สงครามแก๊งหัวหน้ากับนายมาเฟีย

ลำดับตอนที่ #2 : นักเรียนใหม่

         ''ณภัทรกานติ์  ไปไหนมา ''    นี้แหล่ะชื่อของฉันที่ได้ยินทีไรก็มักมีเรื่องวุ่นๆตามมาทุกที แต่ฉันก็ทำใจกล้าค่อยๆหันมา
          ''สวัสดีค่ะ 'จารย์ป้า''
ฉันไหว้ อ.มาลีหรือ อ.ป้าอย่างงามแบบที่ไม่เคยทำมาก่อน เพราะอาจารย์คนนี้ขึ้นชื่อว่าเจ้าระเบียบที่สุดแถมได้เป็นอาจารย์ฝ่ายปกครองอีก ใครได้เจอแกก็กลัวกันหมดไม่แม้แต่กลุ่มฉันที่ติดอันดับแถวหน้าของห้องปกครอง
           ''เพื่อนเธอเค้าหาเธอให้วุ่นเลย ณภัทรกานติ์''
  สิ้นเสียง สังขยา พิซซ่าและองุ่นเปรี้ยวที่มีแต่ชื่อน่ากินก็เดินมารวมกลุ่มกับฉัน ฉันไม่ชอบเลยให้ตายเวลาที่แกเรียกชื่อเต็มของฉัน เพราะทุกครั้งฉันก็จะมีความซวยติดตัวทั้งวัน แม้แต่วันเปิดเทอมวันแรกที่แสนสุขของฉัน
           ''รู้ตัวใช่ไหม ณภัทรกานติ์''
  ประโยคนี้ทำให้ฉันขนลุกทุกครั้งเลยที่ได้ฟัง แต่ฉันก็ต้องจำใจในสิ่งที่ฉันกำลังจะทำ ( แหม 4 ปีเนี้ยนะยะยังต้องทำใจอีกหรอ) ว่าแล้ว อ.แกก็ใช่ให้เพื่อนสามคนของฉันจัดการ
            ''เฮ้ย หยาดีดีนะโว๊ย เดี๋ยวข้าหมดสวย''  ฉันรีบพูดก่อนที่หยาจะลงมือ
            ''แกมันหมดสวยตั้งนานแล้วไม่ใช่หรอ''   น่านดูยัยหยามันพูด
            ''เปล่ามันไม่ได้หมดสวยหรอก''   นี่ยัยองุ่นเปรี้ยวพูดจาน่าฟังจริงๆ
            ''แต่มันไม่สวยตั้งแต่เกิดแล้วตะหาก''   นี่เสียงยัยองุ่น
           ''เออ ใช่องุ่นพูดถูก''  เอ๊ะยัยสองคนนี้น่าจับอยู่ถังเดียวกันซะให้เข็ด (นี่มันเพื่อนแกนะ)
             ''รีบๆแต่งเข้าเหอะฉันอายจะแย่อยู่แล้ว''
            ''อ้าวหน้าแกมันเพชรเกษรเรียกพี่แล้วยังอายอยู่อีกหรอ'' นี่เสียงยัยพิซซ่า
            ''วันนี้ปากพวกแกเป็นอะไรกันนะฉันยิ่งเครียดๆอยู่''
  ว่าแล้วหน้าของทั้งสามก็บังหน้าฉันมิดหมดสอดรู้สอดเห็นกันจริ๊ง (ก็เหมือนเธอแหล่ะ)
            ''ทำไมพวกแกต้องอยากรู้ขนาดนี้ด้วยล่ะ '' ฉันผลักหน้าของทั้งสามออกไปคนละทิศละทาง เพราะอ.ป้ากำลังมองพวกเราอยู่ ทั้งสามจึงมายืนหัวเราะฉันที่กำลังโดนทำโทษ
            ''หนูจะไม่ทำอีกแล้วค่ะๆๆๆ''
 เสียงตะโกนของฉันคงจะดังไปรอบโรงเรียนได้มั้ง ขณะที่ฉันโดนทำโทษอยู่นั้นสายตาอันแหลมคมของฉันก็เหลือบไปเห็นผู้ชายหน้าหล่อคนหนึ่ง เอ๊ะ!!!! นายนี่หน้าคุ้นๆฉันเคยเจอที่ไหนน้า........ โอ้ไม่คราวนี้ทุกคนทุกคนก็รู้สิว่าฉันใส่กุงเกงในลายหมีพูมาโรงเรียน แต่ นายนี่ก้ต้องโดนตากแดดเหมือนกับฉัน ดีเลยฉันจะได้ใช้อิทธิพลข่มนายให้จ๋อยไปเลย  แต่ผิดคาดนายนี่ได้เข้าห้องทั้งที่มาช้ากว่าฉันด้วยซ้ำ เดี๋ยวอ.ป้าก็ไล่นายออกมาจากห้องเองแหล่ะมาวันแรกเอาให้หน้าแตก เอ๊ะ!!! แต่นี้มันนานแล้วนะต้องเดินเข้าไปดูซักหน่อย
             '' อ.ป้าค่ะ นายนี่มาช้ากว่าเฟรินท์ด้วยซ้ำแล้วทำไมอ....''
