คุณชายเอาแต่ใจ

ลำดับตอนที่ #2 : ไปดูชุด

ชายหนุ่มที่มีชื่อว่า อัย กับ สูร เค้าทั้งสองคนเป็นพี่น้องที่รักกันมาก พวกเค้าทั้งสองคนรู้ใส้รู้พุงกันหมดแล้ว อัยทำอะไรสูรก็จะรู้ สูรทำอะไรอัยก็จะรู้ตลอดเวลา พวกเค้าทั้งสองคนโคจร วันนี้พวกเค้าทั้งสองจะมารับเจ้าสาวทั้งสองคนของเค้าไปดูชุดและถ่ายรูปเพื่อเตรียมตัวกัน

"สวัสดีครับคุณน้า" ชายหนุ่มทั้งสองยกมือไหว้นางฤดี

"จ๊ะ น้องรออยู่แล้ว จะไปเลยหรือปล่าวจ๊ะ หรือจะเข้าไปดื่นน้ำกันก่อน" นางฤดีถาม

"ไปเลยก็ได้ครับ จะได้ไม่เสียเวลามาก" อัยให้ความเห็น

"งั้นรอสักครู่นะจ๊ะ จะเข้าไปเรียกให้นะจ๊ะ " เทอบอกกับชายหนุ่มทั้งสอง

"ยัยปลา ยัยตูน พี่เค้ามาแล้ว" นางฤดีเรียกลุกสาวทั้งสอคน

ปลาเดินออกมาด้วยใบหน้ายิ้มแย้มพร้อมทักทายสุดที่รักของเทอ แต่ทว่า น้องสาวของเทอเดินออกมาด้วยสายตามาเฟียสุดๆ นางฤดีมองหน้าลุกสาวแล้วพูดว่า

"ทำหน้าตาดีๆหน่อยสิยัยตูน พี่เค้าอุตส่ามารับ ทักทายสักคำยังไม่มี เสียมารยาทจริงๆเลย น้าขอโทดด้วยนะจ๊ะอัย ยัยตูนกำลังงงหน่ะ ไปขึ้นรถกันได้แล้ว เสียเวลา ขับรถดีๆนะจ๊ะ" นางฤดีบอกกล่างกับชายหนุ่มหญิงสายตรงหน้าทั้งสี่คน

"ไปก่อนนะค่ะ แม่" ปลาเอ่ยบอกกับผุ้เป็นแม่และขึ้นรถขับออกไป

"แม่ขา ไปกับนู๋ไม๊ค๊า." ตุนเอ่ยช่วนซะงั้น

"ไม่ไปหรอก เดี๋ยวแม่ดำ ตาอัยขับรถดีๆนะลูก ฝากด้วยนะจ๊ะ" นางฤดีบอกกับอัย

"เชิญขึ้นรถครับ คุณตูน" ชายหนุ่มเอ่ยทักเทอเป็นคำแรก

บรรยากาศในรถเงียบ  ตูนทำหน้าไม่สบอารมณ์อย่างยิ่ง จะให้อารมณ์ดีได้ไง ก็ในเมื่อชายหนุ่มที่นั่งขับรถให้เทอเนี้ย เทอเกลียดเขาเข้าใส้  หน้าเขาเทอยังไม่อยากจะมองเลย ชิ นั่งทำหน้าเก็กอยุ่ได้ เทอคิดในใจ

"นี่ใจคอคุณจะไม่คุยกับผมเลยหรอ" อัยเอ่ยกับตูน

"อื้อ ทำไมคุณจะแต่งงานกับชั้น" ตูนเอ่ยขึ้น

"ไว้ผมจะบอกคุณทีหลังนะ  เราไปถ่ายคนละร้านกับพี่สูรนะ ผมจะพาคุณไปถ่ายอีกที่หนึ่ง"

"อื้อ" ตูนตอบเสียงห้วน

"นี่ใจคอคุณจะไม่พูดดีๆกับผมเรยใช่ไหม ที่รัก" อัยรวบรัดเอาเองเลยว่าเป็นแฟนกัน

"ใครที่รักคุณ พูดให้ดีๆนะ  พูดงี้เดี่ยวปากแตกก่อนหน้าหนาวหรอกคุณ" ตูนพูดด้วยน้ำเสียงไม่พอใจ

