ยัยห้าวน่ารักสะกิดรักนายรุ่นพี่

ลำดับตอนที่ #2 : ซน+ปลั๊ก

"เออ งั้นแกก็ไปอยู่กะนายนั้นสิไป๊" ฉันพูดอย่างน้อยใจให้ตายมีเพื่อนเพื่อนก็ไปเข้าข้างคนอื่น

" โอ๋ๆๆล้อเล่นนะ แต่เค้าหล่อจริงๆนะ"ยัยน้ำข้าวแกจะพูดเพือ

แล้วยัยป้าหยิกก็เข้ามาสอน  มาถึง  เรียกส่งการบ้านเป็นอย่างแรกเลย พอคิดเรื่อง
การบ้านก็พานคิดเรื่องไอรุ่นพี่ฟิวส์นั้นด้วยคิดแล้วแค้นจริงๆ

วันนี้ฉันมั่วแค้นนายรุ่นพี่ฟิวส์จนไม่ได้ตั้งใจเรียนวิชายัยป้านี้เลย(ธรรมดาเคยตั้งใจ
ด้วยเหรอ)

อ๊อดดด เสียงหมดคาบของยัยป้าหยิกนั้นแล้ว ดีใจเป็นบ้าเลย

และฉันก็นั่งเรียน จนพักกลางวัน

" นี้วันนี้กินข้าวหรือกินขนมปังดีอะ "ยัยมิวเสนอความคิด

" ขนมปังเหอะ วันนี้ขี้เกียจเดินไปโรงอาหารอะ" ยัยน้ำข้าวออกความเห็น

" ฉันยังไงก็ได้" และเราก็ลงไปข้างล่างซื้อขนมปังและอย่างอื่นมาด้วย

"แล้วจะไปนั่งกินที่ไหนดีอะ"

"สวนหลังโรงเรียนเหอะไม่ค่อยมีคนด้วย"

และเราก็เดินไปหลังโรงเรียนกัน อากาศน่านอนเป็นบ้าเลยอะพอกินเสร็จฉันก็ก้มหน้าลงและฟัง mp3 ไปด้วย

สบายชะมัดไม่อย่างให้หมดคาบพักกลางวันเลย

" โป๊ก" อะไรอีกว่ะคนกำลังเคลิ้มๆ พอเหลือบไปดู มันคือกิ่งไม้เซงชิบเลยวันนี้มัน
เป็นวันอะไรฟะอะไรๆก็หัวฉันเป็นเพราะเจอไอตัวซวยฟิวส์นั้นแน่เลย

" นี้เทอยัยเด็กใหม่ท่าทางมีเงินนะ เอามาให้ฉันสิ"

" ค่ะ"

"หืมไอพวก รีดไถ่เด็ก"ยัยมิวกับยัยน้ำข้าวพูดขึ้นพร้อมกัน

 อย่างนี้ต้องเจอกันหน่อยฉันเดินไปตามเสียงที่ได้ยินพร้อมกับยัยมิวและน้ำข้าว

พอถึงที่ก็เห็นยัยหมูอ้วนกำลังรีดไถ่น้องน่ารักคนหนึ่งและถูกรอมด้วยยัยงิ้วทั้งหลาย

ผู้หญิงบ้าอะไรแต่งหน้าสะเวอร์เลยสงสัยมีการแสดงงิ้วต่อละมั่ง

" นี้เทอ คืนเงินน้องเค้าสะ"ยัยน้ำข้าวเริ่มพูดก่อนยัยพวกนั้นหันมามองพวกฉันเป็นตา
เดียว

" นี้อย่ามาเสือกได้ไหมหะ" หืมถึงขั้นด่ากันเลยใช่ไหม

" นี้ยัยหมูอ้วนภูมิใจรึไงรีดไถ่คนอื่นเค้าน่ะ"ยัยมิวพูดต่อ

"พอใจอะ มีอะไรห๊ะ อีพวกนี้สงสัยอยากโดนตบ"

อะโหอยากโดน มาเลยอยากโดนตบมาก

" ฉันบอกอีกครั้งคืนเงินน้องเค้าไป" ไม่งั้นโดน

" ถ้าไม่คืนจะทำไม พวกเราสั่งสอนอีพวกนี้เลย" ยัยหมูสั่งพวกเพื่องิ้วที่มี 4 คนมาตบ
ฉัน

"ระหว่างนะค่ะ" ยัยเด็กน่ารักเพิ่มจะเปิดปากพูดเป็นคำแรก ไม่ต้องกลัวจ๊ะน้องจ๋าพี่สู้
ตาย

" เพี๊ยะ!" หืมยัยงิ้ว แกตบฉัน

"ตุบ"ใช่ส่งมัดทรงพลังไปมัดเดียว กลางดั๋งที่มีอยู่น้องนิดของยัยนั้น ทีเดียวจอด

และเราก็สู้กันจนยัยพวกนั้นแพ้ แต่ฉันก็เจ็บไม่ใช่เล่นเหมือนกันนะแต่ขอโทษยัยพวก
นั้นเจ็บ

