คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : ตอนที่ 2
สิบวัน่อมา…
“ท่านอ๋อมีพระราสาสน์าฮ่อเ้้าหยาพ่ะย่ะ่ะ”
หยาเทียนหลนำราสาสน์าฮ่อเ้ึ้นมาอ่าน
“ในราสาสน์อฮ่อเ้หยาเาื่อ พระอ์อวาม่วยเหลือในเวลานี้ถูอทัพแนหนือและใ้โมีเมือหลวอย่าหนัพวเ้ามีวามิเห็นเ่นไร”
“ท่านอ๋อระหม่อมมีวามเห็นวรปิเสธออไป แ่เิมินแนะวันออ็ถูัาาเมือหลวมานานแล้ว อีทั้ฮ่อเ้อ์ปัุบันมิสนใราิ สั่ประหารอ๋อะวันโยไร้วามผิทำให้แว้น้าหยานั้นเสื่อมถอยลพ่ะย่ะ่ะ”
“แม่ทัพอวิ๋น”
“พ่ะย่ะ่ะ”
“นำทหารสี่แสนนายไปยัหน้า่านเมือเียาน เพื่อป้อันศัรูอีสามวันให้ออเินทาทันที”
“ระหม่อมรับบัา”
“หาไม่มีอันใแล้ว พวเ้าลับไปพัเถอะ”
“ระหม่อมทูลลาพ่ะย่ะ่ะ”
“เส็พี่เพ่ะ”
“ูหลานน้อไปเที่ยวที่ใมาหรือ”
“น้อไปเที่ยวนอวัมาเพ่ะเส็พี่”
“่วนี้น้อระวััวหน่อยอามีนั่าแฝัวเ้ามาลอบสัหารเอาไ้”
“เส็พี่้าฝึฝนวรยุทธที่ท่านสอน และยัมีอรัษ์เาอยปป้ออยู่นะเพ่ะ”
“แ่ถึระนั้นเ้า็อย่าประมาท”
“เพ่ะเส็พี่”
สามเือน่อมา…
“ท่านอ๋อแว้นินหลิยทัพหนึ่ล้านห้าแสนนายประิายแนะวันออพ่ะย่ะ่ะ”
“ผู้ในำทัพมา?”
“อ๋อินวาพ่ะย่ะ่ะ”
“ูม้อ รับบัาา้า”
“พ่ะย่ะ่ะ”
“รวบรวมำลัทหารสามแสนนายอีสิบห้าวันให้ยทัพไปยัายแนะวันออ ้าะล่วหน้าไป่อน”
“ระหม่อมรับบัา”
หยาเทียนหลี่ม้าออาเมือเทียนหยวนมุ่หน้าไปยัายแนะวันออเพียสิบวัน็มาถึยัเมือายแนะวันออ
“ถวายพระพรท่านอ๋อ”
“ไม่้อมาพิธี รายานสถานาร์มา”
“ลอสิบวันมานี้้าศึโมีเมือายแนไปหรั้ ทหารไ้รับบาเ็บสี่หมื่นสอพันนายเสียีวิแปพันนายพ่ะย่ะ่ะ”
“เ้าไปพัไ้”
หยาเทียนหลเมื่อรู้ำนวนทหารที่บาเ็บและเสียีวิับมีวามโรธแ้น่อศัรูยิ่ ่อนะ่อยสบสิอารม์และวาแผนะโมี้าศึในอนลาืน หยาเทียนหลนำทหารแปแสนนายออมาามิิส่วนัวแล้วแบ่ำลัทหารออเป็นสี่อทัพ โยให้อทัพที่สี่อ้อมไปโมี้านหลัออทัพศัรู ส่วนอทัพที่สามและอทัพที่สอโมีนาบ้าทั้้ายและวา ส่วนอทัพที่หนึ่ะโมี้านหน้าโยหยาเทียนหละเป็นผู้นำทัพ้วยนเอเพื่อโมี เมื่อถึเวลาเที่ยวืนหยาหลเทียน็เริ่มโมีอทัพอแว้นินหลิ
ภายในที่ั้่ายทัพอแว้นินหลิทหารแว้นินหลิ่าหลับนอนัน มีทหารผลัเปลี่ยนเฝ้าเวรยามันไม่ี่ร้อยน
“ึ! ”
“เร้!”
