เป็นอีหนูของเสี่ยวัย22 (omegavrese)

ลำดับตอนที่ #2 : ใจ๋อั้ม 1

บท1.

"ใจ๋มาช่วยแม่ขายผักหน่อยแป๊บนึง!" เสียงแหลมจากหญิงสาววัยกลางคนตะโกนเรียกผู้เป็นลูกชายเมื่อเห็นว่าหน้าร้านขายผักสดของเธอนั้นตอนนี้มีลูกค้าจำนวนมากยืนรอซื้อผักกันเต็มไปหมด (มีแต่ผู้ชาย!)

"ได้เลยจ้ะแม่!" ใจ๋ตะโกนตอบกลับมาก่อนที่จะรีบเดินมาหน้าร้านในสภาพเสื้อรัดรูปตัวเล็กและกางเกงขายาวปกปิดขาเรียวแม้จะเป็นเสื้อที่ดูใส่สบายๆ ง่ายๆ ในวันที่อากาศร้อนแต่เมื่อได้เข้ามาอยู่กับเรือนร่างสวยของโอเมก้าหนุ่มอย่างใจ๋แล้วมันก็ดูดีขึ้นมาทันตา ซึ่งแน่นอนว่ามีพยานบ่งบอกความจริงนี้ได้นั้นก็คือเหล่าบรรดาลูกค้าผู้ชายที่ตาตื่นเป็นไก่แจ้เพราะมองหุ่นกันตาละห้อย นี้แหละคือจุดประสงค์ของการมาซื้อผักสดครั้งนี้และทุกครั้งของบรรดาลูกค้าผู้ชาย

"....." ติมแม่ของใจ๋ได้แต่มองผู้เป็นลูกอย่างทำใจไม่รู้ว่าลูกของเธอได้ดีเอ็นเอจากใครมาทำไมถึงสวยตาแตกเกินเพศหลักของตัวเองได้ถึงเพียงนี้

"เดี๋ยวแม่มาไปซื้อผักเพิ่มก่อน" ดูจากท่าถ้าให้ลูกเธอยืนขายผักลูกค้ามากมายคงมากันไม่หยุดหย่อนเธอคงต้องรีบไปหาซื้อผักมาตุนไว้ก่อนเสียแล้ว



"ได้เลยจ้ะแม่" ใจ๋บอกตนขายได้สบายอยู่แล้วยิ่งเมื่อได้เห็นเงินเหล่านั้นตนยิ่งมีความสุขด้วยซ้ำ

วันนี้มหาลัยหยุดใจ๋ที่ว่างจึงกลับบ้านมาหาแม่ส่วนเสี่ยอั้มของตนนั้นก็หายหน้าหายตาไปเป็นอาทิตย์แล้ว แต่เพราะเขายังคงคอยโอนเงินให้ตนใช้ทุกๆ วันใจ๋เลยโนสนโนแคร์เพราะเสี่ยหล่อหน้าตาดีอย่างอั้มที่อายุยังน้อยคงไม่ได้มีแค่ตนเพียงคนเดียวซึ่งทำให้ทุกครั้งเวลาทำกิจกรรมเขาจะต้องใส่อุปกรณ์ป้องกันทุกครั้งเพื่อความปลอดภัยและแน่นอนว่าทุกเดือนพวกเขาทั้งสองก็ต้องหาเวลาว่างไปตรวจโรคด้วยเพื่อความแน่ใจซึ่งก็ปลอดภัยดีทุกครั้ง....

"เอาอะไรดีจ้ะพ่อหนุ่มทั้งหลาย" ใจ๋ยิ้มหวานแจกจ่ายทุกคนเพราะรู้จุดอ่อนของเหล่าลูกค้าผู้ชายตรงหน้าโดยไม่ลืมที่จะปล่อยฟีโมนกลิ่นมะลิหอมให้ปกคลุมบริเวณรอบเพราะถึงแม้ผู้ชายที่มาซื้อส่วนมากจะเป็นเบต้าแต่บางคนก็ยังได้กลิ่นอยู่

"เอาพ่อค้าเฮ้ย..หยอกๆ ฮ่าๆ" ลูกค้าเบต้าหนุ่มคนหนึ่งตะโกนพูดก่อนจะตีท้ายให้เป็นมุขตลก

