คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : ปริศนาสื่อรัก
ทา้านอาโปที่นั่อยู่ในห้อ็แอบมอโน้บุ๊อผู้อมาย็รีบเอามาเปิู
“รหัสส้นีนอะไรวะ?”อาโปถอนหายใ่อนวาไว้ที่เิม
“ทำไมู้อมาพัวพันอะไรแบบนี้้วยวะ!!“
อาโปะโนออมาอย่าสุทน เป็นัหวะที่ผู้อมายเปิ ประูเ้ามาพอีผู้อมายยืนมออาโปๆ อาโปยิ้มวนๆ่อนะทำเป็นเ้นแอโรบิ
“ทำอะไร?”ผู้อมายถาม
“ออำลัาย”
“ไม่เนียนนะรับ บาผมไม่ไ้หรอ”
อาโปพึมพำเบาๆว่า รู้ียัะหมา? ่อนหันมายิ้มแล้วเินไปนั่ที่โฟา
“วันนี้เหนื่อยมา พรุ่นี้ผมะพาุไปเ็บอละัน……เี๋ยวนะ ออะไรทีุ่้อาร?”
ผู้อมายพู ทำเอาอาโปนั่ไม่ิ สีหน้าเริ่มออมาึ้นเรื่อยๆ ผู้อมาย่อยๆ้าวมาิัวอาโป นอาโปล้มหายหลัไปับโฟา
“็……..ทะ…….โทรศัพท์!”
“ในนั้นมีอะไรันอยู่?”
“ไม่มี๊!!!!!”
“โห! มันมีอะไร?!”
ผู้อมายเผลอบีบแนอาโปน อาโปเริ่มเ็บ
“ปล่อยผม ผมเ็บนะ!”
อาโปอ้อนวอน ผู้อมายถอนหายใแล้วผละออ ่อนุมมับแล้วเินไปอาบน้ำ้วยท่าทีเหนื่อยๆ อาโปมอามหลั็นึเห็นใ
“ูะทำไี ไอ้พวนั้นมันรู้ล่ะ็ูายแน่ๆ! เอาไีเนี่ย!!!”
อาโปสบทออมา
เ้า่อมา
ผู้อมายพาอาโปลับมาที่อนโ อาโปเินมาในห้อ็พบว่าห้อถูรื้อ อาโปรีบวิ่มาหามือถือแ่็พบว่ามือถือเ้าหายไป อาโปรีบว้าโน้บุ๊มาเปิ ็พบว่า้อมูลถูแฮ อาโปรีบมาบอผู้อมาย
“อนนี้พวมัน้อหาทาำัุอยู่ ไปับผม!”
ผู้อมายพาอาโปลับมาที่หน่วยปิบัิารลับอีรั้ ทำให้วันนี้อาโปไ้เอเมส์เพลย์เ่นัน
“พี่โป!!!!”
“ไอ้เมส์!!!”
ทั้สอรีบวิ่มาหาัน แล้วบรรยาาศ็ถูทำลาย
“เป็นเหี้ยไรันวะ ูนึว่าูละรน้ำเน่า!”
ผู้อ๋อพูไปเลื่อนโน้บุ๊ไป้วยแล้วเบะปา
“่าเถอะ อนนี้มันรู้ัวแล้ววามปลอภัยอพยานเราลล ไอ้เฟ!“
“ห้ะ!”หมวเฟรับำ
“ูแลเมส์เพลย์ให้ี ไอ้๋อไอ้บิวมึสอนเรียมปลอมัวไ้เลยนะมีาน่วนอีแน่นอน ๊อบมึไปับพี่รวมถึอาโป้วย ไปามนี้นะทุน!”
ผู้อมายสั่ ทุนพยัหน้ารับ
“พี่มายๆๆๆ”หมวบิวพูึ้น
“อะไรวะ เรียรัวเียว”ผู้อ๋อท้วิ
“เอสาร่วนบอว่าทาอทัพไ้ส่ ร้อยเอนใหม่มา่วยเราอะ”
“เมื่อไหร่”
“วันนี้….”
