คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : สัญญาบ้าๆ
ตอนนี้ฉันอยู่ในห้องสมุดหลังจากที่กินข้าวพักหลางวันเสร็จเรียบร้อยแล้ว
ที่ห้องสมุดส่วนใหญ่ไม่ค่อยมีใครเข้ามานอกจากอาจารย์จะสั่งให้ทำรายงานแล้วมา
หาข้อมูลในห้องสมุด ที่นี่เลยเงียบ ไม่วุ่นวาย ฉันเลยชอบมาที่นี่ ซึ่งมีแอร์เย็นสบาย
ชวนให้ง่วงนอน ตอนนี่ฉันก็เริ่มง่วงนอนและเข้าสู่ในห้วงนิทรา ZZZzzz~
"ฮือๆ อึก ฮือๆ" ใครร้องไห้ ฉันค่อยๆลืมตาขึ้น
เห้ย ยัยน้ำหวานเพื่อนสุดที่รักของฉันเองที่เป็นคนร้องไห้
"น้ำหวาน เธอร้องไห้ทำไม เป็นอะไร ใครทำอะไรเธอ" ฉันถามไปแต่
เสียงที่ตอบกลับมาคือเสียงสะอื้นของยัยนี่
"เปล่า ฉันไม่ได้เป็นอะไร ฮือๆ" นี่นะหรือไม่ได้เป็นอะไร แล้วร้องไห้ทำไม
วะ
"ถ้าไม่เป็นอะไรแล้วเธอจะร้องไห้ทำไม"
"ชะ...ฉัน อกหัก ฮือๆ" น้ำหวานพูดเสียงสั่นๆน้ำตายิ่งไหล
อกหักหรอ OoO ยัยน้ำหวานออกจะน่ารัก เรียบร้อย ยิ่งกว่าผ้าพับไว้ ยังมี
คนมาหักอกอีกหรอไง ถ้าหน้าตาน่ารักแบบนี่ยังอกหัก ฉันคงจะไม่มีใครอยากจะเข้า
ใกล้เลยมั้งเนี้ย ใครที่ทำให้เพื่อนสุดที่เลิฟของฉันร้องไห้คนนั่นมันต้องตาย
"ใครเป็นคนทำ"
"จะ...จิน"
นายจิน โอ้แม่เจ้า!! นายจินนี่ขึ้นชื่อในโรงเรียนเลยล่ะว่าเป็นพวก(ยิ่งกว่า)
เสือผู้หญิง ควงผู้หญิงไม่ซ้ำหน้า ชอบฟันแล้วทิ้ง ขอนี่ฉันเกลียดมากถึงมากที่สุด
ฉันล่ะไม่ชอบเล้ยไอ้พวกฟันแล้วทิ้งเนี้ย คิดว่าผู้หญิงเป็นของเล่นหรือไง แต่ถึงจะขึ้น
ชื่อ(เรื่องเลวๆ)ยังไง ก็ยังมีพวกผู้หญิงถึง 99% ที่ชอบ หมอนี่ แต่อีก 1% นั่นเองที่เป็น
ฉันที่เกลียดหมอนี่ คิดแล้วอยากจะฆ่านายจินชะมัด
ฉันลุกขึ้นแล้วจับมือลากยัยน้ำหวานออกมาจากห้องสมุด
"เตาพิง เธอจะพาฉันไปไหน"
"ไปฆ่านายจิน"
ฉันลากน้ำหวานมาถึงห้องนายจิน นายจินกำลังนั่งเอนเก้าอี้ เอาขาพาด
โต๊ะ แล้วเพื่อนของนายจินยื่นรอบ คุยกันอย่างสนุกสนาน
นายทำให้เพื่อนฉันร้องไห้ ยังมีหน้ามาหัวเราะกับเพื่อนอีกหรอ มันจะมาก
ไปแล้ว!!!
ฉันเดินไปหานายจินพร้อมกับถลกแขนเสื้อขึ้นทั้งสองข้าง แล้วเดินไปทุบ
โต๊ะนายจิน
ปั้ง!!!
