: high&low : หนูกำหมัดแล้วนะ!

ลำดับตอนที่ #2 : กำหมัดแรก

       

      สองขาเรียววิ่งด้วยความเร็ว มือบางยันพื้น ก่อนจะกระโดดตีลังกาหมุนตัวหลบโต๊ะที่ขวางทาง กระโปรงยาวพริ้วไปตามแรงโน้มถ่วง

นี้มันก็20นาทีแล้ว ที่เด็กสาวกับชายหนุ่มทั้งสอง วิ่งไล่จับกัน แต่ทั้งสามก็ยังไม่มีท่าทีว่าเหนื่อยเลย

มุระยามะตอนนี้กำลังวิ่งไล่หลังของเด็กสาว ส่วนโทโดโรกิตอนนี้ก็ยืนอยู่ตรงหน้าเธอ

เด็กสาวหยุดนิ่ง เมื่อเห็นว่าท่าจะไม่ดี เพราะตอนนี้ ทั้งสามอยู่บนอาคารเรียนชั้น2

มุรายามะที่วิ่งไล่หลังของเด็กสาว จึงหยุดวิ่งตาม

" เอาหล่ะ เธอหนีไม่พ้นแล้วแม่ยัยคุณหนู " โทโดโรกิกอดอก แสยะยิ้มอย่างผู้มีชัย  

" สึกิโนะจัง!!! " มุรายามะตะโกนเสียงดังลั้น

" มาให้ฉันจับสะดีๆ " 

ปากได้รูปยกยิ้มขึ้น มุรายามมะย้อตัวลง แขนทั้งสองข้างยันไว้กับขา เตรียมที่จะวิ่งมาทาเด็กสาวเพื่อหวังจะจับ

ทางด้านโทโดโรกิไม่น้อยหน้า มือแกร่งยิ้มแว่นแล้วพับไว้เอาใส่กระเป๋ากางเกง เตรียมวิ่งตรงมาหาเด็กสาวเช่นกัน

สึกิโนะยืนนิ่ง หังมองไปทางมุรายามะที่ตอนนี้ใกล้ถึงตัวเธอเต็มที

มุรายามะยื้นแขนข้างขวาหวังจะจับเด็กสาวไว้รวดเดียว แต่ก็ต้องเสียงดาย 

เด็กสาวย้อตัวก้มหลบด้วยความเร็ว แล้วก็ลุกขึ้นยืนดังเดิม 

แขนขวาของเด็กสาวจับไหล่ซ้ายมุรายามะไว้เพื่อผยุงตัว ก่อนที่จะใช้จังหว่ะที่โทโดโรกิใกล้มาถึงตัวใช้เท้าเยียบบนตัวอีกคน เพื่อเป็นฐาตุที่จะได้ตีลังกาข้ามตัวมุรายามะไป

" เอ้ะ!? " มุรายามะอุทานด้วยความงง

" โอ้ชช้ะ! "

เมื่อตัวสึกิโนะถึงพื้น สองเท้าก็ยันทีบพื้น เพื่อที่จะได้พุ่งไปด้านหน้าด้วยความเร็ว

เด็กสาววิ่งวกกลับไปทางโรงยิม มุรายามะกับโทโดโรกิก็วิ่งตามมาไล่เลี่ยกัน แต่เด็กสาวก็เว้นระยะห่างได้ไกลพอสมควร

พอเด็กสาวมาถึงโรงยิม ร่างเล็กก็วิ่งพรวดไปทางครอบร้า

นักเรียนชายโอยะต่างพากันอึ้งในความเร็วของเด็กสาว ทั้งที่ตัวเล็กแท้ๆแต่กลับวิ่งตีห่างกับผู้นำภาคทั้งสองของโอยะได้

" เน่!ไอ้ตาลุงครอบร้า! "

" เหลือเวลาอีกกี่นาที!? "

เด็กสาววิ่งเยาะๆกับที่ เผื่อจะได้เซฟตัวทัน ปากก็เอ่ยถามออกไป

ครอบร้าก้มมองดูนาฬิกา(ที่เอามาจากไหนก็ไม่รู้) แล้วก็ตอบคำถามที่เด็กสาวถามไป

" อีก7----- "

