คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : บทที่ 1 ตัวละครเรื่องนี้งานดีทุกคน (2)
หลังจากนั้นไม่นานผมก็มาถึงจุดมุ่งหมาย องครักษ์ผมสีน้ำตาลแดงเมื่อกี้ชื่อ' เออร์กี้ ' เป็นหัวหน้าขององครักษ์ทั้งหมด เขาพามิลินไปเก็บของ ส่วนผมน่ะหรอ
ก็ยังอยู่ในอ้อมแขนของราชาซาดิโอ้นี่แหละ แต่จะว่าไป ถึงเขาจะมีหน้ากากปกปิดหน้าตาครึ่งหนึ่งไว้ แต่โครงหน้ากับผมสีทองสว่างก็ดูดีไม่ใช่น้อยเลย
ส่วนผมน่ะหรอ แน่นอน เป็นลูกของกษัตริย์ก็ต้องหน้าตาดีเป็นธรรมดา สีผมโดดเด่น ผมคิดว่านี่น่าจะได้มาจากฝั่งแม่ล่ะนะ ทั้งสีผมและสีตาเป็นสีแซฟไฟร์อ่อน
“ยินดีต้อนรับกลับขอรับท่านพ่อ” เด็กผู้ชายผมสีเดียวกับซาดิโอ้เดินเข้ามาทักทายพร้อมกับลูกหมาในมือของเขา
ถ้าจำไม่ผิดคนๆนี้น่าจะเป็น
“นี่คือลูกชายข้า ' อีธาร ' คงห่างจากเจ้าประมาณ 3 ปี” อีธารยิ้มให้ผม สมแล้วที่เป็นพระเอกของเรื่องออร่าแรงสุดๆ
“พี่ชายเจ้าไปไหนซะแล้วล่ะ”
“ ท่านพี่อยู่ในห้องน่ะขอรับ ”
“เป็นเด็กที่เอาแต่ใจจริงๆ” ซาดิโอ้พูดด้วยน้ำเสียงนิ่งก่อนจะหันกลับมาหาผม
“ถ้าข้าจำไม่ผิด ดูเหมือนข้าจะไปขัดจังหวะตอนเจ้ากำลังจะอาบน้ำสินะ”
นี่ผมอุตส่าห์เงียบไว้แล้วแท้ๆเชียว ดันมารู้อีก
“อาบแล้ว”
“หืม?”
?!…นี่เขาทำอะไรของเขาเนี่ย อยู่ๆก็เข้ามาใกล้ขนาดนี้
“แม้ว่าตัวเจ้าจะมีกลิ่นหอมของดอกไม้อยู่ แต่ก็โกหกข้าไม่ได้หรอกนะ”
ถ้ารู้แล้วจะถามทำไมห๊ะ!
“ไปเตรียมน้ำ แล้วก็ชุดของเด็กคนนี้ด้วย” ซาดิโอ้หันไปบอกหญิงรับใช้ข้างๆ
“เจ้าค่ะ”
“งั้นเราก็ไปกันเถอะ”
นี่จะอาบให้ผมหรอ ไม่เอาๆ จะอาบเอง ผมดิ้นไปดิ้นมาตลอดเวลา แต่พอซาดิโอ้หันมามองมานิ่งๆเท่านั้นแหละ
ยอมให้แค่ครั้งนี้หรอกนะ ผู้ชายด้วยกัน คงไม่มีอะไรต้องอาย ชิ! (สุดท้ายก็กลัว)
ในขณะที่พวกเขากำลังคุยกัน ก็มีสายตาหนึ่งกำลังจดจ้องอยู่
◎
ทอง นี่ก็ทอง นั่นก็ทอง นู้นก็ทอง ทองทั้งนั้นเลย!!! ผมที่โดนจับมาอาบน้ำแบบไม่ค่อยเต็มใจนัก ก็กำลังเดินสำรวจรอบๆ เกิดมายังไม่เคยเห็นทองมากขนาดมาก่อน
แล้วนี่ อ่างน้ำกว้างขนาดนี้ มีรูปปั้นสิงโตพ่นน้ำออกมาด้วย ไอร้อนที่ระเหยขึ้นมาจากน้ำก็อีก จะอุ่นขนาดไหนกันน้า ผมลองเอานิ้วจิ้มลงไปในน้ำดู อุ่นสุดๆ อดทนรอไม่ไหวแล้วสิเรา
