คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : [การช่วยเหลือที่2] แบบนี้ก็ถือเป็นการช่วยสินะ
ผมหอบหายใออมาอย่าเหนื่อยอ่อนหลัาารฝึประำวัน หลัาที่พยายามมานานในที่สุผม็ไ้รับสิลเพาะทัษะหอเบื้อ้นLv.1มา
[แ้เือนมีารร้ออวาม่วยเหลือ]
"ปิเสธ"
[แ้เือนท่านไม่สามารถปิเสธไ้ เริ่มทำารส่ัว]
"เี๋ยวิ แล้วใรอัน้อ่วยเหลืออะไร"
[เมื่อไปถึระบบะแ้ให้ท่านทราบ]
"..."
ทำเินไปแล้วนะ ่า้า็ไม่มี้อมูลาน็้วย แถมบออนที่เริ่มานแล้ว ให้ายสิระบบอะไรฟ้ะเนี่ย ไม่นานเวลารอบัวผม็หยุลพร้อมับแสสว่า้า
และเมื่อผมลืมาึ้นมาอีรั้สถานที่็ไ้เปลี่ยนไปแล้ว
[แ้เือน ผู้อวาม่วยเหลือ สาฮะ หลัาที่สูเสียลูสาวและลูศิษย์ไปทำให้เธอเหา]
[ภาริ : ่วยเหลือสาฮะ
ราวัล : ่าื่อเสีย1แ้ม
ระยะเวลา : 7วัน]
"... เอิ่ม"
ผมมอไปยัหิสาวรหน้าที่มีแววาราวับนาย เธอผู้สัหารเทพนถูสาปให้มีีวิอมะ ยอนัรบหิแห่ำนานส็อ สาฮะ
"เ้าสินะือผู้่วยเหลือ"
"อา ็ั้น"
"แล้ว7วันนี้เ้าะ่วย้ายัไ"
"เรื่อนั้น..."
สาฮะ สินะถ้าบอว่านี่เป็นโอาส็ไม่ผิ เธอืออาารย์อเหล่าวีรนที่มีื่อเสีย เอาล่ะมัน้อไปให้สุสิีวินี้น่ะ!!!
"สอนผมเป็นไรับ"
"สอน???"
"รับ ารสอนที่ไร้พรสวรร์แบบผมบาทีท่านอาะไ้บาอย่า็ไ้"
สาฮะมอมายัผมอย่าเบื่อหน่าย เธอไม่มีอะไรทำเลยแถมารสอนเธอ็ทำนเบื่อแล้ว แ่สุท้าย็ไม่มีอะไรทำอยู่ี ารสอนนไร้พรสวรร์บาทีอาะสนุ็ไ้
"เอาสิ ในเมื่อไม่มีอะไรทำ้าะี้แนะให้แล้วัน"
.
.
.
.
ลานฝึผมลับมาาารทำภาริอระบบึ่ผมไ้รับสิ่ที่ยิ่ให่สุๆมาเยเลย 7วันที่ผมใ้ไปับสาฮะนั่น มีแ่ารนั่สมาธิโยมีหอในมือ และหลับาแทหอเหวี่ยหอพร้อมับให้รับรู้ถึมันลอ
ในระหว่านั้นสาฮะ็ถามผมถึเรื่อ่าๆไป้วย ไม่ว่าะถามว่าผมมาาไหน ผมเรียนหอทำไม และอื่นๆรวมถึเรื่อที่ไม่สำัอย่าอบินอะไร
ส่วนผม็เล่าไป้วยหลับาไป้วยและเหวี่ยหอไป้วย มัน่อน้าลำบาแ่มัน็ไม่นานั้น ถ้าเทียบับที่ผมฝึในปัุบัน แ่ผลลัพธ์ที่ไ้ลับ่าันราวฟ้าับเหว
[แอรอน (⭐) Lv.2(5/20)
ลาส : เริ่ม้น
แ็แร่12/12 สิปัา10/10
สเมิน่า12/12 ล่อแล่ว12/12
สิลเพาะ : ทัษะหอเบื้อ้นLv.1 , หนึ่เียวับหอLv.1 ]
"ไไ่อน!! ทัษะหอแทบะไม่เพิ่ม แ่เราไ้สิลหนึ่เียวับหอมาเยเลย สิลนี้เราวรไ้หลัาเราำนาหอประมานึสิ"
สาฮะยอนัรบหิแห่ำนานส็อ นี่หล่อนเป็นอาารย์ปีศาแบบไหนันล่ะนั่น
"เฮ้อ~ ไ้มาแล้ว็ือไ้มาแล้ว ถ้าฮันมาเห็นะลึแน่"
ผมปรับลมหายใและมอไปยัหุ่น้อมรหน้า ผมหลับาลและสัมผัสถึหอไม้ในมือ วามยาววามหนาวามทน
ถึแม้ะไม่รู้อย่าแม่นยำแ่ผม็รับรู้ไ้ ผมลืมาึ้นมาและแทหอไปยัหุ่น ไม่ใ่แ่นั้นผมวหอและเริ่มโมี้วยมุมแปลๆ
ผลที่ไ้ือผมสามารถทำไ้ามั้ใ ไม่เหมือนอนแรที่แ่วหอไปมาผม็ทำหอหลุมือแล้ว ่าน่าหวาลัวริๆ เพียแ่7วันเธอสอนนไร้พรสวรร์ให้สามารทำไ้ถึนานี้
"แอรอนมา้อมันหน่อยมั้ย"
ฮันที่เห็นผมเมื่อี้็เินเ้าหลัาารฝึร่าายอัวเอ ผมยิ้มออมาพร้อมับพยัหน้า
"เอาสิ"
ฮันพุ่เ้ามา้วยวามเร็วแ่เมื่อเาเ้ามาผม็แทหอออไปฮันสามารถยโล่ึ้นมาันไว้ไ้แ่โล่อเา็ถูแราารแททำให้้อยึ้นสู แ่ทว่าผมไม่ไ้หยุแ่ารแท
และำแหน่อหอที่ผมับะแทเมื่อี้ือลาหอ ผมใ้มืออี้าเหวี่ยโมเมนัมอหอและใ้้ามหอฟาเสยึ้น
้ามหอโนปลายาอฮันเ็มๆทำให้เามึน ผมวหอหมุนรอยัวและับส่วน้ามหอ้วยมือทั้สอฟาไปยัฮัน แ่ฮันที่ไ้สิลับมา็ยโล่ึ้นมาป้อันและเ็นออไปามแรเหวี่ย
็นะพระเออมัฮวาฮาร์อแบบนี้ะโนน็อ่ายๆไ้ไ ผมยิ้มออมาและพุ่ัวเ้าหาฮันทันที อีฝ่ายัฟันแน่นและเรียม่อสู้
"มีีแ่นี้รึไ!!!"
"ิ!!!"
####บอน####
ความคิดเห็น