“เป็นเอสาราใร?”ผู้อมายถาม
“หน่วยานให่อะพี่”หมวบิวอบ
“เรื่อนี้เอาไว้่อน ทุนไปทำามที่สั่ ไป!”
สิ้นเสียผู้อมาย ทุน็ปิบัิามำสั่ทันที ผู้อมาย หมว๊อบ และอาโปพาันมาที่โรพยาบาลที่หมอบาสประำารอยู่ ทั้สามนมาหาหมอบาสที่ห้อทำาน
“ผลันสูรศพอยู่ไหนวะบาส!”ผู้อมายถาม
“นี่พี่ ผมเรียบร้อยแล้ว”
หมอบาสลุไปเปิู้เ็บเอสารแล้วหยิบออมาให้ผู้อมาย ผู้อมายวัมือเรีย๊อบมาู้วย
“พี่มิลิน……ถูารรมอย่าโหเหี้ยมโยใ้มี้วแทรุสำั ภายในร่าายพบสารเสพิ!”
หมว๊อบอ่านอย่าไม่เื่อ ผู้อมายำหมัแน่น่อนะทุบโ๊ะลั่นนทุนสะุ้
“พี่มายใรอะ?”หมอบาสถามแล้วี้ไปที่อาโป
“พยานอะ อนนี้หานู้ภาพล้อวรปิอยู่ ในหน่วยอนนี้ไม่มีใรถนัเทโนโลยีเท่ามิลินแล้วอะ“
ผู้อมายพู อาโปใ้สมอในารใ้วามิ อาโปึพูึ้นว่า
“ให้่วยปะ”
ทั้หมหันมามออาโปที่ยืนมอไปทาหน้า่า ผู้อมายึนึไ้ว่าอาโปถนั้านนี้นี่หน่า
“พี่มายลับ่อนเลยนะพี่ ผมมีธุระ่ออะ”หมว๊อบพู
“ธุระอะไร”ผู้อมายถาม
“เออน่าาาา“
“็ไ้ พี่ไปละ”
ผู้อมายพูบ็ึมืออาโปออไปทันที ทันทีที่ทั้สอนออไปแล้ว หมว๊อบ็รีบมาลัหอมแ้มหมอบาส
“อะไร! ทีอย่านี้ทำเป็นสนใ”หมอบาสพูอนๆ
“โห ัวเ้าอโทษนะ ็เ้ายัไม่พร้อมะบอนอื่นอะ”หมว๊อบพู
“แล้วเมื่อไหร่อะ รอนานแล้วนะ!”
“เอาน่า ไปิน้าวันนะัวนะ”
หมว๊อบอ้อนหมอบาสอยู่นาน ่อนะออไปิน้าว้วยัน
ผู้อมายำลัับรถไปที่หน่วยปิบัิารลับ แ่อาโปเหลือบไปมอ็พบนำลัับรถยน์ามมา
“ุ”อาโปเรีย
“อะไร!”ผู้อมายถาม
“มีนามมารึเปล่าอะ?”อาโปถาม
ผู้อมายเหลือบามอในระ็ับรถไปปิ่อนไปทาับ้อนปราว่ามัน็ยัับามมา ผู้อมายแน่ใว่ามันือพวนร้ายึรีบเหยียบันเร่ ทำให้อนนี้ทั้สอันเบียสีันนหน้าลัว อาโปับเบาะนั่แน่นพลารัเ็มัให้แน่นว่าเิม
“ใเย็นสิผู้อ!!!”อาโปพูอย่าลัวาย
นรถถูัหน้าผู้อมายึเบระทันหัน มีนลารถมาพร้อมปืนประมาสอน ผู้อมายึรีบหยิบปืนออมา
“ล็อรถไว้ ห้ามลมาถ้า10นาทีผมยัไม่ลับมาให้รีบับหนีไปที่หน่วยให้เร็วที่สุ เ้าใมั้ย!!”