ทุกอย่างที่เด็กน้อยกำลังทำ ล้วนอยู่ในสายตาของซาดิโอ้ทั้งหมด เขาขำออกมาเล็กน้อย จนหญิงรับใช้ข้างมองหน้ากัน หญิงสาว2-3คนเดินมา พวกเธอใช้เรือนร่างที่นวลเนียนนั้นเข้าไปใกล้ๆซาดิโอ้
“ให้พวกข้ารับใช้ท่านเหมือนเดิมมั้ยเจ้าคะ”
“ไม่ต้อง ครั้งนี้ข้าต้องการความเป็นส่วนตัว” ซาดิโอ้เดินออกไปโดยทิ้งสาวๆเอาไว้ พวกเธอเองก็ทำหน้าหงอยไปตามๆกัน
“รอข้านานมั้ยเด็กน้อย” ผมพยักหน้ารัวๆ
เขาลงน้ำไปก่อนแล้วค่อยอุ้มผมลงมา เมื่อผมแช่ไปได้ครึ่งตัวก็เหมือนกำลังจะละลาย มันอุ่นสุดๆแถมยังคลายความปวดเมื่อยได้อีกด้วย
แล้วผมก็ไปซบกับอะไรบางอย่างเข้า ขอบอ่าง? มันแข็งๆก็จริง แต่กลับอุ่นแล้วก็ยืดหยุ่น ผมลืมตาขึ้นก็เจอเข้ากับ …?! ผมหน้าแดงจัดด้วยความอายทันที
ไม่แค่หน้าตาของซาดิโอ้ที่ดูดี ร่างกายกับหุ่นของเขาก็แพ้กัน เป็นราชาที่หล่อเหลาซะจริง ดึงดูดได้ทั้งเพศตรงข้ามและเพศเดียวกัน อิจฉาชะมัด
“ข้าสังเกตมานานแล้ว เจ้าช่างเขินอายง่ายยิ่งนัก อย่างกับเด็กผู้หญิง”
เด็กผู้หญิง?! นี่เขาว่าผมเป็นเด็กผู้หญิงงั้นหรอ นี่มันหยามกันชัดๆ ต้องให้รู้ซักหน่อยแล้วว่าใครเป็นใคร
ผมพยายามดิ้นออกจากมือเขาแล้วว่ายน้ำวนไปเรื่อยๆ แต่ก็นะ 2ขวบจะเอาอะไรมาก แปปเดียวผมก็จะจม ซาดิโอ้ยกขึ้นมาแล้วหัวเราะ
“เจ้านี่…เกินคำบรรยายเสียจริง ” ซาดิโอ้ส่ายหน้าแล้วพาผมไปแต่งตัว
เมื่อออกมาก็เจอกับมิลินพอดี
“องค์ชายของเจ้าเหนื่อยมากแล้ว พาไปนอนซะสิ” ซาดิโอ้ส่งผมให้มิลิน
“กับข้าตอนอาบน้ำทำเป็นเขินอาย แต่พอเป็นท่านซาดิโอ้ก็ยอมเลยนะเจ้าคะ ข้าควรจะโกรธท่านดีมั้ย?” มิลินพูดกับเด็กน้อยอย่างงอนๆ
ผมก็ต้องรีบส่ายหน้าทันที ต้องใช้เสน่ห์ของเด็กน้อยซะแล้วสิ
“รักมิลินที่สุดเลย” ผมพยายามยิ้มให้น่ารักที่สุด ไม่ว่าสาวๆที่ไหนก็แพ้รอยยิ้มนี้แน่นอน
มิลินหลุดขำ “เดี๋ยวนี้หัดเอาใจข้าแล้วหรือคะ”
“เรื่องห้องเป็นอย่างไรบ้าง” ซาดิโอ้เอ่ยถาม
“ดีไปเสียด้วยซ้ำเจ้าค่ะ สำหรับผู้มาอาศัย”
“พวกเจ้ามิใช่ผู้ที่มาอาศัย แต่เป็นคนของวังนี้แล้ว ต้องการสิ่งใดอีกก็สั่งพวกเขาได้เลย”
“แต่ว่า..”