ทุกคนมองมาที่ฉันเป็นตาเดียวกัน
"นินายจิน นายกล้าดีอย่างไงห๊ะ ถึงมาทำให้เพื่อนฉันร้องไห้"
"อะไรของเธอ ฉันทำอะไรให้เพื่อนเธอ แล้วเพื่อนเธอเป็นใคร"
ฉันชี้ไปที่ประตูหน้าห้องเรียน นายจินมองไปแล้วทำหน้าอ้อ แล้วยิ้มอย่าง
เจ้าเล่ห์
"ฉันคิดกับเพื่อนเธอเล่นๆ ไม่ได้คิดจริงจังอะไร ก็รู้อยู่ว่าฉันเป็นคนอย่าง
ไง"
นี่หรือคำพูดของนาย มันจะมากไปแล้ว!!!!
ปั๊ก!!!!
ฉันต่อยไปที่หน้านายจินอย่างแรง นายจินหันหน้าไปตามแรง ปากของ
นายจินมีเลือดออกมา นายจินหันหน้ามามองฉันอย่างเอาเรื่อง ทำสายตาดุ ฉัน
กระชากคอเสื้อนายจิน
"ถ้านายมาทำให้เพื่อนของฉัน หรือผู้หญิงคนอื่นร้องไห้อีก ฉันจะมาฆ่า
นายแน่ จำเอาไว้ซะ!!!!!"
ฉันตะคอกใส่หน้านายจินแล้วปล่อยคอเสื้อ ทุกคนอึ้งตามๆกัน ฉันเดินหัน
หลังแต่เพื่อนของนายจินมาขวางเอาไว้ ฉันเตะไปที่ไอ้นั่นของเพื่อนนายจิน เพื่อน
นายจินถึงกับหน้าเขียวแล้วลมลงไปกองกับพื้น ฉันรีบเดินออกมาแล้วลากยัยน้ำ
หวานกลับห้อง
"เตาผิงเธอไม่ทำแรงไปหน่อยหรอ" น้ำหวานพูดหลังจากที่เดินเข้าห้อง
แล้วนั่งที่โต๊ะ
ตกลงจะเอาอย่างไงกันแน่เนี้ย อุสาแก้แค้นให้แล้วยังมาว่าอีก
"ฉันว่ามันยังน้อยไปซะด้วยซ้ำ หรือว่าเธอสงสารมัน"
"เปล่า"
ตกลงเอาไงกันแน่วะ เหอะๆ งงกับเพื่อนของฉันจริงๆเล้ย~
กรี๊ง~ กรี๊ง~
เสียงออดดังบอกเวลาเลิกเรียน ฉันกับน้ำหวานรีบเก็บของใส่กระเป๋า
เพื่อที่จะกลับบ้าน
"เตาผิงๆ มีคนบอกให้เธอไปหาน่ะ เค้ารออยู่หลังโรงเรียน" มีผู้หญิงวิ่ง
มาบอกฉัน
"ใครอ่ะ"
"ไม่รู้สิ" แล้วผู้หญิงคนนั่นก็วิ่งไป
ไม่รู้แล้วให้ตามมาเรียกได้ไง ฉันหันไปหาน้ำหวาน
"เอ่อ งั้นวันนี้น้ำหวานกลับบ้านไปก่อนนะ"
"อื้ม งั้นไปก่อนนะ บาย" น้ำหวานตอบเสียงหง๋อยๆ
วันนี้ทั้งวันน้ำหวานดูไม่ค่อยสดใสเลยแห้ะ ก็เพิ่งถูกหักอกมาหยกๆจะให้
สดใสได้อย่างไงล่ะ คิดแล้วอยากฆ่านายจินจริงๆ
ฉันเดินมาที่หลังโรงเรียน เห็นนายจินกำลังยืนพิงกำแพงอยู่ หรือว่านาย
จินเป็นคนเรียกฉันมา แล้วคิดจะมาลุมเอาคืนฉัน หนีดีกว่าเรา
ฉันค่อยๆเดินถ่อยหลังออกมา
แกร็บ!!!!!!
