ลำดับตอนที่ #2
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : ตอนที่2
นส.โก๊ะใส กะ ยัยหน้าม่อ 2
**2**น้องฟักแฟง
ฉันมาถึงป้ายรถเมล์หน้าโรงเรียนแล้วแต่ให้ตายสิไม่มีผ่านมาซักคัน แต่ก็มีรถยนต์คันเล็กคันหนึ่งขับผ่านหน้าฉันไป “ รถพี่มิ้ง “
ฉันทันเห็นตุ๊กตาหน้ารถด้วยว่าเป็นน้องแฟง อาจริงสิพี่มิ้งเองก็เคยบอกแล้วนี่ว่าเป็นแฟนกันฉันเริ่มซึมๆไม่มีแรงยืน “ เพราะอะไรกัน ”
เหมือนว่าฉันหมดแรงลงไปซะอย่างนั้น แต่เดี่ยวสิน้องแฟงฉันเพิ่งเจอแค่ ครั้งสองครั้งคงไม่ใช่ฉันหึงหรอกนะอีกอย่างระดับไอฟิวส์
ไม่น่าจะไปเสียใจกะผู้หญิงแค่คนเดียวที่สำคัญมากๆเรายังมีน้องส้มอยู่ในใจนี่หว่า แค่รุ่นน้องน่ารักๆคนหนึ่งโดนพี่มิ้งโฉบไปก็แค่นั้น
แต่ยิ่งคิดน้ำตาก็ยิ่งไหลลงมาเรื่อยๆ “ ฉันเป็นอะไร ”
“ พี่ฟิวส์คะ รถมาแล้ว “ อื้มฉันเห็นแล้วละแต่น้ำตาสิมันยังไม่ยอมหยุดทำไมเราถึงร้องไห้นะเพราะอะไร
เราไม่เคยร้องไห้เพราะผู้หญิงมาก่อน มันตลกจริงๆที่มายืนร้องไห้ตรงนี้ T^T
ฉันเดินก้าวขึ้นรถและเลือกเก้าอี้เบาะเดียวริมหน้าต่างเพราะไม่อยากให้ทั้งนิลและยิ้มเห็นคราบน้ำตา
ในที่สุดก็ถึงบ้านซะทีก่อนลงฉันโบกมือให้น้องนิล
“ บ๊ายบายนะ “ ฉันยังเสียงสั่นๆอยู่
“ พี่ฟิวส์เล่นเอ็มไม๊ “ ฉันไม่อยากตอบแต่ก็พยักหน้าไป
ถึงบ้านแล้วฉันก็รีบอาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้าและมาขลุกอยู่หน้าคอม ออนเอ็มซักพักอาจจะลืมเรื่องน้องแฟงได้
พอฉันเปิดเอ็มออกมาก็มีคนแอดมาประมาณ 3-4คนซึ่งมันผิดปกติมากๆเพราะฉันยังไม่ได้เอาอีเมล์ไปโพสลงเวปไซต์ไหนเลย
ทำไมละทำไมมีคนแอดมาเยอะ ฉันจึงปิดเอ็มทันทีเพราะเชื่อว่าคงมีคนรุมถามฉันเยอะแน่ๆและฉันก็ตัดสินใจเล่นแชทโรงเรียนแทน
ในห้องแชทโรงเรียนมีเพียง2-3คนที่เล่นฉันจึงเบนเข็มที่จะลองเล่นเวบบอร์ดโรงเรียนบ้างซึ่งเปิดมากระทู้แรกๆก็พบว่า
“ ทอมคนไหนน่าควงที่สุดปีนี้ “ ใครกันนะช่างคิดสรรหามาตั้งได้ แต่ฉันก็ลองคลิกเข้าไปว่ามีชื่อฉันบ้างรึเปล่า
จริงอย่างที่คิดมีชื่อฉันติดอยู่ 4 อันด้วยกัน\'ว้าวเราก็ฮอตเหมือนกันนะ\' ฉันคิดในใจอย่างภูมิใจแต่ต้องสะดุดกึกตรงกระทู้ที่ว่า
“ อีเมล์ทอมหล่อแห่งสตรีศรีไทย “ แน่ๆเลยคนที่แอดมาต้องเป็นโรงเรียนเราแน่ๆ -*- ฉันจึงลองคลิกเข้าไปดู
