รักวุ่นๆมื้อนี้ฉันและเธอ

ลำดับตอนที่ #2 : หอชาย

ตอนที่สอง

ตอนนี้ฉันอยู่ที่ห้องนายคิวห้องนายนี่กว้าวมากฉันพึ่งนี้ว่าห้องประทานหอจะสบายอย่างนี้มีทั้ง ทีวี ตู้เย็น เตียงก็เตียงเดี่ยวใหญ่กว่าห้องของพวกฉันตั้งเยอะทำไมสบายอย่างนี้ฉันอิจฉาไปดูดีกว่าว่าในตู้เย็นมีอะไรให้ฉันกินบ้างตู้เย็นอะไรเนี้ยมีแต่เบียร์ไม่เห็นมีขนมเลยคอยดูนะจะชื้อขนมมาไว้ในตู้เย็นให้เต็มตู้เลย ตอนนี้นายนั้นไม่อยู่ออกไปไหนไม่รุฉันเลยขออู้ ขอนอนดูทีวีหน่อยนะก็ในห้องฉันไม่มีทีวีนี่ นายนี่ต้องอยู่ม.6แน่เลยถึงได้เป็นไหร่ประธานหอ คอยดูนะถ้าฉันอยู่ม.6เมื่อไหร่ฉันจะต้องเป็นประธานหอให้ได้

ก๊อกๆๆ(เสียเคาะประตูดังขึ้น)ไม่นะหรือว่านายเปรตนั้นจะมาฉันยังไม่ได้ทำความสะอาดเลยแถมอู้ดูงานอีก

"ขนมเปิดประตูหน่อยสิ"มันเสียงผู้หญิงนิแถมเรียกชื่อฉันอีกหรือว่าจะเป็นหนิงต้องเป็นหนิงแน่ๆเลย

"เข้ามาเลยหนิงเธอเสร็จแล้วหรอ"ลืมบอกฉันกับหนิงแยกกันทำคนละห้อง

"ขนมเธอยังไม่ได้ทำอะไรเลยหรอ"หนิงทำหน้าตกใจ

"ก็ยังนะสิฉันดูทีวีเพลินไปหน่อย"

"ปิดทีวีเลยขนมมาช่วยกันทำ"

"เธอทำให้ฉันไม่ได้หรอ"

"ฉันช่วยเธอก็บุญแล้ว"อะไรหนิงแค่นี้ช่วยเพื่อนไม่ได้ ฉันเลยต้องยอมปิดทีวีแล้วไปช่วยหนิงทำความสะอาดห้อง ที่จริงห้องนายนี่ก็ไม่ต้องทำอะไรมากอยู่แล้วคือห้องนายนี่สะอาจอยู่แล้วสะอาดกว่าห้องฉันอีก

"เสร็จสักทีว่าแต่ขนมว่าไหมห้องของพวกผู้ชายสะอาดกว่าห้องของพวกเราอีก"ผู้ชายพวกนี้คงสำอางเลยจักห้องสะอาดๆ

"เหอะๆ ห้องของพวกประธานสบายเนอะไม่เห็นเหมือนห้องของพวกเราเลย"ห้องของพวกฉันนะหรอมีแอร์ก็บุญแล้วเตียงก็เป็นเตียงสองชั้นห้องก็แคบต้องใช้ห้องน้ำก็ต้องใช้ห้องรวมระเบียงก็ไม่มี

แอ้ด แอ้ด(เสียงประตูเปิด)

"พวกเธอทำความสะอาดเสร็จกันรึยัง"นายคิวนั้นเองที่เปิดประตูเข้ามา

"เสร็จแล้ว...ไม่มีอะไรให้ทำแล้วใช่ไหม"ฉันถามนายคิวจะได้กลับห้องฉันสักที

แอ้ด แอ้ด (เสียงประตูอีกแล้ว)

"เฮ้ย ไอ้คิวแกเอาใครมาทำความสะอาดห้องฉันวะ"นายนั้นเป็นใครไม่รู้แต่คงเป็นคนที่หนิงไปทำความสะอาดห้องให้และคงเป็นเพื่อนนายคิว

"ยัยลิงอะไรนั้นอะ"กำกำเรียกชื่อชื่อเพื่อนฉันผิดอีก

"ฉันชื่อหนิงย่ะ"หนิงแก้ชื่อตัวเองให้ถูก

"หรอแต่ฉันว่าเธอน่าจะชื่อลิงเผือกมากกว่านะ"อันนี้คิวไม่ได้ถูกหรอเพื่อนนายนั้นพูดว่าแต่เพื่อนนายนั้นกวน teen จริงจริงเลย

"หรอแล้วนายชื่อไรละ"หนิงถามเพื่อนนายคิว

“ทำไมฉันต้องบอกเธอด้วยละ”เพื่อนนายคิวตอบ

“เพราะถ้านายไม่บอกฉันจะเรียนนายว่าหนุ่มสวย”หนิงพูด นั้นหละจุดอ่อนนายนั้นเลยเพราะฉันได้ยินมาว่านายนั้นไม่ชอบให้ใครพูดว่าตัวเองเหมือนผู้หญิงแต่นายนั้นก็เหมือนผู้หญิงจริงๆนะถ้านายนั้นเป็นผู้หญิงก็จะสวยมากๆแต่นายนั้นเป็นผู้ชายก็หล่อไม่เบา

“ฉันชื่อจอน”นายนั้นตอบอย่าไม่สบอารม

“ก็แค่นั้น...ว่าแต่ฉันจะเรียกนายว่าไรดีละ”หนิงเริ่มกวนๆแล้วละ

“ก็จอนไง”

“แต่ถ้านายเรียกฉันว่าลิงเผือกละก็...”ดีมากเพื่อนฉัน

“เออๆก็ได้ยัยลิ..หนิง”ดีนะที่นายเปลี่ยนทันนายจอน

"ดีนะที่นายเปลี่ยนทัน"ฉันพูดเองหละประโยคนี้

"จะไปกันได้ยังฉันง่วน"เงียบอีกแปปก็ได้นะคิวไม่มีใครว่าหรอก 

"อะไรกันนายคิวฉันขอดูทีวีหน่อยไม่ได้หรอ"ฉันอยากดูทีวีจังเลย

"ฉันลืมไปห้องเธอไม่มีทีวีใช้"แทงใจดำจริงๆ

"สักวันเถอะฉันจะมีใช้บ้าง"ฉันพูด แต่จริงๆแล้วฉันก็ไม่ได้มั่นใจเลยว่าต่อไปจะมีทีวีใช้

"วันนี้ฉันให้เธอดูก็ได้"เย้ๆๆๆฉันได้ดูแล้ว