ตั้งค่าการอ่าน

ค่าเริ่มต้น

  • เลื่อนอัตโนมัติ
    o - - > > ช ม ร ม ด น ต รี นี่ นี้ ใ ค ร ค ร อ ง < < - - o

    ลำดับตอนที่ #2 : ใคร?!?

    • อัปเดตล่าสุด 8 พ.ย. 49





    ประตูห้องดนตรีเปิดออกพร้อมกับกับการมาของใครบางคน...

    ผมเรียบแปร้ ที่หวีและเซ็ทมาอย่างดี...

    ชุดสูตรและกางเกงสีดำ...

    แว่นตากันแดดสีดำ...

    และกระเป๋าเอกสารหนังสีดำ...

    ...???...

    ไม่รู้เทพเจ้าองค์ใดบรรดาลและบรรดลให้เหล่าสมาชิกชมรมดนตรีทุกคนพร้อมใจกันหยิบเครื่องดนตรีขึ้นมาบรรเลงเป็นทำนองเพลงของหนังดัง

    แท๊ด..แท๊ด...แท๊ด...แทแด๊แด๊ด...แท๊ด...แท๊ด...แทแด๊แด๊ด

    ดูเหมือนผู้มาเยือนทำท่าเหมือนชักปืนออกมา ก่อนจะก้าวไปข้างหน้าพลางหันซ้าย หันขวา ตามจังหวะ

    แท๊ดๆๆ...แทแด๊แด๊ด...แท๊ดๆ.แทแด๊แด๊ด..

    "พอแล้วๆ แฮ่กๆ...ๆ"

       

    "เออ...เป็นอาจารย์คนใหม่หรอฮะ"   โจ๊กเกอร์ถามขึ้นทันทีที่เห็นชายสูงอายุเริ่มจะหายใจเป็นปกติ

    "หนูพูดเรื่องอะไรนะ..ผมมาซ้อมหลอดไฟ"  คุณลุงทำหน้าอินโนเซ็นต์ก่อนจะเดินไปทำงานที่ได้รับมอบหมายมาจากเบื้องบน..

    "ไม่ใช่ว่ะ... " โจ๊คเกอร์เบ้ปากอย่างเซ็งๆ

    "เอาเหอะๆ ซ้อมกันต่อดีกว่า"  พอยูเรย์พูดจบหนมโก๋ก็หอบหิ้วแซ็กโซโฟนคู่ใจเดินไปหยุดอยู่ตรงผนังกำแพงที่กั้นระหว่างชมรมดนตรีกับห้องกรรมการนักเรียน

     ถ้าจำไม่ผิดละก็...โต๊ะของตาอึ่งอ่างคงอยู่ประมาณนี้...หึหึ

         ปี๊ดดๆๆ...ป๊าดดๆๆ....ปะด๊าๆๆ...ปะดั๊มๆๆ

                  

    ขณะเดียวกัน...ที่ห้องสภานักเรียน

    "หึ่มมม... - -* กร๊อดดด...!!!"

      

    ยังไม่ทันที่ท่านประธานที่เคารพของเราเหล่ากรรมการนักเรียนทั้งหลายจะได้ออกปากสั่ง ทุกคนต่างก็รีบกันกุลีกุจอไปปิดประตู หน้าต่างทั้งหมด

    "ขอบใจ!!"



    กลับมาที่ชมรม..ดนตรี

    ♫...♪…..♪...♫

    "ก๊อก..ๆ...ๆ" เสียงเคาะประตูดังขึ้นพร้อมกับการมาของใครบางคน

    "................"

    "ลุงวิทย์....!!" หนมโก๋พร้อมอ้าปากค้างอยู่สามวิ





    ........................


     

    "ลุงวิทย์ว่าไงนะค่ะ ?!?"  สาวน้อยแก้มแดงยังออกอาการช็อคตาโตไม่เลิก ทำเอาสมาชิกบางคนเริ่มส่ายหน้ากับประโยคเดิมๆที่ได้ยิน

    "ฟังดีๆนะ...ลุงวิทย์เค้าบอกว่าเค้าจะมาเป็นที่ปรึกษาชมรมดนครีตั้งแต่วันนี้เป็นต้นไป เข้าใจ!?!"  โจ๊คเกอร์ชักเรี่มหมดความอดทนกับหนมโก๋ที่ถามคำถามเดิมๆวกไปวกมาอยู่หลายรอบ

    "ว่าไงนะ"

    "โว้ยยยย" ทุกคนพากันโว้ยเสียงดังทำเอาหนมโก๋เริ่มหน้าเสียไปนิดส์นึง

    "อะไรเล่า...มันเป็นประโยคอุทานต่างหากเล่า!!" หนมโก๋แก้ตัวเสียงอ่อย

    "ก๊อกๆๆ"  เสียงเคาะประตูเป็นจังหวะ

    "ไออึ่งอ่าง!?!"  ผู้ที่ถูกเรียกหยักคิ้วเล็กน้อยเป็นพิธี ก่อนจะโบ้ยหน้าไปทางผู้ที่อาวุโสที่สุดในห้องที่กำลังยืนงงมองหาอึ่งอ่าง

    หนมโก๋หน้าเสียเล็กน้อย...คิดอยากจะกัดลิ้นตัวให้รู้แล้วรู้รอด

    "อืม...อึ่งอ่างหรอ..จะว่าไปก็คล้ายๆนะ ^ ^"

    รับรองว่าหากเหล่าแฟนคลับและสาวๆที่แอบกรี๊ดท่านประธานอยู่มาได้ยินเข้าละก็ จะต้องประคัดค้านกับประโยคกล่าวหานั้นเป็นแน่นอน

    ส่วนไหนกันหรือที่เหมือนอึ่งอ่าง

    ความสูงที่เกินมาตรฐานชายไทย...

    ดวงตาสีนิลขลับ..ที่ดูลึกลับ

    ผมสีดำเงางาม กับผิวขาวแบบสุขภาพดี

    หุ่นก็ออกจะนักกีฬา

    ส่วนไหนกันเนี้ยยย..ที่เหมือนอึ่งอ่าง

    "พ่อฮะ..ผู้อำนวยการเรียกพ่อไปพบนะครับ"

    'พ่อ???  O_O' ทุกคนในชมรมแสดงสีหน้าตกใจออกมาได้อย่างเห็นได้ชัด เว้นแต่หนมโก๋ที่แสดงสีหน้าเซ็งๆ

    "จ๊ะลูก...เอ๋หรือพ่อต้องเรียกว่าคุณประธานละห๊ะ " ลุงวิทย์พูดอย่างอารมณ์ดีพลางเอื้อมมือขยี้หัวลูกชายที่สูงเลยพ่อไปซะแล้ว

    โจ๊กเกอร์กับยูเรย์แทบจะฮาก๊ากออกมากับภาพี่ปรากฏตรงหน้าแต่ก็พอมีมารยาทพอที่จะไม่ทำอย่างงั้น...

    "ไปเถอะครับพ่อ...เดี๋ยวผู้อำนวยการรอนานนะครับ"

    "อ๋า..ใช่ๆ..เดี๋ยวอาจารย์มานะ ซ้อมกันไปพลางๆละกัน^ ^"

    "คร๊าบบ/ค่า" ลุงวิทย์ยิ้มให้กับท่าทางที่ดูกระตือลือล้นของนักเรียนทั้งหลายก่อนจะเดินออกไปโดยมีลูกชายหรือท่านประธานเดินตามออกไปติดๆ







    ติดตามเรื่องนี้
    เก็บเข้าคอลเล็กชัน

    ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น

    ×