Rampaging Fortress ปราการดุสมรภูมิเดือด

ลำดับตอนที่ #2 : First Operation

"แล้วทำไมหมอนี่ถึงมาอยู่ที่นี่ล่ะเนี่ย นึกว่าเป็นช่างซะอีก"
เซต้าพึมพำถามเอซแล้วชี้ไปที่มอธที่เข้ามานั่งอยู่ในห้องบัญชาการที่ตำแหน่ง'เช็คสภาพพรีเดเตอร์'กับเจ้าหน้าที่อีกคน

"เป็นคำสั่งของเบื้องบนที่ไม่อยากเสียความเข้าใจในการวิเคราะห์'พรีเดเตอร์'และพฤติกรรมของ'เซลกี'น่ะมิสสปาร์คเคิล เลยให้เขามาประจำการในตำแหน่งนี้เพิ่มเติม" เอซอธิบาย

เซต้ามองไปทางมอธที่สวมหูฟังและกำลังเข้าโปรแกรมเพื่อตรวจสภาพ'พรีเดเตอร์'

"เราตรวจพบสัญญาณเซลกีสองตัวที่นอกชายฝั่งฝั่งเหนือ ให้รหัสว่าคอปเปอร์คลาว(Copperclaw)กับไอรอนทัสก์(Irontusk) 'พรีเดเตอร์'มุรามาสะกับมาซามูเนะพร้อมแล้วครับ คุซานางิกับบรินฮิลด์อีก15นาทีพร้อม" มอธรายงาน

"คอนโทรลเลอร์ทุกคนไปแสตนบายได้ เตรียมปล่อยตัว'พรีเดเตอร์'"

____________

"บรินฮิลด์ มุรามาสะ มาซามูเนะ ประจำการแนวรบนอกชายฝั่ง คุซานางิอยู่หลังสะพานโกลเด้นเกท" เอซสั่ง

"ยะฮู้ว~ ได้เวลาออกล่าแล้ว" เสียงคาราสุดังเข้ามาผ่านวิทยุในห้องบัญชาการ

ในช่วงเวลาปกติ 'พรีเดเตอร์'จะออกปฏิบัติการพร้อมกันหลายๆเครื่องเพื่อป้องกันการสูญเสียและเอาชนะด้วยจำนวน ด้วยการออกปฏิบัติการแบบนี้ ทำให้พวก'คอนโทรลเลอร์'เรียกมันว่า'การออกล่า'

คุซานางิที่ขับโดยอิโอริ อามาเนะ เดินลุยน้ำออกไปเงยหน้าขึ้นดู'พรีเดเตอร์'อีกสามเครื่องที่ถูกเฮลิคอปเตอร์ขนส่งหิ้วขึ้นไปปล่อยนอกชายฝั่งซานฟรานซิสโก

เมื่อถึงที่หมาย ฮ.ก็ปล่อยสายเคเบิลที่ติดกับตัวพรีเดเตอร์ลง ส่ง'พรีเดเตอร์'ทั้งสามเครื่องกระแทกน้ำด้านล่างอย่างแรง

'บรินฮิลด์'ยืดตัวขึ้นและมองไปรอบๆ ในมือกำหอกไอโอนิคที่ยาว 200 ฟุตไว้ในมือ

"'ฮันเทรส'ถึงที่หมาย ยังไม่พบ'เซลกี' ขอตำแหน่งของพวกมันด้วย" เซต้าพูด

"ทั้งสองตัวกำลังมุ่งหน้ามาทางพวกคุณ ห่างไป 1 ไมล์"เจ้าหน้าที่ที่ฐานตอบกลับมา

"รับทราบ คาราสุ ไอโกะ พวกเธอจัดการตัวทางขวา อีกตัวฉันเอาอยู่" เซต้าสั่ง

"รับทราบ...มันมาแล้ว!!"

แผ่นน้ำถูกกระแทกขึ้นมา เผยให้เห็นร่าง'เซลกีทั้งสอง' คอปเปอร์คลอวรูปร่างเหมือนแมลงที่มีกรงเล็บ3นิ้วบนขายื่นยาวออกมาก็ว่า 10 ฟุตที่ขาสองข้างหน้า ส่วนไอรอนทัสก์มีหน้าเหมือนกับช้างที่ยืนสองขา และมือของมันเป็นกระเล็บ4นิ้ว มอธเห็นดังนั้นจึงตั้งใจจะให้เซต้าแสกนวิเคราะห์ก่อน

"รอดูท่าที..."

"บรินฮิลด์เข้าปะทะ!!"