กว่า ฉันชังเป็นคนดีอะไรแบบนี้เนี้ยและน้องคนนั้นก็ได้เงินคืน ตั้ง 5000  จาเอามา
เรียนอะไรเยอะแยะวะยัยนี้

"เจ็บมากไหมค่ะพวกพี่ ปลั๊กขอบคุณมากนะค่ะ" ยัยเด็กน่ารักวิ่งมาจับแขนฉันแล้วหา
รอยแพ้

" น่าพี่แดงเลย" ยัยนั้นจับน่าฉันแล้วพูด

" ไม่เป็นไรแล้ว" ฉันกับยัยมิวและน้ำข้าวพูดพร้อมกันโดยไม่ได้นัดหมาย

" ยังไงก็ขอบคุณนะค่ะ ฟอด" อ๊ายยัยเด็กนั้นหอมแก้มฉันอะ เกิดมามีผู้หญิงคนเดียว
คือแม่คนเดียวนะที่หอมแก้มฉันได้ ยัยนั้นอะไรกัน พอหอมเสร็จก็วิ่งหนีหายไปไหนก็
ไม่รู้

"ฮ่าฮ่าฮ่า ยัยซ่าเสน่ห์แรงเนอะ"ยัยมิวบ้าเอ้ย

"ฮ่าฮ่าฮ่า โดนหอมแก้มด้วย" ยัยน้ำข้าวอีกคน

วันนี้มันอะไรกันเนี้ย ทั้งต้องนั่งรถสีชมพู โดนปาบอลใส่หัว เจอไอรุ่นพี่เวงนั้นด้วย

กิ่งไม่หักตกใส่หัวอีก ตบกับยัยงิ้ว โดนขโมยหอมอีก อะไรกันนักหนาเนี้ย

-+-+-+-+-+-+-+-+

หลังเลิกเรียน
" วันนี้ไปไหนกันดีอะ"ยัยมิวถามฉัน เออใช่วันนี้ไปไหนดีอะ

"ฉันว่าไป ร้องโอเกะกันดีกว่าไม่ได้ร้องนานแระ" เป็นความคิดที่ดีมากยัยน้ำข้าวแต่
ว่าฉันยังเจ็บน่าไม่หายเลย

ยัยงิ้วพวกนั้นมือนักชะมัดเลย

"ความเดีวยดาย ช่วยปลดปล่อย ชั้นทีเถอะ จะทำยังงัยเพือจะให้คำสาปนี้เลื่อน
หาย...."

ใครโทมาฟะ ไอน้องชายตัวแสบของฉันนี้เอง

"ว่าไงไอซน"

" พี่กลับบ้านมาเลยวันนี้แม่ไม่อยู่บ้าน จะกลับอีก2วัน" เสียงซน น้องชายฉันค่ะ

" อ้าวไปไหนเมือเช้าไม่เห็นบอก"

" ไม่รู้ดิเห็นบอกว่าจะกลับอีก 2 วันแค่นั้นอะ"

" เออเดี๋ยวกลับไปละกัน" ฉันวางโทสับไปพร้อมกับหน้าเศร้าๆ แม่อ่าทำไมนะทำไม
ต้องไม่อยู่บ้านด้วย

" วันนี้น้องซ่าของเราท่าจะอดไปร้องกับเรานะ" ยัยน้ำข้างพูดอย่างรู้ดี

" เออ ดิแม่ไม่อยู่บ้านซวยชะมัด" และฉันก็ขอตัวกลับบ้านมาก่อน เซง เครียด ทนต่อ
ไป..

และฉันก็ขึ้นรถจนมาถึงแถวบ้านซึ่งต้องเดินเข้าไปอีก ไอซนก็ไม่ยอมมารับบอกว่า
เล่นเกมส์อยู่

เป็นเหตุผลที่น่าเอามืออะเรียวงามของฉันไปโบยที่สมองอันมีน้อยนิดของน้องฉันสะ
จริง

" พี่น่ารักค่ะ" อยู่ดีๆก็มียัยเด็กที่ไหนไม่รู้มากระโดดเกาะแขนฉันพอมองหน้าฉันก็เลยรู้
ว่ายัยที่ขโมยหอมฉัน

"เทอมาอยู่อะไรแถวนี้อะ"ฉันพูด มาอยู่อะไรแถวนี้เนี้ยหรือจะมาขโมยหอมฉันอีก

ไม่นะไม่

" ก็ตามพี่มาอะค่ะ" คุณเทอพูดได้หน้าตาเฉย ตามฉันมาทำไมฟะ

"และเทอจะตามมาทำมัยอะ"

" ก็อยากรู้บ้านพี่อยู่ไหนอะค่ะ" มันจะอยากรู้ไปทำไมกัน

" เออ พี่ชื่ออะไรหรอค่ะ ปลั๊กจะได้เรียกถูก" อ๋อชื่อปลั๊กหรอ

" ซ่า"

" โหชื่อเหมาะกับพี่จัง" สรุปว่าจะว่าหรือชม

"แล้วเทอไม่กลับบ้านหรอ"

