คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : ฉันผิดอะไร
“นี่เธอทำบ้าอะไรอเธอ”อยาะายมาเลยหรือไ?"
อาิระพูเสียเ้มใส่เรนะ้วยวามโมโห านั้นเา็อุ้มเธอแล้วโยนไปที่เียอย่าแรโยไม่สนใว่าเรนะะเ็บหรือเปล่า านั้นเา็หันไปที่อุปร์ทรมานที่แวนไว้้าฝาเาหยิบเือึ้นมามัมือและเท้าอเรนะไว้
“ปล่อยันไปเถอะนะันอร้อ?"อย่าทำอะไรันเลยันลัวแล้ว!"
เรนะอ้อนวอน้วยน้ำาแ่อาิระ็ไม่ยอมหยุแถมยิ้มออมา้วยวามพึพอใแสให้เห็นถึรสนิยมทาเพศอเาที่ิบเถื่อนและรุนแรออมา เรนะรู้ะารรมอเธอว่ายัไะเธอ็ไม่พ้นเื้อมมือออาิระยาเเน่นอน ือไ้แ่ร้อไห้และอ้อนวอนอยู่อย่านั้นนทำให้อาิระรำาเาึใ้แทรฟาเ้าไปที่ลำัวอเธอ ีนะร้อออมา้วยวามเ็บปว านั้นอาิระ็ใ้มืิอีเสื้อผ้าอเธอออนเหลือแุ่ั้นใน านั้นเา็หันไปว้าเทียนที่อยู่รหัวเียมาุไฟและใ้น้ำาเทียนหยไปทั่วร่าอเรนะ
“ไ้โปรอยู่ที่อย่าทำอย่านี้ปล่อยันไปเถอะนะ!”
เสียอร้ออ้อนวอนปนสะอื้นอเรนะัไปทั่วห้อ แ่อาิระับทำเมินเยและหัวเราะออมา้วยวามสุานั้นเา่อยๆใ้น้ำาเทียน่อยๆหยลไปที่ร่าายอเธอทีละส่วนทีละส่วน เรนะร้อไห้และนึิว่าัวเอนั้นทำอะไรผิทำไมนเอ้อมาเอเรื่อร้ายแบบนี้ อิระใ้น้ำาเทียนหยุทั่วร่าายอเรนะ้วยวามอบใและหลัานั้นเา็ใ้แ่ฟาไปที่ร่าายอเธอ เรนะร้อไห้สะอื้นปา็ไม่หยุร้ออให้ายหนุ่มหยุทำับเธอ แ่ยิ่ร้ออและร้อไห้มาเท่าไหรู่เหมือนว่า อาิระะยิ่อบใ เพราะเาใ้แส้ฟาเธอนหนำใ านั้นเา็ถอุั้นในอเธอออและเริ่มทำในสิ่ที่เา้อาร เรนะร้อไห้อ้อนวอน ยิ่ทำให้อาิระนั้นรู้สึอบใและทำภารินสำเร็ ส่วนีนะนั้นร้อไห้นสลบไป อาิระิว่าเธอายเาึเรียื่อเธอ้ำๆ
“นี่เธอ!”"เรนะ….ีนะื่นสิ!"
านั้นเาใ้นิ้วมือแะไปที่มูอเธอ ็พบว่าเธอแ่สลบไปเาึโล่ใและเรียให้นมาัารพาเธอไปอีห้อหนึ่ ึ่เป็นห้อส่วนัวอเา
ผ่านไป 1 ั่วโมว่าเรนะ็เริ่มรู้สึัวื่นึ้นมาและมอไปรอบๆ เธอพยายามที่ะลุึ้นนี้เือน้วยร่าายอเธอที่ถูทารุมา่อนหน้านี้ึทำให้เธอยับัวแทบไม่ไ้ พอเธอพยายามะลุึ้นร่าายส่วนร่าอเธอนั้น็รู้สึเ็บปวึ้นมาอย่ารุนแรพร้อมับมีเลือไหลออมา เธอนึถึเหุาร์ที่เิึ้นับเธอใน่อนหน้านั้นเธอร้อไห้ออมาและบ่นับัวเอว่า
“ทำไมัน้อมาเอับเรื่อราวแย่ๆอย่านี้้วย!”
“ันผิอะไรทำไมนที่ะ้อมาเอเรื่อราวแบบนี้ะ้อเป็นัน้วยนะ!”
“ฮือๆ!”
เสียร้อไห้อเลยนะ ันทำให้อาิระที่อยู่้าๆ เินเปิประูเ้ามาและะอเสียัใส่เรนะ้วยวามโมโห
“เียบๆหน่อยไ้ไหม?”โนแ่นี้เธอไม่ายหรอเธอะ้อใ้หนี้ที่พ่อเลี้ยอเธอิ้าันไว้!"
เรนะหันไปมอหน้าอาิระและ็เถียับเาไปว่า
“ันะร้อไห้มัน็เรื่ออัน!”ันไม่ไ้ทำอะไรผิทำไมันะ้อมาใ้หนี้แทนนอื่นนที่ไม่ใ่พ่ออัน้วย้ำ!"
