คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : ราชธานีเก่า
ในเวลา12.00น อาาศยัร้อนับไหม้เ่นเย หาพัยา มีนมาเที่ยวเ็มไปหม วามามอหาทรายาวสอา น้ำสีฟ้าใส สุอบฟ้ามีเาทมึนอบาสิ่ำลัไล้เ้ามา
อเรือว่า9000ลำ แล่นเ้ามายัอาวไทยโยอเรือสัหีบว่า 50000ลำ ออมาสัั้น. เสียปืนให่นัแรมาาผู้รุร่าน. เรือ5ลำ้าหน้าระเบิ และมลารยิ่ปะทะึเริ่มึ้น °เรือธัรรี°ปล่อยเรื่อบิน. สพ 900. ว่า50ลำึ้นบิน เรือบรรทุเรือบินที่ ร่วมอเรือปล่อยออมาเพราะระทันหันึลมีบาส่วนที่ปล่อย. เรื่อบิน้า
ฝูบินำนวน100,000ลำ พุ้เ้าใส่ อเรือผู้รุราน แ่็ถูอาาศยานอผู้รุรานเ้า ทั้วามเร็วสมทนะ เอเร็วว่ามา ไม่ใ้เรื่อบิน มันือ. เรื่อ°TIO10° ว่า900000เรื่อบินโบทำเอาเรือบินทั้หม อไทยนันเอบ้า
โนระสุนพวเี้ยวันเอบ้า มิสายิามถูปล่อยออ แ่้วยำนวนที่มาว่า ผู้รุรานบินโบระยะปนะิ ทำให้มิสายที่ปล่อยออไป โนพวเี้ยวันเอ
และแล้วอเรืออผู้รุราน ปล่อยเรือลำเล็เป็นเรือนิยพลึ้นบและยานเราะเสทินน้ำเสทินบ มุ่รไปยั หาอพัยา
อเรือุ้มัน็ิพันับรวที่ถูปล่อยออมาาอทัพเรือไปเป็นห่าฝน ยิันหูแทบับ และแล้วไทยัไม้าย ยิอปิโใส่ แ่่อนะถึัวเรือ อปิโลับนับบาอย่าระเบิึ้น
และาร่อสู้็บลในเวลา56นาที เรือธัรรี ถูม
ัมาที่ฝั่อนนี้ประานและนัท่อเที่ยว่าลึับอเรือยพล และยานเราะ มามายว่า9000000. เรือ และแล้วเรือลำแร็เทียบฝั ฝาเปิออ ทหารในุำทั้ัวเลียปาและวิ่รูันออมาเสีย ปืนัึ้น ไล่่าทุอย่าที่อยู่บนหา หลายีวิ ่าพาันหนีเอาัวรอ
เ็น้อยนนึเินเ้าไปหา้วยวามไม่ปะสา ร้อให้เพราะใ ทหารที่เินมายัวเ็น้อยึ้น ่อนะีร่าอันเล็นั้นออ และื่มินอย่าอเล็อร่อย และศพที่ถูยิในอนแร็ถูัินโยผู้รุราน
"เหี้ยอะไรหว่ะเนี้ย....?!!!" ำรวที่ไ้รับแ้็รีบรุมาที่เิเหุ
็เห็นภาพ ทหารในุสีำทั้ัว ัินผู้น แ่ที่หน้าสล ือภาพอแม่ที่พยายาม เอื่อมมือไปว้าลูน้อยที่อายุไ้แ่5เือน ทั้ที่ัวเอ็าใายไปแล้ว และเ็น้อย็ถูีระา และินเ้าไป
ำรวทนเห็นมิไ้สาระสุนเ้าไปทันที ลูน้อที่ามมา็ยิ่วย้วย ไม่นานหน่วยสวา็มาถึ และั้โล่ ยิปะทะทันที ้าศึ ็ยิอบ. วันนั้น พัยาึาบไป้วยสีแอเลือ ประานส่วนให่ถูิน
และ้วยำลัพลว่า15ล้าน สมอรภูมิ พัยา็บลในเวลาเพียแ่9ั่วโมมีำรวและหน่วยสวา เสียีวิไปมาว่า 6375นาย ไม่มีผู้บาเ็บและรอีวิ
