ลำดับตอนที่ #2
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : บทที่ 2 การพานพบแห่งโชคชะตา
บทที่ 2
ารพานพบแห่โะา
ระัเสียใสาโบสถ์ให่ััวาลในเวลาเที่ยร สายลมเย็นาภูเาพัลมาให้วามสะวสบายับร่าบาที่นอนอยู่บนพื้นห้าสีอ่อน เส้นผมสีเินลื่นประุเส้นไหมเปล่ประายยาม้อแสอาทิย์ นัยน์าสีแเลือ้อมอผืนฟ้าสีราม
ไลออไปมอเห็นาววให่ล้อมรอบ้วยวแหวนสีาว ้าันเป็นาวเราะห์สัวที่มอเห็นไ้แม้ะเป็น่วลาวัน
หิสาวผุลุึ้นโยไม่ลืมว้าหมวทรสูปลายเหลี่ยมสีำนาให่้าๆมาใส่ไว้บนหัว้วย สอมือูึ้นบิี้เีย แนเสื้อยาวสีำร่นลมาเผยให้เห็นำไลสีเิน สลััวอัษร Alicia สีทอเ่นหรา
“เ้าออมารนี้อีแล้ว”
เสียที่ัึ้น้านหลัอนุ้นเยเป็นให้้อเหลียวหลัมอ ายหนุ่มผมสีเหลือทอในุเสื้อแนยาวสีาวอปปลระุมลมาสอเม็ เผยให้เห็นแผอาว พาบ่า้วยสูทัวยาวสีเินเ้ม ้วยทวท่าสบายๆ ใบหน้าหล่อเหลาที่มาพร้อมรอยยิ้มระาใ หาเป็นสาวอื่นเป็นลมล้มพับไปรนี้ในทันทีร้อยเปอร์เ็น
“อให้นัเรียนามเาะแนายเสียเถอะ” นอาไม่หลเสน่ห์นรหน้าแล้วหิสาวยัเอ่ยประโยวนหาเรื่อ้วยน้ำเสียโมโนโทน
“ฮ่าๆ ะสื่อว่า้าเป็นรูที่ีสิน้า เ้าไม่้ออิาหรอนาอลิ” ายหนุ่มรหน้ามีหรือะใส่ใเาลับยิ้มว้าไม่สะทสะท้านแทน
อลิเียเบือนหน้าหนีาายหนุ่มที่ล้ายับพระอาทิย์นาย่อมรหน้า เธอถอนหายใใส่ ่อนะเหลือบมอนรหน้าที่เเียบไป แม้เาะยัมีรอยยิ้มว้าประับใบหน้าเเ่นปิ แ่ับเธอที่เป็นู่หูมาร้อยว่าปีมีหรือะูไม่ออว่าภายใ้รอยยิ้มนั่นมีอะไรบาอย่า่อนไว้
“แล้วมีอะไร” เธอเอ่ยถาม
“…”
สายานิ่เรียบที่ไม่แสอารม์อันใ ในทุๆรั้เธอมัะไม่ันให้เาพูมันออมา ทำเพียแ่ยืน้าๆและปล่อยเวลาให้ผ่านไปนว่าเาะสบายใและเริ่มที่ะพูึ้นมาเอ และในรั้นี้็เ่นัน
เาถอนหายใออมาเบาๆ ใบหน้ามีเพียรอยยิ้มเศร้าประับไว้เพียเท่านั้น
“ที่ริแล้ว..”
ภายใ้แสันทร์สีนวล บนหออยฟาฟ้ายามรารีปราสรีร่าบาในุเรสสายเี่ยวสีำยาว อเสื้อว้าเผยให้เห็นเนินอนาพอีัว เธอสวมหมวสีำทรสูมีปลายแหลมและปีหมวนาให่พอที่ะบบัหน้าาอผู้สวมใส่
นัยน์าสีแานวามอไปยั้านล่าอหอประมูลสู 7 ั้น รไม้ที่ใ้ัทาสหลายสิบล่อถูลำเลียเ้าไปภายในัวอาาร เสียร่ำไห้อเ็ทั้ายและหิัึ้นไม่าสายเมื่อเห็นโรประมูลึ่เป็นสถานที่ริรอนอิสรภาพรหน้า
ท่ามลาเ็นับร้อยน เ็ายผู้มีเรือนผมสีำสนิทนั่อเ่าพิรไม้อยู่ในมุมหนึ่ สอมือถูล้อ้วยโ่เส้นให่เินว่าเ็ะทำลายไ้ นัยน์าสีแาน้อมอไปยั้านหน้า้วยแววาุันไม่มีวามเรลัว่อสิ่ที่รออยู่ภายภาหน้า
อลิเียมอภาพนั้น้วยวามถูใ ริมฝีปาสีุหลาบเหยียยิ้มออมาเล็น้อย
