ลำดับตอนที่ #2
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : ทะเลาะ HOKY
วันนี้เป็นวันที่หลายๆนในโรเรียนอเารออยเพราะมันือวันานประำโรเรียนอฮยอวอนและวอนโฮ
สภาพมาโรเรียนอฮยอวอนอนนี้นั้นไม่่าาที่ไปฟัับหมาเสร็แล้วหอบสัารมาโรเรียนริๆฮยอวอน็ไปฟัมาริๆนั่นแหละเพียแ่ไม่ใ่หมาแ่มันือหมูัวแในสายาอฮยอวอน
"เห้ยฮยอวอนหน้าไปโนอะไรมา ใรทำับแแบบนี้ว้ะเี๋ยวันัารให้!"
วอนโฮว่าออมาอย่าฮึเหิมเมื่อเห็นามัวใบหน้าอเพื่อนมีบาแผลและรอยฟ้ำเ็มไปหม
"หมูมันทำ"
ฮยอวอนว่าเสียเรียบเพราะเป็นสไบ์อเ้าัวอยู่แล้ว
"หมูเนี่ยนะ!"
วอนโฮทำหน้าสสัยนบ้าอะไระทะเลาะับหมู
"เออ หมูัวแ้วย รู้สึะเรียนอยู่โรเรียนนานาาิร้ามับเราอ่ะ"
เหย....หมูแม่เรียนหนัสือ้วย...ลละ วอนโฮิ
"เอ้อฮยอวอนันว่าเราไปหาอะไรินที่ลาานเถอะว่ะันัะหิวละ ป้ะๆๆๆๆ"
ล่าวบวอนโฮ็ลาอฮยอวอนไปที่ลานลาานพอีมีเรื่อแบบนัเรียนโรเรียนอื่นๆมามายที่ปะปนันอยู่ภายในาน
้วยออร่าวามหล่อและวามรวยอทั้สอนที่มีมาโทำให้เป็นเป้าสายาอนัเรียน่าสถาบันมามายทั้อแลเบอร์แลไลน์ันเป็นแถวะมีแ่ฮยอวอนที่ยัีหน้ารึมไม่ไปวอแวับผู้หิที่เ้ามาทำท่าทีสนใน
แ่ในะที่ฮยอวอนำลัเลือิมและินออร่อยอยู่นั้นอยู่ีๆ็มีลุ่ม้อนสีมพู้อนนึระเ็นมาโนนนเไป้าน้าแ่เหมือนว่า้อนสีมพูะไม่ไ้ั้ใพอะรีบลุาัวอฮยอวอน็ลายเป็นว่าเือบหายหลันฮยอวอน้อรีบับเอาไว้ โีที่นมในมืออฮยอวอนไม่ไ้เยอะแยะนเ็มมือนานั้นยัพอมีมือที่ว่าหลเหลืออยู่และโีที่้อนสีมพูนี่ัวเล็พอสมวรเาึว้าัวไ้อย่า่ายายแ่เมื่อพอะมอหน้าฮยอวอนลับ้อะัเมื่อ้อนสีมพูที่ว่าือหมูัวแที่เพิ่ทำให้เามีสภาพเ่นนี้
"นาย!"
"นาย...โอ้ย!"
ร่านัวเล็ผมสีมพูถูมือเรียวสวยอผู้หิบานมาระาหัวไปาเา
ฮยอวอนและวอนโฮและนรอบ้า่า็ยืนอึ้ับวามวุ่นวายรหน้า
ร่าอีฮยอนถูผู้หิึ้นร่อม่อนะฟามือเ้าับใบหน้าอย่าไม่ลแรนทำให้มุมปาอนัวเล็มีเลือไหลออมาแ่แปลที่ีฮยอนไม่อบโ้ผู้หิพวนั้นเลยแ่ลับปล่อยให้ัวเอโนระทำอยู่ฝ่ายเียว
"นี่เธอปล่อยีฮยอนนะ!"
และแล้วเสียหวานใสออีน็แหวึ้น นที่สูว่าีฮยอนแู่ผอมว่าผมสีแแมน้ำาลนั่นวาเล็แ่แฝไป้วยุนนั่นอี
"ออไปนะ!"
มือเรียวออเเรผลัร่าอผู้หิที่ึ้นร่อมอยู่บนร่าายอเพื่อนนระเ็นแ่็ไม่วายมีผู้หิ4-5นเริ่มเ้ามารุมเ้าัวาวนั่น นสุท้ายฮยอวอนและวอนโฮ็ทนเห็นภาพวามวุ่นวายนี่ไม่ไ้อี่อไป
"ย่าห์! พวเธอทำอะไรันห้ะ!"