" โฮ้ยยยย!!!!สึกิโนะจัง!ยัยตัวแสบ! "

" มาให้ฉันจับสะดีๆ!!! "

" ชิ!ตาลุงโรคจิตนิ! " สึกินะสบถเสียงดัง

มุรายามะวิ่งพรวดมาทางเด็กสาว แต่เด็กสาวรู้ทางทันจึงวิ่งสวนมุรายามะ

แต่ก็ต้องหนีเสือปะจระเข้ โทโดโรกิตอนนี้ยืนอยู่ด้านหน้าเธอไม่ไกลนัก

" ชิ! "

ด้านหลังมุรายามะก็กำลังวิ่งมาทางเธออีกรอบ ด้านหน้าโทโดโรกิก็ยืนรอ แต่ใครสน

เด็กสาวเร่งสปีดตัวเอง หวังจะใช้ร่างเล็กไสลด์ตัวรอดใต้หว่างขาชายด้านหน้า

" ย๊าาาาาา!!!!!! " มุรายามะตะโกนดังลั่น

แต่ความคิดนั้นต้องพับเก็บ ชายด้านหลังอย่างมุรายามะก็เร่งสปีดความเร็ว ไสลด์ตัวมาขัดขาเรียว

เซนต์ของสึกิโนะนั้นถือว่าดี ร่างเล็กกระโดดตีลังกากลับหลัง แล้วก็เริ่มวิ่งรอบหอประชุม

นักเรียนชายโอยะต่างพากันตะลึงแถมชมเด็กสาวในใจ ในความเร็วและเซนต์ของเธอ บางคนถึงกับยกนิ้วโป้งให้

" เน่!!!!ตาลุงครอบร้า!เหลือออีกกี่นาที!!! "

" โธ่เว้ย!! ไม่เหนื่อยกันบ้างหรือไงย่ะ!!! " เด็กสาววิ่งหลบไปตะโกนถามไป

" เหลืออีก10วิ "ครอบร้าตอบกลับ

" 9 "

" 8 "

" 7 "

" 6 "

" 5 "

" ฉันไม่ให้เธอรอดหรอกครับยัยคุณหนู "

เสร็จกัน!ตาลุงโทโดจับแขนเธอไว้ได้!

เด็กสาวยืนนิ่งอย่างลังเลวิหนึ่ง ก่อนจะใช้เท้าเตะจุดยุทธศาสตร์ของอีกฝ่ายด้วยความเร็วเท่าที่โทโดโรกิไม่ทันตั้งตัว

โทโดโรกิยืนนิ่ง แล้วก็ล้มตึง!ลงไป มือที่จับแขนเรียวไว้จึงคลายออก 

" 2 "

" สึกิโนะจัง!!!ฉันไม่ให้เธอไปไหนหรอก!!! "

มุรายามะที่วิ่งตามหลังเธอมา ก็ทำการกระโดดเกาะหลังเด็กสาวไว้

แต่ด้วยความที่สึกิโนะนั้นร่างเล็กแถมบวกกับมุรายามะที่ตัวใหญ่กว่าเธอมาก จึงทำให้ทั้งสองล้มลงกับพื้น

โดยที่สึกิโนะล้มหน้าจ้ำเบ้าปากจูบกับพื้น มุรายามาที่จับเธอได้ก็ใช้สองแขนยันตัวคร่อมร่างเล็กไว้

" จับได้แล้ว " 

" 0.... "

มุรายะมะเหนื่อยหอบ ร่างหนาก็ค่อยๆล้มลงมานอนทับร่างเล็ก

เหล่านักเรียนชายโอยะบางคน ต่างพากันข่มความอิจที่มีต่อราชาภาคค่ำ แต่ก็ได้แต่ข่มไว้ในใจนั้นแหล่ะนะ

" โฮ้ย!ตาลุงมุรายามะมันหนักนะย่ะ! " สึกิโนะโวยวาย

มุรายามะพยุงตัวลุกขึ้น ก่อนจะจับขอเสื้อของร่างเล็กขึ้นมา แล้วลากไปหาครอบร้า

" เหี้*!!! เดี๋ยวดิเห้ย!!! ปล่อยกุก่อน! "