บรินฮิลด์ไม่รอช้า มันพุ่งเข้าใส่คอปเปอร์คลอวพร้อมกับใช้หอกของมันแทงใส่คอปเปอร์คลอว เซลกีพยายามจะยกแขนขึ้นมาบังแต่ก็ไม่ได้ผล ไอมีดไอออนเฉือนแขนของมันเข้าไปทำให้มันต้องกระโดดถอยหลังเพื่อตั้งหลัก

'ก๊าซซซซซซ'

"ไปตายซะไป!!"

บรินฮิลด์ยกแขนซ้ายขึ้นมาและเปิดใบมีดไอออนที่ติดอยู่ที่ข้อมือ มันพุ่งเข้าใส่คอปเปอร์คลอวพร้อมฟาดมีดและหอกลงใส่มัน คอปเปอร์คลอวหลบโดยการเบี่ยงตัวไปทางขาวและตวัดกรงเล็บของมันใส่หน้าอกบรินฮิลด์ที่ไร้การป้องกัน ด้วยขนาดที่ใหญ่ทำให้บรินฮิลด์ต้องใช้เวลากว่าจะยกหอกขึ้นมาได้ คอปเปอร์คลอวอาศัยจังหวะนี้ในการแทงกรงเล็บทั้งสองข้างเข้าไปตรงสะโพกของ'บรินฮิลด์'

'ฉึก'

มันพยายามจะดึงออกแต่กลับทำไม่ได้เพราะกลไกลด้านในบีบนิ้วมันให้เข้าล็อค

"เสร็จฉันล่ะ"

บรินฮิลด์ฟาดหอกลงบนคอของคอปเปอร์คลอว ทำให้หัวของจุ่มลงไปในน้ำทะเลหน่อยนึง
บรินฮิลด์ไม่รอช้า แทงมีเข้าไปในตามันต่อ


"โฮกกกกกกก"

คอปเปอร์กระชากเล็บออกมาได้สำเร็จและตวัดแขนไปมาใส่บรินฮิลด์ทำให้หน้าอกของมันมีรอยขีดข่วนไปทั่ว

ก่อนที่มันจะได้ทำอะไรต่อนั่นเอง บรินฮิลด์ก็ได้แทงหอกเข้าไปที่ออกมันจนทะลุหลัง คอปเปอร์คลอวคำรามด้วยความเจ็บปวดก่อนจะสิ้นใจไป เลือดสีเขียวของมันกระฉูดใส่ตัวบรินฮิลด์จนตัวมันเหมือนย้อมด้วยสีเขียว

"โห่"

"เวรเอ๊ย!!"

"ทีมทำความสะอาดก็สู้ๆล่ะ"

"ทีมช่างก็ไม่ต่างกันนั่นแหละ"

เสียงบ่นดังระงมทั่วฐานเมื่อเห็นสภาพของบรินฮิลด์

ทางฝั่งของมุรามาสะและมาซามูเนะก็กำจัดไอรอนทัสก์ได้สำเร็จ

ในตอนแรกไอรอนทัสก์ใช้พละกำลังที่มากกว่าสร้างความได้เปรียบจากพรีเดเตอร์ทั้งสอง แต่มันก็โดนมุรามาสะใช้กระบวนท่า'พายุใบมีด'โดยการหมุนตัวและฟาดดาบไอออนิกคู่ของมันไปบนตัวของไอรอนทัสก์ และโดนจบชีวิตด้วยค้อนและปืนใหญ่พลาสมาของมาซามูเนะ แต่ถึงกระนั้น พวกมันก็โดนไอรอนทัสก์โจมตีไปมากเหมือนกัน เกราะไหล่ของมาซามูเนะหลุดและแขนกับขาของมุรามาสะได้รับความเสียหาย


"ภารกิจเสร็จสิ้น กำลังกลับฐาน"

___________________

"...แต่ก็ทำดีมาก ไปพักผ่อนกันได้แล้ว"

"""ขอบคุณครับ/ค่ะ"""

คอนโทรลเลอร์ทั้งสี่คนเดินออกมาจากห้องบัญชาการและเดินตรงไปที่ส่วนห้องพักคอนโทรลเลอร์

ในขณะที่พวกเขากำลังแยกย้ายเข้าห้องนั่นเอง มอธก็เดินออกมาจากห้องคอนโทรลเลอร์พร้อมกับถือแท็บเล็ตไว้ในมือ

"ห้องพักนี้สงวนเฉพาะคอนโทรลเลอร์ไม่ใช่เหรอ? แล้วช่างตัวเหม็นนี่ขึ้นมาได้ไง?" คาราสุพูดด้วยควาเหยียดหยาม

"คอนโทรลเลอร์สำรองก็ได้สิทธิ์พักนะเผื่อนายไม่รู้..." มอธตอบพร้อมกับเดินผ่านพวกเขาไป