เป็นเสียอฮยอวอนที่ะโนึ้นมา่อนที่ทุอย่าะหยุล
"มาทะเลาะอะไรันลาานโรเรียนห้ะ!"
่อมาึเป็นเสียอวอนโฮที่เอ่ยึ้นมาบ้า ใบหน้าหวานๆอนผมสีแน้ำาลที่เารู้ัเป็นอย่าีมีรอย้ำเล็น้อยาารถูทำร้าย
"สอนนี้มานัน่อน่ะรุ่นพี่ ันเ็บมาเลยพี่วอนโฮูสิะมีแ่รอย้ำเ็มไปหม"
หนึ่ในลุ่มนั้นเินทำัวออเาะใส่วอนโฮสำออยว่าเ็บไป่าๆนาๆถ้าเป็นนอื่นวอนโฮอยูแลและเอาใแ่ทว่าผู้หินนี้ันไปมีเรื่อับรุ่นน้อ้าบ้านที่เาอบอย่า อี มินฮยอนี่สิที่ทำให้เารู้สึโรธผู้หิพวนี้แล้วอยาะรีบแ้นไปูร่าบอบบาออีน
"ันไม่สนหรอนะ พวเธอะไปไหน็ไปะไปส่วนไอ้หัวมพูมานี่มาับัน!"
ฮยอวอนเอ่ยึ้นแล้วระาแนอีฮยอนออาพื้นที่รนั้น
"หะ..เห้ย!"
ีฮยอนโวยวายึ้นพยายามะสะบัให้หลุาารับุมอฮยอแ่ทว่ามันไม่สำเร็
"นั่นนายะเอาเพื่อนันไปไหนน่ะเอาีฮยอนืนมานะ!"
ราวนี้็เป็นาอมินฮยอที่แหปาโวยวายบ้า
"มินฮยอมาับพี่"
"เห้ยพี่"
วอนโฮุมมือมินฮยอและลาให้เินมาามมา้วยัน อนแรมินฮยอทีท่าทีัืนแ่็ยอมสบลเพราะรู้ว่า่อให้ัืนไปยัไ็สู้เเรวอนโฮไม่ไ้อยู่ี
วอนโฮพามินฮยอมายัห้อห้อหนึ่ภายในห้อมีเียนอนเล็ๆอยู่หนึ่เียมีนมนมเนยที่ถูแะินแล้ววาทิ้เอาไว้แอร์ภายในเปินอาาศเย็นเียบ
"พามาที่นี่ทำไม"
"นั่ล"
"พี่อบหนูมา่อน"
"นั่ล่อนไ้ไหม"
มินฮยอยู่ปาลแล้ว่อยๆหย่อน้นนั่ลบนเียแว่าเล่นรอวอนโฮหาอภายในห้อสัพั
วอนโฮออมาพร้อมับล่อปมพยาบาล่อนะหยิบยามาป้ายที่ามรอยฟ้ำบนใบหน้าอมินฮยอ
"ทำไมหนูถึื้อแบบนี้ พี่เยบอแล้วใ่ไหมว่าอย่าไปมีเรื่อรั้นี้ถ้าพี่มาไม่ทันะทำยัไ"
วอนโฮว่าเสียเรียบนทำให้มินฮยอไม่ล้าเถียอะไรเสียั
"็พวนั้นมาทำหนู่อนนิ่..."
มินฮยอเอ่ยเสียอ้อมแอ้ม
มินฮยอับวอนโฮสนิทันมาั้แ่อนที่มินฮยอย้ายบ้านเ้ามาใหม่เมื่อ6ปีที่แล้วสนิทันนนิที่เรื่อไหนมินฮยอรู้เรื่อนั้นวอนโฮรู้แ่ทว่าทั้สอนไม่เยไปบอใรว่าสนิทันและเเน่นอนว่า้วยวามน่ารัออีนมันทำให้วอนโฮหลุมรัั้แ่2ปีที่แล้วเพียแ่วอนโฮไม่เยบอมินฮยอหรือใรเลยและเรื่อที่มินฮยอแอบอบีฮยอนเรื่อนั้นวอนโฮ็รู้เพราะมินฮยออบมาบ่นถึีฮยอนให้ฟับ่อยๆและนั่นมันทำให้วอนโฮรู้สึเ็บพอสมวร
"ทำแผลเสร็เี๋ยวพี่ะพาลับบ้านนะ"
#บไปแล้วอีหนึ่อนฮ่ออออออ ามาาว่านี้ไม่มีอีแล้วยัไ็ฝาสนับสนุนฟิ้วยนะะพล็อนี้ส่วนหนึ่็มาาไรท์ @fernjha12 ฝาฟอลฝาิามและอย่าลืม! #ฟิอูลายหัวเย็น้วยนะ้าาาา
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น