คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : R2 | cousin and confession
02
- cousin and confession -
หญิงสาวผมบลอนด์ที่กำลังจะเดินไปยังกลับหอพักหลังจากเรียนเสร็จแล้วก็ต้องสะดุดเมื่อเจอกับผู้หญิงผมสีส้มเพลิงคล้ายกับจินนี่ วีสลีย์ ยืนพิงกำแพงอยู่ไม่ใกล้ไม่ไกลจากเธอ
" ไง ได้ข่าวว่าเมื่อเช้าให้ดอกไม้สาวในห้องสมุดหรอ "
" ...เดี๋ยว ใครบอกพี่? "
คิ้วสวยขมวดกันเป็นปมก่อนจะถูกจิ้มลงมาด้วยนิ้วเรียวของคนที่ได้ชื่อว่าเป็นลูกพี่ลูกน้องของเธอเอง ริมฝีปากสวยยกขึ้นด้วยความเอ็นดู
" มาลิสา แล้วเดี๋ยวอีกไม่นานเซดก็ต้องรู้แน่ๆ..แต่บอกมาว่าไปให้ใคร แล้วให้ทำไม "
" เรื่องอะไรจะบอก "
" เอสเตอร์ ซินนี่ พรินซ์ "
ชื่อเต็มของคนถูกถามเอ่ยขึ้นมาด้วยเสียงเย็นยะเยือกกึ่งบังคับทำให้เอสเตอร์ต้องหลบดวงตาคู่สวยที่ดูดุดันนั้นก่อนจะหลับตาและรวบรวมสมาธิเพื่อบอกออกไป แต่แน่ล่ะคนอย่างเอสเตอร์ไม่เคยบอกชื่อจริงใครคนนั้นอยู่แล้ว
" เด็กจากกริฟฟินดอร์ "
" เเสดงว่าแกชอบเขา? "
ริมฝีปากเม้มเป็นเส้นตรงก่อนจะพยักหงึกหงักเบาๆ เสียงถอนหายใจเบาๆเข้ามายังโสตประสาทให้อีกคนได้ยิน ลูกพี่ลูกน้องของเธอทุกคนมักจะรู้อยู่เสมอว่าเธอผิดแปลกไปจากคนปกติทั่วไปในบ้านตรงที่ว่าเธอชอบผู้หญิง
ไม่ใช่ผู้ชายอย่างที่ใครๆเข้าใจ
" แกก็รู้ใช่ไหมว่าแกปิดคนที่บ้านได้ไม่นานแล้วอีกเดี๋ยวปัญหาต้องตามมาแน่ แต่ฉันก็ไม่ได้อยากให้แกยอมแพ้หรอกนะ "
มือเรียววางลงบนแขนทั้งสองข้างของเธอก่อนจะลูบขึ้นลงและบีบมันเบาๆเป็นเชิงให้กำลังใจ ส่งสายตาอ่อนโยนและห่วงใยอย่างที่ไม่ค่อยมีใครทำให้เธอแบบนี้จะให้เข้าใจง่ายๆก็คือไม่มีใครทำแบบนี้นอกจากลูกพี่ลูกน้องของเธอ
พ่อแม่หรอ?
เหอะ ลืมไปได้เลย
" สู้ๆนะน้องรัก "
เด็กสาวผมบลอนด์ทองพยักหน้าเบาๆก่อนจะส่งรอยยิ้มอ่อนๆไปให้และซาบริน่า ผู้หญิงผมสีส้มเพลิงก็เดินออกไป เอสเตอร์ถอนหายใจเบาๆกับปัญหาที่จะเข้ามาแน่ๆหลังจากที่เธอกำลังจะเดินหน้าจีบคนคนนั้นอย่างเต็มตัว
แต่ใครสนล่ะ?
ก่อนที่เธอจะกลับหอพักเพื่อพักผ่อนสำหรับวันนี้เสียที ขายาวก็ตัดสินใจก้าวไปยังริมทะเลสาบทั้งๆที่ตอนนี้ก็ค่อนข้างจะเย็นแล้ว ร่างบางนั่งลงหลังพิงต้นไม้ใหญ่และรับกระแสลมอ่อนๆที่พัดผ่านตัวเธอไป
ปล่อยให้มันพัดพาความรู้สึกแย่ๆออกจากอกและหลับตาลงเข้าสู่ความสงบท่ามกลางสายลมที่คอยพัดอยู่ไม่กลาย...
