คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : 2
“ลูนนี้สสัยะทำานเยอะไป พาน้อไปเินเล่นไป เี๋ยวอนลาวันะไ้รับประทานอาหาร้วยัน” เหมือนโนมัมือลายๆ ะวันยืนึ้นมอหน้านวลใสอสาวน้อยแล้วใเ้นแร เาหน้าแเล็น้อย ่อนะผายมือเื้อเิเธอให้เินามออไปที่สวนหลับ้าน
ะวันพยายามิเรื่อที่มาราพูเมื่อรู่่อนะถึบาอ้อ เาำไ้แล้วว่าวัน่อนมาราพูเรื่อะพาผู้หิมาใหู้ัว
วาันทร์แอบมอร่าสูส่าอนที่เินมาหยุอยู่ที่สวนอไม้นานาพันธุ์ พอเาหันมาเธอ็ยิ้มเิน เาเอ็ูเหมือนะเิน
“เอ่อ... นั่่อนสิรับ” นี้อายเอ่ยวน ะวันรู้ัวเอีว่าเาี้อายเลยยัไม่มีแฟนมานถึทุวันนี้ หลัาเลิับแฟนนแรไปเมื่อสิบว่าปี่อน แ่ริๆ เาไม่ถูใหิสาวนไหนึรอัวเป็นโสมาลอหลายปี
สาวใ้ยอว่ามาเสิร์ฟ เป็นนมที่ทำาธัพืและสิน้าแปรรูปในไร่อเา พร้อมับน้ำระเี๊ยบหวานเย็นื่นใ
“น่าินัเลย่ะ” เธอเป็นนเอ่ยทำลายวามเียบเมื่อเห็นเาเอาแ่นิ่เียบ
“รับ สิน้าาไร่น่ะรับ อันนั้นทุเรียนอบรอบรับ” เาี้วนให้เธอรับประทาน วาันทร์ึหยิบมารับประทาน่อนะเอ่ยม
“อร่อยัเลย่ะ” เธอเอยม้อนสายาึ้นมอเา ะวันหน้าแเล็น้อยเมื่อเธอับไ้ว่าเาเผลอมอเธอไม่วาา
“รับ” เารับำ
“ปิพี่ะวันพูน้อยแบบนี้ลอเลยเหรอะ”
“รับ” เารับำอี เธอแอบมอเา ะวันเป็นผู้ายที่มีใบหน้าหล่อเหลามเ้ม เายิ้มหวาน
ผู้ายอะไรยิ้มหวานเหลือเินในวามรู้สึอเธอ
“สรุปว่าพี่ลนะรับ” ู่ๆ เา็พูึ้น วาันทร์ทำหน้า ะพริบาปริบๆ ่อนะเอ่ยถาม
“ลอะไระ”
“ลแ่านับน้อวารับ”
“ะ?” เธออุทาน่อนะหน้าแ ็เาเล่นมาพูโ่ๆ แบบนี้เธอ็เินน่ะสิ
“่ะ” เธอรับำ
“่ะหมายถึะแ่านับพี่”
“เอ่อ... วาแล้วแุ่แม่น่ะ่ะ”
“พี่เป็นผู้ายเยๆ วันๆ เอาแ่ทำาน ทำไร่ทำสวน น้อวารัเียไหมรับ” เาพูเสียนิ่ม เายอมรับว่าัวเอเป็นนเยๆ ่อน้าิินและอบวามเียบสบ
ความคิดเห็น