“ข้าจะส่งหญิงรับใช้ไปให้เจ้าเลือก ขอแค่ดูแลเจ้าเด็กนี่ให้ดีก็พอ” ซาดิโอ้ยื่นมือลูบหัวผม ทำดีมากซาดิโอ้ ผมยกนิ้วโป้งให้เขา
“หึ” ซาดิโอ้ยิ้มอีกแล้ว ตอนอ่านนิยายเขาเขียนว่าซาดิโอ้เป็นกษัติย์ที่เย็นชาที่สุดเท่าที่เคยมีมาเลยไม่ใช่หรือไง ขี้โม้แน่ๆ
“งั้นคงต้องขอตัวก่อนนะเจ้าคะ”
“บ๊ายบาย~ ซาดิโอ้” ผมโบกมือให้เขา แต่เขาก็แค่ยิ้มให้เท่านั้น คนใช้รอบๆก็หน้าเหวอไปตามๆกัน
เมื่อถึงห้องใหม่ก็เหมือนเดิม ไม่รู้จะอึ้งยังไงแล้วนะ หรูหราซะขนาดนี้ มิลินวางผมลงกับเตียง
“เดี๋ยวข้าต้องออกไปจัดการอะไรหลายๆอย่าง ท่านรออยู่ที่นี่นะเจ้าคะ แล้วข้าจะรีบกลับมา” มิลินลูบหัวผม
ไม่นานผู้หญิงคนนึงก็เดินเข้ามาในห้อง
“ข…ข้าชื่อเฟียร์ เป็นหญิงรับใช้เจ้าค่ะ!” ผู้หญิงคนนี้ดูตื่นเต้นและทำอะไรไม่ถูก
“เฟียร์จะคอยดูท่านตอนข้าไม่อยู่นะเจ้าคะ”
“งาย~” ผมโบกมือให้เฟียร์
“ยินดีที่ได้รับใช้ท่านเจ้าค่ะ!” ผู้หญิงคนนี้ดูไม่มีพิษมีภัยเลยจริงๆ สมแล้วที่เป็นมิลินดูคนออกด้วยสินะ
เมื่อมิลินออกไปแล้ว ผมก็อยู่กับเฟียร์สองคน เธอไม่พูดไม่จา คงจะกำลังตื่นเต้นอยู่ล่ะมั้ง ถ้างั้นเรามาทบทวนเนื้อหาของเรื่อง MY PRINCESS กันหน่อยดีกว่า
ตามที่ผมเคยบอกก่อนหน้านี้ว่า เอวา ลูกของราชาดีแลนและราชินีเฮสเทียจะถูกวางบทในเรื่องให้เป็นตัวร้าย ตอนสุดท้ายก็ต้องตายด้วยฝีมือของอีธาร แต่ตามที่ผมรู้ อีธารจะเจอกับเอวาตอนที่พวกเขาอายุได้16ปี อีธารออกมาสำรวจป่ากับพี่ชายต่างแม่ของเขา ' ลูซิเฟอร์ ' คนๆนี้เป็น1ในคนที่น่ากลัวที่สุดในเรื่องแล้วล่ะ ว่ากันว่าอีธารเป็นองค์ชายที่เก่งกาจและมีความสามารถในการทำให้คนอื่นๆยอมรับ
แต่เบื้องหลังก็ยังมีลูซิเฟอร์คอยหนุนอยู่ ใครที่ทำตัวจะเป็นปรปักษ์ ไม่นานนักก็จะเจอเป็นศพ ดวงตาสีแดงเข้ม กับเส้นผมสีดำสนิทของเขาสามารถขู่ขวัญได้ดีทีเดียว