“เอนไ้นะ” เธอเอ่ยึ้นมาเบาๆ หลัาไ้ออามหาเ้าเ็ัวปัหาไปทั่วอาาัร และในที่สุเธอ็เอมันนไ้ แม้ะเสียเวลาไปั้ 5 ปีเลย็เถอะ
“แล้ว…ะเอายัไีนะ”
แสไฟสีาวสาส่อไปยัุๆเียวบนเวทีนาย่อม้าล่า รอบๆเวทีเป็นแผู้มาร่วมานหลายพันนที่สวมหน้าาแฟนีเพื่อปิบัานะทาสัมอนเอ และ่อนที่ะมีอะไรเิึ้น พิธีรายในุสูทสีำสวมหน้าาระ่ายไ้ึ้นไปบนเวที เาใ้อุปร์เวทมนร์่วยยายเสียอเาเพื่อเรียร้อวามสนใ
“อ้อนรับสุภาพบุรุษและสุภาพสรีทั้หลาย ในวันนี้เรามีสิน้าให้ทุท่านไ้เลือประมูลันมามาย ไม่ว่าะเป็น…”
พิธีรายหยุไว้แ่นั้น แสไฟสาส่อไปยัรนนาพอีัวที่ใ้ัทาส ้าในเป็นเ็ายัวเล็ที่มีเรือนผมสีำลับนุ่มลื่น ถูปิา้วยแถบผ้าสีำ
ผู้เ้าร่วมาน่าลุ้นใใ่อับสิน้าที่อยู่รหน้า พวเาาเาวามิไป่าๆนาๆ นพิธีรสาวในุระ่ายสวมหน้าาแฟนีเินอ้อมไป้านหลัร หล่อนระุปมผ้าออนหลุ
วินาทีที่แถบผ้าร่วหล่นสู่พื้น เป็นวินาทีเียวที่เิวามโลาหลึ้นในหอประมูล
“ระูลนั่น ้อเป็นระูลนั่นแน่!!”
“เ็นั่น้อเป็นอัน!”
ท่ามลาเสียเอะอะโวยวายอผู้ร่วมาน ร่าบาในุเรสสายเี่ยวสีำพร้อมหมวผ้าทรสูปลายแหลม เินออามุมที่ไม่่อยมีน เธอเหยียบระเบียที่ั้นอั้นสาม ระโลไปยัเวที้านล่า
นัยน์าสีแานทั้สอสอประสานัน ราวับเห็นันและันในระยะใล้ สอมือเล็อเ็ายเลื่อนับี่รเหล็รหน้า ใบหน้าสวยามใ้ปีหมวนาให่นั้นามยิ่ว่าใร็ามที่เยพานพบ เส้นผมสีเินยาวเปร่ประายใ้แสันทร์ ับให้ใบหน้าเย็นานั้นูโเ่น ยิ่ว่านั้นวาสีแู่ามนั้นเหมือนเอาอัมีทับทิมอันเลอ่ามาไว้ภายใน
ริมฝีปาสีุหลาบยับเอื้อนเอ่ย
“อรับอิสรภาพอเ็นี่ไว้ล่ะ”
สิ้นสุเสียอเธอ นนสีาวไ้ร่วหล่นลมาาเพานั้นสูสร้าวามแื่นภายในหอประมูลอีรั้เพื่อเป็นารเบิทาหลบหนีาหอประมูลให้เธอและไอเ็ัวปัหา
าเรียวสวยระโไปามหลัาบ้านเรือนาหลัหนึ่สู่อีหลัหนึ่้วยวามนุ่มนวล ภายในอ้อมออเธอยัมีเ็ายัวปัหาที่ลัพาัวมาาหอประมูล เธอลอบมอสีหน้าอเ็ายไป้วย เมื่อสัเถึแววาที่มอมาเ้าเ็ัวปัหาึมออบ้วยแววาใร่รู้
“สวย..”
เสียเล็ๆอเ็ายัึ้นเรียวามสนใาอลิเีย เธอหยุฝีเท้าบนยอหออยสู ปล่อยให้สายลมหนาวในยาม่ำืนพัผ่านร่าอนทั้สอ อลิเียเยหน้าึ้นมอาม บนฟาฟ้าในยามรารีปราาวเราะห์สีฟ้าโเ่น ้าันเป็นาวนาให่ที่มีวแหวนล้อมรอบส่อแสสีนวล และแสาวระยิบระยับนับล้านว
อลิเียเบือนหน้าหนี รอยยิ้มประับบนใบหน้าโยไม่อาห้ามไ้ “นั่นสินะ..” เธออบ้วยเสียอันแผ่วเบา
สารภาพเลยว่าเป็นบทที่่อน้า ีเลยทีเียว่ะ t-t หลั่น้ำาเียบๆ่อน แ
ับบทนี้ือแ้มาหลายรอบมา ารพบันรั้แรอทัู้่เียนยามา่ะ เราอยาให้ทั้สอทับใึ่ันและัน สุท้าย็....ถึะแ้ใหม่แล้ว แ่็ ่ะ!! นั่นแหละ่ะ!!!
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น