ด้วยความมหาซวย ฉันดันถ่อยหลังมาเหยียบกิ่งไม้ นายจินหันมามองฉัน
ซวยจริงๆเล้ย~
ฉันเดินเข้าไปหานายจิน ด้วยท่าทางที่ไม่กลัวแต่ในใจ(โค-ตะ-ระ)กลัว
"นายเรียกฉันมาทำไม"
"เธอไม่อยากให้ฉันทำให้ผู้หญิงร้องไห้อีกใช่ไหม"
"ใช่!!!"
"งั้นเธอก็ต้องมาร่วมมือกับฉันเพื่อหาคนที่ฉันจะรักจริงๆ ฉันจะได้ไม่ไป
ทำผู้หญิงคนอื่นร้องไห้"
"จะบ้าหรือไง จะให้ฉันไปร่วมมือกับนายเนี้ยนะ แค่รู้จักนายฉันยังไม่
อยากจะรู้จักเล้ย~"
"แล้วใครสั่งให้เธอรู้จักฉันล่ะ ฉันก็ไม่ได้ไปบังคับให้เธอรู้จักฉันซะหน่อย
เธอเองนั่นแหละที่รู้จักฉันเอง"
"นี่นาย ถ้านายมาว่าฉันอีกนะ ฉันจะไม่ร่วมมือกับนาย เชิญนายไปหา
ผู้หญิงคนอื่นเองก็แล้วกัน"
"OK ฉันผิด ถ้าเธอร่วมมือกับฉันจะให้เธอหมื่นหนึ่ง เธอแค่ร่วมมือกับฉัน
แค่หนึ่งเดือนเท่านั่น ถ้าฉันยังหาไม่เจอ ฉันจะไปหาเองแต่ไม่รู้ว่าในขณะที่ฉันไปหา
เอง ฉันอาจจะทำให้ผู้หญิงคนอื่นร้องไห้ด้วยหรือเปล่า เพราะฉันดันเกิดมาหน้าตาดี"
"แหวะ!! พูดไม่กระดากปากมั้งหรือไง Ok ฉันร่วมมือกับนาย ตั้งแต่วัน
พรุ่งนี่เป็นต้นไป"
หนึ่งหมื่นกับแค่หนึ่งเดือนพูดแบบนี่ค่อยอยากจะร่วมมือกับนายหน่อย
(ยัยเห็นแก่เงิน) แถมถ้าเจอคนที่นายรักจริงแล้วผู้หญิงก็ตัดใจได้ง่ายด้วย ยังงี้ค่อยคุ้ม
หน่อย
"แล้วบ้านเธออยู่ที่ไหนฉันจะไปส่ง"
"นายไม่ต้องไปส่งหรอก"
"แต่ฉันจะไป เธอมีปัญหารึไง"
นายจินมองหน้าฉันด้วยสายตาบังคับ ถ้านายพูดแบบนี้แล้วจะมาขอฉัน
ทำไมเนี้ยห๊ะ แล้วฉันก็ถูกนายจินไปส่งถึงที่บ้าน ชีวิตฉันจะไม่สุขสบายตั้งหนึ่งเดือน
เลยหรอเนี้ย แต่เอาเถอะเพื่อความสุขของผู้หญิงทุกคนและร่วมถึงฉันด้วยกับเงินหนึ่ง
หมื่น โฮะๆๆๆ ^O^
_______________________________________
จบแล้วตอนที่1
มีอะไรก็ช่วยติชมกันหน่อยน่ะค่ะ
หรือถ้าอ่านแล้วก็ช่วยคอมเม้นกันด้วยนะค่ะ
จะได้มีกำลังใจหรือปรับปรุงในการเขียนนะค่ะ
^-^
ความคิดเห็น