เมื่ออีธารเจอกับเอวาทั้งสองจะเข้าพูดคุยกันจนรู้เรื่องราวแล้วกลายเป็นเพื่อนสนิท ไม่ว่าจะไปที่ไหนพวกเขาก็มักจะไปด้วยกัน ชอบอะไรเหมือนๆกัน รวมทั้ง ' อลิส ' หญิงชาวบ้านธรรมดาที่ได้หัวใจของพวกเขาทั้งสองไป ในตอนแรกอีธารหวังจะตัดใจจากอลิสแล้วยอมให้เอวา แต่อลิสหลงรักอีธาร
อุบัติเหตุที่น่าเศร้าก็เกิดขึ้น ในการต่อสู้ครั้งหนึ่งอีธารพลาดท่าให้กับศัตรู เอวาที่เข้ามาช่วยจึงรับเคราะห์แทน จากนั้นไม่นาน อีธารและอลิสก็แต่งงานกัน เอวากลับมาในฐานะของจอมมาร โดย 'ฮาเดส ' บอสของเรื่อง เป็นผู้ควบคุมเขาอยู่
พวกเขาเข้าต่อสู้กัน แล้วเอวาก็ตาย
“แต่มันไม่เป็นแบบนั้นนี่สิ…” ผมเผลอพูดออกมา
“คะ?” เฟียร์ที่มองผมอยู่ก็ทำท่าทางสงสัย
“วาดรูปๆ~” ผมทำท่าทางประกอบให้เฟียร์
“อยากได้กระดาษกับสีเทียนสินะคะ งั้นเดี๋ยวข้าจะไปเอามาให้ค่ะ” เฟียร์เดินออกไป
◎
ไม่นานประตูเปิดออก ผมรีบเดินเข้าไปหา แต่ก็ต้องชะงัก
“อีธาร?…ลูซิ---” จริงสิ เรายังไม่เคยเจอลูซิเฟอร์ ถ้าพูดชื่อออกไปพวกเขาต้องสงสัยแน่
“นี่น่ะหรอตัวประหลาดที่ท่านพ่อเก็บได้ ดูอ่อนแอชะมัด” มาถึงลูซิเฟอร์ก็เดินสำรวจรอบๆตัวผมทันที
“ฉันไม่ใช่ตัวประหลาดนะ” ผมพูดกับเขา จะให้ผมแทนตัวเองว่าอะไรดีล่ะ ความจริงผมอายุ 17 ปีเลยนะ เอาไว้ค่อยตามน้ำไปทีหลังก็แล้วกัน
“งั้นจะให้เป็นตัวอะไรดีล่ะ โดนเก็บมาจากป่า แถมสีผมก็แปลกตา จริงๆแล้วคงไม่ใช่มนุษย์ล่ะสิ” ลูซิเฟอร์ยืนอยู่กับที่พร้อมมองอีกฝ่ายที่ตัวเล็กกว่าจากบนลงล่าง
“ก็ต้องมนุษย์สิ แล้วก็มองแบบนั้นมันเสียมารยาทนะ” เอวาตอบกลับอย่างอารมณ์เสีย สายตาของลูซิเฟอร์กำลังดูถูกเขาอยู่
“เด็กไม่มีพ่อไม่มีแม่อย่างนาย ทำไมท่านพ่อถึงเก็บมา….หรือว่านาย จริงๆแล้วจะเป็นลูกของราชินีเฮสเทียกับท่านพ่อ”
เพี๊ยะ!….ผมเผลอตบไปที่หน้าเขาอย่างแรง แม้แต่อีธารที่มองอยู่ยังตกใจไปด้วย
“นายไม่มีสิทธิ์มาดูถูกแม่ของฉัน” แม้ว่าผมจะตบเขาไปโดยไม่รู้ตัว แต่ผมไม่ขอโทษหรอกนะ สายตาของลูซิเฟอร์ตอนพูดประโยคนั้นออกมาน่ะ มันทั้งดูถูกและเหยียดหยาม เด็กที่ไม่รู้จักกาลเทศะอย่างนายต้องโดนซะบ้าง