"...และพ่วงตำแหน่งช่างชำนาญการพิเศษ,เจ้าหน้าที่วิจัยเซลกี,หน่วยตรวจสอบสภาพพรีเดเตอร์ สูงกว่านี้ก็ห้องพักเจ้าหน้าที่ระดับสูงแล้ว"

"กวนเหรอเฮ่ย!!" คาราสุตวาด

มอธชำเลืองมองข้างหลังและถอนหายใจ

"พวกญี่ปุ่นนี่ปากดีทุกคนเลยรึไง? ทั้งหัวหน้าทั้งลูกน้อง"

"ว่าไงนะ!!" คาราสุเดินจะเข้าไปต่อยมอธ แต่เขาก็โดนไอโกะห้ามไว้ก่อน

"หยุดเลยนาย"

"พวกเธอเข้าห้องได้แล้ว เดี๋ยวตรงนี้ฉันจัดการเอง" เซต้าพูด

"ดะ...ได้"

เหล่าคอนโทรลเลอร์จึงแยกย้ายตามคำสั่งของหัวหน้าพวกเขาแต่โดยดี

มอธเมื่อเห็นว่าไม่มีอะไรแล้วจึงเดินต่อไป แต่เซต้ากลับวิ่งไปหาเขาและเดินตาม

"อะไร? จะมาหาเรื่องให้ลูกน้องเหรอ?"

"เปล่า แค่ตอนนั้นเรายังคุยกันไม่จบ..แล้วนายรู้ได้ไงว่าฉันเป็นคนญี่ปุ่น"

"เคยพูดถึงคุณตอนไหน?"

"ก็ที่นายบอกว่า'หัวหน้ากับลูกน้อง'ไง"

"อ๋อ...อ่านประวัติคอนโทรลเลอร์น่ะ เลยรู้ว่าคุณเป็นลูกครึ่งญี่ปุ่น-แคนาดา"

"เรื่องนั้นแล้วไป ส่วนเรื่องที่เราคุยกันตอนนั้น"

"เสียใจด้วย ผมไม่มีอะไรอยากคุยเพิ่มแล้ว..."

มอธเข้าไปในห้องๆหนึ่งที่ปิดไฟมืดสนิท

"...แล้วเจอกันพรุ่งนี้ ฝันดีครับ คุณสปาร์คเคิล"

เขาปิดประตูอัดหน้าเซต้า

"เดี๋ยวสิ นี่นาย...ไอ้เจ้าบ้าเอ๊ย!!"

เซต้าทุบประตูและกระทืบเท้าด้วยความโมโห

แต่ทันใดนั้นมอธก็เปิดประตูออกม่า

"อ๊ะ...จะพูดต่อใช่ไห..."

"เปล่านี่เรื่องใหม่ เข้ามาดูนี่สิ"

มอธเชิญเซต้าเข้ามาในห้อง

ข้างในห้องเป็นห้องควบคุมเล็กๆที่มีหน้าต่างมองเห็นทีมช่างกะดึกที่กำลังดำเนินการซ้อมพรีเดเตอร์อยู่

"จะให้ดูอะไร?" เธอถาม

"ก่อนอื่น...นั่นหุ่นของคุณ ถูกแทงทะลุ 8จุด ทีรอยขีดข่วนนับไม่ถ้วน เกราะถูกฉีกขาดและเครื่องยนต์กล้ามเนื้อเสียหายบางส่วน อ้อ แล้วก็โดนเลือดเซลกีทั้งตัวด้วย งานหนักของพวกช่างเลยนะ"

"แล้วมันทำไมล่ะ? มันก็หน้าที่พวกนายอยู่แล้วไม่ใช่รึไงที่จะต้องซ่อม'พรีเดเตอร์'"

"มันก็ใช่แหละ แต่จากที่ผมดูบันทึกความเสียหายของ'บรินฮิลด์' ความเสียหายมันเริ่มมากขึ้นเรื่อยๆมากกว่าครั้งก่อนๆ"

"ถ้าจะมาพูดเรื่องแค่นี้ฉันจะหลับไปนอนแล้ว" เซต้าหันหลังและเดินไปทางประตู

"บรินฮิลด์ไม่ได้สร้างมาเพื่อทนรับการโจมตีของ'เซลกี'เป็นหลัก เน้นหลบหลีกมากกว่า การเคลื่อนไหวเทอะทะของคุณจึงไม่เหมาะกับมัน คงติดปัญหาเรื่องการเคลื่อนไหวในชุดขับสิท่า แล้วก็วิธีสู้แบบกล้าๆกลัวๆนั่นด้วว"

เซต้าได้ยินดังนั้นจึงหันมากระชากคอเสื้อมอธ

"นายรู้ได้ไง? ทั้งสไตล์การต่อสู้และปัญหาของฉัน เล่ามาให้หมดเลย"

"ไม่ไปนอนแล้วเหรอ?" มอธยิ้มใส่เธอ