“ไม่ถ้าผู้อายอะ?!”อาโปพู
“ผมะลับมา!”
สิ้นเสีย ผู้อมายลารถไปพร้อมปืน อาโปไ้แ่มอนาฬิาอย่าเป็นัวล
ทันทีที่ผู้อมายลมา พวมัน็รุมผู้อมายทันที นร้ายพุ่มาเะ่อยับผู้อมาย ผู้อมายใ้ทัษะหลบหลีแล้วบนร้ายที่ท้ายทอย้วย้ามปืนนล้มไปหนึ่น ส่วนอีนว้ามีออมาแล้วปาเ้าที่แนนผู้อมายเสียหลัล้ม
“ายะไอ้ผู้อ!”มันพูพร้อมหยิบปืนออมาเรียมยิแ่ผู้อมายเะัานมันล้มทั้สอฝ่ายะลุมบอนันแล้วผู้อมาย็เป็นฝ่ายถู่อมมันเรียมะยิแ่…..
ับ!!!!!ไๆๆๆ
มันล้มลับพื้นไปเพราะอาโปใ้ไม้ฟานมันเลืออาบ อาโปทิ้ไม้แล้วมาูผู้อมาย
“เลือ!!”อาโปพู
“ผมไม่เป็นไร ลมาทำไมห้ะ!”ผู้อมายุ
“ผมไม่ปล่อยให้ผู้อายหรอนะ”อาโปพูอย่าริใ นผู้อมายหลุยิ้มทัู้่มอหน้าันสัพั็มีนับรถัรยานยน์เรียมะยิอาโป ผู้อมายว้าอาโปมาอยู่ในอ้อมอแ่ระสุน็เียเนื้อนเลือ
“โิอ้ยยย!!”อาโปร้อออมา
“อทนไว้นะแผลแ่นี้ไม่เป็นอะไรนะ ใเย็นๆ”ผู้อมายพูอย่าอ่อนโยน่อนะอุ้มอาโปในท่าเ้าสาวไปึ้นรถแล้วับออไป ลอทาอาโปเสียเลือไม่น้อยนเริ่มไม่รู้สึัว ผู้อมายรีบมาถึหน่วยานปิบัิารลับ ็รีบอุ้มอาโปมาในห้อ
“เิอะไรึ้นวะไอ้มาย!”ผู้อ๋อถามอย่าใ
“เห้ย! พี่มายพี่เลือแล้วอาโปมันทำไมสภาพนี้อะ!!”หมวบิวถาม
“หยุถามแล้วรีบทำแผลให้่อนเร็ว!!”
ผู้อมายพูอย่าร้อนรน หมวบิวทำแผลให้อาโปพร้อมับียาแ้ปวให้ อาโปนอนหลับไม่ไ้สิ ผู้อมาย็มีผู้อ๋อทำแผลให้นเสร็เรียบร้อย
“อาารอาโปมัน็ีแล้วนะพี่แ่พัฟื้นอีหน่อย”หมวบิวพู
“ส่วนแผลมึ็อี2-3วัน็เบาละ ทำไมมึสอนมาอยู่ในสภาพนี้อะ???”
ผู้อ๋อถามอย่าสสัย
“มีนะาม่าูับอาโป”ผู้อมายพูพร้อมมอไปทาอาโปที่สลบอยู่
“ไอ้อินทรีมันน่าริๆ ื่อเป็นนสันานแม่น้อเินน้อทอัๆ!!”ผู้อ๋อพู
“อะไรวะ???”ผู้อมายถามๆ
“็ัวเินัวทอไ มึมันโ่ริๆนะ”ผู้อ๋อพู่อนะมอสายาที่ผู้อมายำลัมออาโปึส่ิเรียหมวบิวออไปุย้านนอ
“ไอ้บิว มึว่า…..ไอ้มายมันิอะไรับไอ้อาโปปะ!”
