เรื่อง ปิ๊งรักนายเพลย์บอยรสสตอเบอรี่

ลำดับตอนที่ #2 : >

หลังจากทานอาหารเสร็จแล้ว  เราก็เดินขึ้นตึกเรียนและจับกลุ่มคุยกันก่อนที่อาจารย์โหดจะมาเข้าสอน

“นี่!! ตอนเรียนกับยัยมิอาโกะนะ  ที่ฉันถามแก  แล้วออดดังซะก่อนนะ”  ฉันเริ่มพูด

“เอ๊ะ!! อ๋อ..ไอ่ที่แบบไหนถึงจะมีอยู่ในโลกนะเหรอ ”  มารินะพูดและหัวเราะ

“ใช่  แล้วแบบไหนถึงจะมีอยู่ในโลกอ่ะ”  ฉันถามต่อ

“คริสตี้  ฉันว่าเรื่องนี้เธอถนัดนะ”  มารินะพูดและหันไปทางคริสตี้เป็นเชิงให้เธอตอบแทน

“ไอ  เธอเคยอ่านพวกนิยายมั้ยอ่ะ”  คริสตี้ถามฉัน

“ไม่เคยหรอก  ทำไมล่ะ” 

“ฉันจะบอกให้นะ  เธอลองหัดไปซื้อมาอ่านซะมั่งเถอะ  จะได้เลิกคิดถึงเจ้าชาย  เจ้าหญิงเหมือนเด็กอนุบาลเสียที  ฮะๆๆ”  ยัยคริสตี้หัวเราะเยาะฉัน

“ตกลงพวกเธอจะบอกฉันมั้ยเนี่ย” ฉันเริ่มหงุดหงิด

“โถ่เอ้ย!!  แค่นี้ทำเป็นอารมณ์เสียไปได้  เอาละ  ตั้งใจฟังนะ  เจ้าชาย เจ้าหญิงอะไรของเธอน่ะ  มันไม่มีหรอก  หรือมีก็แค่ในโลกของเทพนิยายสมัยก่อน  ยิ่งยุคดิจจิตอลอย่างเราไม่ต้องพูดถึง  แน่นอนมันไม่มีอยู่แล้ว”  ยัยคริสตี้ร่ายยาว  ที่แท้ก็แค่หลอกด่าฉัน  นึกว่าฉันไม่รู้หรือไงย่ะ

“ตกลงจะบอกฉันได้หรือยังเนี่ย  ห๊า!!”  ฉันพูดและจ้องยัยคริสตี้เขม็ง

“ก็กำลังจะบอกอยู่นี่ไงล่ะ แล้วเธอมาขัดฉันทำไม” ยัยคริสตี้งอน  แต่เดิมหน้าเธอก็บานอยู่แล้ว  ยิ่งงอนหน้าเธอยิ่งบานกว่าเดิมอีก

“ฉันขอโทษละกัน  เธอก็บอกมาสิ” ฉันขอโทษแต่ในใจแล้ว ถ้าเธอยังล้อฉันอยู่ละก็ เธอได้กลายเป็นหมูย่างแน่

“เอาล่ะ อย่างเช่น นางเอกเป็นคนจนๆ พระเอกเป็นเศรษฐี แล้วชะตาก็บันดาลให้ทั้งคู่พบกันและรักกันในที่สุด” ยัยคริสตี้เล่าและทำหน้าเหมือนอยู่ในโลกส่วนตัว  ถ้าให้ฉันทาย  เธอต้องคิดว่าตัวเองเป็นนางเอก  แล้วก็มีผู้ชายที่หล่อสุดๆ กำลังจะจุมพิตเธอ  แหวะๆๆๆ  แค่คิดยังสยอง

“แต่ฉันว่ามันเน่ากว่าเรื่องของฉันอีกน่ะ คิดดูสิ  เศรษฐีที่ไหนจะแต่งงานกับผู้หญิงจนๆ อีกอย่างนะ  ถึงทั้งคู่จะรักกันแต่แม่ของผู้ชายจะยอมเหรอ  เพราะฉะนั้นเรื่องนี้ก็เป็นไปไม่ได้สุดๆ ”  ฉันพูด