เด็กสาวเผลอพรั่งหลุดปากพูดคำหยาบภาษาไทย 

แลดูเหมือนมุรายามะจะเข้าใจในสิ่งที่เธอพูด จึงปล่อยเธอให้นอนราบกับพื้นกลางทาง

" โฮ้ย!นี้เธอนะ!พูดอะไรฉันไม่เข้าใจ! "

แต่ปล่าวเลย มุรายามะไม่ได้เข้าใจในสิ่งที่เธอพูด แต่กลับหงุดหงิดสะนี้

ด้วยความที่เด็กสาวนั้นทำแสบกับมุรายามะบวกกับทำให้เค้าเหนื่อยไว้เยอะ จึงทำให้มุรายามะนั้นไม่พอใจอย่างมากจนหงุดหงิด

แขนขวาของมุรายามะกำหมัดแน่น ง้างขึ้นหวังจะอัดเด็กสาวตรงหน้าให้หายหงุดหงิด

" เห้ย!!! "

เด็กสาวอุทาน ก่อนจะใช้แขนสองข้างบังหน้าตัวเองเอาไว้ หวังว่าจะทุเลาความเจ็บลงได้นิดหน่อย

นักเรียนชายโอยะต่างพากันเริ่มโวย บางขึ้นก็นึกอยากจะไปช่วยเด็กสาว แต่ความคิดนั้นต้องพับเก็บไว้เพราะมีคนไปช่วยตัดหน้าไปก่อนแล้ว

" พอเถอะมุรายามะ "

" ถึงยัยแม่คุณหนูนี้จะทำแสบไว้มาก "

" แต่ยัยนี้ก็ยังเป็นผู้หญิงอยู่ดี "

ดีที่โทโดโรกิ ที่ลุกขึ้นมาได้ตอนไหนก็ไม่รู้ เข้ามาจับแขนมุรายามะที่ง้างไว้ เพื่อห้ามไม่ให้อัดเด็กสาวที่ตอนนี้นอนหมดสภาพไปแล้ว

" ชิ! "มุรายามะสบถออกมา 

ใบหน้าหล่อเหลาไม่พอใจ ก่อนจะสบัดแขนอีกคนออกจากการจับกุม แล้วค่อยๆลุกขึ้นยืน

พั๊วะ!

กำปั้นหนักแน่นของชายหนุ่มอีกคนที่ยืนมองเฝ้าดู อัดลงบนหน้าของราชาภาคค่ำ อย่างไม่ทันตั้งตัว

" นี้สำหรับที่นายจะอัดสึกิโนะ "

ใบหน้าหล่อคมหันไปมองมุรายามะอย่างไม่พอใจ ก่อนจะหันไปมองเด็กสาวร่างเล็ก

" ลุกไหวไหม " ครอบบร้าเอ่ยถามเด็กสาว

แขนเรียวคลายออกให้เห็นหน้า ร่างเล็กส่ายหัวด้วยความเหนื่อยหล่า

" ไม่อ่ะ เหนื่อยอ่ะ ไม่ได้ออกแรงสะนาน ส่วนนั้นก็กำเริบนิดหน่อยพอไหว ขี่หลังหน่อย "เด็กสาวตอบกลับไปอย่างหน้าเอ็นดู 

ครอบร้านั่งย้อลง หวังจะให้เด็กสาวได้ขี่หลังตัวเอง

ร่างเล็กค่อยๆเคลื่อนตัวไปขี่หลังครอบบร้า แขนแกร่งของครอบบร้าช้อนขาแล้วก็ล็อคขาเรียวไว้กับตัว เพื่อไม่ให้เด็กสาวตกลงไป 

ส่วนแขนเรียวของเด็กสาวก็พาดบ่าของชายหนุ่มไว้ หัวถุ้ยก็ซบลงบนหลังคอของชายหนุ่มอย่างหมดแรง

มุรายามะยันตัวลุกขึ้นหลังจากที่โดนต่อย แล้วพุ่งตัวมาทางครอบบร้า หวังจะได้ต่อยอีกฝ่าย

แต่ก็ต้องชะงัก เพราะโทโดโรกิมาห้ามอีกเช่นเคย

" โฮ้ยยย!!!!ไอ้เหี้*เอ้ย!!! "