"มาๆ ใครอยากได้ผักสดๆ ผักสะอาดไร้สารพิษจากมือแม่พ่อคนนี้เชิญต่อแถวซื้อได้เลยจ้าาา" ใจ๋เปลี่ยนประเด็นเพราะกลัวยิ่งเล่นมากตนอาจจะโดนลวนลามด้วยคำพูดไปมากกว่าที่ตนเองจะรับไหว

ชายหนุ่มทุกคนที่ได้ยินต่างรีบพากันเดินเข้าไปต่อแถวอย่างฉับพลันใจ๋ที่เห็นอย่างนั้นก็เริ่มทำหน้าที่เป็นพ่อค้าขายผักสดในทันที



"ใจ๋" เสียงเรียกของชายหนุ่มที่คุ้นเคยดังขึ้นมาพร้อมกับกลิ่นฟีโรโมนเข้มที่กำล่งบอกว่ากำลังไม่พอใจทำเอาใจ๋รีบหันขวับไปอย่างตกใจ 'เสี่ยอั้ม!' มาได้ไงใจ๋คิดพร้อมเก็บกลิ่นฟีโรโมนตัวเองในทันที

"เฮ้ยทำไมไม่ต่อแถวเดินแทรกพวกกูไปทำไม!!" ชายหนุ่มในแถวคนหนึ่งพูดก่อนที่ผู้ชายคนอื่นๆ จะเริ่มประท้วงเหมือนกัน

"เออ...คือ.." ใจ๋ทำหน้าเลิ่กลักเมื่อชายหนุ่มทั้งหลายเริ่มเสียงดังจนคนรอบข้างเริ่มหันมามอง

"ฉันจะไปรออยู่ในบ้านรีบขายให้เสร็จภายใน 5 นาที" ชายหนุ่มพูดด้วยน้ำเสียงนิ่งงันแต่แฝงไปด้วยอำนาจทำให้ใจ๋รีบพยักหน้าตอบรับอย่างรวดเร็ว



"แล้วก็ไปเปลี่ยนเสื้อผ้าหรือเอาอะไรมาคลุมตัวใหม่เดี๋ยวนี้!"

"ก็ได้!!" สั่งอย่างกับเป็นพ่อเลยใจ๋หมั่นไส้อีกฝ่ายแต่ก็ยอมทำตามอย่างว่าง่ายรีบเดินเข้าไปในบ้านเพื่อหาเสื้อผ้าใส่ในทันที



"ขอโทษสำหรับลูกค้าสุดหล่อทุกคนด้วยนะจ๊ะเมื่อกี้น้องใจ๋เองเขากลัวพี่ชายคนนี้จะถูกแถะโลมด้วยสายตาเลยบังคับให้ไปเอาเสื้อคลุมมาใส่นะ" เมื่ออั้มไม่อยู่แล้วใจ๋ก็ใส่ไฟพร้อมเปลี่ยนสถานะอีกฝ่ายอย่างชอบใจ

"ว่าแล้วทำไมถึงหล่อเหลาขนาดนั้นมีพี่ชายเป็นโอเมก้าสวยขนาดนี้นี้เอง"

"ใช่จ้ะครอบครัวใจ๋หน้าตาดีกันทั้งบ้านฮ่าๆมาๆรีบซื้อผักเร็วใจ๋ต้องรีบไปสอนน้องติวหนังสือด้วยเดี๋ยวน้องเขาจะโง่เอาซะก่อน" ใจ๋บอกก่อนที่จะเร่งขายผักตรงหน้าให้หมดอย่างไวภายใน 5 นาที



5นาทีต่อมา

"พอเลิกขายหมดเวลา" อั้มที่ดูนาฬิกาอยู่ได้เดินมาสั่งใจ๋ในทันทีเมื่อครบกำหนด

"คนสุดท้ายแล้วแป๊บนะ" ใจ๋บอกโดยที่มือของตนเองก็คอยจ่ายเงินถอนให้ลูกค้าอย่างว่องไว

"เฮ่อหมดพอดี!!" ใจ๋เช็ดเหงื่อบนหน้าผากอย่างน้อยผักชุดนี้ก็ขายหมดเกลี้ยงคุ้มค่าเหนื่อยที่เสียไป

"ไป!"

