คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : การเผชิญหน้าที่ไม่คาดฝัน
วันเวลาล่วเลยาวันเป็นเือน วอาทิย์และวันทร์ไล่ามัน้ามท้อฟ้าสีราม ีี้ฟื้นัวาอุบัิเหุบนพื้นห้านร่าายสมบูร์แล้ว และลับมาเิมเ็มวามสุในระท่อมแสนสบายอพราวอีรั้ ้วยพลัี้เล่นและเสียร้ออเหมียวอมน อย่าไร็าม มีบาอย่าเปลี่ยนไป ารเผิหน้าันภายใ้ท้อฟ้าที่สว่าไสว้วยแสันทร์ยั้าอยู่ในมุมหนึ่อิใอพราว เป็นเหมือนแสที่ายอันนุ่มนวลระยิบระยับในวันที่เธอโเี่ยว
วามทรำถึวามเมาอันเียบสบอภวิน ประายแวววาวในวาอเาสะท้อน้ออยู่ในัวเธอ มันไม่ใ่วามหลใหลที่พลุ่พล่านหรือวามหลใหลที่เร่าร้อน แ่เป็นวามอบอุ่นที่อ่อนโยน วามอยารู้อยาเห็นที่แ่แ้ม้วยบาสิ่บาอย่า…เพิ่มเิม พราว หิสาวผู้มีวามหลใหลในวามเียบและมีหัวใที่อ่อนโยนอหิสาวโสเ่นเา พบว่าัวเอประหลาใับารพบปะโยบัเอิรั้นั้น ึ่สามารถระุ้นวามรู้สึที่ไมุ่้นเยเ่นนั้นไ้
ราวับถูเรียโยวามปรารถนาที่ไม่ไ้พูออไป เหุาร์แปลๆ ็เริ่มเผยออมา บ่ายวันหนึ่ที่แสแเิ้า ะที่พราวูแลสวนสมุนไพรเล็ๆ อเธอ ร่าทีุ่้นเย็โผล่ออมาาเส้นทาที่ทอยาวผ่านทุ่ห้าที่อยู่เลยระท่อมอเธอ ภวินไม่ไ้สวมุทีู่โอ่อ่าเหมือนับารพบันรั้แร แ่สวมเสื้อผ้าเรียบ่ายและสวมใส่อย่าี เินเ้ามาหา้วยท่าทาไม่แน่ใ
“พราว?” เสียอเาแม้ะนุ่มนวลและทุ้มลึในะที่เธอำไ้ แ่็มีำถามอยู่ในนั้น
“ภวิน!” เธออุทาน วามื่นเ้นแห่วามประหลาใแล่นผ่านเธอ รอยยิ้มปราบนใบหน้าอเธอะที่เธอเ็มือที่เปื้อนฝุ่นับผ้าันเปื้อนอเธอ "นี่เป็นเรื่อที่ไม่าิ"
“ัน ันหวัว่าันะไม่รบวนเธอนะ” เาพูะุะั แ้มอเาแึ้นเล็น้อย
“ันอยาะรวูเ้าัวร้ายัวน้อย” เาี้ไปทาีี้ ึ่โผล่ออมาาแปลอไม้ หูั้ร และหาระุ้วยวามอยารู้อยาเห็น
วามอบอุ่นที่หยอล้อแผ่วเบาแผ่ระายอยู่ภายในิใอพราว
“เ้าัวร้ายเป็นื่อลาอเา แ่ันเื่อว่าเามีพฤิรรมที่ี” เธออบ เสียหัวเราะปราัในน้ำเสียอเธอ
ีี้ะพริบาราวับสัมผัสไ้ถึโอาสในารเรียร้อวามสนใ านั้นึเ้าไปลอเลียาอภวิน้วยเสียเพอร์อย่ามีวามสุ ภวินหัวเราะแล้ว้มลอุ้มลูแมวไว้ในอ้อมแน
“ูเหมือนเาะอบุมาทีเียว” พราวสัเพร้อมับยิ้มว้าอเธอ ใเธอเ้นรัวเมื่อเห็นภวินรู้สึสบายใเมื่อไ้อยู่ับสัว์เลี้ยแสนรัอเธอ
วามเียบอันแสนสบายเิึ้นรอบัวพวเา มีเพียเสียนร้อและเสีย้ออย่าพึพอใอีี้เท่านั้น มันเป็นวามเียบที่น่ายินีอย่าน่าประหลา ปราศาารสนทนาที่ึเรีย
“ุอยาเ้ามาื่มาไหม? ันเพิ่อบนมลิ่นลาเวนเอร์มาุหนึ่” ในที่สุพราว็พูเิวนโยไม่สามารถ้านทานวามอยาที่ะรู้ัเาให้มาึ้น่อไปไ้
วาอภวินเป็นประาย วามยินีอันน่าประหลาใเ้ามาแทนที่วามลัเลใ่อนหน้านี้
“นมะอร่อยมา อบในะ” เาอบ
ะที่พวเา้าวเ้าไปในระท่อมอันแสนสบายอเธอ ลิ่นลาเวนเอร์และาที่สใหม่ผสมผสานับวามอบอุ่นที่เอ้อระเหยอแสแยามบ่าย ในสภาพแวล้อมภายในบ้านที่เรียบ่ายนั้น วามเ้าใอันละเอียอ่อนเิึ้นระหว่าพวเา พราวึ่มัพบว่าัวเออยู่ิับแววสัม เธอประหลาใับารสนทนาับนแปลหน้าที่หล่อเหลาและอึอัเล็น้อยนนี้อย่า่ายาย ภวินึ่เยเป็นนัปิบัินิยม รู้สึถึวามอบอุ่นที่ลี่ลายอยู่ภายในัวเา เป็นาร่อยๆ ละลายสิ่ที่สวนไว้อย่าระมัระวัที่เามัะรัษาไว้
เหนือถ้วยาร้อน ๆ และนม เสียหัวเราะึ้อไปทั่วระท่อม พวเาพูถึวามธรรมาและแปลประหลาออไม้ป่าและสภาพอาาศ พฤิรรมุนอลูแมว และวามพึพอใอันเียบสบอสวนที่ไ้รับารูแลอย่าี
และเมื่อยามพลบ่ำปลุมท้อฟ้า้วยสีทอและสีม่ว วามริที่ไม่าิ็ถาโถมเ้าปลุมพราว ารเื่อมโยโยบัเอินี้ เิาแสันทร์และเสียร้ออลูแมว ำลัเบ่บานไปสู่สิ่ที่น่าทึ่และแสนหวาน ราวับมีเวทมนร์โปรยปรายในีวิอเธอที่าเาไม่ไ้ เธอไม่สามารถบอไ้ว่าเส้นทาอเาะนำไปสูุ่ใ แ่บาทีเธอ็เ็มใที่ะเินามเส้นทาแห่วามบัเอิเป็นรั้แรและูว่าโะาะพาพวเาไปที่ไหน…
พราวสาวสวยผู้มั่นใในนเอ และไม่เยเื่อในเรื่อโะา วันนี้หัวใเธอลับว้าวุ่น มีบาอย่าแปลไป ีวิหลัานี้อเธอะเป็นเ่นไร ร่วมลุ้นัน่อไ้ในอนถัไป่ะ
ความคิดเห็น