คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : Chapter 1 : คนดี คนบาป
เพิ่บอรสรับนอมาหมาๆ บอรๆวาเหนื่อยมา มานไมรูะอธิบายยัไ ทาที่ีันอยาะพัผอนสันิ แบบที่วาหลับไปสามวันโยไมอลุึ้นมาี่เลย - -‘ ไหนะอมาเหนื่อยสมอเรื่อเรียน เหนื่อยายเรื่อิรรมอี ันไมมีเรี่ยวแรมาเหนื่อยใเพราะเรื่อี่เานี่หรอนะ
เอาเปนวาเรามาเปลื่ยนเรื่อแบบไมอวลับมาอีเลยีวา อา ริสิ ริๆแลวันยัมีเพื่อนสนิทอีนนะ แยัไมถึเวลาออโร ฮาๆ นามีนามวา ุน หรือะเรียุนนี่็ไ นาะแฮปปเปนพิเศษ ุนนี่เปนนเหนือ ัวาว หนาสวย ูีทุอยา แเสียอยาเียว เพราะหุนนาเือบะีแไมีเพราะไมมีนม _ _’ พวเราสามนอยูวยันมาั้แประถมแลวละ อยูวยันอีทาไหนไมรู าเ็ายุนลายเปนเ็หิุนนี่ไปะั้น -*- ถาะถามวาุนเรียนอยูะอะไร บอเลยวาเ็มา ะที่เ็ที่สุ
ริๆัน็ไมยอมหรอนะที่เพื่อนะไปอยูวามเถื่อนแบบนั้น
แเพื่อวามฝนอมัน ันอยอม
ฝนที่ะไเ็วิศวะฯเปนหลัวในอนา _ _’
“อยานะ อยาเามานะ!”
อาว เพิ่มาถึะมาไลันะั้น อา ันถึหอแลวละ
“อยาทําอะไรันเลย ันอโทษ ไโปร TOT”
“เออ เลนีนี่”
“ริรึ!’
“ริสิ!”
“แบบนี้ านละรอเออเปนอันแนๆ ><”
“แฮๆ”
ไมอใไปะ
อยาที่ทราบันวาารเามหา’ลัยอเฟรี่อยาเราปแรําเปนออยูหอใ
นามระเบียบ ไมอยาะบอเลยวาหอพัอันนี่หวยแที่สุอที่สุ! เฮวยระับสุยอ เี๋ยวไฟ็ิๆับๆ บาวันนํ้าะไมไหล็ไมไหลมันะื้อๆ ที่หนัไปวานั้น ถาอารวามลูแปราูวยุไ เพราะไมมีเรื่อปรับอาาศทันสมัยที่เรียวาแอร TT และที่รายแรที่สุ
เห็นทีะเปนเ็นิเทศฯเอสาาารแสอยามัหมี่รูมเมทอัน
ไมรูืนไหนะอนอนผวาสะุื่นึ้นมาเพราะเสียรออันโหยหวนประหนึ่อยูลาเวทีเอะมิวสิัล TT
รืน รืน รืน
รับรูไถึแรสั่นสะเทือนที่มันอยูในระเปาสะพายสุอาร
(ุนนี่)
“วาย วาย นี่มันประเทือนี่หวา”
ารรับสายแบบนี้แุนนี่นเียว
(อีเลว ลมาใหันิหัวหนอยสิ รับสายผูหิแบบนี้ไไ!)
เอิ่มมมม ผูหิ..
“ไะ นสวยยย"
(ลมาาลาเร็วๆ รออยูนานั่)
เพิ่ึ้นมามั้ยละเพื่อน
“ไมไนานั่สมื่อทําไมอนั่วยวะ”
ื่อะนานั่ แที่ไหนไรานผิศีล 5 แบบนั้นมันไมเหมาะับสวยวัยแรแยมอยาเราๆหรอนะ
(ไมนั่็ยืนไปสิยะ ใหไวเลย!)