"ทั้หมมีเท่านี้ะท่านนาย" บารรายานอเลานาย ไพบูริ สัลอ ุมมับเมือมอไปที่สมาิสภาทุนำลั เทียันว่าะเอายัไ แ่หวยันมาลที่ ลาโหมไทยที่ แพ้ในารรบทาเรือและอาาศ แ่ไม่สามารถ ส่ำลัพลไป่วยไ้
"ท่านนายผมอเสนอให้เปิโะเราับผู้รุราน"สสท่านนึยมือเสนอ
"อ้าน...ท่านะบ้าหรอ...อนนี้มันหนัเินเราแล้ว" สสอีพรร้าน
"อิั้นเห็น้วย่ะ เราวรอบโ้ให้เร็วที่สุ เพือไม่ให้พี่น้อประาน้ออยู่ในอัราย"สสหิอีนพู
และพอพูบวามวุ่นวาย็บัเิ เมือวามเห็นแบ่ออเป็น
-เห็น้วยับารเรา300เสีย
-เห็น้วยับารอบโ้300เสีย
-ยอมแพ้92เสีย
ปั่!!! เสียทุบโะัลั่น
"นี่92ท่านบ้าไปแล้วหรือไ..ิายาิั้นรึพรรเพื่อราษร ท่านเป็นให่อันับ5และเป็นพรรร่วมรับาลถ้าลัวายมา็เิออา ารประุมนี้ไปไ้เลย!!!" สสพรรพลัสยาม ะโนใส่ใมเสียันทุน้อปิหู
"เรียนท่านนาย..อให้ออำสัไปยัลาโหมให้ทำารยึเอาพัยาลับมาให้ไ้รับ" สส ไรรลาว
"พรรอมมิวนิสว่าไ" นายหันไปถ่าม เพราะเป็นพรรให่อันับ2แ่ไม่มีารโหว
"เรียนสหายนาย...พวเราเห็น้วยับพรรพลัสยาม ท่าน้อส่นไปยึหาพัยาืนมา่อน" พูบเสียระเบิ็ัึ้น
เพานพัลมาทับ สมาิสภาายันหมทุนเพราะอนนี้อาาศยานอ้าศึรุเ้ามายัเมือหลว ลุเทพแล้ว
"ผู้อรับอนนี้แบริเยอร์ับรวหนามหีบเพล าเสร็แล้วรับ อนนี้ำลัรออหนุนาอทัพ" ำรวยศาบรายาน
"ทุนพายายามอพยบผู้นไปให้เร็วที่สุ" ผู้อสั่
"รายาน!!!" อยู่ๆมีหน่วยสวานนึวิ่มา½
"อนนี้ทาธรรมเนียบและที่ประุมพัยับไม่มีผู้รอีวิ" หน่วยสวานนั่นรายาน
"ว่าไนะ...อาวแล้วโนไ้ไ" ผู้อใ
"เออ...."หน่วยสวาไม่พูมา ี้ไป้านบน
เรือTIO10 บินว่อนเ็มท้อฟ้าไร้ึ้เรื่อบินับไล่ฝ่ายไทย
"นี่มันเรื่อเหี้ยอะไรหว่ะ!!!??" ผู้อหัวเสียแ่ทำอะไรไม่ไ้
"ผู้ออนนี้อพยบาวบ้านหมแล้วรับ"ำรวยศ้านายาน
"โอเรไปไ้" สิ้นำสั ผู้อออำสั่ให้ำรวทุนายรีบามบวนทิ้ท้ายไว้
"ว่าไนะ..."สะริสาถึับะอัเมื่อไ้รับรายาน
"อนนี้เราเสียพื้นที่ภาใ้ไปหมแล้วเพย่ะ" แม่บ้านไ้ยินมาาทหารที่มารัษาวามปลอภัยทูน
"สริษา.." ในหลวร3พู
"่ะท่านพ่อ" สริษาานรับ
"พาพ่อไปที่หน้าโรพยาบาล" ร3 พูและ่อยๆรุออาเีย
โยมีเหล่าะแพอยประอามไปพอออมาพ้นโรพยาบาล ทหารรัษาพระอ์ว่า4แสนนาย โรน(โฮมนรุส)า ยุัรวรริสยามอี9ล้านนายรออารัา
