คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : ห๊า! นาย ขื่อนายน้ำใส 55+
เช้าวันต่อมา น้ำใสตื่นขึ้นก็เดินไปดูไอซ์ เธอก็ยังไม่ตื่น น้ำใสจึงไปทำอาหารไว้ให้เธอ อีกสักพักใหญ่ ไอซ์ก็ตื่นขึ้นมา พอลืมตาขึ้นมาก็ต้องพบกับสิ่งที่ไม่คุ้ยเคย
“ที่นี่ที่ไหนอ่ะ” ในขณะเดียวกันเธอก็ยังคงมึนงงอยู่ และก็เดินออกมานอกบ้าน เดินออกมาพบทะเลสีคราม ได้บรรยากาศและกลิ่นไอของความเศร้า เธอจึงเดินไปนั่งที่ชายหาด และร้องไห้ สะอึกสะอื้น
“ช้าน...ไม่เข้าใจทำไมต้องแบบนี้ ฮือๆ”
“เธอไม่ได้เป็นคนที่โชคร้ายที่สุดหรอก” น้ำเดินมาพร้อมกับได้ยินสิ่งที่ไอซ์พูด ไอซ์หันมามองตามเสียงที่ได้ยิน
“นายเป็นใครอ่ะ”
“เจ้าของบ้านนี้ไง”
“นาย... ช่วยช้านไว้ใช่ไหม เออ! นายชื่อ...?”
“แล้วเธอล่ะชื่อไร”
“ช้านชื่อ ไอริณ จะเรียกว่า ไอซ์ ก็ได้นะ”
“ไอริณ...ไอซ์”
“แล้วนายล่ะ”
“น้ำใส” พอน้ำใสบอกชื่อไป ไอซ์ถึงกลับหยุดร้องไห้และหันมาย้ำชื่อที่ได้ยินด้วยความขำ
“น้ำใส! ทำไมชื่อเหมือนผู้หญิงเลยอ่ะใครตั้งให้เนี่ย ทำไมถึงชื่อเนี่ยอ่ะ 55+”หลังจากที่ไอซ์กำลังเศร้า ชื่อของไอซ์ก็กลับทำให้เธออารมณ์ดีขึ้น
“แม่ของผม เค้าชอบที่นี่มาก และผมก็เกิดที่นี่ แม่ก็เลยตั้งชื่อผมว่าน้ำใสไง”
“ฮาๆๆๆ”
“แต่อีกไม่นาน หลังจากที่ผมเกิดได้ไม่นาน พ่อก็ทิ้งแม่ไป ทำให้ผมต้องอยู่กับแม่จนผมอายุได้ 5 ขวบ แม่ก็มาจากผมไปอีกคน ทำให้ผมรักแม่มาก ผมผูกพันกับแม่มาก และผมก็บอกกับแม่ไว้ว่า ผมจะรักผู้หญิงที่ผมรักให้มากๆและจะไม่มีวันทอดทิ้งเค้าเหมือนอย่างที่พ่อทำ” ในขณะที่พูดน้ำใสพูดบรรยากาศก็เริ่มเศร้าอีกครั้ง
“เออ......” ไอซ์พูดไม่ออก
“เห็นมั๊ย เธอไม่ใช่คนที่โชคร้ายที่สุด และช้านเองก็ไม่ได้โชคร้ายที่เช่นกัน”
“อื้อ ช้านเข้าใจแล้ว”
“งั้น ไปกินข้าวดีกว่า ช้านหิวแล้ว” ในขณะที่กำลังเดินเข้าบ้าน ไอซ์ก็พูดขึ้น
“ขอบใจมากนะ”
“อะไรนะ”
“ขอบใจมากนะ” ไอซ์ก็ย้ำให้ฟังด้วยความจริงใจ
พอกินข้าวเสร็จ ไอซ์ก็ออกไปเดินเล่นที่ชายหาด และน้ำใสก็เดินตามมา
“ไง ชอบที่นี้มั๊ย” น้ำถาม
“ชอบมากเลย ช้านขออะไรนายได้ป่าว”
“อืม ว่ามาจะขออะไร”
“คือช้าน...คือแบบว่า...เออ!”