ุ ุ ุ
ุนนี่ัสายทิ้ไปแลวสลูสมุนมันมาแทน เอาเถอะ ปานนี้นั่หมอาลัยายอยาอยูับเลยแลวละ ถึโทรามันใหไปสมทบวย ็อยาะบอเหมือนันวาัน็เพิ่หนีามันมา แเอาเถอะ
มันมีุประสอื่นมาวานั้น
อหนึ่ ินาว...ิไเนอะินาวรานเหลาเนี่ย
อสอ พาเพื่อนเอาวามรัไปลอยทะเลย
อสาม ผูายบานะไท เาทาอีุมันสิ!
@รานนานั่
บรรยาาศะวันินยามํ่าืนแบบนี้ันอนาอบเปนพิเศษเพราะแสอนลาืนมันนาหลใหลอยาบอไมถู แมันะีวานี้ถาันไมอมานั่มอแสไฟาในรานเหลาพรอมับาวนประอบเปนเสียรอไห
“ฮึ..ฮึ”
นาแปลที่มอไปที่โะอื่นๆ พวเาสนุสนาน เฮฮาปารี้ ทุนูมีโลที่สใส ใบหนาแแมไปวยรอยยิ้มและวามหลอ - -‘ แโะัน!นี่โนราหูอมเรอะ ทําไมมันถึหหูเหมือนมีเมฝนอยูบนหัวลอเวลาแบบนี้!!
“ริๆนะแ ันไมิวาพี่เยะทําับันแบบนี้ ระิ..”
ยั...มันยัไมบะทาน ใหายเถอะ!
ันไมเยรูสึอึอัและอยาะรอไหเทานี้มาอนเลย ไอบานั่นมันมีีอะไร ถึทําเพื่อนันมายไนานี้
“เอานาเลย แปลอยพี่เาไปเถอะ พี่เาไปสบายแลว”
ูําปลอบโยนออีุ ะบาเรอะ พี่เาแมีแฟนไมไไปายะหนอย
“แันอบพี่เามานะ เลไวั้นานอะ”
“็มัวแเลไมยิสัที นอื่น็เปาไปสิ”
“แ”
เออ ันพูเอะ ทาทาะทํารายิใเพื่อนเินไปนิ มันเลยแหปารอหนัวาเิมนโะอื่นเริ่มะหันมามอ อีนี่ะแหปาทําไมไมรู ในรานยิ่ไมอยะมีผูหิอยูวย ปโถ!
“รี๊! อยาไปฟอีเลวมันนะ มันปาเสีย โอๆ”
เอา นีทําไรผิ นีไมเาใ TT
“ไอเลย แัใาพี่เยแลวหานใหม็ไนี่”
ันบอวยอารมหมอาลัยายอยาสุๆราายแทบะเลื้อยไปับโฟาใหรูแลวรูรอ
“ไมอะ มันแทนันไมไ ฮื่อ”
“ไิ! แเห็นผูายโะนั้นมั้ย?”
ันี้ไปที่โะานหลั ึ่มันหาาโะันไปอีสามโะ พับผาสิ!
ผูายหลอยโะเลย >< อมีโนไอเลยสันสิว้า
“เห็นผูายที่นั่ฝายสุนั้นปะ หลอใมั้ยลา~”
“อืม”
“หมอนั่นื่อ อิล อยูะันเอ สาวๆในะนี่ามรี๊เปนฝูเลยนะแ”
“ไมเอา ันเลียเ็สถาปย์"
“เวร! แลวเพื่อนแ็เรียนอยูะนั้นปะวะ - -+”
ันวาอยาเหลือออนะผลัหัวมันไปหนึ่ที ุนนี่ถึลับอประอหัวมันไวอนะหายหลัเาอี้ไป
“ั้นแูนนั้น”
ราวนี้ถึาุนนี่แลวะ ไหนอูผูายในส็อมันหนอยสิ
“นนั้นื่อปาลม ปหนึ่ะเียวับัน หนาานหลอสุๆไปเลยใมั้ยละ นี่วาที่ประธานรุนนอไปเลยนะยะ เผ็เฟอร~ ><”
อั้ยยะ เ็วิศวะนี่ไมธรรมานะเนี่ย ไหนูหนอยสิวาเลยะอบวาไ
“ันเลียประธานะ แ TOT”
“โวยยยยย!!”
