ลำดับตอนที่ #2
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : CHAPTER 1 : จดหมายจากแดนไกล
หมายาแนไล
นี่ือหมายบับแรในีวิอ 'ลีอา สมิธ' มันถูสอปนอยู่ับหมายบับอื่นในู้รับหมายหน้าบ้านอเธอเมื่อเ้า เ็สาวอายุเพีย11ปี้มหน้า้มาอ่านอย่าั้ใบนเียในห้อนอนสไล์มินิมอลอเธอ
"ไร้สาระ" เธอบ่นพึมพำนเียวพร้อมับเ็บหมายนี้ไว้ใ้หมอนโยไม่ทันสัเว่ามีนแอบมอเธออยู่สัพัให่
อาหารวาเรียรายบนโ๊ะเ่นเิมเหมือนทุๆวัน ลีอาเยหน้ามอพ่อับแม่อัวเอที่เอาแ่ับ้อไปที่โทรทัศน์อให่ สอมืออลีอาำเ้าหาันแน่น้วยวามประหม่า ทั้วันเธอไม่มีสมาธิที่ะอ่านหนัสือเรียมัวเปิเทอมในอาทิย์หน้าเลยสันิ เพราะหมายบับนั้นแท้ๆ..
"พ่อะ แม่ะ ือหนู-"
"พ่อแม่! ูนี่่อนสิ" ลีอาหันไปมอบุลที่มาับทสนทนาอเธอ ปาเล็ๆที่ำลัะหันไปบ่นลับ้อลายเป็นอ้าปา้าแทน้วยวามใ
'เอป สมิธ' วิ่สับาัวเอลมาาั้นบนอบ้านพร้อมมือหนึ่้าที่ถือหมายอลีอาไว้เหนือหัว ใบหน้าที่เยาวีลับลายเป็นสีแาๆ้วยวามเหนื่อย
"นั่นมันอันนะ!" ลีอาว่าพร้อมับวิ่ไปัทาเอปและพยายามแย่หมายอเธอืน
"อะไรันเ็สอนนี้" นเป็นแม่พูพร้อมเบนสายามาูเล็น้อย่อนะส่ายหน้าเบาๆ
"แล้วนั่นอะไรน่ะเอป? เอามาให้พ่อูสิ" เสาหลัอบ้านหันไปลูบหัวภรรยาัวเอพลาวัมือเรียลูรัให้ไปหา เอปยยิ้มแบบผู้นะ่อนะเินนไหล่ลีอาไป
"นี่มันืออะไร.. ลีอา! ันบอให้แั้ใเรียนั้ใอ่านหนัสือไม่ใ่ให้มาทำเรื่อไร้สาระแบบนี้ ลับห้อแไป่อนที่ันะโมโหแมาว่านี้" นเป็นพ่อพู้วยน้ำเสียเรียบนิ่ัับสายาที่มอเธอ้วยวามโรธ
'ไลลา สมิธ' นเป็นแม่รีบ้มเ็บหมายที่สามีัวเอปาลพื้นึ้นมาูทันทีที่ลีอาวิ่ึ้นห้อไป ..หวัว่าเธอะไม่ร้อนะ นเ่อัน มาามสมิธเปิหมายอ่านาไม่ระพริบพร้อมมือที่รีบปิปาัวเอ้วยวามเยัว
สิ่ที่เธอพยายามะหนี พยายามะหลีเลี่ย พยามยามะลืมเป็นสิบๆปีามเธอมาทันแล้วสินะ วามผิพลารั้เียวในีวิเธอ
:: ห ม า ย า แ น ไ ล ::
เป็นไปามาลูสาวอเธอร้อไห้ มาามสมิธนั่ล้าๆลีอา สอมือที่เริ่มเหี่ยวย่นึลูสาวัวน้อยเ้ามาอแน่น
"ไม่ร้อนะะนเ่ แม่อยู่นี่แล้วไะ" มาามสมิธพู้วยน้ำเสียอ่อนโยนทำให้ลีอายมือึ้นออบแบบอัโนมัิ
