คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : ตามหาหัวขโมย(20%)
“เป็นถึงลูกมาเฟีย
แต่กลับโดนเด็กตัวเท่ามดหลอกเอาเงิน รู้ถึงไหนอายถึงนั่นจริงน้า...”
“เงียบเถอะไอ้ลูกจ๊อก”
ปาร์ค ชานยอล เอ็ดน้องชายตัวดี และหันกลับไปประจันหน้ากับผู้เป็นพ่อต่อ
“เรื่องมันก็เป็นอย่างว่าแหละป๊า”
“ฮึ! แม้กระทั่งรถเบนซ์อีแก่ของป๊าก็โดนยัยหนูตัวเล็กนั่นเอาไปเรอะ
อืม...น่าสนใจ” ผู้เป็นพ่อทำท่าทางครุ่นคิด
มือเหี่ยวย่นเล็กน้อยถูกยกขึ้นมาลูบคาง
“อะไรน่าสนใจป๊า
อีแก่นั่นราคาเป็นสิบๆล้าน รุ่นลิมิเต็ดอิดิชั่นเหอะ” ชานยอลพูด
“เฮ้อ
กะอีแค่มีที่เก็บกางเกงในลับอะไรของแกน่ะมันรุ่นลิมิเต็ดอิดิชั่นตรงไหนวะชานยอล”
“โห่...ป๊าไม่เข้าใจอ่ะ”
ชานยอลทำท่างอแง
“ไม่เข้าใจอะไรวะ
แล้วท่าทางงอแงๆเหมือนเด็กโง่แบบนั้นแกไปเอามาจากไหน แม่แกสอนมาอีกแล้วซินะ ฮึ่ม!! คืนนี้คงต้องจัดการสั่งสอนเสียหน่อย ส่วนแกชานยอล ไปได้แล้ว
ไปตามหายัยหนูนั่นแล้วจับมาให้ป๊าด้วย จะทำลอนบาร์*”
“ฮะ!!! ละ...ลอนบาร์!! ป๊า!!!
ป๊าต้องไม่บังคับผมสิให้ตาย!!!!!”
“เอ้อ
แกจะเอะอะอะไรนักหนาวะ ถ้าอีหนูนั่นไม่ผ่านลอนบาร์ก็สิ้นเรื่อง”
“ถ้าไอ้เด็กนั่นมันผ่านล่ะป๊า...ผมพึ่งอยู่ปีสองเองนะ
ผมยังไม่อยากเอาชีวิตมาทิ้งไว้หรอก”
“โฮ่!! กะอีแค่มีเมียมันทิ้งชีวิตยังไงวะ” ผู้เป็นพ่อยกขาขวาขึ้นไขว่ห้าง
“ก็ไอ้ชานยอลมันเป็นโรคเกียมัวไงล่ะป๊า”
ปาร์ค มินซอก น้องชายชานยอลพูดขึ้นอีกหน
“บอกให้เงียบไงไอ้ลูกจ๊อก!!!!” ชานยอลกระโดดถีบน้องชายต่างแม่แน่ๆถ้าหากว่าพ่อไม่นั่งดูอยู่
“แกขึ้นห้องไปมินซอก
ส่วนแกชานยอล ไปตามหายัยหนูนั่นซะตามที่ป๊าบอก เอ้อ...เลิกเรียกมินซอกว่าลูกจ๊อกซะ
ป๊ารู้สึกเหมือนเป็นจ๊อก”
- - * - -
20%
ปล. ลอนบาร์ ในที่นี้แปลว่า การคัดตัวเป็นคู่หมั้น (ศัพท์นี้ไรท์คิดเอง)
ความคิดเห็น