"เหุใพวท่าน...ึมารวมันอยู่ที่นี่มิไปปป้อประานอเรา" ร3 รั
"เรียนพ่ออยู่หัว...ะนี้ประานอเราไปเ้าับ้าศึหมแล้วพยะ่ะ" พลเออบ
ร3 ทรุลับพื้น ทำหน้าสล และสิ้นหวั
"เราทำอะไรผิประานถึเรียเราันนะ" ร3ัพ้อ
"ท่านพ่อ..." สริสาอ์หิน้อยเ้ามาประอ
ูม!!!? เสียระเบิัึ้น ทหารว่า500นายโนแรระเบิ เ็บายไป
"พวลูน!!!" เสียทหารรายานผ่านวิทยุ
"ทุนายยันเอาไว้ ทหารอาสาำลัมาร่วมาทาเหนือ" พลเอะโนผ่านเรื่อมือสื่อสาร
ทันในั้น อำลั บ็ามพวลูนมาิๆ ห่าระสุนา้าสึโปรยมา
"พาลูสาวเราไปที่ราธานีเ่า้ะ รอทหารอาสาที่นั้น!!!" ร3 บอพลเอ
"ไอ้นิ!!!" พบ.ทบ เอะโเรีย
"รับ!!!"นิานรับ
"พาอพันเอไป้ะ"พบ.ทบ สั่
"รับ!!!"นิานรับ
ทันในั้นพวลูนว่า5000็มาา้านหลั ะุบ ร3 ้วยวามหิวโหย ร3 พลัลูนนนั้นออ
ทหารอารัา สาระสุนใส่ลูน5000ัว บาส่วนิาบปลายปืนเป็นแร่พิเศษที่ใ้่าลูนไ้
ารลุมบอลเิึ้น สริษา ายับไม่ไ้นิที่เห็นว่าผู้เป็นนายำลัมีภัย ึนำทหารเ้ามาุ้มัน
แ่แล้วเสียีระา็ัึ้น ร3 ถูลูนับัวและัินทั้เป็น สริษา เห็น็ทำอะไรไม่ถูน้ำาที่เห็นพระบิาถูินทั้เป็น ไม่มีเสียรีร้อออมาแม้แ่น้อย
สายามอมายับุรรีบ่บอว่ามีีวิ่อไปและหัว็ถูลูนระาไปัินทันที
สิ่ที่เิในหัวใสริษา อนนี้มันเ็มไป้วยวามลัว วามโศเศร้า แ่ที่ปะทุมามายในอือวามโรธแ้น สายาาเ็หิผู้อ่อนแอ ลับเ็มไป้วยวามแ้น
ุสีน้อยว้าเอาปืนาทหารนายนึึ้นมาเล็ไปที่อำลัอลูนลั้นไลทีเียวหมแม็ และทหารทั้อพันธุ์ หันไปลายิทันที
เวลาผ่านไปว่า20นาที ทหาร้าศึล่าถ่อยทหารอไทยา9460000นายรวมโรน บันี้เหลือเพีย4956000นาย าารลุมบอล
และพัไ้ไม่นาน ทัพอาาศ ็ทิ้บอมใส่ทันทีทหารไม่น้อยวิ่หนีหาที่หลบและยิสวน โนอยู่เ่นนั้น1ั่วโมเ็มๆ อนนี้เหลือทหารมนุษรวมโรนเพีย70000นายเท่านั้น
"โอยๆ..."
"ะว่าไปพวโรนเนี่ยเ็บเป็นะเ้า้วยหรอเนี้ย" ทหารนายนึแะ
"ถึพวเราะเป็นทหารโรน แ่พวเรา็เหมือนมนุษย์นั้นหละ" ทหารโรนอบแบบนอยๆ
วันที่29ธันวา เิปราารฝนแ่ฝนนั้นเป็นสีทอเหลว ที่ลมา⅓
ทหารไทยที่ยัเหลืออยู่ไ้ปป้อราทาีเ่าเอาไว้ไ้
"นิเป็นไบาละ..." นายทหารถ่ามนิ
"เอ่อไม่่อยี...บวนอาสาที่ำลัลมา็หัหัวึ้นเหนือไปป้อัน15ัหวัภาเหนือ "นิเหล้าพรานัลับลอระสุน