ในเวลาย่ำค่ำที่ไม่มีนักเรียนคนไหนออกจากตัวปราสาทเพราะความมืดมนของท้องนภาที่มีดวงดาราสาดส่องนับร้อยดวง สายตาสีน้ำตาลก็หันไปเจอกับร่างอรชรที่คุ้นเคยและเดินเข้าไปหา
เขาแค่กะจะมาตรวจแถวนี้นิดหน่อยแล้วกลับเข้าปราสาทแต่ก็กันเจอเด็กสาวปีสามอยู่แถวนี้เสียนี่กระไร นัยตาสีน้ำตาลที่ยังอ่อนโยนทุกครั้งที่มองไปทางเด็กสาวผมบลอนด์ หน้าตาจิ้มลิ้มน่าสงสาร
เอสเตอร์ พรินซ์ เป็นคนที่ครอบครัวไม่ต้องการ
เอสเตอร์ พรินซ์ เป็นคนที่ทำให้พี่สาวต้องลาโลกไป
เอสเตอร์ พรินซ์ เป็นผลผลิตที่ไม่มีใครต้องการ
คำพูดเหล่านี้เขามักจะได้เมื่อยินครั้งเธอยังเด็ก เขาก็ไม่รู้หรอกนะว่าทำไมเธอถึงเลือกที่จะพูดคำพวกนี้ต่อหน้าพวกเขาทั้งสามคนที่สนิทชิดเชื้อกันในตอนนั้นแต่แค่นั้นก็คงบอกได้ว่าทำไมเธอคนนี้ถึงได้พยายามเก็บอารมณ์ของตัวเองไว้ให้ลึกที่สุด
เพราะเธอไม่อยากให้ใครเห็นว่าเธออ่อนแอ
เพราะเธอต้องการเป็นที่ยอมรับกับใครสักคนหนึ่ง
และเพราะเธอเป็นเพียงเด็กสาวที่ต้องการความรักความใส่ใจจากครอบครัวเท่านั้นเอง...
มือที่ค่อนข้างสากตามประสาผู้ชายปัดผมที่ปิดบังหน้าตาของเด็กสาวไปไว้ที่ใบหูก่อนจะเขย่าตัวเธอเพื่อปลุกให้เข้าไปนอนดีๆในหอพักของบ้านเธอเองและมันได้ผล เปลือกตาบางเปิดขึ้นช้าๆทำให้เห็นดวงตาสีสวยน่าจ้องมอง
" เซด.. "
" มานอนอะไรอยู่ตรงนี้ "
เด็กสาวผมบลอนด์ยันตัวขึ้นก่อนจะพยายามทำให้ตัวเองตื่นเต็มตาและมองไปรอบๆก็พบว่าตอนนี้มืดแล้ว ต่างจากก่อนที่เธอจะเข้าสู่ห้วงนิทราไปมากโขเลยทีเดียว
" ให้ตายเถอะ มืดแล้วหรอเนี่ย "
" ใช่ รีบกลับหอนอนไปดีกว่าก่อนที่ฟรีเฟ็คจะหักคะแนน "
" เซดไม่หักคะแนนเราหรอกใช่ไหม? "
คนผมบลอนด์เอ่ยทีเล่นทีจริงก่อนจะยิ้มไปให้ใบหน้าหล่อที่เป็นเอกลักษณ์ของผู้ชายทีเปรียบเสมือนพี่ชาย แต่บางทีก็เหมือนพ่อของเธอ
เซดดริก ดิกกอรี่
" ก็ไม่แน่ "
คนบลอนด์นิ่วหน้าพร้อมกับเรียกเสียงหัวเราะจากฟรีเฟ็คบ้านฮัฟเฟิลพัพได้เป็นอย่างดี เธอเก็บของก่อนจะลุกขึ้นยืนตรงเป็นสง่า
" ให้ไปส่งไหม "
" ก็ดีเหมือนกัน "
ระหว่างทางทั้งคู่ก็คุยกันตามประสาคนที่ไม่ค่อยได้เจอกันเท่าไหร่ เสียงหัวเราะและเสียงพูดคุยหยุดลงเมื่อถึงหน้าหอนอนของเธอเอง
" ราตรีสวัสดิ์ "
เธอบอกลาเขาก่อนจะเคาะประตูและเอ่ยรหัสผ่าน ประตูเปิดออกทันทีที่เธอเอ่ยรหัสผ่านบ้าน เอสเตอร์ พรินซ์เดินเข้าไปพลางคิดอะไรเรื่อยเปื่อย
