marvel — thundergirl , natasha romanoff

ลำดับตอนที่ #2 : 01

╰┈➤ 01

              ในพิพิธภัณฑ์งานแสดงของกัปตันอเมริกาหญิงสาวผมสีน้ำตาลเข้มและนัยตาสีฟ้าสดใสเป็นประกายนั่งลงข้างๆกับชายคนหนึ่งในห้องแสดงวิดิโอของเพ็กกี้ คาร์เตอร์ หญิงสาวผู้เป็นที่รักของกัปตันอเมริกา

"ปีนี้หิมะตกหนักมากทำกองทัพเราครึ่งนึงติดอยู่หลังแนวเยอรมัน สตีฟ...ผู้กองโรเจอร์บุกตะลุยฝ่าแนวกั้นหน่วยรบไฮดร้าที่กักกำลังพลเราไว้หลายเดือน เขาช่วยทหารเราได้กว่าพันคนซึ่งรวมถึง...ผู้ชายที่ฉันได้แต่งงานด้วยภายหลังจากนั้น แม้ตายไปแล้วสตีฟก็ยังพลิกผันชีวิตฉัน" นัยตาของหญิงสาวจ้องไปที่หน้าจอด้วยรอยยิ้มเล็กๆบนใบหน้า

"เธอสวยไม่ใช่หรอ" หญิงสาวพูดกับชายหนุ่มข้างๆแม้จะรู้อยู่แล้วว่าเขาคือใคร สตีฟหันไปด้านซ้ายของตนเองเพื่อพบกับวัยรุ่นสาวที่หันเข้าหาเขาไม่กี่วินาทีต่อมา "ใช่ เธอสวย" หญิงสาวคนนั้นยิ้มเล็กๆก่อนจะยื่นมืออกไป "ฉันเจนน่า" เขายิ้มเล็กน้อยและยื่นมือออกไปจับทักทาย "สตีฟ"

นัยตาสีฟ้าของสตีฟจ้องมองหญิงสาวตรงหน้าเขาและสังเกตเห็นว่าเธอมีเค้าโครงหน้าที่คล้ายกับเพ็กกี้และนัยตาสีฟ้าที่ทำให้เขานึกถึงตัวเองก็อดไม่ได้ที่จะรู้สึกแปลกๆ "เราเคยเจอกันมาก่อนหรือเปล่า?" เขาถามด้วยคิ้วที่ขมวดและเจนน่าก็หัวเราะเบาๆ "ไม่ ฉันไม่คิดอย่างนั้น" เจนน่าหัวเราะขบขันและยิ้มให้กับเขา ผู้ซึ่งคนที่เธอรอเจอมาทั้งชีวิต

เจนน่าเข้าไปในห้องนอนของเพ็กกี้ คาร์เตอร์หลังจากที่สตีฟออกไปแล้ว เธอเปิดประตูเข้าไปอย่างช้าๆและไม่ค่อยมั่นใจก่อนจะนั่งลงตรงหน้าของหญิงชราที่นอนติดเตียง ทันทีที่เพ็กกี้เห็นดวงตาสีฟ้าอันคล้ายกับสตีฟเธอก็จำได้ทันทีโดยไม่ต้องพูดอะไรมากมาย

"เจนน่า?"  วัยรุ่นสาวที่ถูกเรียกยิ้มทั้งน้ำตาที่คลอและหัวเราะออกมา "Hi , mommy" เพ็กกี้ยิ้มกว้างออกมาและเจนน่าก็จับมือของหญิงชราเอาไว้บนใบหน้าของเธอเองด้วยรอยยิ้ม "หนูขอโทษที่ไม่ได้มาเร็วกว่านี้นะคะ" เจนน่าเอ่ยขอโทษแม่ของเธอไปและจับมือแม่ของเธอเอาไว้และมองเข้าไปในนัยตาคนที่ให้กำเนิดเธอ

"ได้ยังไง" เจนน่ายิ้มเศร้าๆเพราะรู้ดีว่าคำถามคืออะไร "ชีลด์เก็บหนูไว้ในหลอดแช่แข็งห้าสิบปีก่อนจะปล่อยออกมา" เจนน่าบอกเธอและน้ำตาสีใสของเพ็กกี้ก็ไหลลงมา เจนน่าเอื้อมมือไปเช็ดมัน "ไม่เป็นไรค่ะ หนูอยู่นี่แล้ว..หนูอยู่กับแม่แล้ว" เจนน่าพูดและเป็นครั้งแรกจริงๆที่เธอรู้สึกได้ว่าเธอถึงบ้านแล้ว

-

หลังจากการไปเยี่ยมแม่เป็นครั้งแรกของเธอและเก็บข้อมูลทุกอย่างที่เธอรู้ เจนน่าก็รีบตรงดิ่งไปยังโรงพยาบาลหลังจากได้ยินจากคนในชีลด์ที่แอบส่งข้อความหาเธอว่าฟิวรี่บาดเจ็บหนัก ขาเรียวรีบเดินไปและหยุดเดินไม่ไกลจากหน้ากระจกห้องฉุกเฉินแต่พอมองเห็นได้ นัยตาของเธอเห็นสองคนมองมันอย่างใจจดใจจ่อ