"และยัไม่ทันไร...อทัพเรื่อฝั่อันามัน็แ่และโน่าายเรียบ" นิพู
"ทัพอาาศเอ็ทำอะไรไม่มานาเรื่อ ปรีา ที่ว่าเป็นรุ่นใหม่ยัไม่รอเลย" นายทหารพู
"ว่าแ่เมียมึหละอยู่นี่รึเปล้า" นายทหารเปรี่ยยเรื่อุบ
"ไปอยู่ับพวทรยศ" นิอบสายาโรธแ้นสุๆ
ูม!!! เสียระเบิัึ้น และ็ัรัวๆอยู่1ั่วโมในนิที่ว่าลึวิละนัเลยที่เียว
วันระเบิ่อยๆาล บาเรียที่มียันเ้ายอปลาและหายไป
"เอามที่ถูสร้าึ้นเพือป้อันสราม อนที่อินเียับเรื่อน็โบราะทนไ้อีี้เือนนะ"นินัเหมอมอท้อฟ้าุที่มีบาเรียะี้
"เฮ้!...ทหารไทยยอมแพ้้ะแล้วยอมมาเป็นอาหารใผ้พวเรา้ะีๆ" เสียพูอหิสาวัฝ่านลำโพ
นิส้อล้อปืนสในเปอร์เล็ู ็เห็นเป็นหิสาวผิวาวเนีย ยืนู่ับหิสาวที่เ้าุ้นา
"เ!!!??? "นิพลุลุึ้น เพราะเห็นภรรยาอันเป็นที่รั สวมุทหารฝ่าย้าศึ
แ่ลืมนึไปว่านิ้วยัอยู่ในไลปืน ลั้นทันที และระสุนลับระเ็นลน้ำเพราะบาเรีย
"นิเ้ารู้ว่าัวอยู่ในนั้น...ออมาเถอะยอมแพ้พวนี้ะไม่ทำอะไรพวเธอ...ามสนธิสัยาาร่อสราม" เพูผ่านไมสายามีวามหวัว่าะมีใรอบ
"นิ..." เมอไปยัำแพอราธานีเ่าอย่าเศร้าสร้อย
นึถึอีที่เยเอับนิอนที่ออมาเินประท่วเรื่อานเมือเมือ5ปี่อน
"เ...."นิยืนมออย่าอาลัยอาวร
ในึ็อยาไปหารอบรัวที่อยู่อีฝา อีใ็อยาปป้ออ์หิน้อย สริษาเอาไว้ หาเ้ารู้้นออสรามเ้าอาหยุ มันไ้
"เอานี่..."ทหารโรนนนึยืนระิน้ำให้
"อบใ.." นิหันมามอ
"ทำไมพวเอไม่ออาอทัพทั้ที่สัรวรรล่มสลายไปแล้วหละ โรน"นิถ่าม
"แล้วุหละทำไม...ไม่ยอมไปหาเมียุที่อีฝา" ทหารโรนอลับ
"ือ..."นิเาหัว
"็เพราะ...มันเป็นหน้า...."นิัำพู ายามอไปยัทหารโรที่อยู่รหน้า
เ้าไม่มีสิธิ ไม่มีเสียอะไรในสัม มีหน้าที่เป็นทหารเพียอย่าเียว ไร้หัวใ ทำามำสั่ และ ัืนถ้าำสัออโยมิอบ
"ใ่รับมันือหน้าที่พวผมถูสร้าึ้นมาปป้อและรับใ้ัรวรริสยาม อ่ภายหลัเปรี่ยนมาเป็นปป้อ ราอาาัร ประาน และราว." โรนอบลับเป็นุ
"พวเราทำอะไรไม่เป็น ไม่มีหิว รับรส็ไม่ไ้ เป็นอาวุธสรามอัรวรริ" โรนเริ่มร้ายยาว
'นี่มัน...' นิิในใว่าเ้าโรนัวนี้เริ่มมีหัวใแล้วินะ
"นระทั้ วันที่9/9/2499 พยาัรรีทรร่วมมือับอหิแห่อาาัรให่ลำับที่สาม ริน ร่วมัน...."
"อันนั้นรู้แล้ว...."นิับท
"พสเราไ้รับสิทในารเป็นพลเมือาวไทย...แ่เราั้แ่เินโ เราทำแ่สราม..."
