คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : NOAH*2
/
แร๊บ
รรไรมัลที่เหล่าวัพืในสวนอุหลาบ นัยน์าสีน้ำาลทอประาย
ยามเย็นที่อุหภูมิล่ำล
"โนอาห์ ไม่ใส่รอเท้าอีแล้วหรอ"
แปลริๆ
"อือ" เธอานรับแล้วหันไปสนใอุหลาบ่อ
เวลาใส่รอเท้าเธอมัะรู้สึอึอั เพราะั้นไม่ใส่น่ะีที่สุ
มิฮอว์ิบา เยหน้ามอเรือนระที่สร้าึ้นมาเมื่อไม่ี่ปีมานี้เพื่อลูสาว
"พ่อ? า – "
แม้ว่าเธอะยัพูไม่เ่เหมือนเิม็าม
"โนอาห์"
"อะไรหรอ?"
"อยาออไป้านอับพ่อไหม"
เ็สาวรุ่นิ เธอเอ็สสัยว่า้านอเป็นยัไ
แ่้านอน่ะ…อันรายนี่นา?
"โนอาห์ พ่อบอแล้วใ่ไหม…ถ้ามีเรื่อที่ไม่อบ็ให้พูออมาน่ะ" เ็สาวลมือล ผละออาอุหลาบแล้วเินเ้าหาบิา
"ถ้ามีพ่อ็ไม่ลัว"
อ้อมออุ่นทำให้เธอรู้สึปลอภัย ร่าเล็นั่นิ่อยู่บนัะที่มือหยาบร้านลูบหัว
"ั้นอาบน้ำันเถอะ"
"อนนี้?"
"อืม หลัทานมื้อเย็นพ่อะพาออไป้านอ…" มิฮอว์พูพลาอุ้มเธอออมาาเรือนระ
"พ่อ อยู่้วยัน?"
"อืม ะอยู่ับโนอาห์ลอเลย"
"อบ พ่อ! โนอาห์ ีใ" ริมฝีปาุมพิที่หน้าผาลูสาว
"พ่อ…ยิ้ม้วย" พ่อยิ้มสวยั
เธออบรอยยิ้มอพ่อมา…
สวยเหมือนพระันทร์เลย
แนบาล้ออ ถูไถใบหน้าับไหล่ว้าอย่าพอใ
"พ่อหอมมา"
พ่ออเธอมัะมีลิ่นาับาแฟลบอบอวลอยู่เสมอ
"พ่อ"
"ว่าไ"
"พ่ออบโนอาห์ไหม"
"อบสิ รัเลยล่ะ"
แ่เธอไม่รู้ัใรเลย
"ถ้าออไป้านอะมีนอบโนอาห์หรอ โนอาห์ไม่รู้ัใรเลย" เธอไม่รู้ัใรนอาพ่อ
มีนที่ัวให่เหมือนพ่อ้วยรึเปล่า?
แ่นัวให่น่ะ มัะน่าลัว…
"โนอาห์ ลูน่ะ้อเป็นที่รัอยู่แล้ว – เพราะลูสาวอพ่อทั้อ่อนโยนและามไม่ใ่หรอ"
พ่อไม่เยโหเธอ
"อื้อ!"
น้ำเย็นไหลผ่านผิวายวนรู้สึระปี้ระเป่า โนอาห์ฮัมเพละที่มือให่ำลัสระผมให้เธออย่าระมัระวั
"ว่าแ่ พ่อะพาไปไหนหรอ"
"ภัาารลอยทะเล"
"มันืออะไรหรอ"
มิฮอว์ยิ้มเอ็นู ุลุมอาบน้ำถูสวมให้เธอ่อนที่เาะอุ้มเธอไปยัห้อนอน
"ร้านอาหารลอยทะเล ไวน์อที่นั่นีเลยล่ะ"
"อาหารอร่อยเท่าที่พ่อทำไหม"
"อืม อาะอร่อยว่าอี"
เธอน่ะั้ารอมา ุเรสสีำอปสีาวถูสวม – เ็มลัอัมีรูปาเนถูลัไว้มี่ปวา
"ทีนี้ไปันเถอะ" เาูมือลูสาวออมานอปราสาท
แม้ว่ามันะเหมือนแพรมาว่าเรือ็าม
่วเวลาอเธอับบิามัะมีวามสุและสนุสนาน ยัไะอแ่อยู่้วยันเธอ็ิว่าทุอย่าะไม่เป็นไร
แผ่นหลัพิเ้าอี้ หัวบลับิา ลมทะเลเย็นยะเยือ…เธอนั่อเ่าพร้อมยิ้มบาๆ
"าวสวยั"
"ฝันี โนอาห์"
เธอิว่าื่นมา้อเป็นวันที่ีแน่นอน
"พ่อทำให้ื่นหรอ"
แ่ลืมาึ้นมา
พ่อเธอ็ฟันเรือโรสลัลำให่ทิ้ผ่ารึ่อย่าอลัาร…
นี่มันเรื่ออะไรันนะ?