อย่างที่คิดข้างในมันมีอีเมล์ของฉันจริงๆแต่ไม่ใช่เฉพาะฉันคนเดียว ยังมี พี่มิ้ง พี่นัท และ น้องโซ
หุหุรายชื่อเหล่านี้จัดได้ว่าเป็นทอมที่น่ารักสุดๆแล้วในโรงเรียนส่วนฉันไม่ได้หล่อไม่ได้น่ารักอะไรแต่ก็ไม่เข้าใจว่าทำไม
ถึงติดอันดับทอมน่าคบที่สุด ฉันลองหาดูว่าใครกันเป็นคนตั้งกระทู้นี้ขึ้นมาฉันกะจะสับมันซักหมื่นชิ้น
และก้อเจอในที่สุด ~ซินแบด น่ารัก~
แน่นอนจะใครซะอีกเล่าก็เพื่อนซี้ตัวดีของฉันนะสิ ยัยซินตัวแสบจริงๆเล้ย ฉันจึงตัดสินใจปิดคอมทันทีและเริ่มต้นแห่งการนอน
เช้าวันนี้เมื่อฉันลงมาข้างล่างก็พบกับของขวัญชิ้นใหญ่ที่ฟ้าประทานมาให้นั่นก้คือวันนี้พี่ชายจะไปส่งฉันที่โรงเรียน
และแน่นอนวันนี้ยัยยิ้มก็จะให้พ่อแม่ไปส่งเนื่องจากแกไปฟ้องพ่อแกว่าฉันลากแกขึ้นรถเมล์ โอสวรรค์
“ เอาละยัยตัวแสบเฮียส่งแค่นี้นะ อ้ออย่าหลีหญิงเพลินจนลืมเรียนละ บ๊าย “ เฮียฟิลม์กล่าวคำลาให้กับฉัน
“ พี่คะ “ เสียงใครกันคุ้นจริงๆเอ น้องนิลเหรอ ฉันหันมาก็ต้องตะลึงกับภาพข้างหน้าน้องแฟง!
“ ฮะว่าไงละฮะ “ ฉันตอบไปตาก้จ้องมองพื้นดินฉันไม่อยากมองหน้าน้องเค้าเลย
“ แฟง เอาผ้าเช็ดหน้าพี่มาคืนคะ “ พูดจบน้องแฟงก็ควักกระเป๋าและหยิบผ้าขี้ริ้วน้อยคืนฉันจริงๆถ้าฉันรู้
เหตุการณ์ล่วงหน้าว่าน้องแฟงจะใช้ฉันคงจะเตรียมผ้าผืนใหม่มาแล้ว
“ อ้อ จ๊ะจริงๆพี่ต้องขอโทษน้องจริงๆนะเรื่องเมื่อวานพี่ไม่ได้ตั้งใจนะ ผิดไปแล้วก๊าบ “
ฉันพูดเสียงดังและเน้นเสียง
“ อิอิ พี่น่ารักดีนะ “ บ้าหรอตัวชมไรเค้าเขินเป็นนะ
“ ขอโทษนะคะ พี่ชื่ออะไรหรอคะ “ เอาละซิถามชื่อเค้าทำไม๊เค้าเขินนะตัว ^///^
“ พี่หรอ ชื่อฟิวส์ครับ เอ้อ แล้วน้องละฮะ “ จริงๆฉันก็รู้อยู่แก่ใจจะถามทำไม
“ ชื่อฟักแฟงคะ พี่ฟิวส์เดินเข้าโรงเรียนกับแฟงนะ “ เอาละวา หิ้วๆๆน้องแฟงคนสวยจะเดินกับเราซะด้วย ^^
แต่เดี่ยวก่อน แฟงจะเดินกับเรา ตายละวา ไอเจน ไอซิน น้องส้ม พี่มิ้งจะเข้าใจเราว่าไงอ่า ไม่ได้ๆ
แต่..เสียดายงะT^T น้องแฟงคนสวยจะมาเดินกะอีเห่ยอย่างเรามันไม่ใช่เรื่องง่ายเลยนะ แง้วๆเค้าจาทำไงดีละ
“ ไปกันเหอะพี่ฟิวส์จะเข้าแถวแล้วคะ “
“ เอ้อ นั่นตัวไรอะ “ พอฉันพูดจบก็วิ่งหนีออกมาทันทีโดยไม่เหลียวหลังมาอีกเลย
ฉันจึงไม่มีโอกาสได้เห็นภาพเด็กผู้หญิงคนหนึ่งกำลังร้องไห้เพราะเสียใจกับการกระทำของฉัน!!