"ปากเก่งซะด้วย อยากจะรู้จริงๆ เมื่อถึงวันนั้นจะปากเก่งแค่ไหน" อัยพูดด้วยน้ำเสียงปนความโกรธ

หญิงสาวทำหน้าตาไม่พอใจและเทอก็นิ่งไปเลยจนถึงที่ร้าน


"สวัสดีคะ เชิญค่ะ เชิญนั่งที่โซฟาก่อนนะค่ะ " เสียงพนักงานต้อนรับเอ่ยขึ้น

ที่ร้านแห่งนี้ตกแต่งได้สวยมาก ทางด้านหน้าของร้านตกแต่งออกแบบไปทางตะวันตก ด้านในร้าน จะมีชุดเจ้าสาวและเจ้าบ่าวมากมาย ตอนเลือกชุดจะเลือกด้วยกันหรือแยกกันตามแล้วแต่ลูกค้าจะเลือก แต่ทั้งสองก็ความคิดขัดแย้งกัน อัยจะเลือกดูด้วยกัน แต่ตูนไม่ยอม จะแยกมาเลือกเองเพราะอาย และอีกอย่างเทอต้องไปแต่งตัว อัยก็เลยยอมตามใจเทอ โดยการไปแยกกันเลือกก็ได้ แต่เหมือนตูนจะสนุกกับการเลือกชุด ก่อนแยกกันเทอจึงหันมาบอกว่า

"นี่คุณ เอาสีขาวนะ นะนะ ไม่เอาสีดำนะ ไม่สวย เชป่ะ" ตูนหันมาพูดกับอัย

"อื้อ ก็ได้ มันเป็นเซตของเค้านะ  เค้าให้เราเลือกหลายชุดนี่ ไปเลือกด้วยกันก็หมดเรื่อง" อัยบอกกับตูน

"งั้นเอางี้ ชั้นเลือกเอง คุณอ่ะนั่งรอตรงนี้แหละ" ตูนบอกกับอัยตกลงกันใหม่

"เอางั้นหรอ คุณเลือกจะถูกใจผมป่าวเนี้ย" อัยพูดหยอกๆ

"ถ้าเลือกเองต้องเลือกสีขาวนะ ไม่เอาสีดำเข้าใจม่ะ" ตูนบอกกับอัย

"เอางี้ก็ได้ ผมไปนั่งดื่มกาแฟรอคุณตรงมุมคอฟฟี่ช็อป คุณเลือกเสื้อผ้าให้ผมไปเลยก็ได้ แต่ถ้าไม่ถูกใจผม ผมจะมาเลือกให้คุณเอง โอเคไหมครับคุณผู้หญิง" อัยยื่นข้อเสนอใหม่

"ก็ได้ๆ" ตูนบอกแค่นั้นก็บอกับพนักงานแล้วเดินไปด้วยกัน


วันนี้เทอต้องถ่ายรูปแต่งงานสตูดิโอเพื่อจะเอาไปโชว์ในวันงาน  เทอเลือกชุดให้ชายหนุ่มเสร็จแล้ว ก็มาเลือกให้ตัวเอง เทอต้องเปลี่ยนชุดทั้งหมด 5  ชุดเลยทีเดียวในหนึ่งวัน  มีชุดกิโมโน  ของญี่ปุ่น  ชุดกี่เพ้าของจีน และชุดไทย  อีกสองชุดเป็นชุดสีขาวยาวลากพื้น  ส่วนของอัย เทอก็เลือกยูคาตะสีขาว  ให้กับเค้า เมื่อตกลงกันเสร็จแล้ว พนักงานก็เดินไปเรียกอัยมาดูชุดที่หญิงสาวเลือกให้

/ยัยนี่เลือกชุดไม่เลวนะ ท่าทางจะชอบสีขาว มีแต่สีขาวทั้งนั้นเลย/

"โอเคปะคุณ โอเคคุณกะไปแต่งหน้า เดี๋ยวชั้นไปแต่งหน้าก่อน โอเคนะ"

"คร๊าบบบบบบบ"อัยเอ่ยขึ้นกับหญิงสาว

เวลาผ่านไปก็เกือบๆชั่วโมง หญิงสาวก็เดินออกมาในชุดกิโมโน เป็นชุดแรกที่ถ่าย  ช่างกล้างสั่งให้ทำนุ้นทำนี่ ท่านู้นท่านี้ เทอยิ้มจนแก้มแทบปริ แต่ภาพที่ออกมาถือว่าใช้ได้  ส่วนของชำร่วยพวกพี่ของเทอเป็นคนเลือกกันสองคน กว่าจะถ่ายเสร็จหมดครบทุกชุด ก็เป็นเวลาเกือบจะบ่ายสามโมงแล้ว