"ไปไหน?" โถ่ตาบ้าให้พักหายใจสักนิดได้ไหม

"ไปคอนโดฉันไงเร็วตามมา" อั้มบอกก่อนจะเดินนำหน้าโอเมก้าหนุ่มออกไปรอที่รถคันหรูของตัวเอง

"!!!" ใจ๋ได้แต่แลบลิ้นปลิ้นตาใส่อีกฝ่ายตอนหันหลังอย่างเผลอๆ ด้วยความแค้นใจเพราะทำอะไรไปมากกว่านี้ไม่ได้แล้ว

"ผักหมดแล้วเหรอลูก" ติมที่พึ่งกลับมาจากตลาดได้ถามผู้เป็นลูกโดยในมือก็มีผักมากมายที่พึ่งซื้อมาเต็มไปหมด

"หมดแล้วจ้ะ" ใจ๋อวดเงินถอนของลูกค้าทั้งหลายให้ผู้เป็นแม่ได้ดู

"เก่งมาก" ติมชมผู้เป็นลูกอย่างน้อยลูกของเธอก็ยังทำหน้าที่ลูกที่ดีอยู่เสมอแม้เธอนั้นจะไม่มีเงินส่งเสียลูกให้สบายได้ขนาดคนรวยแต่ลูกของเธอก็เข้าใจและไม่ว่าอะไรในตัวเธอสักคำอีกทั้งยังคอยช่วยแบ่งเบาภาระเธอให้หายเหน็ดเหนื่อย

"เอาเงินพวกนี้ไว้ใช้นะแม่ใจ๋ไปก่อนนะ..อย่าลืมดูแลพ่อด้วยนะ" ใจ๋บอกผู้เป็นแม่โดยไม่ลืมที่จะกำชับให้ดูแลพ่อที่ป่วยติดเตียง

"ไหนบอกวันนี้มหาลัยหยุดแล้วจะไปไหน?" ติมถามลูกสาว

"แฟนใจ๋มารับไปเที่ยว"

"อ๋อโอเค" ติมเข้าใจในทันที อั้ม แฟนอัลฟ่าหนุ่มสุดหล่อหน้าตาดีแถมยังนิสัยอ่อนโยนของลูกเธอ

"เที่ยวกับแฟนให้สนุกล่ะ" ติมบอกผู้เป็นลูกที่กำลังเดินจากไป

"จร้าแม่!!" ใจ๋ตะโกนกลับมา สถานะของตนและอั้มผู้เป็นแม่ไม่ได้รู้ความจริงเพราะตนนั้นไม่เคยบอกไปเพราะไม่อยากให้แม่รับรู้ว่าตนไม่ต่างอะไรจากอีหนู แต่เพราะมีครั้งหนึ่งที่อั้มมาหาตนที่บ้านตนเลยต้องหลอกแม่ไปอย่างนั้นว่าพวกเขาทั้งสองเป็นแฟนกันจนทำให้ใจ๋ต้องคอยเล่นบทคู่รักกลับอั้มตลอดเวลาที่อยู่กับแม่





2ปีก่อน

"มึงรู้จักน้องใจ๋เด็กปีหนึ่งนิเทศศาสตร์ป่ะ?" บอลเพื่อนของอั้มได้ถามผู้เป็นเพื่อนที่กำลังนั่งเล่นเกมส์อย่างสงสัยวันนี้เขาไปรับน้องมาและได้เจอกับโอเมก้าหนุ่มร่างบางคนหนึ่งทำให้เขานั้นสนใจเป็นอย่างมากเพราะอีกฝ่ายดูมีออร่าน่ามองที่สุดในบรรดาเหล่าเด็กฟรชชี่ปี 1 และเมื่อได้รู้ว่าชื่อใจ๋จึงนำมาเล่าให้เพื่อนฟัง

"ไม่รู้" อั้มบอกผู้เป็นเพื่อน

"ก็มันไม่ได้ไปร่วมกิจกรรมรับน้องมันไม่รู้หรอก" เด็ดเพื่อนอีกคนบอกบอล

"โคตรดีเลยมึงน้องเป็นโอเมก้านี้รูปกูแอบถ่ายมา" บอลพูดพร้อมอวดรูปของชายหนุ่มใบหน้าสวยคนหนึ่งที่กำลังเผลออยู่แต่ก็ยังคงดูดีทุกกิริยา

"....." อั้มมองภาพชายหนุ่มในรูปอย่างหลงไหลเขาอยากได้คนในรูปอย่างทันทีเมื่อได้มอง

"กูจองน้องคนนี้พวกมึงห้ามยุ่ง!" อั้มบอกเพื่อนทุกคนของเขาในทันที