มุรายามะเริ่มระเบิดอารมณ์ที่อัดมานาน กระโดดสูงแล้วง้างหมัดอัดหน้าโทโดโรกิ

มีหรอที่ถูกอัดหน้าแล้วไม่สวนกลับ หน้าหล่อตาจิ้งจอกหันขวับ ง้างหมัดหวังที่จะอัดมุรายามะกลับ

มุรายามะหลบหมัดอย่างฉิวเฉียด ก่อนจะอัดหน้าอีกฝ่ายอีกรอบ

" หยุด!!!! " คอบบร้าตะโกนดังลั่น

มุรายามะชะงัก แล้วก็ยืนหยุดนิ่งไป 

คอบร้าทั้งเดินทั้งดังอุ้มเด็กสาวไปทางมุรายามะ

" ส่วนเรื่องยัยนี้ "

" ผลคือยัยนี้แพ้ " คอบร้าบอกผลแพ้ชนะ

คิ้วย้นอย่างไม่สบอารมณ์ สองขาก้าวไปหาร่างเล็ก ก่อนจะกลับมาทำหน้ายิ้มแบบเดิม

" แต่ฉันให้สึกิโนะจังผ่านนะ "

นิ้วเรียวยาวดีดหน้าผากร่างเล็ก มุรายามะขำหึในลำคอ แต่ในใจก็แอบหงุดหงิดไม่น้อย

" ส่วนฉันยังไงก็ได้ "

โทโดโรกิยังนิ่งขรึม แขนซ้ายกอดอก ส่วนด้านขวาใช้มือดังแว่นขึ้นอย่างสุขุม แต่ใจจริงนั้นกำลังสนใจเด็กสาวไม่น้อย

" งั้นฉันไม่เกรงใจแล้วนะคะ " สึกิโนะยิ้มหวาน

ตอบกลับ

(ชุดที่น้องใส่วันนี้นะคะ)

รร.โอยะ

     หลังจากเมื่อวานเด็กสาวได้ผ่านการทดสอบเข้าโรงเรียนโอยะแบบแปลกๆ? จึงทำให้ได้ตราเข็มกลัดโรงเรียนโอยะมา

ด้วยความอยากขิงบวกกับความคิดถึงต่อนักเรียนชายรร.นี้แค่กๆๆ เด็กสาวจึงได้กลับมาที่นี้อีกครั้งหลังจากจบศึกเมื่อวันก่อน

ผมสลวยาวได้ถูกปล่อย ด้านหน้าเป็นหน้าม้า ด้านข้างจะตัดตรงปลายคาง ส่วนด้านหลังปล่อยยาว

เป็นทรงฮิเมะคัต

เสื้อซูคาจันสีน้ำเงินคล้ายๆเสื้อที่มุรายามะใส่ในภายภาคหน้า ซิบเสื้อรูดขึ้นจนสุดเข็มกลัดโรงเรียนติดตรงอกซ้าย ด้วยความที่เด็กสาวนั้นร่างเล็กจึงทำให้เสื้อคลุมถึงขาอ่อน แต่ท่อนล้างก็ยังใส่กางเกงขาสั้นอยู่ ปิดท้าด้วยถุงหน่องสีดำ กับร้องเท้าคู่เหมือนของมุรายามะ

ขาเรียวก้าวเดินไปตามทางที่เคยมาก่อน ระหว่างประเทศทางเหล่านักเรียนบางคนก็ทักทายบ้างเล็กน้อยกันอย่างสุภาพบุรุษ แต่หลับหลังเธอต่างก็ไปตีกันต่อ

ร่างเล็กหยุดชะงักตรงหน้าประตู ลมหายใจเข้าออกอย่างช้าๆ

มือบางเปิดประตูดัง ปึง! ก่อนจะพบแก็งภาคค่ำกันครบ

" เห้ย!เธอนะ!เปิดเบาๆหน่อยดิฟ่ะ! "

" ไม่เห็นหรือไงว่ามุรายามะนอนอยู่นะ! "

