คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : Chapter 1 : Under the Sea
เธอไ้ยินเสียนี้ไหม....
เสียลื่น เสียลม เสียอทะเล...
ผมน่ะอยู่ที่นี่มาลอ...
ในโลใบนี้มีหลายสิ่หลายอย่าที่มนุษย์ยั้นหาไม่พบ มีหลายสิ่หลายที่มนุษย์ไม่ิว่าะมีอยู่ริ
มีหลายสิ่หลายอย่าที่มนุษย์ปรารถนาที่ะโหยหาำอบ สิ่เหล่านี้แหละเป็นวามพิเศษ
วามพิเศษที่มนุษย์หลายนใฝ่ฝันหา แ่สิ่พิเศษแบบผม ทำไ้แ่อยหลบ่อน เพราะเรลัวภายใ้ิใอมนุษย์
สิ่พิเศษแบบผม สิ่มีีวิที่มีื่ออยู่ในนิทานปรัมปรา สิ่มีีวิที่เรียว่า เือ
ภายใ้ท้อทะเลอันว้าให่แห่นี้เป็นที่อยู่อผม ผมเป็นเือ ื่ออผมือ
ยู อนโฮ ผมอาศัยอยู่ับพี่ายที่เป็นผู้อยปปัษ์รัษาท้อทะเลและอาาัรอเือที่ื่อว่า
海金(ไห่ิน) ึ่แปลว่า
ทะเลสีทอแห่นี้แทนบิาที่ล่วลับไปแล้ว รวมถึมาราอผม้วย
ท่านทั้สอหมสิ้นามอายุัย พี่อผมือ ราาฮยอนบินผู้ยิ่ให่แห่ท้อทะเล พี่ายเป็นผู้เร่รัระเบียบอาวเือ
เป็นผูู้แลาวเือาอันรายทั้ปว ไม่ว่าะเป็นภัยพิบัิหรือภัยามนุษย์ทั้หลาย
อาาัรไห่ิน สร้าาปะารันาให่สีทอเป็นประาย ยาม้อแสอาทิย์ที่สาส่อลมา
สิ่่อสร้าภายในอาาัรล้วนสร้าสรร์าธรรมาิใ้ท้อทะเล รายล้อมไป้วยหมู่ปะารัสีสันสวยาม
หมู่อไม้ทะเลวนให้หลใหล ำแพเมือเป็นสาหร่ายทะเลนาให่รายล้อมอาาัรเอาไว้เพื่อป้อันอันราย
าวเมือล้วนประอบอาีพ่าๆที่ล้ายันับมนุษย์ ไม่ว่าะเป็น แพทย์
รู หรือสถาปนิ แ่ส่วนให่มัะประอบอาีพ เษรร
เนื่อาอาาัรอเราอุมสมบูร์ไป้วยพืพันธุ์หลาหลายประเภท อาทิ สวนอไม้ทะเล
สวนสาหร่ายทะเล ึ่พืเหล่านี้็นำมาสัเป็นยารัษาโรอี้วย บ้า็เป็นวิศวรอยสร้าที่อาศัยให้ับาวเมือ้วยปะารั
อาาัรไห่ินมีแ่เือที่รัษาแ่วามี เพราะาวเือทุนรัและเารพราาฮยอนบินมา
ราาฮยอนบินพี่อผมเป็นเือที่ไม่ถือัวว่านมีอำนา อยถามสารทุ์สุิบอาวเมืออยู่เสมอ
ทำให้าวเือรัพี่มาและยัรัในัวอผม ยู อนโฮ อี้วย
“ พี่ฮยอนบินผมอออไปเที่ยวเล่น้านอไ้ไหมฮะ ” อนโฮถามพี่ายผู้เป็นให่ในที่นี้
“ อนโฮ ! ะแอบึ้นไปบนโลมนุษย์อีล่ะสิ พี่ไม่อยาให้น้อไปเลย ” ราาฮยอนบินเอ่ย้วยน้ำเสียเป็นห่วเป็นใย
“ ผมอบโลมนุษย์ฮะ ที่นั่นน่ะมีสิ่แปลามามาย ผมอบเวลาเห็นพระอาทิย์ใล้ะิน
