นายจอมยุ่งกับเจ๊ระเบียบ

ลำดับตอนที่ #2 : ประทานสภาโหดเหี้ยม

เมื่อวานนี้ช่างเป็นวันที่โหดร้ายจริงๆทำไมฉันต้องห้องป้ายสภานักเรียนไว้ให้คนอื่นเกลียดเล่นด้วยเนี่ย ไม่เข้าใจเลยจริง เพราะเธอคนเดียวเลยยัยน้ำบ้า เอ...อยากรู้จังใครเป็นประทานสภานักเรียนนะ ต้องเป็นพี่ม.6สินะ ใครกันนะ....
"นี่!เธอใครสั่งใครสอนให้เดินทานไอติมกันยะ!ยัยนี่นิ...เอ๋=..=หนอยสภานักเรียนซะด้วย"
อะ...งงใครเนี่ยอยู่ดีดีก็มาด่าเฉยเลยเดินทานไอติมผิดตรงไหนอะเอ๋ใช่สิเป็นกฎนี่นาเเล้วพี่ผู้หญิงคนนี้เป็นใครล่ะเนี่ย...ด่าได้ฉอดๆๆๆ(เเต่สวยไม่เบาเลยเเฮ๊ะหน้าเข้มสวยดูสง่ามากเลย
"เเล้วพี่ล่ะเป็นใครอยู่ดีดีก็มาด่ากันเฉย"
บรรยากาศเริ่มวังเวงเเพ่อนที่มาด้วยกันกับรุ่นพี่อดกลั้นอดทนกับการหัวเราะมากส่วนพี่คนนั้นน่ะหรอ...
"อ๊ายยยยยย!ยัยเด็กคนนี้นิเป็นสภาซะเปล่ายัยนี่นิ...อย่าให้ฉันเจออีกนะไม่งั๊นฉันจะ...
เชอะ..เธอชื่ออะไรน่ะ...ไหนดูซิ พนิดา รุ่งพินันท์ หึฉันจะจำเธอไว้..ไปเพื่อนเดี๋ยวไปประชุมไม่ทัน"
เเล้วพี่สุดสวยคนนั้นก็เดินเชิดไปหูย...ทั้งสวย...สูง...ขาว...หุ่นดีโหเเต่ดุจังเลยเเฮ๊ะ
"วิว...ไม่ไปประชุมรึไงยะ"
ยัยน้ำมาเเละวิ่งมาพร้อมเสียงเลยเเฮะยัยนี่พูดถึงเพื่อนฉันก็น่าตาดีเหมือนกันนะเนี่ย...เเต่ออกเเนวเด็กญี่ปุ่นน่ารักๆอ่ะ...เเต่เดี๋ยวก่อนประชุมงั๊นหรอประชุมอะไร
"ประชุมอะไรของเธอยัยน้ำ"
"อ๊าว...นี่เธอไม่รู้หรอวันนี้ตอนเที่ยงมีประชุมสภานักเรียนน่ะ"
O..O
"จะ...จริงอะตายเเล้วงั๊นฉันไปก่อนนะ ไว้เจอกัน"
รีบๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆเร็วๆๆๆๆๆๆๆๆๆวิวเธอต้องไปให้ทันนะ
ห้องสภาอยู่ไหนเนี่ยไม่เคยมาซะด้วยโอ๊ยตายๆทำไงดีๆอ๊ะนั่นมุงอะไรกันน่ะนั่นห้องอะไรนะ
"ขอโทษค่ะ..ขอทางหน่อยค่ะ"
มีอะไรกันะ
-ห้องสภานักเรียน-
อ้าวนี่ไงหาตั้งนานเเน่ะ
เเอ๊ด
พรึบ
อ๊ายยยยยยย
(งงใช่ไหมคะว่าเกิดอะไรขึ้นคืองั๊ค่ะ)
ทั้งห้องเต็มไปด้วยนักเรียนที่เข้าประชุมเหลือเก้าอี้อยู่ตัวเดียวคือเก้าอี้ของม.5ซึ่งทุกคนล้วนมองมาที่ไอ้เด็กม.5น่าเจ๋อคนนี้ที่มาสายนี่เเหละค่ะ....เเละที่น่าตกใจจนต้องร้องออกมา(ในใจ)ก็คือรุ่นพี่คนเมื่อกี๊นั่งเก้าอี้ประทานสภานักเรียนซะอย่างนั้นอูยย์
น่ากลัวจัง>.<;
ทุกคนมองด้วยสายตาประมาณว่า
-ยัยนี่เป็นใคร-
หรือ
-อย่าบอกนะว่านี่เป็นสภานักเรียน-
เเละพวกรุ่นน้อง
-สภานักเรียนภาษาอะไรไม่อายน้องเลยหรือไง-
ก็น่าอยู่หรอกทำไมรู้ไหม ฉันพึ่งรู้ตัวว่ากำลังเอ่อ...เเบบว่าถือไอติมข้างหนึ่ง...ปากอ้าด้วยความตกใจ...เเถมหัวฟูเนื่องจากเพิ่งวิ่งหาห้องสภานักเรียนมานี่เอง....ช่างน่าขายหน้าอะไรเยี่ยงนี้เล่า...เเง๊เเม่จ๋า