คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : chapter1 Grun
รระโนไปทาลุ่มายรร์ประมา6-7น
สวมุโทนสีเ้มำลัมุรอบอะไรบาอย่าอยู่บริเวรอเล็ๆ
“หันไป อย่ามาเสือ”
มีเสียะโนอบลับมาพลันสายาหลายู่ับ้อไปหาายถือถุผ้าใส่นมและแผไ่รปาทา
“…่วย้วยรับ”
ู่ๆ็มีเสียัลอออมาาลุ่ม
“ผ…ผมโน-อ็อ”
“เห้ย อยู่เียบๆสิวะ”
่อนใรบานะพูบ เา็โนฝัมีทรระบอระเเทเ้าศรีษะอย่าั
“แล้วแน่ะไสหัวไป่อนที่พวเรา-อั้”
“ะทำไมวะ”
่อมเสือระุถุในมืออรรให้มุ่ไปหาหน้าายนนั้น
“เวรเอ้ย ไอ้เ็เปร!”
มี าบสั้น สนับมืออาวุธมามายนำออมาพร้อมใ้าน
พวนที่เหลือรูันเ้าไปหารรในทันที
“มาิวะ พวสันวาน”
าระลุมบอนเิึ้นระหว่าายเพียนเียวับอีฝั่ึ่มีถึ9น
“ับไว-เเ่”
รรพุ่เ้าไปเะลิ้นปี่แบบรๆ ่อนัวเอะถูอีนใ้สนับมือ่อยเ้าที่ไหล่้ายับลูเะ
เ้า่วท้อนี่โรร้าว และามมา้วยมมีวัแว่ไปมาราวับแท่ไฟในานอนเสิร์
แ่รร็สามารถหลบไ้แล้วแหมัสวนลับไปที่าพร้อมับเสยเท้าเ้าระหว่าาทีละนในทันที
“อุ! ไอเห้นี่”
‘ร๊อบ’
ายสวมเสื้อเิ้สีเทาที่ล้มลาารโมีแบบเาะเราะไ้ว้าระบอเหล็้ามือฟาโนา้าย
อรรอย่าแร เสียอระูที่หััออมานทำให้รรทรัวไม่อยู่
“พวแ”
รรำทรายบนพื้นสาใส่หน้าััหวะารเลื่อนไหวแล้วรีบยัวเอึ้นมาพยายามเะ่อย
ปัป้อับนที่หลืออยู่แม้ว่าระูะหัไปทำให้ารหลบหลี้าล็าม
“ฮ่า เอาเลย!”
ายสวมเสื้อยืสีรมท่าที่ล้มอยู่ลุึ้นัมีออมา ำลัะวิ่ไปเเทรรที่ำลัโนล็อแนทั้สอ้า
“รอ…ปล่อยสิวะ!”
เมื่อเอ่อว่า ศออรรระทุัไปที่ท้อายใส่โ้ทำสุเเรนสลัหลุ
เเ่ว่าใบมีที่พุ่เ้ามาอยู่ใล้เินว่ารระหลบไ้เสียแล้ว
“ิบหายเเล้ว ระยะนี้หลบไม่พ้น ืนสวนไปัวเป็นรูแน่ เอาวะ!ั้นรับ้วยมือเลย”
รริในใ รีบเ้นสมอิหาทาเอาัวรอ
‘ผัวะ’
“็อ…!”
“อะ? ใรวะ!”
ในเสี้ยววินาทีที่มีะถึัวนั้น มีหมวันน็อปริศนาแหวอาาศพุ่รมา่วยรรไวัไ้ทันเวลา
“…อั่”
ร่าอายเสื้อรมท่าระเ็นออ้วยแรปะทะอหมวปริศนา ลไปนอนอับพื้น
“ยัไปมีเรื่อับนอื่นอยู่เรื่อยเลยนะรร”
“พี่เรน!”
To Be Continued
ความคิดเห็น