ผมรัเสียสายลมที่พัผ่านเ้ามาในโสประสาทหู ผมรัเสียลื่นทะเล พี่ฮยอนบินให้ผมึ้นไปนะฮะ
ผมสัาะไม่ให้มนุษย์นใเห็น ” ผู้เป็นน้อเอ่ยน้ำเสียอออ้อน
“ หม่อมันอาสาพาอ์ายอนโฮึ้นไปเอพ่ะย่ะ่ะ ” อ์ายมินฮยอนผู้เป็นลูพี่ลูน้อออีอาาัรึ่เาไ้มาเรียนรู้ารปรอาพี่มินฮยอนเอ่ยึ้น
อ์ายมินฮยอนเป็นเือสูศัิ์าทาอนเหนืออท้อทะเล อาาัร 秘钻 (มี่วน)
ึ่แปลว่า เพรแห่วามลับ ึ่ที่นี่เป็นเสมือนเมือหลวอเหล่าาวเือ ถ้ามีเหุาร์สำั่าๆาวเือาหลายอาาัร็ะ้อเ้าไปที่นี่
รวมถึารพิาราี่าๆที่ร้ายแรและยอมวามันไม่ไ้ แ่อาาัรไห่ินอพี่ฮยอนบินไ้รับารูแลเป็นพิเศษเนื่อาารหมั้นหมายระหว่าอ์ายทั้สอนั่น็ือ
ผมับอ์ายมินฮยอน
ทั้สออาาัรไ้ทำารหมั้นหมายันไว้ั้แ่ำเนิึ้น
อาาัรไห่ินและมี่วน ท่านพ่ออผมและอ์ายมินฮยอนเป็นเพื่อนรัันึมีวาม้อารที่ะให้บุรอทั้สออาาัรที่เิมาปรออันเพื่อสัมพันธ์ไมรีที่ะไม่เสื่อมลาย
“ ถ้ามีอ์ายมินฮยอนไปพี่็ะให้เราไป ” ราาฮยอนบินเอ่ย้วยวามลายัวล
“ อบพระทัยท่านพี่ ผมรัท่านพี่ที่สุเลย ” อ์ายอนโฮเอ่ย้วยวามสใส
พร้อมียิ้มให้ับพี่ายนเอ่อนที่ะมุ่หน้าออไป
อนนี้ผมำลัะออไปเที่ยวเล่นามประสาอเ็ ผมยัเป็นเือที่ยัไม่บรรลุนิิภาวะ
ท่าเทียบับอายุอมนุษย์อ 15 ปี แ่ยัีที่ยัมีมินฮยอนผู้เปรียบเสมือนพี่ายอยิามไปทุๆที่ ถึแม้ว่าะมีำแหน่มาว่านี้็เถอะ
ผมำลัสะบัรีบ้วยวามสุ ว่ายผ่านสาหร่ายยัษ์ที่มีทหารเือปป้อูแลอยู่
ท้อทะเลแห่นี้มีสัว์น้อยให่ ผมหายนอนูเหล่าปลาระเบน และฝูปลาเล็ๆ ว่ายผ่านบนัวผมไป
บารั้ผม็อบไปลูบท้อพวมันเล่น ผมอบว่ายน้ำบนปะารัที่โบพลิ้วไปามแรลื่นใ้ทะเล
วนให้วามรู้สึั๊ี้ อ์ายมินฮยอน็ำลัทำแบบนั้น าอเราทั้สอสบประสานัน้วยวามสุ
อ์ายมินฮยอนเวลาอยู่ับผม็มัทำัวเป็นเ็ามเสมอ
“ นี่อนโฮอยาไปเที่ยวเล่นที่มี่วนบ้าหรือเปล่าท่านพ่ออพี่อยาพบน้อมานะ
” อ์ายมินฮยอนเอ่ยึ้น
“ ผมอยาไปแ่ผมไม่อยาทิ้พี่ฮยอนบินไว้เพียนเียว ” ผมอบ้วยเสียเป็นห่วพี่ายนเอ
“ ถ้าอย่านั้นพี่ะแวะมาที่ไห่ินบ่อยๆ ” อ์ายมินฮยอนเ้ามาใล้ัวอผมมาึ้น
นแทบะแนบิัน
“ เอ่อ….ถ้าพี่มินฮยอนไม่ว่า็ไม่้อมา็ไ้ฮะ ” ผมอบลับไป้วยเสียสั่น