"เขาจะรอดมั้ย" ผู้หญิงผมแดงถาม "ไม่รู้สิ" สตีฟ โรเจอร์ หนึ่งในคนที่เธอพึ่งเจอวันนี้ตอบออกมาและมันทำให้เจนน่าฉุกคิดได้ทันทีหลังว่าคนข้างๆเขาคือแบล็ค วิโดว์ จากการอ่านเอกสารทั้งหมดที่ขอจากฟิวรี่มา

"ขอลักษณะมือปืน" แบล็ค วิโดว์หรือที่รู้จักกันในชื่อนาตาชาถาม "เขาว่องไว แข็งแกร่ง มีแขนที่เป็นเหล็ก" หลังจากนั้นมาเรีย ฮิลส์ก็เดินเข้าไปสมทบ "ลักษณะการยิง" นัยตาสีฟ้าจ้องมองฟิวรี่ที่นอนในห้องฉุกเฉินอย่างเศร้าๆในระยะไกล เขาเป็นคนบอกความจริงเธอและส่งเอเจนต์จากชีลด์เพื่อช่วยเธอฝึกการต่อสู้

"ยิงสามนัด กระสุนแบบแกะรอยไม่ได้" มาเรียตอบ "ทำแบบโซเวียต" และเจนน่าก็อดคิดไม่ได้ว่าการลอบสังหารครั้งนี้เป็นของไฮดร้า "ใช่แล้ว"

เจนน่ามองไปยังฟิวรี่และเมื่อเครื่องตรวจการเต้นของคลื่นหัวใจดังเป็นเสียงยาวเธอก็มีน้ำตาคลอและรู้สึกได้ถึงคลื่นไฟฟ้ารอบๆนิ้วมือ หลังจากผ่านไปหนึ่งนาทีและยังไม่มีทีท่าว่าเครื่องตรวจคลื่นหัวใจจะกลับมาเป็นเส้นคลื่นเจนน่าก็ปิดเปลือกตาลงปล่อยให้น้ำตาสีใสไหลออกมาและหันเดินออกไป

-

หลังจากการสูญเสียของนิก ฟิวรี่ หัวหน้าของชีลด์เจนน่าก็กลับไปที่อพาร์ทเมนท์ชั่วคราวของเธอเองพร้อมกับพบเอกสารเพิ่มเติมจากปลายเตียง เจนน่าขมวดคิ้วและหยิบมันมาอ่าน

"ลับสุดยอด" เป็นตราสีแดงที่ประทับหน้าบนเอกสารและเมื่อเปิดอ่านก็พบว่ามันเป็นข้อมูลของเธอเองที่ถูกติดตามมาตลอด 17 ปี ทักษะการต่อสู้ ความสามารถจากเซรุ่มที่ถูกส่งต่อมารวมถึงพลังพิเศษที่ได้มาไม่ถึงปีก่อน

หน้าสุดท้ายเป็นรายงานสรุปผล 'พร้อมทำภารกิจ' เป็นคำที่ถูกเขียนไว้ท้ายหน้าและมีโน๊ตเล็กๆ 'อย่าไว้ใจ' และเจนน่าก็สรุปได้ทันที มันมาจากหนึ่งในสายลับของฟิวรี่ มือเรียวปิดเอกสารและเงยมองไปข้างหน้าของเธอ

นัยตาสีฟ้าเปลี่ยนเป็นสีฟ้าเข้มเรืองแสงและมือของเธอก็มีไฟฟ้าออกมาจากทั้งสองข้างและเกิดเสียงเล็กๆก่อนที่เจนน่าจะมองลงไปที่เอกสารอีกครั้งและตัดสินใจทำสิ่งที่ถูกต้อง

เสียงสายฟ้าผ่าดังขึ้นหนึ่งครั้งและเอกสารในมือเจนน่าก็หายไปก่อนวินาทีต่อมาทุกอย่างจะกลับไปเป็นเหมือนปกติไม่มีอะไรเกิดขึ้น.

-

หลังจากการซ่อนเอกสารอย่างง่ายดายของเจนน่า ในวันต่อมาหลังจากการตายของฟิวรี่และจากการรับรู้อย่างลับๆของเจนน่าที่พบว่าสตีฟ โรเจอร์ทำร้ายเจ้าหน้าที่ในชีลด์ก่อนจะกระโดดหน้าต่างลิฟต์และหลบหนีไปได้

มือเรียวของเจนน่าหยิบแม็คบุ๊คออกมาและหยิบโทรศัพท์ออกมาพร้อมกับปามันลงพื้นและเหยียบให้แตกก่อนจะเปิดแม็คบุ๊คของตนและเริ่มปฏิบัติการติดตามสตีฟ โรเจอร์อย่างเงียบๆจากแฟลชไดร์ฟที่ฟิวรี่ให้เขา

เสียงแจ้งเตือนดังขึ้นและเจนน่าก็มองไปที่จุดติดตาม 'ค่ายเลไฮจ์ เขตหวงห้ามกองทัพสหรัฐฯ' นัยตาสีฟ้าของเจนน่าจ้องมองไปที่มันก่อนจะปิดแม็คบุ๊คก่อนจะหยิบกริชสีขาวสวยงามที่พกพาง่ายติดตัวไปกับเธอ ดวงตาของเธอเปลี่ยนเป็นสีฟ้าเข้มและไม่กี่วินาทีต่อมาเสียงฟ้าผ่าก็เกิดขึ้นพร้อมกับเจนน่าที่หายตัวไป

เธอไม่สามารถปล่อยให้เขาโดนทำร้ายได้ เธอไม่สามารถปล่อยให้ชีลด์กำจัดพ่อของเธอเองได้.

