแน่ เดี๋ยวรู้จักดี๋ยวไม่รู้จัก-*-
หล่อนเดินเข้ามาใกล้ฉัน แล้วก็เดินผ่านฉันไป
“แทซอกคิดถึงคุณจังเลยค่ะ จุ๊ฟ! คุณคิดถึงฉันบ้างรึเปล่า”
ฉันหันกลับไปมองต้นตอชองเสียงด้านหลัง ฉันเห็นจียอนที่เกาะแขนแทซอกอย่างสนิทสนมเหมือนคู่รัก แทซอกลูบหัวเธอเบาๆก่อนที่จะแกะมือเธอออก
“คิดถึงสิครับ แต่เอาไว้ค่อยคุยกันนะ ผมขอไปแต่งตัวก่อน”
แทซอกผละออกจากเธอแล้วเดินผ่านฉันไปช้าๆ ฉันหันหลังกลับไปมองเขาเล็กน้อยก่อนที่จะหันมาหาจียอนอีกครั้ง
หล่อนมองหน้าฉันแล้วยิ้มเบาๆ ฉันว่ายิ้มเธอเหมือนนางมารร้ายเลยอะ-*-
“ไม่เจอกันนานเลยนะ” เธอทักฉันหลังจากที่บอกให้ฉันตามเธอมาที่ห้องน้ำ
ฉันมองหน้าเธอผ่านกระจกบานใหญ่ในห้องน้ำ ก่อนที่จะก้มลงล้างมือ
“เธอรู้จักฉันด้วยเหรอ” ฉันตอบออกไป
จียอนน่าเสียเล็กน้อย แต่เธอก็ปรับหน้าให้กลับมาเป็นปกติ แล้วยิ้มให้ฉัน
“ไม่เอาน่าโซยอง เมื่อวานฉันขอโทษ พอดีมันมีเหตุจำเป็นนิดหน่อย ที่ทำให้ฉันต้องแกล้งทำเป็นรู้จักเธอ แต่เธออย่าโกรธฉันนะ ฉันขอโทษ เราเป็นเพื่อนกันกันไม่ใช่เหรอโซยอง นะๆ”
“ก็ได้”
“จริงๆนะ เธอนี่น่ารักที่สุดเลย”
“แต่เธอต้องบอกฉันมาว่า สิ่งที่เธอทำน่ะมันหมายความว่ายังไง”
“สิ่งที่ฉันทำ? ฉันทำอะไร” เธอมองหน้าฉันด้วยความไร้เดียงสา
ฉันมองหน้าเธออีกครั้ง ก่อนที่จะหันหน้าเข้าหากระจก
“ก็เรื่องที่เธออยู่กับผู้ชายคนอื่น ทั้งๆที่เธอยังเป็นแฟนพี่จางวุคอยู่น่ะสิ”
………………….
มาต่อตอนที่ 2 แล้ว มีตัวละครเพิ่มมาอีก 2 ตัว^^
ขอบคุณนะคะที่ติดตามอ่านกันมา อยากให้ช่วยแนะนำและติชมกันหน่อยอะค่ะ
แล้วจะมาต่อใหม่โดยเร็วนะคะ สวัสดีค่า
ความคิดเห็น