SO BAD ☠ ประกาศรัก

ลำดับตอนที่ #2 : SO BAD EP.01 :: พาไปนอน [1]

ตอนที่ 01

พาไปนอน

เพทาย :: ริสา นอนยัง

RiSA :: ริสาว่าจะนอนแล้วล่ะ

RiSA :: ไว้เจอกันพรุ่งนี้นะเพทาย ฝันดีๆ♡

ฉันรีบตอบกลับข้อความแชทของแฟนหนุ่มอย่างรีบร้อนเพราะต้องไปเสิร์ฟเครื่องดื่มให้กับแขก VIP ที่สั่งไว้นานแล้ว อีกทั้งยังต้องไปรับออเดอร์จากห้องอื่นต่ออีกด้วย

คืนนี้ลูกค้าแน่นร้านมาก เนื่องจากว่าพรุ่งนี้เป็นวันหยุดสุดสัปดาห์แล้วยังไงล่ะ

ปกติผู้คนมักจะหลั่งไหลเข้ามาเที่ยวผับ X เยอะเกือบทุกคืนอยู่แล้วนะ แต่ว่าคืนนี้มีลูกค้ามาใช้บริการเยอะจนแน่นร้านยิ่งกว่าคืนวันไหน ๆ เสียอีก และด้วยผับ X เป็นผับหรูที่มีพื้นที่กว้างขวาง ซึ่งเหมาะกับลูกค้าทุกสไตล์ ดังนั้นจากที่ฉันคาดการณ์ไว้ ลูกค้ามีมากถึงเกือบสองพันคนเลยเชียวล่ะ

ผับแห่งนี้มีถึงสี่ชั้น สามารถรองรับลูกค้าที่มาเดี่ยว มาคู่ และมาเป็นกลุ่มใหญ่ได้อย่างดี อีกทั้งยังมีเด็กนั่งดริ้งทั้งหญิงและชายรับบริการไว้แก้เหงาอีกด้วย และที่สำคัญไปกว่านั้น ยังมีห้องพักเปิดให้เช่าอีกด้วย แต่ทว่าที่นี่มีกฎเหล็กคือพนักงานห้ามมีเซ็กส์กับลูกค้าภายในร้านโดยเด็ดขาด ไม่อย่างนั้นจะถูกไล่ออกในทันที

ฉันทำงานที่ผับแห่งนี่มานานแล้ว ซึ่งเรื่องนี้ฉันไม่เคยบอกใครเพราะหากเรื่องไปถึงหูเพทายเมื่อไหร่แล้วล่ะก็ ฉันคงหมดสิทธิ์ที่จะได้คบหากับเขาต่อทันทีเลยล่ะ เนื่องจากว่าครอบครัวฝ่ายพ่อของเขานั้นมีฐานะค่อนข้างมีหน้ามีตาในสังคมไม่น้อยเลยน่ะนะ ดังนั้นเรื่องที่ฉันทำงานในผับ ฉันจึงต้องเก็บเป็นความลับเท่านั้น ทว่าการที่ฉันต้องมาทำงานเสี่ยง ๆ ต่อความสัมพันธ์ของเราทั้งคู่แบบนี้ก็เพราะมีความจำเป็นนั่นเองแหละ

เงิน มันเป็นสิ่งที่จำเป็นต่อการดำเนินชีวิตในทุก ๆ วันเสมอ

ปีนี้ฉันไม่ได้ทุนเรียนฟรีจากทางมหาวิทยาลัยอย่างที่หวัง แต่ฉันก็ดันทุรังอยากเรียนต่อให้จบปริญญาตรีให้ได้เพราะตนเองยังสามารถกู้กยศได้ ทั้ง ๆ ที่มหาวิทยาลัย M ค่าเทอมของแต่ละคณะค่อนข้างแพงมาก ๆ เลยล่ะ นี่ถ้าหาก ว่าฉันเรียนจบไป ฉันคงมีหนี้ท่วมหัวแน่ ๆ อย่างไม่ต้องสงสัย แต่ถึงอย่างนั้นฉันก็ยังอยากจะเรียนให้จบเพราะมหาวิทยาลัย M มีที่รองรับเข้าที่ทำงานหลังเรียนจบอย่างแน่นอนน่ะ ดังนั้นฉันจึงไม่อยากยอมแพ้ ต่อให้มันจะยากลำบากสำหรับเด็กกำพร้าอย่างฉันมากแค่ไหนก็ตาม