ฟุรุยะตัวจริงจังของกลุ่ม หันมาเอะอะโวยวายใส่เด็กสาว

มือแกร่งของชายอีกคนที่นอนอยู่ ฟ้าดลงบนหัวชายที่เอะอะเสียงดัง

" ฟุรุยะ "

" แกนั้นแหล่ะหุบปาก! " มุรายามะตะคอกใส่ชายเสียงดัง

ร่างหนาเด่งตัวลุกขึ้น ก่อนเดินดิ่งตรงมาทางเด็กสาว

ร่างสูงย้อก้มให้หน้าระดับเดียวกับร่างเล็ก ใบหน้าของทั้งสองห่างกันแค่7เซนเท่านั้น นี้มันเดจาวูชัดๆ

" ทาดา~~~~ "

" ยินดีตอนรับแบบทางการนะสึกิโนะจัง "

มุรายามะปรบมือ ก่อนจะก้าวถอยออกไปอยู่ที่เดิม

" อ่ะ...เอ่อ "

" สึกิโนะซัง วันนี้มารร.มีอะไรหรือป่าวครับ? "

ชายหนุ่มอายุ25เป็นตัวโอ๋ประจำกลุ่มนามว่า เซคิ เอ่ยถามขึ้น

ซึกิโนะกอดอกยิ้มแป้น แต่ดวงตากลับไม่ได้ยิ้มไปด้วย

" มาทวงหนี้ที่มุจังจะอัดฉันเมื่อวานน่ะค่ะ " 

เซคิเริ่มเลิ่กลั่ก เหล่านักเรียนในห้องก็ต่างพากันโห่เชียร์ ฟุรุยะนั้นก็พร้อมบวกอยู่เสมอ

ส่วนมุรายามะขำลั่น ก่อนจะกลับมาหน้านิ่งดังเดิม

สองขายาวก้าวเข้ามาหาเด็กสาวอีกครั้ง

ร่างสูงย้อลงให้หน้าระดับเดียวกันกับร่างเล็ก กำปั่นของชายนุ่มอัดลงแก้มของตัวเองเบาๆ เพื่อท้าให้เด็กสาวต่อยตัวเอง

เด็กสาวยิ้มขำ นิ้วชี้จิ้มลงบนแก้มชายหนุ่ม ใบหน้าหวานสวยเอียงคอมองอีกคนอย่างเอ็นดู

เหล่านักเรียนชายต่างพากันเริ่มเลิ่กลั่กขึ้น ฟุรุยะพยามเดินไปบวกกับเด็กสาว แต่ก็ต้องถูกเซคิมาขวางไว้สะก่อน ก่อนที่เซคิจะยกนิ้วโป้งแล้วยิ้มอย่างสูขิตส่งไปให้

" ว่าไปนั้น " สึกิโนยิ้มขำ

มุรายามะทำหน้าหงุดหงิด ในเมื่อเด็กสาวไม่ยอมเล่นด้วย งอแงหน้าเอ็นดูเหมือนเด็กสะจริงพ่อคุณ~~~

ขายาวก้าวถอยออกไปอีกครั้ง แต่ครั้งนี้กลับถอยออกไปเพื่อที่จะตบหัวเซคิ  แล้วกลับไปนั่งๆนอนๆตรงเดิม

ใบหน้าหวานสวยขำกับเหตุการณ์เมื่อกี่ ที่ราชาภาคค่ำโมโหแล้วพาลไปลงคนอื่น ดูยังไงๆผู้ชายคนนี้ก็เด็กน้อย

มุรายามะมองตาเฉยชามาทางฉัน ก่อนจะหลับตาลงและเอ่ยถามขึ้น

" แล้วสึกิโนะจังมะทำไมหล่ะ "

" ก็ฉันเป็นนักเรียนของรร.นี้แล้ว "

" ฉันมาไม่ได้หรอคะ? "

เด็กสาวยิ้มตอบ สองขาเรียวก้าวไปยืนตรงหน้ามุรายามะ 

มุรายามะสดุ้งตื่น เหล่านักเรียนชายทุกคนต่างพากันตกอกตกใจ 

ร่างเล็กของสึกิโนะนั่งคร่อมหันหน้าไปทางมุรายามะ สองแขนเรียวยันโซฟา ใบหน้าละอ่อนสวยหวาน โน้มเข้าหาชายตรงหน้า ก่อนจะแสยะยิ้มกวนโอ้ยไปให้มุรายามะหนึ่งแมทแบบสวยๆ