ตลอดเวลาที่ผ่านมาอดีตแย่ๆยังคงตามหลอกหลอนพร้อมกับครอบครัวที่คาดหวังในตัวเธอเองไว้มากทำให้เธอต้องกดดันตัวเองเพื่อจะไปให้ถึงเป้าหมายที่พวกเขาตั้งเอาไว้
ชีวิตเธอมันคงไม่มีอะไรแย่กว่าคำว่าครอบครัวแล้วหรอก
และมันจะไม่แย่ตราบใดที่ยังมีพวกเขาอยู่ข้างกายกับเธอ
ห้องนั่งเล่นสลีธีรินยังคงมีนักเรียนอยู่แต่เพียงว่าบางตาพลันสายตาก็หันไปเห็นคนผมบลอนด์ซีดกำลังนั่งบนโซฟากลางห้องนั่งเล่นราวกับกำลังรอใครอยู่และไม่ต้องเสียเวลาเดาเพราะทันทีที่เขาเห็นเธอก็เดินเข้ามาหาอย่างรวดเร็วไม่ทันให้ได้ตั้งตัวกันเลยทีเดียว
" หายไปไหนมา ตอนเย็นก็ไม่เจอที่ห้องโถง "
" ไปแอบงีบมา "
เธอตอบอย่างตรงไปตรงมาก่อนจะได้รับสายตาดุดันจากร่างสูงตรงหน้าเธอจึงอธิบายว่าตอนแรกกะจะไปนั่งสูดอากาศ ตากลมชมวิวเฉยๆแต่ไม่คิดว่าตัวเองจะหลับไปนานขนาดนี้
" ทีหลังจะไปไหนก็บอกกันก่อน พวกฉันห่วงแถบแย่ "
" โอเค ผิดไปแล้ว ขอโทษค่าพ่อ "
คำหยอกล้อถูกเอ่ยออกไปก่อนจะได้รับเป็นกำปั้นเขกที่หน้าผากเนียนของเธอมาแทน ทำให้ร่างบางต้องยกมือขึ้นไปลูบมันปอยๆพลางบ่นว่าเจ็บไปด้วย
" เล่นอะไรไม่เข้าเรื่อง "
การหยอกล้อของเราครั้งนี้ทำให้ร่างสูงยกยิ้มเบาๆก่อนจะไล่ให้เธอขึ้นไปอาบน้ำนอนเพราะตอนนี้ก็ดึกมากแล้ว ร่างบางพยักหน้ารับก่อนจะขึ้นไปบนห้องที่มีเตียงสี่เสาสามเตียงอยู่แต่ด้วยเหตุการณ์บางอย่างทำให้เธอได้ห้องนี้คนเดียว
หลังจากที่อาบน้ำเสร็จแล้วเธอจึงหยิบสมุดไดอารี่มาเพื่อจะบันทึกเหตุการณ์วันนี้ลงไปแต่สายตาก็พลันไปเห็นกระดานวาดรูปที่ยังคงมีแผ่นกระดาษที่เธอวาดเอาไว้แต่ยังไม่เสร็จดี
มือเรียวหยิบมันขึ้นมาก่อนจะพบว่ามันคือโครงหน้าของคนที่เธอพึ่งให้ดอกกุหลาบไปเมื่อเช้านี้ที่ห้องสมุด รอยยิ้มปรากฎบนใบหน้าและเป็นอีกครั้งที่ใจเต้นแรงอย่างไม่มีสาเหตุแค่เพียงคิดถึงหน้าของอีกคน เธอวางมันลงและล้มตัวลงนอนพร้อมกับรอยยิ้มบนใบหน้า
เธอรู้สึกว่าวันนี้เธอชักจะยิ้มบ่อยเกินไปแล้ว
เปลือกตาปิดลง ละทิ้งความคิดอันยุ่งเหยิงไว้เบื้องหลังและเข้าสู่ห้วงนิทราก่อนจะตื่นมาเพื่อรอรับสิ่งใหม่ในวันใหม่ๆของรุ่งเช้า...
Talk ;
พี่เซดมีบทบาทแล้วค่ะ เย่! ปรบมือ! ส่วนมาลิสานั่นอาจจะอีกยาวเลยกว่าจะมีบทคนคนนี้นี่แหละที่เป็นแม่สื่อให้กับเอสเตอร์และน้องเฮอร์ไมโอนี่ของเรา ระหว่างทางก็จะมีอุปสรรคเยอะเยะมากมายเลยค่ะ เนื่องจากมันเป็นฟิคญxญ เราเลยอยากจะเล่นประเด็นที่ออกจะค่อนข้างดราม่าหน่อย อยากแสดงให้เห็นว่าจริงๆแล้วพวกเขาก็เหมือนคนทั่วๆไปที่อยากจะรักคนอื่นเพียงเท่านั้นเอง
ความคิดเห็น