"นี่คุณ  ชั้นว่าเราคงต้องมีเรื่องคุยกันนะ" ตูนเอ่ยขึ้นในที่สุด

"คุณคิดว่างั้นหรอ งั้นไปทานข้าวก่อนเหอะ" อัยเอ่ยขึ้น

ที่ร้านอาหารสุดหรู เขาถือวิสาสะจับมือเทอเดินจูงกันเข้ามา เทอพยายามจะดึงออกแต่ยังไงแรงผู้ชายก็เยอะกว่าแรงผู้หญิงเทอจึงต้องจำยอม / ผู้ชายอะไรหน้าด้านชะมัด/  เขาสั่งอาหารกับพนักงานและหันมาคุยกับเทอ

"คุณว่าเรื่องที่เราต้องคุยกันมาสิ" อัยบอกกับตูน

"ชั้นว่ามันเร็วไปไหมที่เราจะแต่งงานกัน" ตูนถามตรงๆ

"คุณจะเลื่อนว่างั้น" อัยถามในที่สุด

"ป่าว  ชั้นแค่จะบอกว่า ชั้นไม่ได้รักคุณ คุณไม่ได้รักชั้น แล้วเราจะแต่งกันทำไม ทำไมเราต้องแต่งงานกัน แล้วทำไมต้องเป็นชั้นที่ต้องแต่งกับคุณ" ตูนยิงคำถามใส่อย่างไม่ยั้ง

"ใช่ เราไม่ได้รักกัน แต่คุณคงจำไม่ได้หรอก ว่าผมเคยพูดอะไรเอาไว้ ผมต้องทำให้ได้ ดูมันไร้สาระแต่มันเป็นสิ่งที่ผมต้องการทำ ทำให้คุณเป็นแม่ของลูกผมไง" อัยพูดด้วยน้ำเสียงเย็นชา  ตูนรู้สึกเหมือนโดนตบหน้ารุนแรง แค่เขาทำให้หล่อนต้องแต่งงานกับเขาก็พอแล้ว นี่เค้าพูดเรื่องอะไร

"นี่มันอะไร  คุณอย่าบอกนะว่า เรื่องนั้น คุณบ้าหรือป่าว  ตอนเด็กๆคุณก็บังคับให้ชั้นทำนู้นทำนี่ แล้วนี่คุณยังบังคับให้ชั้นแต่งงานกับคุณเนี้ยนะ คุณบ้าหรือป่าว ชั้นเกลียดคนอย่างคุณที่สุดเลย  เกลียดๆๆๆๆๆๆ" หญิงสาวพูดออกมาด้วยความโกรธ

"เกลียดมากก็รักมากได้นี่คุณ คุณจำไว้นะ ตอนนี้คุณคือคู่หมั้นผม เพราะฉนั้น ผมคิดว่าคุณคงเข้าใจ ว่าควรทำตัวอย่างไร โอเคนะครับคุณตูน  เหตุผลที่เราต้องแต่งงานกันคือ ผลประโยชน์และเรื่องในอดีต โอเค๊" เขาพูดโดยไม่แยแสเลยสักนิด

"คุณ จำไว้เลยนะ "  หญิงสาวลุกขึ้นและเดินออกจากร้านอาหารโดยทันที 

ตัวหล่อนเองจะรู้ไหมว่า นั้นทำให้เขาโกรธมากแค่ไหน ไม่เคยมีใครลุกหนีเขา เทอเดินออกไปด้วยความโกรธและเกลียด ในใจของเทอร้อนเป็นไฟ เทอโดนเขาบังคับ เทอเกลียดการบังคับที่สุด แต่สิ่งที่เทอต้องทำเพื่อพ่อแม่ของเทอ เขาดันเอามันมาล้อเล่น ชีวิตของหล่อนทั้งชีวิต หล่อนตัดสินใจว่า เมื่อแต่งเสร็จแล้ว เทอจะหย่ากับเขา ทันทีที่พ้นหนึ่งอาทิตย์ หล่อนจะขอหย่ากับเขา