“ไม่มั้พี่ พี่มายไม่ลืมพี่มิลิน่ายๆหรอ”หมวบิวพูอย่าไม่ไ้สนใ
หมวเฟับเมส์เพลย์
“ไม่เอาไมู่อันนี้ เออ นั่นแหละ!!”เมส์เพลย์ยืนสั่ให้หมวเฟเลือหนัใหู้
“มึอบหรอ….หนัโรแมนิส้นีนอะไรเนี่ย”หมวเฟนั่ินป็อปอร์นพร้อมูหนัไปับเมส์เพลย์
“ไอ้หมว ็บออยู่ว่ามันไม่โรแมนิเลย มันเศร้า….ไม่เื่อหมว็ูสิ”
เมส์เพลย์ยิ้มทะเล้นนหมวเฟยอม
45นาทีผ่านไป~
“อย่าบอนะพระเอาย?”หมวเฟถาม
[ลา่อน ผมรัุนะรับ~]
และเมส์เพลย์็ร้อไห้ออมานหมวเฟๆ ่อนะลูบหัวอย่าเอ็นู
บ้านหลัให่แห่นึ
ท่านอินทรี หัวหน้าแ๊้ายาเสพิรายให่ ที่รอบอบมา ปิหน้าปิาลอ ใ้เรื่อแปลเสียเวลาพูทุรั้นไม่มีใรรู้ว่าเ้าือใร???แม้แ่…..ไบเบิล นั่าหน้าหล่ออมสุุม เป็นลูน้อนสนิทอท่านอินทรีมานานแ่ท่านอินทรี็ไม่ไ้ไว้ใ ไบเบิลเป็นนั่าที่หัวอ่อน เื่อฟัท่านอินทรีมา เพราะท่านอินทรีเลี้ยูนมาแ่เ็ ท่านอินทรีส่ไบเบิลไปเรียนที่เมือนอั้แ่เ็
“รับท่าน!”ไบเบิลรายานท่านอินทรี
“มันายหรือยั?!”ท่านอินทรีถาม
“ยัรับ”
“พลาอีแล้ว!!!!!”ท่านอินทรีบหน้าไบเบิล
“แพลาไ้ยัไวะ ไอ้ไบเบิลถ้าแพลาอีละ็แาย!!!”
ท่านอินทรีเินหนีออารนั้นไป ไบเบิลำหมัแ้น่อนะ่อยเสานเลือ
หน่วยปิบัิารลับ
อาโป่อยๆรู้สึัวึ้น ผู้อมายรีบมาูอาาร
“เป็นไบ้า”ผู้อมายถาม
“ปวแน”อาโปอบ
“ฟื้นแล้ว็ินยา!”หมวบิวส่ยาให้อาโป อาโปรับมาินอย่า่ายาย
“มันเิอะไรึ้น?”อาโปถาม
ผู้อมายึอธิบายเรื่อทั้หมให้อาโปฟั นอาโปเริ่มัวล
“ไม่้อลัว แ่บอผมมาว่าืนนั้นมันเิอะไรึ้น”
ผู้อมายพูอย่าอ่อนโยน
“หลัานทั้หมอยู่ที่มือถือผม อนนี้มันหายไปแล้ว ืนนั้นผม…….,”
อาโปึยอมเล่าทุอย่าให้ทุนฟั
“พี่มิลินบอว่านที่เป็นท่านอินทรีือำรว!!!”หมวบิวถาม
“ใรวะ……”ผู้อ๋อสสัย
“เบาะแสใหม่ือนนั้นือำรว แ่ลิปมันันหายไปอนนี้ถ้าอยู่ับพวมัน พวมันทำลายทิ้ไปแล้วแน่ๆ ทาเียวอนนี้ือหลัานาล้อวรปิ อาโป….ไ้เวลาแล้ว”