“พี่มิสะ ห้อง 309 พี่เป็นคนรับผิดชอบรึเปล่าครับ ถ้าใช่ พี่รีบไปเสิร์ฟเครื่องดื่มเร็ว ๆ เลยครับเพราะแขกเริ่มโวยวายแล้วอะ” น้องแอกเอ่ยเร่งฉันอย่างหน้าตาตื่นทันทีเมื่อเปิดประตูเดินเร็วออกมาจากห้องข้าม ๆ แล้วบังเอิญเดินสวนทางกับฉัน

น้องแอกเป็นเด็กผู้ชายร่างสูงหน้าตาน่ารักและน่าฟัด ต่อให้แขกผู้หญิงหรือแขกผู้ชายเห็นแล้วก็อยากได้ตัวน้องให้มาเป็นเด็กนั่งดริ๊งก์กันทั้งนั้น ทว่าน้องอายุยังไม่เกณฑ์หรอก

น้องแอกเป็นเพียงแค่เด็กมัธยมปลายเท่านั้น แต่การที่น้องสามารถเข้ามาทำงานที่ผับแห่งนี้ได้อย่างง่ายดายนั้น นั่นก็เพราะว่าน้องมีเส้นสายน่ะนะ ซึ่งนี่ก็ทำเอาพนักงานทุกคนต่างก็ไม่เข้าใจและไม่พอใจกันไม่น้อยเลยเหมือนกันเพราะเจ้าของผับอย่างคุณเอ็กซ์ขึ้นชื่อเรื่องเคร่งกฎระเบียนสุด ๆ เลยยังไงล่ะ

คุณเอ็กซ์ไม่เคยปล่อยพนักงานคนไหนแหกกฎเลยสักคน หรือหากจับได้ คุณเอ็กซ์ก็จะประจานต่อหน้าพนักงานทุกคนและไล่ออกทันที

ทว่าการที่น้องแอกต้องมาทำงานในสถานที่บันเทิงแบบนี้ก็เพราะมีความจำเป็นเหมือนกัน ดังนั้นต่อให้น้องแอกจะถูกพนักงานเสิร์ฟด้วยกันหรือพวกบาร์เทนเดอร์หลายคนหมั่นไส้และแอบรังแกด้วยการใช้งานอย่างหนักก็ตามทีเถอะ น้องก็ไม่เคยเปิดปากไปฟ้องคุณเอ็กซ์เลยสักครั้ง

นี่ก็รวมทั้งฉันด้วยอีกคนที่ชอบใช้งานน้องเมื่อมีโอกาส ซึ่งเพราะอะไรนั้น ไว้ฉันจะเล่าทีหลังแล้วกัน

ส่วนชื่อมิสะนั้น ใช่แล้วล่ะ ในช่วงเวลาที่ฉันทำงานที่นี่ ฉันจะใช้ชื่อปลอมนี้ขึ้นมาแทน ซึ่งมันไม่มีใครเจอจำฉันได้เลยสักคน ต่อให้ฉันจะบังเอิญเจอเพื่อนที่เรียนคณะเดียวกันก็ตาม เพราะเวลานี้ฉันจะแต่งตัวและแต่งหน้าเป็นคนละคนจากปกติแบบสุดขั้วเลยน่ะนะ