" กลับแล้วปลั๊กจะมายืนอยู่นี้ได้ยังไงละค่ะ" อะนะเริ่มแล้วนะแม่นี้

" ฉันไม่ให้ไปบ้านฉันเข้าใจไหม"

" ไม่ค่ะ" ดูยังจะมาตอบน่าไร้เดียงสาฉันละ....(พูดไม่ออก)

สรุปแล้วฉันต้องพายัยนี้มาดูบ้านเพราะยัยันี้เล่นบอกว่าถ้าไม่ให้ไปบ้านจะตามฉันจน
ตาย

พอถึงบ้านไอซนก็รีบมาเปิดประตูทันที

" มาสะช้าเลยคนหิวเนี้ยรู้บ้างปะป้า"

" โป๊ก" ป้านี้ไงป้าเอาไปสักโป๊ก

" โอ๊ยเจ็บนะ อ้าวแล้วพายัยบ้าที่ไหนมาด้วยละเนี้ย"

เอาแล้วไงน้องฉันมันปากเสียอย่างนี้ละ  น้องปลั๊กเริ่มทำสีหน้าที่ฉันคิดว่าเริ่มโกรธ
แล้วนะโว๊ย

" อ้าวพี่ซ่า นี้คนสวนหรอค่ะ" ฮ่าฮ่าไอซนเจอสะบ้าง

" นี้ยัยบ๊อง หล่อๆอย่านี้หรอคนสวน "

"นี้หรอกเรียกว่าหล่อ" น้องฉันหล่อนะโว๊ยห้ามว่าเพราะเชือ่ความน่ารักพี่มันแรง( บ้า
กันไป)

" นี้ท่าทางอย่าตายนะเนี้ยยัยนิ่ม"

"นี้นายเรียกใครนิ่ม หะ" นี้ฉันพายัยปลั๊กมาเพือทะเลาะกับน้องชายฉันหรอเนี้ย จาบ้า
ตายวันละหลายๆหน

" เทอจะอยากบอกเลิกฉันก็ได้ เบเบ้ เลิกกันได้เลยนะฉันเข้าใจ วันนี้รักเทอนะ..."

เสียงโทสับของน้องปลั๊กดังขัดจังหวะการทะเลาะของไอซนกับน้องปลั๊ก

" ฮัลโหล ว่าไงค่ะพี่ฟิวส์ " หืมชื่อฟิวส์ ชื่อเหมือนไอบ้านั้นเลย หืมคิดแล้วแค้นเข้า
บ้านดีกว่า

 ฉันเดินเข้าไปในครัวเพือที่จะหาอะไรทำให้ไอซนมันกิน พอเปิดก็เจอของเต็มเลย
แม่นี้น่ารัก

เหมือนกันนะเนี้ยดูสิว่ามีอะไรบ้าง

มีหมู ผักคะน้า ไก่  ผักกาด ทำอะไรดีหว่า ถึงฉันจะห้าวแต่ก็ทำอาหารเก่งนะจะบอก
ให้

ทำคะน้าหมูกรอบดีก่า และไอซนเดินมาบ่นไป

"นี้ป้า เอ้ย พี่ซ่า" เกือบโดนตะหลิวฉันแล้วไหมละเรียกป้าอยู่ได้

" มีอะไรหะ"

" ยัยบ๊องนั้นฝากมาบอกว่า กลับแล้วนะพี่น่ารัก" อุ๊ย ต๊ายย ชมฉันด้วยตาถึงจริงๆเลย

" พี่ยัยนั้นเอาตรงไหนดูก็ไม่รู้เนอะ" เออใช่ เห้ย ไอน้องบ้าแกว่าฉันหรอหะฉันทำหน้า
โกรธและพร้อมที่จะเอาตะหลิวตีหัวไอน้องบ้านี้ได้เลย

"ไม่ต้องกินเลยนะข้าวไม่ต้องกิน" ฉันพูดพร้อมยกมันออกจากครัว

"โห ล้อเล่นหน่อยเดียวก็ไม่ได้"

" แกเอาความน่ารักของฉันมาล้อเล่นได้งั้นเดี่ยวปั๊ด"

" คับๆๆ"แล้วไอซนก็แย่งจานข้าวไป

" เออพี่ยัยนั้นก็น่ารักดีนะ" มันพูดถึงใครว่ะ

"แกพูดถึงใครอยู่เนี้ย"

"ก็คนที่มาด้วยไง" ข้าวเต็มปากยังจะพูดอีก แต่เมือกี้แกเพิ่งทะเลาะกับเค้าอยู่ไม่ใช่
อ๋อว่ะหรือ

"แกชอบเค้าหรอ" ฉันพูดพร้อมทำน่าจับผิดต้องใช่แน่

" อะไรยัยนั้นอะนะไม่ทางสะหรอก"

"แล้วแกน่าแดงทำมัย"

"ก็อย่ายุ่งได้ไหมยัยอ้วน" ถึงกับวิ่งเข้าครัวไปเลย น้องฉันท่าจะตจ้องชอบน้องปลั๊ก
แน่ๆเลย