วยวามสุะทนันับุนนี่แหปาออมาพรอมันวยวามเหลืออ อะไรมันะนานั้นละแมุ ทําไมถึเหมารวมันหมแบบนี้ เวรเอย! น เรีย ินเหลา!
O_O ินเหลา !?
“เพ! อะไรที่ินแลวเมาเอามาใหหม!!”
“O[]o” << สีหนาอเลย
“O[]O” << สีหนาอุนนี่
วยวามที่ันนและเรียเลยะโนแหปาสั่เหลาไปนั้น ทําใหทุนในรานมอมาที่ันันอยาพรอมเพียไมเวนแมแุนนี่ที่อาปาาและเลยที่สะอึไปั่วะ อืม..เสียแอรััะ - -‘
“อะไร มออะไรัน!”
ันถามวยนํ้าเสียุนๆ ทําใหทุสิ่ทุอยาเริ่มเาสูโหมปิ
“แ..ทําอะไรอแ”
“สั่โอวัลินมั่อีุ”
“นี่แ..นี่แีแแลวเหรอ!”
อา ริสินะ ันําลัทําอะไรอยู ันีแแลวเหรอ?
“ั้นเพ! เอานมืแพ็นึ”
“อีบา นมืบาบออะไร รานเหลาะมีใหแมั้ยละ”
ยัไ ะินเหลา็หาวาีแ ะินนม็มาาอี เอายัไันแนะเฟรน -*-
“แเลิรามาแลวเหรอเลย”
ันหันไปมอเพื่อนอยาับผิ เมื่อี้มันยัรอไหฟูมฟายอยูเลย แลวูอนนี้สิ
“ยั.. ฮึ”
ันไมวรถามสินะ
“พี่ เอามาวนๆเลย”
รั้นี้ันะโนสั่อยาเหลืออแลวริๆใรมันะมอวยสายายัไัน็ไมสนแลว อนนี้พี่อารมไมี พี่ะเมา!
“ลนอะเอาเหลาหรือนมันแน”
อุย ทําไมพี่ถามแบบนี้ละ แสวานมพี่็มีสินะ
“พี่มีปะละ มี็เอามาทั้สออยาเลย”
นมับเหลาผสมันมันะเปนยัไอะ
ะเหมือนพวนํ้าผลไมที่ใสนมแลวเอามาปนอะไรแบบนี้ปะ? าเถอะแอนนี้สายาอนในรานเริ่มมอันแปลๆแลว ไมแนใวามอันแบบไหน แรๆ็มอธรรมาเพราะันะโนามฝับพี่เาอราน ไปๆมาๆ สายาทุนเริ่มเปลี่ยนเมื่อมีนมมาเาา -_-‘
ใรสนละ ะมอยัไ็าสิ ันือผูนําเเนอรเรั่น ><
ไมถึหานาที อที่ันสั่ามหัวผูายนับสิบ็มาออยูรหนา ทําไมอบายมุมันหลาสีแบบนี้เนี่ย เยอะแบบไมนาใหอภัยเลยริๆ อุยนั่น!