“ใช่จ้ะ ๆ ห้องนั้นพี่เป็นคนรับผิดชอบเอง” ฉันแสร้งยกยิ้มให้น้องแอกบาง ๆ แล้วตั้งสติให้มั่นเพื่อกลับไปทำหน้าที่ของตนเองต่อให้ดี ฉันเคาะประตูห้องที่ว่านั้นเบา ๆ แล้วเดินตรงเข้าไปภายในห้องทันที ซึ่งมีแขกมาเป็นกลุ่มใหญ่ โดยข้างกายแขกมีเหล่าสาว ๆ มากมายคอยบริการอย่างเอาอกเอาใจกันสุด ๆ ตามจริงฉันเองก็ไม่ได้เป็นเพียงแค่เด็กเสิร์ฟเท่านั้นนะ แต่ฉันยังมีหน้าที่เป็นเด็กนั่งดริ๊งก์อีกด้วย ซึ่งแน่นอนว่าที่ฉันรับทำงานควบคู่อย่างนี้ด้วยนั้นก็เพราะจะได้รับรายได้ดีกว่านั่นเอง โดยในแต่ละคืนฉันจะได้ทีปจากแขก VIP ไม่น้อยเลยทีเดียวน่ะนะ และเพราะอย่างนี้นั่นเองฉันจึงสามารถทำตัวไฮโซเทียบเท่ากับแฟนหนุ่มและบรรดาพวกเพื่อน ๆ ได้อย่างดีเยี่ยมเลยเชียวล่ะ ทว่ามันก็ไม่ได้เว่อร์วังเกินตัวเกินไปหรอกนะ อย่าเข้าใจผิดล่ะ “ขออนุญาตเสิร์ฟเครื่องดื่มนะคะ”

เวลา 01 :: 30 น.

เวลานี้แหละเป็นช่วงเวลานี้ที่ฉันไม่ชอบมากที่สุดในการทำงานที่ผับแห่งนี้ นั่นก็เป็นเพราะว่าฉันมักจะต้องเป็นคนที่คอยสำรวจห้องที่มีแขก VIP ใช้บริการทุกห้องเลยยังไงล่ะ ซึ่งมันไม่ใช่ว่าฉันมีหน้าที่ต้องเป็นคนปัดกวาดเช็ดถูห้องต่าง ๆ ทุกห้องหรอกนะ เพียงแต่ว่าฉันต้องเป็นคนรับมือกับแขกที่เมามายหนักมากต่างหากล่ะ

ก่อนปิดร้านอีกครึ่งชั่วโมง ฉันต้องทยอยเชิญเหล่าบรรดาลูกค้าทั้งหลายออกไปจากห้องให้หมดเพื่อที่ว่าในเช้าวันพรุ่งนี้ เหล่าแม่บ้านจะเป็นฝ่ายดูแลทำหน้าที่ทำความสะอาดต่อ

แต่บอกก่อนเลยว่าหน้าที่ไล่แขกนี้ทำเอาฉันเสียพลังงานเยอะเลยล่ะ เพราะความเมาทำให้ยากต่อการรับมือไม่น้อยเลยน่ะ

ลูกค้ามีหลายรูปแบบ แต่ที่ยากต่อการรับมือที่สุด นั่นก็คือลูกค้าที่มาคนเดียวนี่สิ

คือถ้าหากลูกค้ามากันหลายคน ส่วนใหญ่ลูกค้าเหล่านั้นจะมีคนคอยช่วยดูแลอย่างต่ำไม่น้อยกว่าหนึ่งคนน่ะนะ ทว่าหากลูกค้ามาคนเดียว ผู้ที่ต้องรับมือเต็ม ๆ ก็คือพนักงานอย่างเช่นฉันคนนี้นี่แหละ

บางคนก็เอะอะโวยวาย บางก็พูดจาไม่รู้เรื่องหรือไม่ก็ชวนหาเรื่อง ส่วนเรื่องอ้วกเนี่ยก็ไม่ต้องพูดถึง หนักสุดก็ฉี่หรือไม่ก็อึออกมาเลยก็มี ทั้ง ๆ ที่ทุกชั้นในผับมีห้องน้ำอยู่แล้ว

