คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : บทนำ 100%
เธอและเาโผเ้าหาันในทันทีที่ประูห้อพัปิลามหลั านั้นูบแบบที่พลอยใสเรียว่าูบระาวิา็เริ่มึ้น แ่เพราะไม่เี่ยวา ็เธอเพิ่เยมีแฟนและเริ่มหัูบแบบอนุบาลไปไม่ี่รั้ เมื่อมาเอูบระับผู้เี่ยวาแถมยัเรียร้อารอบสนอาเธออย่าบ้าลั่็ทำให้พลอยใส้อเบี่ยหน้าออ เธอหายใไม่ทันและูบอบเาไม่เป็น!
“้า ๆ ไ้ไหมะ” เธอเอ่ยออไปอย่าสิ้นท่า ็ยัอยาูบอยู่นี่นา แ่พลอยใสอเวลาเรียนรู้่อน เธอหัวไวนะ รับรอเลยว่าหาให้โอาส พลอยใสะไม่ทำให้ผิหวั
“รับ” เาเอ่ยเบาิริมฝีปา ่อนลวามรุนแรอูบลาระับใลาพายุหมุนมาเป็นสายลมเอื่อย
“อืม...” พลอยใสราในลำอเมื่อรับรู้ถึสัมผัสุมพิที่เปลี่ยนไป เา่อย ๆ ละเลียิมลีบปาเธอ บเม้มริมฝีปาบนเบา ๆ ่อนสลับมาูริมฝีปาล่า แล้วส่ลิ้นเ้ามาทัทายเธอ
พลอยใสเผยอปาเปิทา ูึเาอย่าที่เาูึเธอ ารอบสนอโยารทำแบบที่เาทำับเธอให้วามรู้สึีน้อส่เสียราเบา ๆ อย่าพอใ ยิ่ไ้ยินเสียรา่ำในลำออเาแบบที่ีวามไ้ว่าเาเอพอใ ยิ่ทำให้เธอฮึเหิม เริ่มอบสนอเาอย่าลึล้ำึ้น ึ่เา็ูบอบลับมาอย่าไม่ยอมให้น้อยหน้าัน
ารแลสัมผัสบูบแบบไม่มีใรยอมใรทำให้วามรู้สึวาบหวามพลุ่พล่านทบทวี เมื่อเาผละาริมฝีปาเธอแล้วบเล้าไปที่ปลายาแล้วไล่ลไปามลำอทำให้พลอยใสแหนเยเปิทา สัมผัสอเาอบสนอวาม้อารในส่วนลึอเธอ และเธออยาให้เาทำมาว่าที่ทำอยู่ แรว่านี้ ลึึ้ว่านี้ ึ่เา็ไม่ทำให้เธอผิหวั
ูบอเาเลื่อนลไปยัเนินอ เสื้อเิ้เธอถูปลระุมอออนไหนพลอยใสไม่รู้เลย รู้แ่ว่าอนนี้ปลายลิ้นเาำลัละเลียิมไปามผิวเนื้ออเธอเหนือเสื้อั้นใน ่อนที่ะรู้สึว่ามือ้าหนึ่อเาเลื่อนไป้าหลั ทำอะไรสัอย่าอยู่เพียอึใเียวเสื้อั้นในรัรึ็ลายออ ่อนที่เาะึออไปาัวเธอ ทำให้หน้าอเปล่าเปลือยทั้สอ้าปราแ่สายาเา
ายหนุ่ม้มลรอบรอยออ้าหนึ่อเธอ้วยปาเา ส่วนอี้าเาอบุมและบีบเล้น ึ่ารระทำอเาให้วามรู้สึที่ีมา ๆ มันทั้ปรนเปรอให้เธอมีวามสุ และเรียร้อารอบสนอาเธอ พลอยใสแอ่นอป้อนวามอวบอิ่มให้เาอย่าแนบิยิ่ึ้น สอมือเธอสอแทรเ้าไปในลุ่มผมเา ทั้อยาผลัออและรั้เ้าหาัวไปพร้อม ๆ ัน เาื่มินหน้าอเธอสลับ้ายวาไปมาอยู่รู่ให่ ๆ ่อนะเลื่อนริมฝีปาลไปามหน้าท้อ นถึอบาเยีนเา็แะระุมแล้วรูิป ่อนึออาัวเธอ นเหลือแ่าเในลูไม้เนื้อบาที่แทบปิอะไรไม่มิปราแ่สายาเา
CUT
อ่านาัไ้ที่รีอะไร์ ฟิันล็อ หรือธัวลัยนะะ
ารไ้แ่บับผู้ายหล่อือนิพพาน พลอยใสิอย่ามีวามสุหลัทุอย่าบล ที่เยมโนไว้พอไ้ริมันีามมา ๆ เลย เาไม่ไ้หล่อแ่หน้าา แ่ในโมยามนั้นเา็หล่อมา เาอ่อนโยนและอทนับเธอมาว่าที่าหวัเสียอี
อ้อมแนที่ยื่นมารั้เอวเธอเ้าหาทำให้พลอยใสเยหน้าึ้นมอเา เมื่อสายาสบันเา็ส่ยิ้มละลายใมาให้ ่อนที่ะ้มลมาูบเธออีรั้...
ินนาารเอเลย่า
ความคิดเห็น