ด้วยความที่ผมของสึกิโนะนั้นยาวมากจึงทำให้ผมปกปิดใบหน้า เหล่านักเรียนชายจึงไม่รู้ว่าเด็กสาวทำสีหน้าอย่างไร แต่กลับกันสีหน้าของราชาภาคค่ำนั้นตะลึงจนตาถลนเสียแล้ว 

ชายหนุ่มผู้โดนกระทำชำเรา? สตั้นไป5วิ ก่อนจะกลับมายิ้มพึงพอใจในความกล้าขอเด็กสาว

แสงแขนแกร่งของชายหนุ่ม พลักร่างเล็กออกจากตัวของเค้าอย่างไม่ทันตั้งตัว

สึกิโนะล้มหงายหลังดังปึง! เหล่านักเรียนชายต่างพากันกลั่นขำ ยกเว้นเซคิไว้คนหนึ่งเพราะรายนั้นเสียดายกับฉากเมื่อกี่สุดๆ

" ถ้าจะผลักกันออก ก็บอกกันก่อนสิย่ะ! "

" บากะ! " 

ใบหน้าเด็กสาวบูดบึ่ง คิ้วย้นติดกันอย่างไม่พอใจ ปากหน้าจูบเบะด้วยความโมโห 

สองแขนเรียวยันตัวลุกขึ้น แล้วมองหน้าชายที่พึ่งถูกเธอโดนกระทำ

" โมโหแล้วใช่มะสึกิโนะจัง? "

" มาสิมาตัวต่อตัวกันเลย "

ที่แท้ก็เป็นแผนของราชาภาคค่ำ พยายามจะให้เด็กสาวโมโหแล้วไปสู้ตัวต่อตัวกับเค้า แต่เสียใจจ้ะ อินี้ยังไม่พร้อม!

S A V A G E  keep it pretty pretty savage!~~~~ เสียงริงโทนโทรศัพท์

มือเรียวสวยขว้าหาโทรศัพท์คู่ใจในกระเป๋าเสื้อ เด็กสาวยืนดูรายชื่อที่โทรมา แต่แท้จริงนั้นแค่อยากอวดเคสโทรศัพท์ลาย team Wang รุ่นลิมิเต็ดแค่กๆๆ

เด็กสาวกดรับสาย ก่อนจะพูดคุยกับสายด้วยเสียงจริงๆของตัวเองพร้อมกับคำหยาบคายเต็มพิกัด

เหล่านักเรียนชายในห้องพากันสตั้นท์กับร่างจริงของเด็กสาวอีกรอบ ถึงจะเคยเห็นร่างจริงของเด็กสาวตอนวิ่งไล่จับ แต่เอาจริงๆพวกเค้าก็ไม่ชินอยู่ดี

" อ่ะ! ฮัลโหล! ว่าไง อ่า~~~เครๆ ห๊าาาา!!!!? "

" เดี๋ยวดิที่นี้มันอันตรายนะอิพวกบร้าา!!!! "

เด็กสาวรับสายโทรศัพท์เมินราชาภาคค่ำอย่างมุรายามะไป ชายหนุ่มที่ถูกเมินก็ได้ทำการลุกขึ้นแล้วก้าวเดินมาทางเด็กสาว

ใบหน้าเฉยชามองนิ่ง มือหนาดันร่างเล็กไปข้างหน้าทางประตู

" ดะ เดี๋ยวดิเฮ้ย! " สึกิโนะโวยวาย

" แป่ปนะมึง! " นิ้วเรียวกดตัดสาย

มุรายามะไม่สนใจเสียงเอะอะโวยวายของร่างเล็กเลยสักนิด มีแต่ดันร่างเล็กให้ออกไปท่าเดียว

" เน่ สึกิโนะจังถ้าไม่มีธุระก็ออกไปสะนะ ฉันจะพักผ่อน " มุรายามะเอ่ยออกมาด้วยความเอื่อมสุดขีด

" ห๊าา!--- " 

ปึง!!!