"เฟ เรียมโ๊ะทีสิ ใล้ไ้เวลามื้อเ้าอลูสาวันแล้ว"
ทุนทำหน้าสินหวัันหมเลย
แ่เหมือนะใที่หนุ่มสันโอย่าพ่อมีลูมาว่า
"ลูสาวันแพ้ถั่วน่ะ ฝา้วยนะเฟ" ทุนอึ้ันหมเลย หรือารมีอยู่อเธอแปลั้นหรอ?
"พาส้า" เธอพูเสียเบาท่ามลาวามเียบ
สบาับอีฝ่ายั่วะ แน่นอนว่าเธอเลือะเินผ่านอีฝ่ายไปเพื่อรออาหารเ้า
อึอั
"หมวฟา…โนอาห์?" เ็สาวพึมพำแผ่วเบา
"ุหนู แพ้ถัวสินะ…แพ้นม้วยรึเปล่า"
"ไม่" เธอม้วนเส้นพาส้าเ้าปา
"เลม่อน?" มันอร่อยริๆ อร่อยนน่าใเลย
ว่าแ่
ทำไมพ่อโนท้า่อสู้ล่ะ?
"พ่อเป็นนัหรอ"
ทุนมอเธอแทบะทันที
เ็นี่ไม่รู้ว่าพ่ออัวเอสุยอหรอหรอ?!
"แน่นอนว่าพ่อน่ะสุยอ"
แ่พ่อเธอัมาเลยแหะ?
"มีนมปั้วยไหม…" เธอเอ่ยาแป๋ว
??
แ่ทุนันออไปูารวลาบหมเลย…
"อยาินอี"
เธอรู้อยู่แล้วว่าพ่อน่ะไม่มีทาแพ้หรอ
ส้อมิ้มลหอยเลแล้วใส่เ้าปา
ื่อโโลั้นหรอ?
ไ้ยินเสียเรียลั่นเลย…มือวาผ้าเ็ปาลบนโ๊ะ
"พ่อ อร่อยเหมือนที่พ่อบอเลย"
มิฮอว์ยิ้ม
"ใ่ไหมล่ะ" เธอสบาับนที่มีหมวฟาห้อยอยู่ เาให้วามรู้สึแปลริๆ
น่าอึอั
"โนอาห์ ลับเถอะ"
"พ่อไม่ื่มหรอ?"
"สนุพอแล้ว อยาลับไปนอนมาว่า" โนอาห์ยิ้ม
พ่อถูใเามาเลยแหะ
"โนอาห์" เธอยื่นมือให้เา
อีฝ่ายเอียอแล้วียิ้ม
"ันมัี้ ี. ลูฟี่ – ายที่ะเป็นราาโรสลั" เาแปลริๆนั่นแหละ
"พ่อ อยาไุ้๊า"
็ไม่ไ้ไม่อบหรอ…แปลริๆ
"อยาไ้เพิ่มอีเท่าไหร่็ไ้เลย"
เธอ้อำเาไว้แล้วล่ะ….
ลมเย็นีั
"นอนเถอะโนอาห์"
อืม…
้อนอนแล้วล่ะ
"พ่อ…รารีสวัสิ์"
_______________________________________________________________________________________
ความคิดเห็น