-

เจนน่าในวัยสิบสามปีเดินออกไปเปิดประตูหน้าบ้านหลังจากที่มีเสียงกริ่งประตู แต่เมื่อเธอเปิดประตูไม้ออกไปกลับไม่เจอกับใครและเมื่อนัยตาสีฟ้าก้มลงมองไปที่เท้าก็พบกับลังกระดาษกล่องหนึ่งที่ดูเก่าทำให้เธอขมวดคิ้ว

นัยตาของเธอมองไปรอบๆก่อนจะหยิบมันขึ้นมาโดยไม่รู้ว่ามีคนคนหนึ่งแอบดูเธออย่างห่างๆ

เมื่อขึ้นไปยังห้องนอนของเธอ เจนน่าก็เริ่มเปิดลังกระดาษทันที ข้างในเต็มไปด้วยรูปถ่ายและซองเอกสารหนึ่งอันทำให้เจนน่าขมวดคิ้วอีกครั้งและเริ่มหยิบเอกสารออกมาอ่านก่อนเป็นอันดับแรก

ข้างหน้าซองถูกปั๊มไว้ด้วยตราสีแดงว่า 'ลับสุดยอด' และเมื่อเปิดไปหน้าแรกก็พบกับรูปของเด็กทารกอายุประมาณ 2 - 3 เดือนก่อนจะเริ่มอ่านข้อมูลของมัน

"ชื่อเจนน่า ซาร่าห์ โรเจอร์ส บุตรีของเพ็กกี้ คาร์เตอร์และสตีเว่น โรเจอร์ส...." เจนน่าเอียงคอด้วยความสงสัยและเริ่มอ่านต่อ "เราได้ลองทดสอบเลือดของเธอแล้วและพบว่าในเลือดของเธอมีเซรุ่มซุปเปอร์โซเจอร์ที่เคยฉีดเข้าไปในสตีเว่น โรเจอร์ส เป็นไปได้ว่าอาจเลือดของเธอสามารถทำเซรุ่มแบบต้นฉบับได้"

"what the hell?" เจนน่าอุทานออกมาก่อนวางเอกสารลงและหยิบรูปภาพออกมาดู อันแรกเป็นรูปของชายหนุ่มคนหนึ่งที่ตัวผอมและอยู่ในเสื้อยืดสีขาว เมื่อพลิกไปด้านหลังก็พบกับข้อความ 'สตีเว่น โรเจอร์สก่อนการเข้าทดลอง 1942' เจนน่ายิ้มเบาๆพลางลูบรูปสีขาวดำ

"พ่อ..." เธอพูดออกมาในระดับของเสียงกระซิบพร้อมกับรอยยิ้มกว้างบนใบหน้าก่อนจะหยิบรูปต่อไป มันเป็นรูปคู่ของหญิงสาวสวยคนหนึ่งและทารกในอ้อมแขนของเธอ

'เพ็กกี้ คาร์เตอร์และลูกสาวของเธอ เจนน่า โรเจอร์ส 1943' เจนน่ากลืนน้ำลายอย่างยากลำบากพร้อมกับน้ำตาที่คลอบนใบหน้าของเธอ นัยตาสีฟ้ามองไปที่รูปขาวดำและสูดหายใจลึกๆก่อนจะวางมันลงไปและหยิบรูปถ่ายใบอื่นๆขึ้นมาดูก็พบว่ามันเป็นของพ่อและแม่แท้ๆของเธอเอง

เจนน่าหยิบเอกสารขึ้นมาอ่านอีกครั้ง "เจนน่า โรเจอร์สถูกนำไปแช่แข็งในหลอดทดลองจนกว่าจะเห็นสมควรและปล่อยออกมา" เจน่าปิดปากพร้อมกับน้ำตาสีใสที่ไหลออกมา

เจนน่ากำเอกสารแน่นและจ้องมองไปตรงหน้าด้วยความมุ่งมั่น ไม่ว่าใครก็ตามที่ส่งเอกสารนี้มามันทำให้เธอรู้สึกมุ่งมั่นที่จะทำในสิ่งที่ถูกต้อ

เหมือนพ่อของเธอและหนึ่งปีต่อมาเด็กสาวก็ได้เริ่มเข้าฝึกโดยนิค ฟิวรี่อย่างที่ใจเธอเคยหวังเอาไว้

แต่เรื่องราวของเธอเพิ่งจะเริ่มต้นขึ้นเท่านั้น.

TB