เด็กสาวไม่ทันจะได้โวยวาย ก็ต้องโดนมุรายามะปิดประตูตัดหน้าเสียงดังใส่ไปสะแล้ว

ร่างเล็กกระทืบเท้าอย่างฟึดฟัด ก่อนจะเดินออกไป เพื่อจะได้ไปตามนัดกับเหล่าคนในสายเมื่อกี่

แต่ใจหนึ่งเด็กสาวก็อยากจะกระชากประออกแล้ววิ่งไปกระโดดถีบไอ้ราชาภาคค่ำกวนโอ้ยนั้น ก็ว่าไปงั้นแหล่ะ เพราะตอนนี้ร่างกายเธอยังไม่พร้อมที่จะลงสนามจริง คอยดูเถอะเธอจะต้องสยบมุรายามะให้ได้!

สวนสาธารณะแห่งหนึ่ง

สองขาเรียวก้าวเดินไปด้านหน้า ที่มีเหล่าผู้ชาย3-4คนกำลังยืนรออยู่

" โย้ว! ไอ้พวกเหี้* "

ใบหน้าสวยยิ้มแฉ่งโชว์ฟัง32ซี่ มือขวาโบกไปมา พร้อมกับคำทักทายยอดฮิต

สองขายาวของชายหนึ่งในสี่ก้าวเดินมาทางร่างเล็ก ก่อนจะใช้ฝ่ามืออรหันต์ตบป้าปเข้ากับหัวเด็กสาว

" โอ้ย! "

" อิ มาชิโฮะ!!! "

" ตบหัวพ่*มึงเหอะถ้ามึงจะตบแรงสะขนาดนี้!!! "

ชายหนุ่มหน้าหวานแต่แอบหล่อไม่เบานามว่า มาชิโฮะ หน้าบึ้งหน้าตึงก่อนจะใช้ฝ่ามือตบหัวร่างเล็กอีกครั้ง

" เหี้*เล่นพ่อนะมึงอ่ะ "

" แล้วเนี้ยโตจนหมาจะเลียตูดไม่ถึงหล่ะ "

" มึงหัดเป็นกุลสตรีแบบเค้าบ้าง! "

นิ้วชี้เรียวทั้งสองข้างอุดหูไว้ ใบหน้าสวยเบะปากหน้าตาเฉยชา เด็กสาวหันหน้าไปทางอื่นอย่างเมินเฉยกับคำบ่นของมาชิโฮะ

" เอ่า! สึกิโนะ! ฟังบ้างดิ! " มาชิโฮะฟึดฟัด

" เอาหน่ามึง~~~ "

" มันก็เป็นอย่างนี้ของมันตั้งแต่ไหนแต่ไรแล้วป่ะ? "

ชายหนุ่มอีกคนเข้ามาห้ามไว้ ใบหน้าหล่อใช่ค่ะหล่อแต่หล่อน่อยกว่าชายหนุ่มอีกคนในนี้ ปากสวยยิ้มแหยะๆก่อนจะทำมือห้ามปราม

" ไม่ต้องเลย อาซาฮี มึงดูมันๆ "

มาชิโฮะใช้นิ้วชี้ไปทางเด็กสาว พร้อมบ่นไปถลึ่งตาใส่ไปอย่างเคืองๆ

ส่วนเด็กสาวยังทำเป็นเมินเฉย ไม่รับชายหนุ่มบ่น

" มันนี้ อยู่ในไร้ป่ะ? "

อาซาฮีใช้กำปั้นทุบฝ่ามืออีกข้างเหมือนคิดอะไรออก ก่อนจะตอบกลับไปแบบกวนส้นตี*ด้วยใบหน้าที่ใสซื่อ

มาชิโฮะที่กำลังบ่นให้เด็กสาวอยู่ ก็ต้องเลิกบ่นใส่ ก่อนจะหันไปหาอาซาฮี 

ฝ่ามืออรหันต์ของชายหนุ่มขี้บ่น ตบบนหัวชายหนุ่มอีกคนที่ตอบกวนส้นตี* ดัง ป้าบ!