“ฉันก็ว่าเรื่องของคริสตี้เป็นไปไม่ได้นะ เอางี้ฟังเรื่องอขงฉันดีกว่า  คือ ผู้หญิงเป็นคุณหนูแต่ชีวิตของเธอไม่มีความสุขเลยจึงแอบหนีมาเที่ยวจึงได้พบกับผู้ชายเพลย์บอยแล้วทั้งคู่ก็รักกัน  แต่ก็มีนางมารมาทำลายทำให้ทั้งคู่เข้าใจกันผิด แต่ในที่สุดทั้งคู่ก็เข้าใจกัน” >>> ดำเนินเรื่องโดยมารินะ

“อืม...เรื่องนี้ก็มีปัญหานะ  ทำไมนางมารต้องมาทำลายความรักของทั้งคู่ตอนที่รักกันแล้วละ  ทำไมไม่ทำลายตั้งแต่ที่ทั้งคู่เพิ่งเริ่มพบกันใหม่ๆ  เรื่องนี้ก็เป็นไปไม่ได้เหมือนกัน” ฉันพูด

“ไอ  เธอทำให้ฉันหงุดหงิดแล้วนะ  เรื่องนั้นก็เป็นไปไม่ได้  เรื่องนี้ก็ไม่ได้  แล้วเรื่องไหนถึงจะเป็นไปได้ละ” ยัยคริสตี้พูดและทำหน้าโหดสุดๆ

“ก็ต้องเรื่องของฉันนะสิ  เจ้าชายและเจ้าหญิงหน้าตาดีทั้งคู่” ฉันพูดและยิ้มอย่างมั่นใจ

“ช่างเถอะ  คิดแล้วปวดหัวเปล่าๆ เราไปดื่มกันเถอะ  ไม่ได้ไปตั้งนานแล้วนิ  ไปกันเถอะนะมารินะ” ฉันชวนมารินะ  ทั้งๆที่เมื่อกี้เธอยังทำหน้าเบื่อหน่ายอยู่เลยแต่พอได้ยินว่าจะไปดื่มละก็  แหม....  หน้าบานเชียวนะ

“ไอจัง  ฉันไปด้วยสิ”  ยัยคริสตี้พูดเสียงอ่อยและส่งสายตาน่าสงสารมาให้ฉัน

“เชอะ  ฉันไม่ให้เธอไปหรอก ”  ฉันพูดใส่ยัยคริสตี้และสะบัดหน้าหนี

เมื่อโรงเรียนเลิก

                “กรี๊ดๆๆ  ในที่สุดก็ถึงเวลาแล้ว  เรารีบไปกันเถอะ” มารินะกระดี๋กระด๋าใหญ่

                “อืม...รีบไปกันเถอะ”  คอยดูนะ  ด้วยความงามของฉัน  วันนี้จะมีคนมาติดเบ็ดของฉันซักกี่คน

                “นี่!! ก่อนจะไปดื่ม  เราไปหาซื้อเสื้อผ้ากันก่อนมั้ย  ชุดที่ซื้อไปนะ ใส่จนเบื่อแล้ว”  มารินะพูดและทำหน้าเบื่อหน่ายเรื่องเสื้อผ้า

                “ก็ดีนะ  ฉันก็กะจะแต่งให้เปรี้ยวสุดๆไปเลย  รีบไปกันเถอะ” ฉันเห็นด้วยและรีบจับมือยัยมารินะวิ่งมาที่ชิบูย่า

                “เธอว่าชุดนี้เป็นไงมั่ง”  ฉันถือชุดที่ฉันเลือกและถามยัยมารินะที่กำลังง่วนอยู่กับชุดของตัวเอง

                ชุดที่ฉันเลือกก็คือ  เสื้อคล้องคอสีดำกับเสื้อแขนสามส่วนที่เปิดให้เห็นไหล่สีแดง  และกระโปรงยีนส์ที่สั้นสุดๆ บวกกับถุงน่องลายตาข่ายกับรองเท้าบูทสีดำ  พอยัยมารินะเห็นถึงกับเป็นใบ้ไปเลย เฮ้!! เธอได้ยินหรือได้เห็นฉันรึปล่าวเนี่ย

