ยัยหนูไดอารี่กับรุ่นพี่เดือนกุมภา

ลำดับตอนที่ #2 : เปิดไดอารี่-ที่นี่ร้านขนม

 เปิดร้านขนม

สวัสดีค่ะชาวไดอาเลิฟทุกท่าน สำหรับวันนี้

ขอฝากเนื้อฝากตัวด้วยแล้วกันนะคะ

อ้าว! อย่างงสิคะ ขอแนะนำตัวก่อนเลย

ชื่อเค้กค่ะชอบอ่านไดอารี่ม๊ากมาก

ตอนนี้กำเรียนอยู่ปีหนึ่งคาดว่าปีหน้า

จะขึ้นปีสอง ที่มหาวิทยาลัยเชียงใหม่

อยากลองเขียนไดอารี่กับเค้าดูบ้างค่ะ

 แต่ไม่รู้ว่าจะออกมาเป็นแนวไหน

ยังไงก็ช่วยคอมเม้นท์มาด้วยนะคะ

หญิงสาวบันทึกไดอารี่วันแรกของเธอก่อนที่จะออกจากระบบ

เช้าวันจันทร์แรกของการเปิดภาคเรียนที่สอง ฟลุ๊ครีบวิ่งขึ้นบันได
ด้วยอาการกระหืดกระหอบ เขาพักหายใจที่หน้าห้องบรรยายครู่หนึ่ง
ก่อนเดินเข้าไปทางหลังห้อง

"วันแรกก็สายนะแก" บน เพื่อนหนุ่มมาดเซอร์เอ่ยทัก
"เหนื่อยจิ๊บ" ฟลุ๊คนั่งลงที่เก้าอี้ใกล้ๆประตู

ประตูด้านหน้าห้องบรรยายค่อยๆแง้มออก สาวผมม้าชำเลืองมอง
เข้ามาภายในห้องและกวาดสายตาไปรอบๆจนหยุดที่หน้าห้องซึ่งมี
อาจารย์กำลังจ้องมองเธออยู่

ทั้งห้องตกอยู่ในความเงียบ พอได้จังหวะ เสียงหัวเราะก็ดังกระหึ่ม
ขึ้นมา

"เอ้าเข้ามาได้แล้ว เดี๋ยวเพื่อนเธอก็ไม่เป็นอันเรียนกันพอดี
หัวเราะจนความรู้กระเจิงกันหมด ฉันไม่อยากสอนใหม่นะ"
อาจารย์แอ๊บแมนพูดขึ้นด้วยน้ำเสียงเอ็นดู

เค้กรวบรวมสติ(ที่เตลิดออกไปเมื่อครู่)กลับมา เธอวิ่งไปยังด้านในสุด
ของห้องและเลือกนั่งที่เก้าอีด้านหน้า
อีกครั้งที่อาจารย์แอบอมยิ้มและเพื่อนร่วมชั้นเรียนหัวเราะคิกคัก

"น้องคนนี้ตลกดีอ่ะ คณะเราใช่ป่ะ" ฟลุ๊คนึกขำในความเปิ่นของรุ่นน้อง
"นั่นน้องเมเจอร์เราไง ไอ้นี่ หัดจำรุ่นน้องตัวเองหน่อยดิ่" บนส่ายหน้า
"เฮ้ยจิงดิ่ ตอนรับน้องทำไมไม่เคยเห็นอ่ะ"
"ก็น่าจะจำไม่ได้อยู่หรอก ตอนรับน้องน่ะเห็นคนไหนๆก็หน้าเหมือนกัน
ไปซะหมด"
"จริงของแก แล้วแกรู้จักป่ะ"
"ชื่อน้องเค้กว่ะ เคยคุยกันตอนงานเลี้ยงน้องใหม่"
"อ่อ"(ทำไมจำไม่ได้วะ)

เค้กหันมองรอบๆห้องอีกครั้ง
(เฮ้ย พี่ฟลุ๊คนี่หว่า  โชคดีจัง) เธอแอบกรี๊ดในใจ

"เค้ก ทำไมมาสายได้ว่ะ ไม่เคยเห็นแกมาสาย" ชมพูสาวตาโตถามขึ้น
"ตื่นสายน่ะ"(เอ..หรือจะโชคไม่ดีหว่า ดันโดนเห็นตอนขายหน้าเนี่ย)
หญิงสาวเถียงกับตัวเองในใจ