เห้อ ให้ตายสิวันนี้ทั้งวันฉันแทบไม่เป็นอันเรียนในหัวฉันตอนนี้มีแต่น้องแฟงเท่านั้นฉันกำลังหาทางออกที่ดีที่สุด
ทำยังไงไม่ให้คนรอบข้างฉันต้องเสียใจ และ ทำยังไงไม่ให้ฉันต้องปล่อยน้องแฟงไป เห้อ ToT
คิดแล้วเครียดเลยแต่เอถ้าเกิดสิ่งที่เกิดขึ้นกับเราเมื่อเช้ามันไม่ใช่ความจริงละ น้องแฟงอาจจะแค่แกล้งให้เราหลงเล่นก็ได้
ชิชะ! ฉันไม่หลงกลแฟงง่ายๆหรอกยังไงๆฉันก็จะไม่ทำให้น้องส้ม คนที่ฉันรักมากที่สุดเสียใจหรอกนะ เฮ้อ
ถึงเวลากลับบ้านฉันก็เดินใช้ความคิดเงียบๆคนเดียวตัดสินใจอะไรบางอย่าง
“ พี่ฟิวส์ “ เสียงใครอีกละฉันยิ่งไม่มีอารมณ์มาพูดจ๊ะจ๋ากะใครทั้งนั้นจะขอถ่ายรูปเราอีกรึเปล่า
น้องเค้าคงไม่เห็นสินะว่าตอนนี้พี่ฟิวส์คนนี้ไม่ได้หล่อ (เคยหล่อที่ไหน) ไม่ได้น่าหลงใหลเหมือนทุกๆปีหรอกนะ
แต่น้องเค้าอุตส่าห์เรียกฉันจึงหันกลับไปช้าๆ
“ แฟง แฟง ใครทำอะไรแฟงงะร้องไห้ทำไม “ คนไรอะยิ่งร้องก็ยิ่งน่ารัก
พี่มิ้งใจร้ายชะมัดที่ปล่อยให้แฟงร้องไห้
“ ทำไมเมื่อเช้าพี่ต้องหนีแฟงด้วย “ อ่าวร้องไห้เพราะ เราเหรอไม่มั้ง
“ เปล่าๆ พี่ไม่ได้หนีพี่แค่ ... “ ในหัวฉันมันตื้นไปหมดหาข้อแก้ตัวไม่ได้เลย
“ พี่ขอโทษ “
“ พี่รังเกียจแฟงใช่ไม๊ “
“ เห้ย เปล่าพี่แค่ ... “
“ พี่แค่อะไรละคะ “ น้ำตายังคงไหลผ่านแก้มไม่หยุดใบหน้าขาวๆของแฟงตอนนี้เป็นสีชมพูระเรื่อๆแล้ว
“ โอเค พี่หนีแต่พี่ไม่ได้รังเกียจงะ “
“ แล้วหนีแฟงทำไม “
“ เอ่อ แค่ ... “
“ รู้ไม๊ว่าพี่ทำให้แฟงผิดหวัง “ กรรมละสิน้องแกมาผิดหวังกับเราทำไมเนี่ย >_<
“ ทำไมเหรอ “
“ พี่ฟิวส์ เอ่อ แฟงขอโทษนะคือ “
“ ทำไมเหรอ “
“ แฟงคิดว่า แฟง แฟง ชะ ชอบพี่ฟิวส์ “ คำๆนี้หลุดมาจากปากน้องแฟงตอนนี้ท้องไส้ฉันปั่นป่วนหน้าชาและแดงไปหมด
“ เอ่อ พี่เองก็ชอบแฟงจ๊ะ ตะแต่ว่า พี่มีแฟนแล้วงะ “ ฉันสะกดคำนี้อยู่ในใจขณะที่พูด แกมีแฟนแล้ว แกมีแฟนแล้ว
น้องแฟงเริ่มร้องไห้อีกครั้ง แล้วค่อยๆเงยหน้าขึ้นจ้องตาฉันแล้วบอกว่า
“ พี่ฟิวส์ แฟงขอโทษนะที่พูดอะไรบ้าๆออกไป จริงๆแฟงอาจจะคิดว่ามันเป็นแค่ความฝัน จริงๆแค่ความฝัน “
“ แฟงพูดอะไร ฝันอะไรพี่ไม่เข้าใจ “ ฉันงงๆกับคำพุดของแฟง อะไรคือในฝัน
