คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : ดั่งฝันร้ายที่ตามหลอกหลอน
.......
.............
............................
ร่าโปร่อิูิที่เธอรัเหมือนเป็นั่แ้วายวใล้มลท่ามลาอหิมะที่ถูย้อม้วยเลือออีนยัิาเธออยู่ มาเรียโอบอร่าอสไนเอร์อีน็อเธออบ
"ถ้าวันนั้นันไม่ึันะอยู่ที่นั่น...เธอไม่เป็นแบบนี้"เธอพูออมาแผ่วเบามือเล็ๆามแบบสรีพึมีลูบเส้นผมสีม่วเ้มออีฝ่าย
'เราเหลือเวลาไม่มา' เธอิในใ
"มาสเอร์ไม่ผิหรอ...ถ้าเิผมไม่อ่อนแอเินหนีมาแล้วยืนหยั้ามาสเอร์ทุอย่าีว่านี้"พูแล้วน้ำาพลันรินไหลาวแ้วอเมทิสที่าม สไนเอร์ไม่เยอ่อนแอให้ใรเห็นนั่นือสิ่ที่เ็นนี้เป็น เ็บวามทุ์และวามอ่อนแอไว้ในัวไม่ยอมเปิเผยให้ใรเห็น ยเว้นเธอ หิสาวใ้นิ้วเรียวปาน้ำาให้อีฝ่าย "ไม่เอาสิ...อย่าร้อนะถ้าเธอร้อไห้แล้วันะหมห่วไ้ยัไ"เธอเอาหน้าผาอัวเอทาบเบาับหน้าผามนออีฝ่าย ร่าายอสไนเอร์สั่นเทาอาเิาวามหนาวออาาศวันนี้หรือไม่็...พยายามลั้นน้ำาไม่ให้ไหล "สัาับันไ้มั้ย...เธอะเ้มแ็"
"อืม" อีนานรับพยายามลั้นน้ำา
"สัา...ว่าะไม่ร้อไห้"
"ฮึ...ไม่ร้อหรอ..อึ" ไม่ร้อไ้ไล่ะเ็บ้าลั้นน้ำาอยู่ไม่ใ่รึไ "ีแล้วหละ"มาเรียลูบผมอีฝ่ายอนนี้หมเวลาอเธอแล้ว เธอผละออมา
"นั่นุะไปไหนน่ะ!" สไนเอร์พยายามไว่ว้า
ร่าอเธอเอาไว้แ่เหมือนทุอย่ามันหยุอยู่ที่เิมมีแ่หิสาวะเินออไปไลึ้นเรื่อยๆ
"ไม่อย่าไป...ไ้โปร" ใบหน้ารู้สึร้อนผ่าวน้ำสีใสเริ่มเล้าลอรอบวา
หิสาวลับมาอีรั้เธอย่อลมาประอใบหน้าที่เบื้อนหยาน้ำาลอร่าโปร่
" ถึเวลาอันแล้วหละ"
"ไ้โปรเถอะรับมาสเอร์...อย่า...ทิ้ผม...ไว้นเียว..."
สไนเอร์อร่าอหิสาวที่เปรียบั่มาราแน่น เธอออบยิ่เห็นนรหน้าเศร้าโศเพียใใเธอยิ่ไม่สามารถปล่อยวาอีไ้
"ยิ่เห็นเธอเป็นอย่านี้ันะไปอย่าหมห่วไ้ไล่ะ" มาเรียยัอร่าออีนเอาไว้ส่วนนี้แย็อเธอแล้วปล่อยน้ำาที่อัอั้นมานานออมาพวเา้อแยาันอย่าไม่มีวันลับ
"แล้วบราวน์ เบส ับ พี่เอ็นฟีล์ุ...ะไปลาพวเามั้ย"เสียที่พยายามลั้นสะอื้นถามึ้น
"ไม่มีใร...รู้ว่าันะไปหรอนะ"
"ฝาบออำลา้วยล่ะ..."
