รอยแค้นในรอยรัก

ลำดับตอนที่ #2 : 2

“หวัดดีตอนเช้า จุนซู” เสียงแหลมเล็กของชางมินดังขึ้นมาทางด้านหลัง ร่างเล็กเหลียวมองดูอย่างอารมณ์ดี

“อือ…ว่าไงนายหนะเมาและเลยน่ะเมื่อคืน จนยูชอนต้องหามนายเข้าบ้านเลย พูดอะไรก็ฟังไม่รู้เรื่อง นายนี้แย่จริงๆ”ร่างเล็กเริ่มบ่นน้องสุดท้องของวงอย่างเบื่อหน่าย

“ครับ…คุณแม่ นี้พี่จุนซู พี่รู้มั้ยว่าผมมีแม่มาคุมด้วยแล้วแหละ ”เสียงแหลมเล็กยิ้มออกนิดหน่อยกับคำพูดของตัวเอง

“อือ…คัยง่ะ”ร่างเล็กถามพลางยิบหนังสือพิมขึ้นมาอ่าน
ชางมินเดินเข้ามาหาร่างเล็กก่อนที่จะโน้มตัวนั้งลงข้างๆ

“อือ..ก็พี่นั้นแหละ ฮิๆๆ”ชางมินสะดุ้งตัวโยงก่อนที่ฝ่ามือจะประทับลงบนหลังเค้า
ร่างเล็กเอื้อมมือหวังที่จะตีเด็กอย่างชางมินเข้าสักที

“เดี๋ยวเหอะ ปากเก่งนักน่ะเราเดี๋ยวพี่ให้พี่ยุนโฮกับพี่ยูชอนจัดการ เดี๋ยวเหอะ”ร่างเล็กยิ้มออกมาเมื่อโดยชางมินล้อเล่น

“ครับคุณแม่”ชางมินพูดก่อนที่จะรีบเดินออกไปปลุกยูชอน
ร่างเล็กหน้าบึ้งก่อนที่จะยิ้มออกมาและส่ายหัวไปมาด้วยความกวนประสาทของน้องสุดท้องของวง

“เก๊าะๆๆพี่ยูชอนตื่นแล้วยังง่ะ พี่ครับ!!!:”

“อื้อ…เออ..ตื่นแล้ว…เดี๋ยวลงไป อย่าลืมช่วยพี่แจจุงทำกับข้าวด้วยล่ะกันน่ะ”ยูชอนพูดออกมาด้วยน้ำเสียงที่ยังงัวเงียอยู่

“ครับพี่”ชางมินตอบรับอย่างอารมณ์ดีก่อนที่จะเดินตรงไปยังห้องของยุนโฮ ที่เป็นหัวหน้าวง

“พี่ยุน ตื่นยัง”ชางมินตะโกนเสียงดัง ไม่มีสียงตอบจากภายในห้อง

“พี่ยุน ตื่นยัง พี่ครับ….อ้าวเงียบ!! พี่ผมเข้าไปน่ะ”ชางมินขออนุญาติยุนโฮก่อนที่จะเปิดประตูเข้าไป

“พี่อยู่ไหนง่ะ” ชางมินกวาดสายตามองรอบๆห้อง  จนได้ยินเสียงน้ำจากห้องน้ำ ก็แน่ใจว่าหัวหน้าวงกำลังอาบน้ำอยู่
สายตาเหลือบเห็นผ้าปูที่นอนที่ยับยู้ยี่อยู่ มือเรียวยาวหวังเอื้อมจะไปหยิบพับให้เรียบร้อยแต่ก็ต้องสะดุ้งเมื่อเสียงของหัวหน้าวงทักขึ้นมา

“ทำอะไร ชิม ชางมิน!!” น้ำเสียงเรียบเฉยทำให้ชางมินถึงกับเกร็ง พูดตะกุกตะกัก

“คือว่า..ผะ..ผมจะมา..ปะ..ปลุกพี่แต่ผม..ระ..เรียกพี่แล้ว..แต่พี่ไม่..ตะ..ตอบผม ผมก็เลยเข้ามา” ชางมินบอกออกมาอย่างกลัวๆ ก่อนที่จะแสะยิ้มออกมาอย่างร่าเริง

