คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : วันที่ผมพบเธอ
่วนั้นเป็น่วใล้สอบเ้ามหาวิทยาลัยผมอ่านหนัสืออย่าหนัรร.หยุเพื่อให้ไ้อ่านหนัสือ ผมเป็นเ็หัวะทิอยู่แล้ว ผมไม่เยไม่ไ้เ็ม และไม่เยไม่ไ้ที่ 1 อรร.เลย แถมรร.ที่ผมอยู่เป็นรร.ที่ีที่สุในประเทศ ไม่แปลถ้าผมอ่านหนัสือหนัมาๆ เล่มที่ผมอ่านผมอ่านไปหมแล้วผมึลไปที่ร้านหนัสือใล้ๆอนโอผม เมื่อผมื้อหนัสือเสร็และออาร้านมาสัพัผม็รู้ัวว่าลืมระเป๋าสา์ไว้ที่ร้านหนัสือผมหุหิมา เพราะนั้นทำให้ผมเสียเวลาอ่านหนัสือ “ึๆๆ” เสียฝีเท้าที่เร็วึ้นเรื่อยๆทำให้ผมรู้ว่ามีนวิ่มาทาผม ผมหยุเิน หันไปมอ “อโทษนะะนี่ใ่ระเป๋าสา์ุรือเปล่าะ” นั่นแหละำพูแรที่เธอพูับผม “เอ่อ..ใ่รับ อบุรับ” เธอมอไปที่ถุหิ้วอผม “อยู่ ม.6 หรอะเนี่ย เหมือนันเลย” เมื่อริมฝีปาสีมพูอเธอยิ้มว้าทำให้สใสมาึ้นไปอี “ันมีหนัสือิวอีนะและให้ยืมไ้้วยนะ” ผมำลัรุ่นิอย่าหนัเพราะเวลานี้ผมวรรีบไปอ่านหนัสือแล้ว “ถ...ถ้าไม่ว่า็ไม่เป็นไรนะ”เธอรีบบอเมื่อเห็นผมัวล แ่้วยวามที่เธอ่วยผมไว้ผมวระไป “ผมะไปรับ รบวน้วยนะรับ” เธอพาผมไปในอนโอเธอ เธอพัั้นล่าลมา 2 ั้น าผม ใ่เราอยู่อนโเียวัน เมื่อผมเ้าไปในห้อเธอ ็พบหนัสือมามาย ทั้มีสาระและไม่มี “รอแป๊ปนึนะ” เธอบอับผม ผมพยัหน้าเบาๆ ระหว่ารอผมมอไปรอบๆห้อเธอผมเห็นหนัสือ มัะเรื่อนึเป็นหนึ่ในเรื่อโปรอผมเลย “นี่มันเล่มลิมิเนี่ มี 21 เล่มในไทยเอ!!” ผมพูมาเอโยไม่ไ้ั้ใ “เอ๋ นายอ่านเรื่อนี้้วยหรอ สนุมาเลยเนอะ” เธอยิ้มว้าออมา เธอูสใสมา อนนั้นผมเพิ่รู้ัวว่าอยู่ับนที่่าาม ามมา เส้นผมที่ยาวประบ่า หน้าม้าที่ยุ่เหยิ แววาที่สใสเป็นประาย ริมฝีปาที่อวบอิ่ม ผิวที่าวเนียน เธอสวยมา ารที่เธอยิ้มทำให้เธอสวยึ้นไปอีหลายเท่า เธอเหมือนแสสว่า เธอสใสมา อนนั้นผมยัไม่ไ้รัหรืออบเธอ ผมแ่มอว่าเธอเป็นนที่ใร็ามที่อยู่้วยะ้อมีวามสุมาๆเลย
ความคิดเห็น