ร่าอมาเรีย่อยาหายไปอย่าเลื่อนลอยพร้อมับละออและลีบุหลาบ อีมาสเอร์มาเรียประอใบหน้าอสไนเอร์ึ้นลูบแ้มเนียนเบาๆ
" พัผ่อน...แล้วูแลัวเอีๆนะ"
เธอุพิเบาๆที่หน้าผามน วาอร่าโปร่เริ่มหนัอึ้ เหมือนวามเหนื่อยล้าเารอบลุม
่อนะหลับไปเสียสุท้ายที่ไ้ยินเป็นเพียประโยธรรมา
"ฝาูแลทุน้วยนะ"
ไ้โปร
ไ้โปรเถอะ
อย่าาผมไป
มาเรีย
มาสเอร์
มาสเอร์
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
"มาสเอร์!!!!"
!!!!!!
ร่าโปร่อสไนเอร์สะุ้ื่นเหื่อไหลามวหน้ามนเ็มไปหม
...ทำไมเาอยู่ที่ไหนัน วาสีอเมทิสเบิว้า
ับฝันเมื่อรู่ เมื่อเรียบเรียสิแล้ว็ำไ้ว่าัวเอไปเยี่ยมหลุมศพอมาสเอร์มาเรีย หลัานั้น็เหมือนมีใรลอบเ้ามาทา้านหลั่อนะหมสิไป
"มาสเอร์..."เสียทุ้มัเ้ามาในโสประสาท
ายผมแยาวับุเรื่อแบบทหารสมัยนโปเลียนับายอีนที่ใสุ่แบบเียวันแ่ผมสั้นสีน้ำเินนเือบำ ำลัมอเาอยู่
"นโปเลียน...ราปป์ ..."
ทำไมในลำออเาถึแห้ผานานี้ เวียนหัว
ภาพ้าหน้า...มันเบลอไปหมเลย
"มาสเอร์อย่าออไปไหนนเียวอีสิ...ถ้าพวเราไปไม่ทันรู้มั้ยว่าะเิอะไรึ้น!"
นโปเลียนรีบสวเาะยับ เิอะไรึ้นหลัเาหมสิไปันแน่
"ฝ่าบาทอย่าว่าเาเลยรับ...สไนเอร์เพิ่รับำแหน่่อามาสเอร์มาเรียไ้ไม่นาน
ยัินิสัยเ่ามาอยู่"ราปป์พูแ้ให้เา่อนะหันไปริัับปลอวัไ้ที่เพิ่วัเสร็
"ผมไม่รู้หรอนะว่าเธอเป็นอะไรแู่ท่าเธอะฝันร้ายนะ" ราปป์วัไ้เสร็เารับยามาทาน
"อืม...เป็นฝันร้ายที่แย่ที่สุเลย" สไน์อบมือเรียวำผ้าห่มแน่นร่าสูอราปป์นั่ล้าเียนอนให่ในมือถือปลอวัไ้ไว้ส่วนอีมือ็รินน้ำใส่แ้วให้เรียบร้อย
"ไ้ 38.9 อาารหนัเพราะว่ามาสเอร์ออไปในวันหิมะหนานานี้"ราปป์พูมือุมมับ
.
.
.
.
"นี่ราปป์...หลัาที่ผมหมสิ...มันเิอะไรึ้นัน"
..........
..............
..................ับแบบละรไทย
........................................
สวัสี่ะนี่มนัสเอ อนนี้อเล่าถึเหุาร์ที่มาสเอร์ำลัะไปสวรร์ายอย่าสบศพสีอะไรสัอย่าึ่ทั้หมเป็นเพียฝันร้ายออิหนูสไน์เท่านั้นแล้ว อน่อไปะมาเลยนะว่าสไนเอร์ทำไมถึไ้เป็นมาสเอร์่อาอิมาสเอร์ที่ายไปแล้วนะะรัทุนนะแ่่วนี้ปั่นเออื่นอามาไม่บ่อยนะ
่อนบอลา้วยแฟนอาร์แบบสวยๆ
Cr:もみじ
เบสาลลู ็ีอ่ะ
Cr:ำไม่ไ้่ะนานแล้ว????
แล้วเอัน
Gustar G Coffin's
ความคิดเห็น