“ พี่ว่าให้อนโฮเสมอนะ ” อ์ายมินฮยอนพูพลาลูบหัวอผม
ผมึรีบว่ายน้ำึ้นไปบนผิวน้ำ แสแที่ส่อระทบผิวน้ำูเป็นสีทออร่าม
ผมอบเวลามอมันึ้นไปแสแบบนี้มันสวยมา สีอแสแ สาับสีอน้ำทะเล ผมับอ์ายมินฮยอนว่าย้ามผ่านฝูปลาัวเล็ัวน้อยสีสันสใส
่อนที่หัวอผมับอ์ายมินฮยอนะโผล่ึ้นมาบนโินที่ประำอผมที่ันะึ้นไปนั่ร้อเพล
“ รอสัพั่อนแล้วัน มนุษย์ยัมีอยู่มา ” อ์ายมินฮยอนเอ่ยึ้น
ผมพยัหน้าเป็นารอบล
เราทั้สอรอนระทั่พระอาทิย์ิน นพระันทร์สีนวลสว่า แผ่แสสาส่อในยามลาืน
รอนระทั่มนุษย์ทั้หลายาหายไป เราทั้สอนึึ้นมานั่บนโทิ้ พลาเอารีบแะลบนน้ำสะบัเล่นเหมือนที่มนุษย์อบทำัน
ผมเปล่เสียใสๆร้อเพลึ้นท่อนหนึ่
또 길을 잃었나,
넌, 넌, 넌.
เธอหลทามาอีแล้วอย่านั้นหรอ เธอ เธอ เธอ
밤공기가 아직 차가워 일어나
อาาศในยาม่ำืนมันหนาวนะ ื่นึ้นมาเถอะ
So, baby, hold on 널 혼자 두기가
เพราะอย่านั้น ที่รั รออยู่ที่นี่่อนนะ ันไม่อยาทิ้เธอไว้นเียว
난 걱정이 돼 거릴 두고 너의 뒤를 따라가
ันามเธอไปาระยะห่านั้น
พลาสายาอผมสบับอ์ายมินฮยอนพอี ผมรู้สึใเ้นึั รู้สึร้อท่อน่อไปไม่ไ้เลย
넌 쏟아지는 달빛에 샤워
ัวอเธออาบไป้วยแสสว่าอวาว
그 황홀한 표정은 본 적이 없어
ันไม่เยเห็นารแสออทีู่ยินีแบบนั้นมา่อนเลย
그림처럼 멈춘 네가 보여
ันมอเธอที่นิ่ราวับรูปภาพ
그 시선 끝엔
ที่สุสายานั้น
อ์ายมินฮยอนึร้อเพลท่อน่อานั้นพลาับมืออผมุมไว้ที่ออเา
ผมรับรู้ไ้ถึเสียหัวใออ์ายมินฮยอน หัวใอเาและอผมะเ้นผิปิเ่นเียวัน
อ์ายมินฮยอนโน้มัวเ้ามาใล้หน้าอผม นมูอเราทั้สอนัน ผมหลับาล
ริมฝีปาออ์ายมินฮยอนเลื่อนใล้ริมฝีปาผมเรื่อยๆ ับพลันผมเินึถึภาพเหุาร์วันนั้นึ้น
ถึแม้ะผ่านมาหลายปีแล้ว ผมยัำรสูบอริมฝีปาเ้ามนุษย์นนั้นไ้อยู่เลย ทำไมผมยัลืมไม่ไ้สัที
เ็นนั้น เ็ที่ื่อ วานลิน นั่น ผมลืมเาไม่ไ้ ไม่รู้ว่าทำไม
“ อย่าฮะ พี่มินฮยอน ” ผมลืมาึ้นแล้วใ้มือันหน้าอเาเบาๆ
“ พี่อโทษอนโฮ พี่ไม่ไ้ั้ใ พี่ะรอให้เราพร้อม่อน พี่สัา ” อ์ายมินฮยอนับมือผมพร้อมับสีหน้าสำนึผิ
“ ไม่เป็นไรหรอฮะ ” ผมพูพลามอไปที่พระันทร์วสีนวลนั่น
“ ยัไเรา็เป็นู่หมั้นัน ”
ผมอบ้วยน้ำเสียสั่นเรือ
อัพเทอาาัรท้อทะเลอนแรนะรับ
อบันหรือเปล่า ?
ฝาิาม่อ้วยนะทุน
1 เมนท์ 1 ำลัใ
ความคิดเห็น