โร้นร้ายยาวเป็นั่วโมนิเพิ่สัเุว่า มันเียบผิปิ ึลุมอออไปนอำแพ เห็นน้ำระเพื่อมึยิพลุึ้นฟ้า แสาพลุสีเหลือสว่าวาบ
ทำให้เห็นอำลัอทหารนัพแสนนวายน้ำ้ามฝัมา ทหารในราทานีาวิ่รูึ้นมาบนำแพ ประทับปืน และเปิายิทันที
ทหารทั้หมทุนยินระสุนหม. เ้าวัน่อมา ศพอทหาร้าศึือาวไทยทั้หม ทหารที่อยู่้านใน่าพาันเสียใ มาและยิ้เป็นุที่ยิเมือืน็ถึับเอาปืนลอปา. แ่ันลืมไปว่าระสุนหมเมื่อืน
"ไอ้พวทรยศสมวรโนแล้ว" ทหารอาสานายนึพู
"แ่เ้า็เป็นาวไทยนะ..."ทหารโรนอลับ้วยใบหน้านิ่ๆ
"ทหารทุนายร!!!" เสียอหิสาวััวาน
ทุนยืนร และ่อยๆแหวทาให้ับหิสาวรวบผมใส้ะ้อ หมวประำัวอมทัพไทย เินแหวอทหารออมา
หิสาวนั่ลับใบหน้าอัรไร้วิยาน หลับาอโหสิรรมให้ ทหารนับหมืนนายที่รู้่าว และที่รู้แ่นไม่มีาิ่าพาันยิ แรนเน็แรนเอร์ ปืนอ ออไปนอำแพ แ่้วยระยะวามว่าอแม่น้ำเ้าพระยา ทำให้มีแ่ แนเน็แรนเอร์ที่เ้าไปถึ
เวลาผ่านไปหลายวันโลเหลือเพียสหราอาาัรอัฤษ และ ไทย ที่ยัยืนหยั ่อรับมหาราอาาัรให่รามาแมพ
่าวระายไปทั่วโล แ่ทุๆประเทศทำอะไรไม่ไ้ ทหารมามายถูส่ไป่วยประานที่ไ้รับวามเือร้อนาไฟสราม
"เฮยนิ มึไ้ยิน่าวที่ว่ามีผู้หิถือาบไล่ฟัน อพลยพลึ้นบอรามาแมพที่ อัฤษ ปาวหว่ะ" เพื่อนนิถ่าม
"ไ้ยินันทั่วโลมึะมาถ่ามทำไม...!!!"นิพูบ็ลุำปยิปืนออนอำแพ
"เห็นว่าแ่ัวเหมือนพวอัสวินยุลา้วย"นิลมาุยและบรรุระสุนอใหม่
ริ๊ๆๆๆ ระเบิลิ้มา
"นิหลบ!!!!"
ูม!!! เสียระเบิ
ิามอนสุท้าย
________________________
ยานบินที่มีระยะทำารที่200ปีแส ในรุ้นแรๆใ้เพื่อปั่นปวนอบินสัรู และทำลายมิสาย และีปนาวุธ หาใ้ในั้นบรรยาาศ ะเปรี่ยนเ้าโหมโฮเวอร์ และบินเรียพื้น ไ้สูสุ60000ฟุ
ในอนาอี99รุ่นะสามารถทำารบินแบบามิาเ้ ไ้เพราะะิั้บาเรียนิพิเศส
เรื่อรุ่นนี้ใ้ไม่ยาแ่ับมไไ้็เป็นแล้ว แ่้อไ้รับารฝึแบบเพราะ
เ่น ลันหายใในน้ำให้ไ้1ม ในอาวาศ15นาที แ่ละเรื่อะมีเรื่อผลิพลัานนิวเรียนาเล็ ที่ผลิพลัานไ้ไม่ำั
ใ้แทน รวไ้ ระบบAI ที่ถูิ้นึ้นโย นาสาวปริา สาธุโวหาร AI001. โ้เนม ปี ระบบ่วยเหลือนับิน Tio10 ระบบะเ้าสู้โหมนี้ทันทีโยเปรี่ยนระบบเป็นอัโนมัร เพื่อไม่ให้เิอันลาย่อผู้ับ
เ่น
1พลับหมสิาาศาบอนสะสม
2พลับาสิสู้แบบบ้ารั้
3พลับพัผ่อนไม่พอ
4พลับาเรื่อไปไลเินว่า900เมร
5พลับเสียีวิ
และในัวเรื่อะมีเรื่อผลิอาหาร เพือยัีพ และมีวามระทัรั ใ้สอยไ้เยอะมามาย นิยมใ้มาใน่ว้นสรามับเอสเทียเรน้า
โนัวเรื่อะิั้ปืนไ้4แบบ
1แบบระสุนินปืน (ที่เลิใ้ไปเพราะปัหา้านน้ำหนัในอนรบในั้นบรรยาาศ)
2แบบไมโรเวฟ
3บาเรีย
4เรเอร์
1/2 เป็นเรื่อบินประเภทับไล่ มีสัมทนะสูและเร็วพอะหนีรวไ้ สามรถึ้นลแน้วิ้ ทำวามสูไ้190000ฟุ วามเร็ว 100000.ม .ม
นำมาใ้รั้แรอนสราม เทรนะ เป็นนวัรรม ที่สูพอะ่อรับมหาอาาัรรามาแมพ
⅓นั้นไม่ใ่ฝนเหลือแ่เป็นเลืออเทวา และเหล่าเทพ ที่โน ราันอมหาอาาัรึ้นไปถรม
ความคิดเห็น