ลูซิเฟอร์จับที่แก้มของตัวเอง ก่อนจะหันมาสบตากับผม ดวงตาของเขาที่แดงเข้มอยู่แล้วกลับยิ่งสีเข้มขึ้นอีก ผมถอยหลังออกมา นี่มันเด็ก 7 ขวบจริงมั้ยเนี่ย บรรยากาศรอบตัวถึงได้ดูกดดันไปหมดแบบนี้
แล้วก็เป็นที่คิด ลูซิเฟอร์พุ่งมาบีบหน้าของผมอย่างแรง จนเราล้มไปกับพื้น ผมพยามดิ้นเพื่อหลุดออกจากเขา
“ท่านพี่….” อีธารเดินเข้ามาห้ามลูซิเฟอร์
“จับขาของมันไว้” ลูซิเฟอร์สบตากับอีธารแปปเดียว เขาก็ทำตามที่บอกทันที แล้วตอนนี้ผมก็ขยับตัวไม่ได้เลย
“เมื่อกี้นายตบฉันสินะ” ลูซิเฟอร์ยังทำหน้านิ่ง แต่แรงที่บีบหน้าของผมกลับแรงขึ้นเรื่อยๆ
“ฉันจะไม่ขอโทษ….เพราะนายเป็นฝ่ายผิด” ผมมองเขากลับอย่างไม่ยอมแพ้
“เป็นแค่สัตว์ตัวเล็กๆแท้ๆ กล้าดีนี่”
ลูซิเฟอร์กดเข่าที่วางอยู่บนท้องผมให้แรงขึ้น มันเจ็บมาก แต่ผมจะไม่ยอมเขาเด็ดขาด
“เจ็บใช่มั้ยล่ะ พูดออกมา ขอร้องให้ฉันปล่อยแกสิ”
“ม..ไม่” ไม่ไหวแล้ว หายใจไม่ออก
“ท่านเอวาข้านำกระดาษกับสีเทียนมาให้แล้วเจ้า--- ท่านเอวา!!” เฟียร์ที่พึ่งเข้ามาเห็นเหตุการณ์ก็หน้าซีด ทำของตกทันที
ระหว่างที่ลูซิเฟอร์กับอีธารหันไปสนใจเฟียร์ ผมก็ใช้แรงทั้งหมดสะบัดให้หลุดจากอีธารแล้วกัดที่มือของลูซิเฟอร์อย่างแรงจนเขาเลือดออก
เฟียร์ที่พึ่งรู้สึกตัวก็รีบมาอุ้มผมขึ้น
“ท่านอีธาร ท่านลูซิเฟอร์ กำลังทำอะไรอยู่เจ้าคะ?!”
“หึ” ลูซิเฟอร์ไม่สนใจ แล้วเดินออกไปพร้อมกับอีธาร
เมื่อพวกเขาเดินออกไปได้สักพักผมก็ร้องไห้ออกมาเสียงดังทันที ร่างกายของเด็ก 2 ขวบทนรับเรื่องแบบนี้ไม่ไหวหรอกนะ ไอ่พวกลูกหมา!!
ระหว่างทางที่เดินกลับ ลูซิเฟอร์กับอีธารก็ได้ยินเสียงร้องไห้ของเอวา
“ท่านพี่ ข้าว่าเมื่อกี้พวกเราทำรุนแรงเกินไป…” อีธารทำหน้ากังวลกับเรื่องที่เกิดขึ้น
“ชักน่าสนใจขึ้นมาแล้วสิ ” ดูเหมือนลูซิเฟอร์จะไม่ได้ฟังอีธารเลยแม้แต่นิดเดียว เขาเลียเลือดบนมือ แล้วแสยะยิ้ม
ขอยืนยันคำเดิมเลยว่าดูยังไงเขาก็ไม่เหมือนเด็กเลยซักนิดเดียว!!
ความคิดเห็น