" กูว่ารายต่อไปหน้าจะเป็นมึงนะไอ้ฮิ! "

" ไอ้ชิ!กูขอโต้ดดดด~~~~!!! "

เด็กสาวเลิกสนใจกับชายหนุ่มทั้งสอง ก่อนจะย้ายร่างไปหาชายอีกคนที่หล่อที่สุดในกลุ่มแก็ง

ใบหน้าหล่อเหลาคิ้วเข้ม บอกเลยคือหล่ออือหล่อ หล่อแบบหล่อ!!!!! ส่งยิ้มพิมพ์ใจไปให้เด็กสาว

" กลับมาแล้วหรอสึกิโนะ "

มือขวากุมอกแขนซ้ายพ้าดหน้าผาก เข่าทรุดลงกลับพื้น ฮรุก~~~เอากูไปทอดดดดด

" ฮรุก~~~ ฮารุโต๊ะะะะ~~~~!!!! "

ร่างเล็กกระโดดกอดชายที่มีนามว่าฮารุโตะ ก่อจะใช้หัวถุ้ยๆคลอเคลียชายหนุ่ม

ฮารุโตะขำแห้ง สองแขนแกร่งกอดร่างบางกลับ ก่อนจะใช้มือรูปหลังบาง

" แหมๆ~~~ "

" สึกิจังหล่ะก็~~~ลืมเฮียไปแล้วหรือไง "

ร่างบางหันขวับไปหาร่างหนาของชายอีกคนอย่างไม่พอใจ พร้อมกับแยกเขี้ยวใส่ขู่ๆให้ดูหน้ากลัว แต่ในสายตาของเหล่าชายหรุ่มในแก็งกับเห็นเป็นแมวน้อยขู่สะนี้

" หุบปากไปเลยไอ้เฮี้ย ยูตะ "

" เฮียพอไม่ต้องเสียงสูง "

ยูตะยิ้มแหยะๆ กับสรรพนามของตัวเองที่เด็กสาวพูดเสียงสูง 

เด็กสาวเลิกสนใจชายหนุ่มขี้แกล้ง แล้วกลับมาสนใจหนุ่มในด้วงใจต่อ 

" อ้าวๆสึกิโนะ "

" ฟัดมันสะขนาดนั้นระวังมันช้ำนะ "

มาชิโฮะชายหนุ่มขี้บนที่ตอนนี้เลิกบนอาซาฮิตอนไหนก็ไม่รู้ กลับหันมาพูดกับเด็กสาวอย่างกวนโอ้ย

" หุบปากหน่า~~~อิชิ "

" แล้วนี้มีธุระไรกัน ทำไมถึงมีเวลามาหากุได้? "

ตัดจบ

คุยกับไรท์

ทุกคน~~~~วันนี้ไรท์ก็มาลงให้แล้วนะคะ ถึงจะมาช้าก็เถอะ แต่ก็ดีกว่าไม่มาอ่ะเหน่าะ คือไรท์ก็พยายามแต่งบทสู้ให้มันส์แล้วนะคะแต่ไม่รู้จะได้ไหม แล้วก็ไรท์อยากจะบอกทุกคนว่า ช่วงนี้ไรท์ไม่ค่อยว่างบวกกับงานที่ครูสันั้นถาโถเข้ามาเยอะแยะ บวกกับไรท์ก็จะสอบปลายภาค แล้วยิ่งช่วงปิดเทอมคือไรท์ต้องซ้อมเต้นจึงจะทำให้อัพช้านะคะ ส่วนเรื่องคำผิดเดี๋ยวถ้าว่าจริงๆจะมาแก้ให้นะคะ แล้วก็คำไหนที่พิมพ์ผิดบอกได้นะคะ

แปะรูปเหล่าแก็ง

 

( หนุ่มขี้บ่นหน้าหวาน มาชิโฮะ)

By mashiho from treasure 

( หนุ่มตัวฮา อาซาฮีหรือฮิ )

By asahi from treasure 

( หนุ่มหล่อที่คว้าหัวใจอิหนูซึกิโนะ ฮารูโตะ )

By watanabe haruto from treasure 

( ชายหนุ่มขี้แกล้งแถมแก่สุด ยูตะ )

By Yuta from nct 

ชาติ ศาสนา พระมหานากาโมโตะ ยูตะค่ะ!!!แค่กๆๆๆ