“ไอ้นั่ว!”แ้ออไปาห้ออันเี๋ยวนี้ันไม่อยาเห็นหน้าแ่"
ำพูอเรนะทำให้อาิระถึับโมโหเลือึ้นหน้าและรีบปี่มาหาเรนะที่เีย านั้นเา็ับเธอถอเสื้อผ้าและและ่มืนเธออีรั้
“ปล่อยันนะไอ้โริ!”นอย่าแมันไม่ไ้ายีหรออยูเธอสัวันหนึ่!"
ำพูอเรนะปลุเสือร้ายในัวออาิระออมาโยไม่รู้ัวเาเผลอบหน้าเธอไป 2-3 ทีานั้นเา็ัหน้าออเธอ้วยวามโมโหนเิรอย้ำแึ้นมาและเา็ใ้มือบีบอเธอและ่มืนเธออย่ารุนแรนทำให้เธอนั้นสลบหมสิไปอีรั้ส่วนเา็ทำ่อแ่ไม่สนใว่าเรนะนั้นะเป็นอย่าไรนเาสำเร็วามใร่ และเินออาห้อไปโยที่ไม่สนใว่าเรนะนั้นะเป็นยัไ
เวลาผ่านไปนานหลายั่วโมเรนะ็ยัไม่ฟื้น นระทั่นรับใ้ออาิระเ้ามาเอาอาหารมาให้เรนะในห้อ พบว่าเธอนั้นยัไม่ื่นสาวใ้็เินเ้าไปห่มผ้าให้เรนะ และพบว่าส่วนล่าอเรนะมีเลือออำนวนมา สาวใ้ใรีบเรียอาิระมาูเพราะลัวว่าเรนะะาย อาิระ็ไม่รีบมาูเาลับบอสาวายนนั้นไปว่า
“เธอไม่ายหรอ!”ถ้าเป็นห่วเธอเี๋ยวันะเรียหมอส่วนัวมาูอาารเธอให้!"
านั้นอาิระ็ยโทรศัพท์ึ้นโทรหาหมอประำัวเรียให้เามาูอาารเรนะ หลัาวาสายไปหมอประำัวออาิระ็เ้ามาูอาารอเรนะ เาไ้ทำแผลส่วนล่าให้เธอและบอับอาีระว่า
“่อานี้ไปิรรมับเธอ่อนนะ!”
“ทำไมล่ะ?”
อาิระถามหมอประำัว้วยวามสสัย
“็ส่วนล่าอเธอเสียหายอย่าหนั และอีอย่าหนึ่เรว่าเธอะายเอาเพราะว่าเ้านั่นอนายมีนาที่ให่ว่านปิทั่วไปน่ะสิ”
อาิระไ้ยินอย่านั้น็หัวเราะอบใ และไม่พูอะไรมาเายิ้มพอใในผลานอนเอานั้นเาหยิบเิน้อนหนึ่โยนให้หมอส่วนัวที่เป็นเพื่อนอเา อบุและเินออาห้อไป
“อบในะที่อุส่าห์มาเป็นธุระเรื่อไม่เป็นเรื่ออย่านี้!”
“ไม่เป็นไร”แ่ราวหน้าราวหลันาย็เบาๆับผู้หิเลยนะสสารพวเา!"
อาิระหันไปมอเลยนะพี่นอนอยู่บนเีย ในใอเรา็อยามีอะไรับเธออีรั้แ่เพื่อให้เพื่อนอเรานั้นไม่้อลำบามารัษาผู้หิที่เาทำร้ายเาึหันหน้ามาหาเพื่อนและบอให้เพื่อนอเานั้นลับไป่อน ที่ะ้อสะสาอีมามาย วัน่อมา เรนะื่นึ้นเพราะรู้สึหนาวเย็นอหิมะที่ลมาอย่าหนั อนที่เรนะนอนรัษาัวอยู่ในห้อพ่อเลี้ยอเธอไ้ไปเล่นารพนันในบ่อนออาิระแล้วเสียเินเป็นำนวมาและอาระวานเนอื่นแื่นและทำให้เเนสำัที่มาเล่นพนันหัวเสีย และยเลิสัา้าายึทำให้อาิระหัวเสียเลยสั่ให้ลูน้อนำัวอเรนะไปอยู่ห้อทรมานทาส เรนะื่นึ้นในห้อที่มีแ่ราบเลือและลิ่นราวเลือ เธอใ้มือำไปรอบๆ็พบเ้าับศีรษะอมนุษย์และิ้นส่วน่าๆอร่าายมนุษย์ ทีแรเรนะิว่าน่าะเป็นุ๊า แ่พอเธอไ้ยินเสียอวาม่วยเหลือ ที่มีน้ำเสียแหบแห้ล้ายับนที่ใล้ะาย อร้อให้เธอ่วย
“่วย้วย!”่วยัน้วย!"
เรนะถามนที่อวาม่วยเหลือออไปว่า
“ใร…!”
“นใ่ไหม?"
านั้นเสียร้ออวาม่วยเหลือ็เียบหายไปเหลือไว้แ่เสียอเรนะที่เรียหาเสีย่อวาม่วยเหลือ
.
ความคิดเห็น