"แม่ะ.. เรื่อหมายนั่นหนูอธิบายไ้นะ"
"หนูไม่้ออธิบายอะไรให้แม่ฟัหรอ่ะ มีแ่แม่นี่สิที่ะ้ออธิบายให้ลูฟั" นโผละอออพร้อมส่มือไปเ็ราบน้ำาให้นัวเล็ที่ทำหน้าวยอยู่
"ฮอวอส์.. แม่ะให้ลูไปที่เรียนที่นั่น ไม่ว่าลูะอยาไปหรือไม่อยาไป็าม" ลีอาเยหน้าสบานเป็นเเม่
"เี๋ยวนะะแม่ อย่าบอนะว่าฮอวอส์.. เวทมนร์มีริหรอะ!? "
"ลีอาลูแม่ มีอีมามามายหลายอย่าที่ลู้อเรียนรู้ " ุนายิมพู้วยน้ำเสียริัสอมืออบุมมือเล็ออีนรหน้าไว้ที่ััวเอแน่
"ลีอาเราไม่มีเวลาแล้ว รับนี้ไป.. เ็บระเป๋าเี๋ยวนี้!" มาามสมิธถอสร้อยอที่มีลวลายล้ายรูปหยน้ำ้านในมีอุหลาบสีาวบริสุทธิ์เล็ๆออพร้อมสวมใส่ให้ลีอา เธอหันมอออไปนอหน้า่าที่เริ่มมีลุ่มเมสีเทาปลุมหนาไปหม่อนะันร่าเล็อลีอาที่มัวแ่้มมอสร้อยให้ไปเ็บอ
"แม่ะพาหนูไปไหนะ" ทันที่ึ้นรถนัวเล็รีบเอ่ยถามนเป็นแม่้วยวามสสัยอเ็
"พาหนูไปที่ที่หนูวระอยู่ไะ ที่ที่มีนแบบหนู เป็นแบบหนู" เธออบำถามอย่าอ้อม้อมทำให้ลีอาแอบถอนหายใเบาๆ มันไม่ใ่ำอบที่เธอ้อาร..
"ลมาเถอะ"
"่ะ.." ลีอามอนเป็นแม่ที่เินลารถไปเปิระโปรหลัว้าเอาระเป๋าลาอเธอลมาอย่าไม่สนใเธอนั
ออ~
มาามสมิธูมือลีอามาหยุที่หน้าบ้านหลัหนึ่ที่ไม่ไลาที่ที่เธออรถไว้ มือหนึ่ที่ับมือลีอาไว้แน่นมันสั่นระริอย่าห้ามไม่ไ้นนัวเล็้อใ้มืออี้าอัวเอลูบหลัมือนเป็นแม่
"พระเ้า.. เ้ามา่อนสิ" หิสาวทีู่ะรุ่นราวราวเียวับไลลาเปิประู้วยวามใ เธออุทานเบาๆพร้อมับเอ่ยเื้อเิเ้าบ้าน
"ัน้อรีบลับแลร์ อบุสำหรับทุอย่า" ไลลาหน้าปิเสธเพื่อนัวเอ ่อนะเยหน้ามอลุ่มเมสีเทาบนท้อฟ้าทำให้แลล์เยหน้ามอามและพยัหน้าเ้าใ
"แม่ะ.. แม่! " ลีอาเอ่ยทัท้วทันทีที่แม่อเธอปล่อยมือเธอออและพยายามันหลัเธอส่ให้ 'แลล์ พอมฟรีย์' ผู้เป็นเ้าอบ้าน เธอร้อเรียหาแม่้วยสายาที่พร่ามัวเพราะน้ำาลับมาไหลอีรั้
"ฮึ..!" ไลลารีบหันหลัวิ่ลับไปที่รถ้วยวามเร็ว
น้ำาที่อุส่าห์ออั้นมานานที่ปล่อยไหลออมา้าๆสอมือำพวมาลัยรถแน่น มอภาพที่ลีอาพยายามสบัมือออาแลล์
"ันอโทษนะลีอา ที่ันไม่สามารถเป็นแม่อเธอไ้อี่อไป"
//100%
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น