คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : บทนำ
[ ไนท์ ]
“นี่เธอ ะหย่าับันริๆใ่ไหม” ผมถามภรรยาสาว ้วยวามโรธที่รู้ว่าเธอและายู้ยัยอเินอบริษัท ทั้ที่ผมรู้ั้แ่แร แ่็ให้อภัยเธอมาโยลอ เินเือบร้อยล้านภายในระยะเวลาสามเือนหลัาที่เราแ่านัน เธอล้าทำับผมแบบนี้ไ้ยัไ ผู้หิที่ไม่เยมีพิษภัย่อผม แ่วันนี้เธอหัหลั พร้อมทั้ทำลายวามเื่อใอผมทุอย่า
“พิมพ์อโทษ่ะ พิมพ์ไม่ไ้รัุั้แ่แร” เธออบผม้วยน้ำเสียหวาลัว หึ! ไม่ไ้รัผมั้แ่แรอย่าั้นหรือ แล้วที่มาทำี เอาใผมทุๆอย่านผมรัเธอไปแล้วนี่ไม่มีวามหมายเลยสินะ
“ผู้หิอย่าุ็แ่นาแพศยา ผมมันา่ำมาแ่ไหนที่เลือุมาทำเมีย ที่ผ่านมา็ถือะว่าผมให้โอาสุแล้ว ่อานี้็อย่าไ้มายุ่ับผมอี เิ!!” ผมพูใส่เธอ้วยน้ำเสียโมโห ทั้โรธทั้เสียใ ปนเปัน
“พิมพ์อโทษ่ะไนท์ ไปเถอะ่ะร” เธอบออโทษผม พร้อมับบอายู้อเธอ
“อย่าให้ันเห็นหน้าแอี ันไม่อยาทำบาป!” ผมพูใส่ายู้อเธอ
หลัานั้นทั้สอน็ลาระเป๋าพร้อมับสัมภาระ่าๆอพิราพาออไปาฤหาสน์อผม ผมไ้แ่มอามแผ่นหลัอเธอ ผู้ที่เยเป็นั่ลมหายใ วันนี้เธอหัหลัผมไม่พอ ยัพาายู้มาให้ผมเห็นถึที่บ้าน ผมมอเธอ้วยวามอาลัย ผมไม่เยิเลยว่าเธอะล้าทำถึนานี้
“ุไนท์ะไปไหนรับ ให้ผมไปส่ไหมรับ” เลานสนิทอผมถาม้วยวามเป็นห่ว ผมโบมือเป็นเิว่าไม่้อ และเินออมาทันที
ผมเินออมาาบ้าน ล้ายเินไปามทาที่เธอและมันับรถไป ถนนที่ว้าให่ท่ามลาเมือหลวมีผู้นมามาย แสสีเสียาสถานที่่าๆ บรรยาาศอันหนาวเหน็บ ทำให้วามรู้สึอผมยิ่อ่อนไหว ผมเินมาไลเท่าไหร่แล้วนะ ไลเินว่าที่ผมะเอเธออีหรือเปล่า นัยาผมเลือนลาเหลือเิน เพราะอนนี้มันปลุมไป้วยน้ำา วินาทีที่เธอเลืมัน ในใผมเหมือนมีเ็มนับหมื่นมาทิ่มแทลลาใ วามเ็บปวรวร้าวนี้ผม้อทำยัไับมันี ผมเินมาหยุอยู่รม้านั่ลาสวนสาธาระแห่หนึ่ ท่ามลาหิมะที่ร่วหล่นลมาั่พายุ บวับสภาพอาาศที่หนาวเหน็บ และใที่า้าน วามรู้สึมัน่าเ้าับบรรยาาศเหลือเิน
“ทำไมีวิันมันบับนานี้” ผมสบถออมาอย่าหัวเสีย ผมไม่ิว่าเธอะล้าทำับผมถึนานี้ ผม้มหน้าลอย่าสิ้นหวั หาเป็นไปไ้ผม็หวัให้ใรสันมาอยู่เีย้าผม และไม่ทรยศผมอี
ถึผมะรัเธอแ่ไหน แ่สิ่ที่เธอทำมันเินที่นอย่าผมะให้อภัย เธอเป็นรัเียวอผม ผู้หิที่ผมให้เียริูแลปรนนิบัิไม่เยา วันนี้มีเพียแ่วามเสียใและวามหลัที่เธอทิ้ไว้ ไหนะเรื่ออื่นๆที่เธอับผู้ายนนั้น่อไว้อี ผม้อัารเรื่อนี้่อนที่มันะแย่ไปมาว่านี้......
ความคิดเห็น