ใช่ เคยมีกรณีแบบนี้ด้วย ฉันนี่อยากจะกรี๊ดออกมาดัง ๆ เลยให้ตาย

“มิสะ ห้อง 313 มีแขก VIP เป็นผู้ชายหลับอยู่ หลังจากเธอเคลียร์ลูกค้าของเธอเสร็จแล้ว เธอก็หาห้องพักให้เขาด้วยนะ”

ห้องที่มีเลข 1 ตรงกลางคือห้องที่ให้บริการสำหรับแขกที่ต้องการมาดื่มเที่ยวคนเดียวเท่านั้นน่ะ ซึ่งห้องอย่างนี้มีเพียงแค่ 3 ห้องเท่านั้น พื้นที่ก็ไม่ได้กว้างนัก ทว่าขึ้นชื่อว่าเป็นแขก VIP ทางเราก็ต้องดูแลเป็นพิเศษเท่ากัน

“เดี๋ยว แขกห้องนั้นใครรับผิดชอบ?” ในหนึ่งห้องต่อหนึ่งคืน บางทีแขกที่มาใช้บริการอาจจะมีมากกว่าหนึ่งคิวน่ะ นี่ฉันก็ถามเพื่อความชัวร์เพราะบางทีฉันก็อาจจะเผลอลืมไปว่าตนเองรับผิดชอบห้องไหนไว้บ้าง

“ฉัน” เมื่อได้รับคำตอบ ทว่ายังไม่ทันที่ฉันจะเปิดปากถามว่าทำไมต้องเป็นฉันที่เป็นคนต้องรับผิดชอบ ไมล์ก็ยกเหตุผลที่ฉันไม่สามารถเถียงออกไปได้เอ่ยออกมาสักก่อน “คุณเอ็กซ์เรียกฉันให้ไปพบ”

คุณเอ็กซ์ให้ไมล์ไปพบงั้นเหรอเนี่ย

แบบนี้หน้าที่นั้นก็ต้องตกเป็นของฉันไปโดยปริยายเลยน่ะสิ เพราะตำแหน่งหัวหน้าดูแลชั้นนี้คือฉันกับไมล์ยังไงล่ะ แต่ถึงอย่างนั้น...

“หลังไปพบคุณเอ็กซ์ นายก็พาแขกไปพักสิ นายก็รู้นิว่าถ้าฉันเป็นคนพาไป มันเสี่ยง”

เสี่ยงที่ว่านั้นก็คือนอกจากฉันอาจจะโดนแขกลวนลามแล้ว ฉันยังเสี่ยงจะถูกเข้าใจผิดว่ายอมมีอะไรกับแขกอีกด้วย ซึ่งแน่นอนว่าเมื่ออยู่สองต่อสองกับแขก เปอร์เซ็นต์ความน่าจะเป็นไปได้ค่อนข้างสูงเลยล่ะ

เรื่องนี้มันสำคัญกับฉันมาก ๆ ฉันไม่ยอมให้ใครหน้าไหนมาขโมยความบริสุทธิ์ของตนเองโดยเด็ดขาด นี่ขนาดแฟนหนุ่มที่คบกันมาห้าปีอย่างเพทาย ฉันยังไม่เคยมีอะไรกับเขาเลยสักครั้ง ทั้ง ๆ ที่ความจริงแล้วฉันอยากนอนกับเขามาโดยตลอด แต่เพราะแม่ของเขา พวกเราจึงต้องรักษาความสัมพันธ์เพียงขั้นนี้เท่านั้น คือคบกันโดยไม่มีเรื่องอย่างว่าน่ะนะ

“เอาน่า ฉันเป็นพยานให้ได้ ต่อให้เธอจะเผลอมีเซ็กส์กับแขกก็ตามทีเถอะ ฉันก็จะปิดปากเงียบไว้ให้ก็แล้วกัน” ไมล์พูดจาทุเรศออกมาได้อย่างหน้าตาเฉยและปิดท้ายด้วยการหัวเราะหึ ๆ เบา ๆ ในลำคอ ราวกับว่าเป็นการแดกดันฉัน ซึ่งนั่นก็ทำเอาฉันได้แต่มองตามหลังเขาอย่างตกตะลึงจนอ้าปากค้างไปเลยล่ะ