“สวบ อ๊า”
“่าทหารแว้นินหลิให้หม”
ภายในระโมที่พัผู้บัาารแว้นินหลิ
“ท่านอ๋อทหารแว้น้าหยาบุเ้ามาทุทิศทาเลยพ่ะย่ะ่ะ”
อ๋อินวาเินออมาาระโมที่พัและบัาารรบ้วยนเอ หยาเทียนหลที่อยู่ไม่ไลถือหอพุ่ปาออไปสุแร
“สวบ..อั”
หอที่หยาเทียนหลพุ่ปาออไปับเสียบทะลุท้อออ๋อินวานาย หยาเทียนหลเมื่อเห็นโอาสว่าผู้นำทัพศัรูเสียีวิแล้วึเอ่ย่มวัแว้นศัรู
“ทหารแว้นินหลิยอมแพ้ะแม่ทัพอพวเ้าายแล้ว หายอมำนน้าะไว้ีวิ”
ทหารินหลิเมื่อไ้ยินแบบนั้น่ายอมำนนทั้หมและไม่ิะสู้่ออี
“ราบทูลท่านอ๋อทหารแว้นินหลิถู่าไปสี่แสนเ็หมื่นนาย ทหารอฝั่เรามิมีผู้ใเสียีวิมีเพียบาเ็บเล็น้อำนวนหพันนายเท่านั้นพ่ะย่ะ่ะ”
หลัาผ่านไปอีห้าวันอทัพสามแสนนาย็มาถึ หยาเทียนหลสั่ารเลื่อนทัพทหารหนึ่ล้านสอแสนนายโมีแว้นินหลิ เพียสอเือน็มาถึยัเมือหลวินหลิแล้วับฮ่อเ้ทั้เื้อพระวศ์และุนนาทั้หมประหารนสิ้น นเลือนอวัหลว หลัาอีสี่เือน็ผนวแว้นินหลิให้อยู่ภายใ้ารปรอ
่อมาหยาเทียนหลส่อรัษ์เาห้าหมื่นนแยันออไปับัวฮ่อเ้หยาเาเี๋ย รัทายาทหยาเาื่อ และอ๋อหยาีหมิ อ๋อหยาินเ๋อทั้สี่ับิ่าัวาย ผลอสรามทำให้เมือหลวแว้น้าหยาถูเผาทำลายราษรายนับแสน สร้าวามเสียใให้ับหยาเทียนหลเป็นหย่ามา หลัานั้นผ่านไปอีหลายเือนหยาเทียนหลประาศให้มีเมือเทียนหยวนเป็นเมือหลวแห่ใหม่ และเปลี่ยนื่อแว้นาเิมเป็นแว้น้าหยาสถาปนาแว้นใหม่เป็นแว้นเทียนหยวนในเวลา่อมา นเวลาผ่านไปหยาเทียนหลึึ้นเป็นฮ่อเ้อแว้นเทียนหยวน
หปี่อมา…
พระราวัหลวอแว้นเทียนหยวน
ภายในท้อพระโร
“ถวายบัมฝ่าบาทอพระอ์ทรพระเริหมื่นปีหมื่นๆปี”
“ุนนาทุท่านลุึ้น”
“อบพระทัย”
“ฝ่าบาทระหม่อมเสนาบ่ีรมารเษรมีเรื่อมาราบทูลพ่ะย่ะ่ะ”
“ว่ามาท่านเสนาบ่ี”
"เมือินหลิเิภัยแล้หนัเ้าเมือินหลิอโอาราฝ่าบาทเปิยุ้าให้แ่ราษรเมือินหลิพ่ะย่ะ่ะ
“เราอนุาิ านี้หาเป็นเรื่อปาท้ออราษรให้ำเนินารทันทีแล้ว่อยมารายานราสำนัที่หลั ่อานี้หามีุนนาระทำารมิอบให้ลอาารับโทษหนั ุนนาท่านอื่นมีเรื่อรายานหรือไม่หาไม่มีเรื่ออันใให้เลิประุมไ้”
“ระหม่อมทูลลา”
ลอหลายปีมานี้หยาเทียนหลไ้หล่อหลอมราษรทั้สอแว้นให้เป็นอันหนึ่อันเียวันและยัสร้าานให้แ่ราษร อีทั้ยัไ้สร้าสำนัศึษาในแ่ละเมือทั่วแว้นและยัไ้เสริมสร้าอทัพให้แ็แร่รวมไปถึทำาร้าับแว้นอื่นๆเป็น้น.
ความคิดเห็น