                “สุดยอดไปเลยไอ  วันนี้จะมีคนมาติดเบ็ดเธอกี่คนเนี่ย”  ยัยมารินะยิ้ม  แต่ว่าดูชุดที่เธอเลือกสิ  นั่นเธอจะไปดื่มหรือจะไปวัดกันแน่  ทำไมมันได้จืดแบบนี้ย่ะ

ณ  เอส คลับ

                “นี่! ฉันเพิ่งจะได้ยินชื่อคลับแบบนี้นะ  ฟังแล้วแปลกดี”  ฉันพูดอยู่หน้าคลับแต่ก็ถูกยัยมารินะลากเข้าไปเข้าในจนได้

                “เธออย่ามัวแต่ยืนสวดสิ  เดี๋ยวเวลาในการเที่ยวของเขาก็หมดหรอก” ยัยมารินะว่าฉันแล้วก็หันไปสั่งเครื่องดื่ม

                นี่ยัยมารินะ  ฉันแค่ยืนพูดแปปเดียวเอง  มันจะเสียเวลามากมายแค่ไหนกันเชียว

                “นี่ไอ  ที่นี่มีคาราโอเกะด้วยสิ  เธอร้องสิ” มารินะเริ่มยุ

          “ทำไมฉันต้องร้องด้วยละ”

                “ก็เธอนะร้องเพราะจะตายแล้วท่าเต้นเธอก็สุดแสนจะเซ็กซี่  พรสวรรค์ต้องเอาออกมาใช้บ้างสิ  เดี๋ยวมันก็ขึ้นสนิมหรอก” หึหึ  ของมันแน่อยู่แล้วละ  ฉันมีพรสวรรค์นี่นา

                “ก็ได้ๆ เธอคอยฟังคอยดูให้ดีๆ เถอะ” ฉันพูดอย่างมั่นใจและเดินขึ้นไปบนเวที

                ในที่สุดดนตรีก็เริ่มบรรเลงขึ้น  สายตาของทุกคนตอนนี้จับจ้องอยู่ที่ฉันเท่านั้น  และฉันก็เริ่มร้องและเต้นด้วยท่ายั่วยวนสุดๆ  ทำเอาหลายต่อหลายคนน้ำลายไหลเป็นแถวๆ  ในที่สุดการแสดงที่สุดแสนจะวาบหวิวของฉันก็จบลง  แล้วฉันก็เดินลงจากเวที  สายตาของทุกคนยังคงจับจ้องมาที่ฉัน  หึหึ  ดูท่าจะประสบความสำเร็จเกินคาด

                “เป็นไงบ้างล่ะ” ฉันถามยัยมารินะที่ยังอ้าปากค้างอยู่

                “โหย...สุดยอดไปเลยอ่ะ  เต้นได้ดีชนิดว่าทำให้เกิดอารมณ์เลยละ” มารินะแสดงความคิดเห็น

                ซักพักก็มีผู้ชายคนหนึ่งเดินมาทางฉันถ้าจะให้บอกลักษณะก็คือ  หล่อมากๆ ผมยาวสีน้ำตาลปรกที่ใบหน้าขาวๆของเขา  ตากลมที่ทำให้ผู้ที่ได้สบตาหลงใหลเลยทีเดียว ริมฝีปากสีอมชมพูที่เรียวบางได้รูป เสื้อเชิร์ตแขนสั้นที่เปิดให้เห็นหน้าอกของเขาและทำให้เห็นกล้ามของเขาเป็นมัดๆ กางเกงยีนส์ที่ดูเซอร์ๆ แต่ก็เข้ากันดี  เครื่องประดับเล็กน้อยที่ใส่แล้วดูเข้าชุดกัน  ขณะที่ฉันกำลังพิจารณา  หมอนี่ก็พูดขึ้นมาว่า

                “เธอนะ  ผู้หญิงขายตัวใช่ปล่าวแล้ว...ครั้งละเท่าไหร่”  หมอนี่ถามซึ่งทำให้ฉันอยากเอาคำพูดที่ชมหมอนี่ขว้างใส่จริงๆ  ให้ตายสิ  นายคิดว่าฉันเป็นผู้หญิงขายตัวรึไงย่ะ