นมือัน ><
“นีแ...แะินทั้หมริๆเหรอวะ”
ุนนี่หันมาถามันอยาไมเื่อสายา ไมเื่อ็อเื่อะ เพราะบนโะมันมามายริๆ
“นอยานีะอยา พูําไหนํานั้น”
อะโะ บออยามาแมนพรอมับยิบาไปใหอีหนึ่ที
“หลัาวินาทีนี้แนะนําใหแเปลี่ยนื่อเปน นบาป ะ”
“ปาี! ันทําเพื่อแาหา”
ันบอพรอมับเทเหลาวใหใสแวสามใบอย่าบรร ไมสบา็รู รอบานมอันอยูแนๆ ไมมอใหมันรูไปสิ ันเลนเทเหลาเพียวๆเลยนี่หนา
“วยโยใหเพื่อนินเหลาเนี่ยนะ”
“เออิ พวแะมาริ้ันอยูแลวนี่ ไมั้นไมมานั่แแรหรอ เหอะ”
รูอยูหรอยัไเี๋ยวพวมันอสั่มาิน ไมั้นไมนัมานั่ั้แแรหรอทั้ๆที่รานสมําเาประํา็เป
“มัน็ใ แันไมไะใหแินนะเวย”
“นั่นิ พวเรารูวาแเลียสิ่นี้ยิ่วาอะไร ไม้อทําถึนานี้็ไ”
“เอาริๆนะเวย ันอนาะมายที่เห็นเพื่อนฟูมฟายแบบไรเหุผล ัน็ไมรูะวยแยัไนะเลย ถึมันะไมี ถึันะไมอบ แในเวลานี้ อนนี้ัวแเอที่้อารมัน ะใหไปีแบเปนเพื่อนแไมไปหรอ”
“นี..แ”
“ันไมเยอหั แลว็ไมเยมีอาารแบบแมาอน แัน็รูวานอหัับเหลามันเปนอูันไมใเหรอ ถึมันะไมีและผิศีลอยาไมนาใหอภัยแปิเสธไมไหรอวาเวลานี้สําหรับแมันือสิ่ที่ีที่สุ”
ันึ้นอภิปรายปราศรัยอยายาวเหยียแอบรูสึนิๆวารอบามันเียบไปและันอาะลายเปนสาวสวยที่สุในโลที่เรียวามสนใใหนอื่นหันมามอ
อืม...อบุพวนายมาเลยนะที่ั้ใฟนอื่นไีนานี้ อบุริๆ
“ันรูวาแเลียมัน แไมอ..”
ันไมรอใหเลยพูบ สายหนาเบาๆแลวสแวเหลาใหับเพื่อนทั้สอน แูๆ็มีําๆหนึ่ผุึ้นมาในหัวอยาะทันหันเลยทีเียว
ใหเหลา = แ
ุพระ...ผสมนมใหนิหนอย็ไ
“เอาเถอะ นอหัับอมึนเมามันอูันอยูแลว ถามันวยใหเพื่อนอันสบายใและไปลปลอยบ้าไมวาอะไรัน็ยอมไทั้นั้น แออยาเียว...หลัานี้ทุสิ่ทุอยาะลับมาเปนเหมือนเิม แะเปนมันฝรั่ทอรอบที่สวยที่สุ ันะอไมไยินื่ออผูายนนั้นอี!”
“ฮึ นี”
แอบไยินเสียปรบมือหนอยๆแฮะ แทําไมเลยับุนนี่ถึเปาปออมาะไละ
แหมๆ ึ้ันละสิ แเอาเถอะ ถึยัไอนนี้นํ้าาอเพื่อนที่มันไหล็ไมไมาาผูายที่ื่อเยนนั้นแลวัน
“ไมนึเลยวาแะเปนเพื่อนที่ีแบบนี้”
“อยูวยันมาั้นาน ไมเปนเพื่อนที่ี็ไมในีสิ”
“มา! ถึเวลาที่เราะเอาวามรัไปลอยทะเลแลว เอา! น!!!”
พอา แมา อนนี้นีําลัทําผิรายแรอยู นีรูวามันเปนสิ่ไมีและลูผูหิอยาเราไมวรเียใลมัน แในเวลานี้เพื่อนอนีําลัทุใ มันเปนสิ่ที่เลี่ยไมไริๆ เพื่อเพื่อนอนี นีําเปนอทํา หวัวาพอเาใ และแมไมโรธ แมันไมไรายแรนานั้นนะ รูหรอวาเหลามันใหโทษ แไมเปนไร นีลูอพอับแมรูัปอันอยูแลว
เหลาผสมนม
ไรับแลเียมอยามึนๆ ระูแ็แรอยาบอไมถูเลยทีเียว ><
#เ็ิสท์เมานม
********************
สุรา เป็นเหุทะเลาะวิวาทและอาารรมไ้
ความคิดเห็น