ไอ้บ้านี่ พูดจาแบบนั้นออกมาได้ยังไงกัน ทั้ง ๆ ที่ตัวเองเป็นคนเอ่ยปากขอให้ฉันช่วยงานแท้ ๆ

เขานี่มันเป็นผู้ชายปากหมาที่สุดเท่าที่ฉันเคยพบเจอมาเลย

นี่คอยดูนะ โทษฐานที่เขาพูดจาแย่ ๆ ใส่ฉัน สักวันหนึ่งฉันจะทำให้เขาถูกลดตำแหน่งให้ได้เลยล่ะ!

“น้องแอกอยู่ไหนคะ มาช่วยพี่พาแขกไปนอนพักที่ห้องพักหน่อยค่ะ!” ยังไม่ทันที่ฉันจะเดินไปสำรวจห้องที่ว่านั้นว่าแขก VIP ที่ถูกไหว้วานรูปร่างอย่างไร ฉันก็ตะโกนเรียกหาน้องเล็กที่สุดของผับแห่งนี้ให้มาช่วยงานทันที ฉันไม่ชอบไมล์ก็พาลไม่ชอบน้องแอกไปด้วย เพราะสองคนนี้สนิทกันมาก ๆ เลยยังไงล่ะ เหตุผลมีเพียงแค่นั้นแหละ ไม่มีอะไรมากหรอก “น้องแอก!” ตอนนี้ฉันแทบจะกลายร่างเป็นหมาบ้าอยู่ร่อมรอ ฉันเรียกน้องแอก แต่เด็กนั่นก็ไม่โผล่หัวออกมาสักที

และแล้วหนึ่งนาทีต่อมาก็มีข้อความแชทเข้ามาในมือถือฉัน ดังนั้นฉันจึงรีบหยิบขึ้นมาดูอย่างว่องไว ทว่านั่นก็ทำให้ฉันรู้สึกหัวร้อนจนปวดหัวตุบ ๆ

ไมล์ :: ประสาทเหรอ ตะโกนเรียกหาแต่ไอ้แอกอยู่ได้ มันก็ต้องไปพบคุณเอ็กซ์ด้วยเหมือนกัน

ไมล์ :: คืนนี้เธออดใช้งานมันแล้วล่ะ

ไมล์ :: ปล.เธอแม่งเสียงดังว่ะ

เสียงของฉันมันลั่นถึงชั้นสี่เลยเหรอ เป็นไปไม่ได้แน่ ๆ ไมล์รู้ได้อย่างไรเนี่ย หรือว่าเขาเดาถูกได้อยู่แล้ว เพราะทุกครั้งที่ฉันถูกโยนงานแทนเขา ฉันก็มักจะโวยวายแล้วหลอกใช้งานน้องแอกอีกที?

แต่อย่างไรก็ช่าง สุดท้ายแล้วหน้าที่ที่ต้องเป็นคนพาแขกไปยังห้องพักในครั้งนี้ก็ต้องตกเป็นของฉันอยู่ดี

บ้าเอ๊ย ทำไมผู้หญิงร่างเล็กอย่างฉันต้องคอยแบกผู้ชายตัวใหญ่อยู่เรื่อยเลย ซึ่งจากประสบการณ์ของฉันที่ผ่าน ๆ มา แต่ละคนตัวหนัก ๆ กันทั้งนั้นเลย

ให้ตาย มันน่าหงุดหงิดจริง ๆ

เรื่องนี้ตัวละครจะเชื่อมกับเรื่อง LIMIT OF DANGER ค่ะ

แต่เหตุการณ์เรื่องนี้จะเกิดก่อนเรื่องนั้นนะคะ

เนื้อหาไม่ได้มีความเชื่อมกันเลย นี่ก็สร้างจักรวาลไปเรื่อยน่ะค่ะ 5555