“พูดมาเถอะ”
“ช้านจะขอพักที่นี้สักสองสามวันน๊ะ”
“ได้สิ จะอยู่กี่วันก็ได้” ไอซ์ก็ยิ้มให้น้ำใสด้วยความดีใจ
“ไปปั่นจักรยานกันไหม” น้ำใสชวน
“อืม...ดีๆช้านอยากปั่นจะกรยานอยู่พอดี”จากนั้นเค้าก็ไปปั่นจักรยานด้วยกันจนเกือบเย็น
“ไปดูพระอาทิตย์ตกกันไหม” น้ำใสชวน
“ไปๆ”
เค้าทั้งสองก็ปั่นจักรยานไปตามทางเรื่อยๆและดูพระอาทิตย์ตกไปพราง แต่พอเธอปั่นไปสักพัก เธอก็หันไปเห็นรถสปอตที่เธอคุ้นตา ขี่มาจอด คนที่ขับมาก็ไม่ใช่ใครที่ไหน พี่เนมแฟนเก่าเธอเอง มากับผู้หญิงคนหนึ่ง และเค้าก็เดินเข้าไปในร้านอาหาร หลังจากที่ไอซ์เห็นเธอจึงเดินตามไปทักพี่เนม
“สวัสดีค่ะ พี่เนม วันนี้มากับใครเหรอค่ะ” แต่พอพี่เนมหันมา ก้อพบแฟนเก่า และน้ำใสก้อเดินตามมา พอพี่เนมเห็นน้ำใสจึงนึกว่าคงเป็นแฟนใหม่ของไอซ์...
“นี่ น้องเอ๊ะแฟนผม” พี่เนมพูดอย่างไม่แคร์จิตใจของไอซ์เลย
“แล้วจะไม่แนะนำแฟนคุณให้รู้จักเหรอ” พี่เนมเหน็บแนมไอซ์ แต่ไอซ์ก็ไม่ตอบอะไร
“คุณให้เกียรติทานข้าวเย็นกับผมและเอ๊ะได้ไหมคับ”และไอซ์ก็ตอบอย่างมั่นใจ
“ได้ค่ะ” และเค้าทั้งหมดก็เดินเข้าไปในร้านอาหาร แต่พอเริ่มทาน พี่เนมและน้องเอ๊ะก็เริ่มพอดรักกัน ไอซ์รับไม่ได้กับการกระทำที่ได้เห็น
“เออ...คุณชื่ออะไรเหรอ” เนมถามน้ำใส
“ผม...น้ำใสคับ”
“น้ำใส!”
“คับ”
“ชื่อน่ารักดีน่ะค่ะ” เอ๊ะแฟนเนมพูด
“คุณเป็นแฟนไอซ์เหรอครับ”เนมถาม
“เออ เปล่าครับ” น้ำใสปฏิเสธ
“อย่าปฏิเสธเลยครับ”
และเนมก็จู่จี้กับเอ๊ะต่อ ทำให้ไอซ์ทนดูไม่ได้จึงวิ่งออกจากร้านอาหารตรงไปที่ชายหาด และเธอก็ร้องไห้ฟูมฟาย น้ำใสวิ่งตามออกมา เห็นไอซ์กำลังวิ่งลงทะเลไป
“ฮือ ทำไมนายต้องหยามช้านขนาดนี้ด้วย” และเธอก็วิ่งลงทะเลไป น้ำจึงวิ่งไปช่วย
“เธออย่าทำอะไรโง่ๆแบบนี้สิ”
“ฮือ...” และไอซ์ก็วิ่งเข้ากอดน้ำใส และร้องไห้ฟูมฟายหนักกว่าเก่า
“ฮือ... ทำไม! ทำไม! เขามีอะไรดีกว่าช้านเหรอ” น้ำก็ได้แต่ปลอมใจ และพาไอซ์ขึ้นจากน้ำทะเล
“ถ้าเธอมีอะไรอึดอัด เธอก็ตะโกนไปกลางทะเลดังๆเลย”
“ไอ้พี่เนม...ช้านจะต้องหาคนที่ดีกว่านายให้ได้” ไอซ์ตะโกนไปดังๆ ตามที่น้ำใสแนะนำ แต่ไอซ์ก็ยังร้องไห้อยู่ น้ำใสกับไอซ์นั่งอยู่ด้วยกันสักพักใหญ่ เธอเริ่มเหนื่อยกับการร้องไห้ จึงเอนตัวมาซบที่ไหล่ของน้ำใสและหลับไป......
น้ำใสนั่งอยู่ตรงนั้นอยู่สักพัก เค้าจึงรู้สึกว่าอากาศเริ่มเย็น จึงอุ้มไอซ์เข้าไปในห้องนอน
“เธอเนี่ยจริงๆเลย ช่างกล้าบ้าบิ่นจริงๆ”
“ช้านต้องลืมเค้าให้ได้” ไอซ์ละเมอบ่นพรึมพรำ และน้ำตาก็ไหลไปพราง
“ดีแล้ว...เธอต้องทำได้” แล้วน้ำใสก็เอื้อมมือไปเช็ดน้ำตาให้กับเธอ
“นอนซะ แล้วพรุ่งนี้ตื่นมาจะได้ลืมทุกอย่าง” แล้วน้ำใสก็เดินออกจากห้องไป...
ความคิดเห็น