“แล้วเมื่อกี่นายจะทำอะไรเหรอ” ร่างสุงถามออกมาพร้อมกับหยิบผ้าขึ้นมาเช็ดผมที่เปียกโชก สายตาเหลือบมองชางมินเพื่อหวังคำตอบ

“ไม่มีไรครับ ก็ผมจะพับผ้าปูที่นอนให้ เห็นว่ามันยับ พี่นี้ก็นอนร้ายเหมือนกันน่ะ”ชางมินยิ้มออกมา
ร่างสูงเหลือบมองผ้านวมผืนใหญ่ที่คลุมทับเตียงไว้ ก่อนที่จะหันมาทางชางมิน
“นายออกไปก่อนไป เดี๋ยวพี่ตามไป”ร่างสูงบอกพร้อมกับหันหลังให้ชางมิน

“ครับพี่”ชางมินปิดประตูลงอย่างเบามือ

“เฮียยุนดุจัง กินอะไรผิดสำแดงเข้าไปหว่า” ชางมินบ่นพึมพำก่อนที่จะเดินไปที่ประตูห้องสุดท้ายเพื่อเรียกพี่สาวคนสวย อย่างคิม แจจุง


“พี่เค้าจะลงไปทำอาหารแล้วยังหว่า”

“พี่โบแจ คร้าบ!!~พี่ตื่นแล้วหรือยัง”ไม่มีเสียงตอบกลับ

“อ้าวเงียบอีกคนนึงแระ ว้า~ พี่คร้าบผมเข้าไปน่ะคร้าบบบบบ”

“ยู้ฮู~ พี่โบแจสุดสวย พี่ตื่นแล้วหรือยัง ไปไหนอีกคนแล้วล่ะ”ชางมินเอามือเกาหัวอย่าง งงๆก่อนที่จะเดินไปรอบๆห้อง

“เอ๊ะ!เสียงน้ำนิ”ชางมินเดินมาหยุดยังประตูห้องน้ำ

“พี่แจครับ พี่อาบน้ำอยู่หรือป่าวง่ะ” ชางมินตะโกนถามแจจุง แต่ไม่มีเสียงตอบกลับมา

“พี่ครับพี่ได้ยินผมป่าวง่ะ พี่รีบอาบเร็วๆนา เดี๋ยวพี่ยูชอนด่าผมอีก หาว่าผมไม่ช่วยพี่ทำกับข้าว”

ชางมินนั่งอ่านหนังสืออยู่ที่ห้องของแจจุง แปลกที่พี่แจจุงยังไม่ออกมา น้ำก็เปิดไว้แต่ทำไม ทำไมพี่โบแจ ยังไม่ออกมา เรียกแล้วไม่มีเสียงตอบรับ  ชางมินนึกขึ้นมาทำเอาใจสั้น เพราะกลัวว่าจะเกิดอะไรกับแจจุง ชางมินรีบเดินเข้าไปเคาะประตูห้องน้ำ

“พี่ครับ พี่โบแจ ออกมาได้แล้ว พี่เข้าไปนานแล้วน่ะครับ”ชางมินเคาะประตูอย่างกระวนกระวายใจ พลางเปิดประตูเข้าไป ภาพที่ปรากฎตรงหน้าเป็นร่างของโบแจพี่สาวคนสวยของชางมินที่นอนหมดสติ หน้าขาวซีด ร่างกายเปียกโชกด้วยน้ำจากฝักบัวที่พร่างพรมอยู่ทั่วทั้งร่างกาย

“พี่ครับ!!!พี่เป็นอะไร พี่อย่าเป็นอะไรน่ะครับ!!”ชางมินพยุงร่างบางขึ้นมา หน้าขาวซีดเผือด ร่องรอยต่างๆปรากฎแก่สายตาของชางมิน น้ำตาไหลออกมาสายตาจ้องมองดูร่างบางอย่างสงสารจับใจ