มันมาตามสาย

ลำดับตอนที่ #2 : ...ถึงเวลาเจอเอง

          จนมาวันนึง จำได้ว่าวันอาทิตย์ ก้องเพื่อนผมมันก็โทรมาถามเรื่องการบ้าน เสร็จแล้วก็คุยเรื่องสรรพเพเหระกันต่อ คุยไปคุยมาผมก็ได้ยินเสียงซอ สีเป็นเพลงซะด้วย ผมก็เลยถามมันว่าแถวบ้านมันมีใครเขาเปิดเพลงอะไรรึเปล่า หรือว่ามีรถที่ไหนเขาเปิดเพลงวิ่งผ่านบ้านมันรึเปล่า มันก็บอกว่าไม่มี ผมก็เลยบอกว่าผมได้ยินเสียงดนตรีไทย ผมนึกว่ามันแกล้ง แต่มันก็ยืนยันว่าไม่ได้แกล้ง มันไม่เห็นได้ยินเสียงอะไรเลย เอาล่ะสิ ผมก็บอกว่าผมชักจะกลัวแล้วนะ เลิกแกล้งซะที ตอนนั้นกลัวจนจะร้องไห้จริง ๆ มันก็บอกให้ผมเงียบนิดนึง สักพักเสียงดนตรีก็หายไป  ก็เลยถามว่าเมื่อกี้มันทำอะไร มันก็บอกว่าท่องนะโม ผมก็ยังไม่แน่ใจอยู่ดีว่ามันแกล้งรึเปล่า ก็เลยคุยเรื่องนี้อีกพักนึง เสียงซอนั้นก็มาอีกแล้วครับ ผมก็บอกมันว่าได้ยินอีกแล้วอ่า มันก็บอกให้ผมท่องนะโมในใจ สักพักเสียงก็หายไป มันก็เลยชวนผมไปตักบาตรกับมันพรุ่งนี้



          วันรุ่งขึ้นก้องเล่าให้ฟังอีกว่า เพื่อนน้องมันก็เคยโดน ตอนที่โทรมาคุยกับน้องมัน เพื่อนน้องมันได้ยินเสียงเหมือนคนตีกลอง เสียงเหมือนกลองไทย ผมก็เลยลองถามว่าที่บ้านมันมีอะไรรึเปล่า มันบอกผมว่าที่ห้องพระมีซอของปู่มันอยู่



          หลังจากนั้นไม่นานมันก็เล่าให้ฟังว่า เพื่อนผู้หญิงคนนึงที่ชื่อเบลล์ก็ได้ยินเสียงซอเหมือนกันเลย เบลล์เขาคิดว่าก้องแกล้ง ผมก็เลยลองไปคุยกับเบลล์ดู เบลล์เขาพูดติดตลกว่าก้องมันแกล้งแน่ ๆ ผมก็บอกว่าผมก็โดนเหมือนกันและที่บ้านมันก็มีซอของปู่มันอยู่ ทีนี้ล่ะเบลล์ถึงกับหน้าถอดสี นิ่งเงียบไปเลย



          หลังจากนั้นอีกหลายเดือนผมก็ลองถามย้ำกับก้องอีกทีว่า วันนั้นมันแกล้งผมรึเปล่า มันก็ยังยืนยันว่ามันไม่ได้แกล้ง ซึ่งผมก็ไม่คิดว่าเรื่องที่เคยได้ยินมานี้จะได้เจอกับตัวเองเหมือนกัน



          แล้วทีนี้คุณยังจะกล้าคุยโทรศัพท์ตอนกลางคืนอีกรึเปล่าครับ...?