             ''เค้าเป็นนักเรียนใหม่ย้ายมาจากออสเตเรีย เธอคิดว่าฉันจะใจร้ายถึงขนาดไม่ยกโทษให้เค้าเพราะมาสายแค่วันแรกหรอ''
อ.ป้าส่งสายตามาเป็นคำถาม ตอนนั้นความร้อนในตัวฉันสูงถึงร้อยองศาได้มั้ง
              ''แล้วทีเฟรินล่ะค่ะมาสายแค่วันแรกเหมือนกัน''
              ''เธอน่ะมาสายทุกครั้งแหล่ะ ของเค้าน่ะครั้งแรกแต่ของเธอน่ะทุกครั้ง แล้วนี่ใครสั่งให้หยุดวิ่ง แต่เอาล่ะวันนี้ฉันใจดีเพราะนักเรียนใหม่ที่เข้ามาหล่อมากทำให้ฉันกระชุ่มกระชวย เพราะฉะนั้นเธอกลับเข้าห้องได้''
พอเจ๊แกพูดจบก็ตามมาด้วยเสียงโห่ของพวกผู้ชาย  และเสียงกรี๊ดของพวกผู้หญิง  เอ้า กรี๊ดกันเข้าไปไม่เห็นจะหล่อเลย (ไม่จริงค่ะความจริงนายนี่หล่อมากกกก ตะหาก) ฉันสาบานว่าฉันเห็นนายนี่ยิ้มตอนที่ฉันเดินเข้ามา ฉันเลยกระแทกเท้าเดินออกจากห้องอย่างเซ็งในอารมณ์
                    ''อ้าว หยาไม่เข้าเรียนหรอ''
ฉันทักหยาเสียงขุ่น  ที่เห็นมันยืนยิ้มให้กระจก อย่างเกะกะลูกตา
                    ''แกรู้ไหมเด็กใหม่ที่เข้ามาหล่อมากหล่อเกินคำบรรยายเลยล่ะแก ถ้าแกได้เห็นนะ แกจะบอกได้เลยว่าหล่อมาก หล่อโคตรๆ''
พอมันพูดเสร็จมันก็ทำท่าเคลิ้มจนโอเวอร์เห็นแล้วอยากจะถีบมันจริงๆ
                   ''ฉันก็เห็นแกพูดอย่างนี้กับเด็กใหม่ทุกคนแหล่ะ''
ฉันพูดพลางหยิบโฟมของมันมาล้างหน้า
                   ''แต่มันไม่เหมือนกันนี่แก พูดดีไปเถอะถ้าแกเห็นตัวจริงเค้านะ รับรองแกแทบอยากจะตะครุบเค้าแน่ะ
หยาบรรยายสรรพคุณของหมอนั่นตั้งแต่อยู่ในห้องน้ำจนถึงห้อง''
                  ''แกห้ามยุ่งกับเค้าเป็นอันขาดเพราะเค้าเป็นของฉัน''
หยากีดกันผู้ชายที่มันว่าหล่อจนถึงที่สุด ฉันจึงต้องพยักหน้าอย่างรำคาญ
                 ''อ้าว มาแล้วหรอ ณภัทรกานติ์''
อ.แกทักฉันอย่างไม่เป็นมิตร เพื่อนๆรีบหันมามองฉันเป้นตาเดียว แต่ยัยผู้หญิงพวกนี้ทำไมมองฉันอย่างนั้นนะ
                 ''เธอได้รับเลือกเป็นหัวหน้าห้องแหล่ะรู้ตัวไหม''
สิ้นคำตอบของยัยแก้วหัวหน้าห้องคนเก่าก็แทบทำให้ฉันล้มทั้งยืน เด็กทำเนียบปกครองกำลังจะได้เป็นหัวหน้าห้อง
                 ''และหน้าที่ของหัวหน้าห้องคือดูแลนักเรียนใหม่''
                  ''เราชื่อ  พัขรานุวัฒน์  อิฐราแสงนุกูล (นั่นชื่อหรอนั่น) เรียกเราว่าเรียวก็ได้  ยินดีที่รู้จัก''
กรี๊ด!! นี่แค่แนะนำตัวนะยังเรียกเสียงกรี๊ดได้ขนาดนี้ ก็เสียงโคตรหล่อเลย  แต่ว่าแล้วหน้าโคตรหล่อเลยฉันจะอดใจไหวไหมเนี้ย  ดวงตาที่มองยังไงคิ้วที่เหมือนกับวาดไว้ ปากเรียวบางเฉียบที่ส่งยิ้มพร้อมฟันเขี้ยวทั้งสองข้างมาให้เกือบทำฉันละลายแน่ะ ใบหน้าขาวราวหิมะตัดกับผมชี้ๆสีดำสนิท ถ้าเค้าไม่ก็เจ้าชู้ ทำแสบกับฉันไว้นะรับรองเสร็จฉันแน่ (นี่แกคิดอะไรของแกเนี้ย)
              ''พวกเราช่วยแกเองแหล่ะ อ.แกบอกว่าถ้าใครได้เป็นหัวหน้าห้องจะให้ดูแลไอ้หมอนั่น ฉันก็เลยจัดให้แกเพราะเห็นแกไม่มีแฟน''
หนอย ไอ้บ้านัดแกนะแกคิดจะมาจับคู่ให้ฉัน ยัยหยาที่ได้ยันหน้าที่ขอหัวหน้าห้องก็แทบจะตัดเพื่อนกับฉันเลยทีเดียว
             ''ฉันจะขอบคุณแกดีไหมเนี้ยไอ้นัด ''
ฉันชี้หน้าไอ้นัดก่อนที่จะเดินกลับไปนั่งที่
             ''เอาล่ะฉันจะให้เรียวนั่งข้างหน้า เพราะจะได้ไม่ต้องติดเชื้อเด็กหลังห้องอย่างพวกเธอ เดี๋ยวจะเสีย''
อ.ป้าพูดทิ้งท้ายก่อนจะเดินออกไป  ขณะที่นายเรียวนั่นยิ้มแหยๆให้ฉันกับเพื่อนสาว