ผู้อมายพูอย่ามีวามหวั อาโปึนั่อยู่หน้าโน้บุ๊แล้วพยายามู้ไฟล์ล้อวรปิืนมา เป็นเวลาเียวันที่หมวเฟพาเมส์เพลย์มา้วย
“พี่โป! พี่ไปโนไรมาวะ!”เมส์เพลย์ถาม่อนโยนถุลูิ้นปิ้ใส่ผู้อ๋อโยไม่ไ้ั้ใ ผู้อ๋อหยิบออมาิน
“็ไม่มีอะไร ูโอเแล้ว”อาโปอบ
“ริอะ เื่อ็ไ้”เมส์เพลย์พู
“ลมอะไรหอบมึมา?”ผู้อมายถามหมวเฟ
“ลมอะไรล่ะ มันส่นมาแอบูผมับเมส์”หมวเฟพูพลาออ
“พี่มายพวมันนี่ท้าทายีริๆ”หมวบิวพู
“อาโป ใเย็นๆนะ่อยๆิ”ผู้อมายพู
อาโปนั่อยู่หน้าอโน้บุ๊อยู่นาน ่อนปุ่มนั่นนี่ ลิอะไรไปมาและอาโป็ยิ้มมุมปา
“ทุนมาูนี่!”อาโปะโนึ้นมา
ทุนรีบมามุู ็เป็นภาพายนนึสวมหน้าาุสีำ พร้อมับลูน้ออีสอสามน ็เินมาเาะประูแล้วหมวมิลินเินมาเปิแล้วทุอย่า็ัไป…..
“พวมันริๆ้วย”หมวเฟพู
“ทำไมมึทำไ้วะ?”ผู้อ๋อถามอย่าอึ้ๆ
“ะว่าไปทำไมมันทิ้ร่อรอยไว้นานี้อะ”อาโปทำหน้าน
“พูอะไรันอะ???”เมส์เพลย์ถามๆ หมวเฟเหัวเบาๆไปหนึ่ที
ผู้อมายเียบไป่อนะเินมารแผนผั ีที่ทำไว้แล้วใ้เือสีแล้อรนั่านสนิทอท่านอินทรีนั่น็ือไบเบิล
“ไอ้ไบเบิล…..”หมวบิวพูเบาๆเพราะไบเบิลเย่วยีวิเ้าไว้อนสมัยม.้น
“มันเี่ยวไรวะ?”ผู้อ๋อถามอย่าไม่เ้าใ
“ที่มันทิ้ร่อรอยเอาไว้มีสอทา 1มัน้อารให้เราามเมส์มัน 2มันใ!”ผู้อมายพูอย่ามั่นใ
“หมวบิวไปสืบมา แล้วเอาัวมันมาให้ไ้เร็วที่สุ”ผู้อมายสั่
“รับทราบรับ!”หมวบิวพูอย่าเ้มแ็
ทา้านหมว๊อบับหมอบาส
“ัว”หมว๊อบพู
“ว่า?”
“่วสอสามอาทิย์หลัานี้อะ เ้ามีาน่วนนะไม่ว่าอะ”
“็ไม่เยสนใันอยู่แล้วปะ บันมานะ2ปีแล้วแ่ไม่เยบอใรว่าเราเป็นแฟนัน”หมอบาสพูอย่าน้อยใ นหมว๊อบรู้สึผิำลัะ้อแ่……
ิ๊!
Mile Pharkphum: มึลับมา่วนมีานเร่!
หมว๊อบอ่านไลน์แล้ว็ถอนหายใ
“าน่วนอีปะ ไปเถอะเ้ามีเ้าเวร่ออะ”หมอบาสพู
“เ้าไป่อนนะรับ เี๋ยวโทรหานะ”
หมว๊อบรีบวิ่ออไปอย่าเร่รีบ หมอบาสนั่ิน้าว่อนเียว
มาแล้วน้าาาาา อนที่2 เป็นไบ้าะ ิอะไร็แร์ันไ้นะะ อยาให้แ่แบบไหนเิเลย่ะ แล้วยัไ็ให้ำลัใ+ิามันเยอะๆน้าาาาา
ุ้บบบบบบบบ
13/02/64
ความคิดเห็น