“ เอ่อ พี่เชื่อไม๊ว่าแฟงเจอพี่เมื่อวานวันแรกพอแฟงกลับบ้านไป แฟงก็นอนไม่หลับและ และ
เอ่อ พอแฟงหลับแฟงฝันเห็นพี่ฟิวส์เดินเข้ามาแล้วก็ถามชื่อแฟง แต่แฟงยังไม่ทันตอบพี่ก็เดินหันกลับไป
พอแฟงตื่นขึ้นมาแฟงก็ใจเต้นรัวๆ แล้ว แล้ว แฟงก็รู้สึกชอบพี่ขึ้นมาทันที “
ใช่แล้ว ฉันเคยฝันถึงแฟงใช่ๆน้องคนนั้นที่ฉันฝันเห็น ใช่จริงๆก็ว่าคุ้นๆอยู่ ^^
“ พี่จะคบกับแฟงได้ไม๊ แฟงขอเป็นแค่น้องสาวก็ได้ “
“ เอ่อ จริงๆแล้วแฟงคงยังไม่รู้จักพี่ดีพอนะ พี่มันไม่ใช่คนดีอะไรเลยจริงๆ พี่ขอโทษ “
พูดจบฉันก็วิ่งออกมาทันที นี่มันอะไรกันจู่ๆดาวของโรงเรียนสตรีศรีไทย ก็จะมาขอฉันคบ เรื่องจริงรึเปล่าเนี่ย
กลับมาถึงบ้านฉันก็หมกตัวอยู่ในห้องและหยิบกีตาร์ตัวโปรดมานั่งเกาเพื่อระบายความเครียด
..พี่คร้าบ รับโทรศัพท์หน่อยคร้าบกิ๊กโทรมาคร้าบ.. โทรศัพท์ก็ดังทำลายสมาธิฉันขึ้นมา
“ ดีฮับ “
“ พี่ฟิวส์ “ เสียงเจื้อแจ้วสดใสนี่ฉันจำได้ดีว่าเป็นเสียงน้องส้ม นางฟ้าตัวน้อยๆของฉันนั่นเอง
“ จ๊ะ พี่เอง “
“ คิดถึงส้มเปล่า “ บ้าน้องส้มถามไรไม่รู้ เค้าเขินนา
“ คิดถึงสิคะ “
“ ไม่เชื่อหรอก ไม่เจอกันตั้งอาทิตย์กว่าป่านนี้พี่ฟิวส์มีแฟนใหม่แหงๆ “ โฮ ทำไมน้องส้มพูดงี้อะรู้ใจจริงๆ
“ ไม่มี๊ ไม่มี มีส้มคนเดียวละ ปีนี้พี่กะจะตั้งใจเรียนแล้วก็มีส้มคนเดียว “ ฉันพูดทั้งๆที่เริ่มไม่มั่นใจตัวเองแล้ว
และการสนทนาของฉันและส้มก็ดำเนินต่อไปเรื่อยๆ การคุยกับส้มทำให้ฉันคิดได้แล้วว่าควรจะหาทางออกแบบไหน
ตั้งแต่วันนั้นเมื่อฉันเจอน้องแฟงก็พยายามหลีกเลี่ยงอยู่ตลอดเวลา
เพราะฉันกลัวว่าถ้าเกิดฉันไม่เจอหน้าน้องแฟงบ้างอาจทำให้ฉันค่อยๆลืมแฟงและยังมีส้มต่อไป
ฉันหลบหน้าแฟงได้ประมาณ 2 อาทิตย์กว่า ฉันรู้สึกตัวว่ายิ่งหลบเท่าไรมันยิ่งทรมานมากขึ้นเรื่อยๆ
“ เอ็งจะหลอกใจตัวเองทำไมวะไอฟิวส์ “ ไอเจนถามขึ้นขณะฉันกำลังจดการบ้านเลขอยู่
“ ใครว่าข้าหลอกใจตัวเองละ “ ฉันเริ่มเก็บกระเป๋าเพื่อเตรียมตัวกลับบ้าน
“ เหอะๆ ฟิวส์เรากะนายเป็นเพื่อนกันมานานแล้วนะแค่ดูเราก็รู้ใจนายแล้ว “
ไอซินและเจนจะมารู้ใจฉันได้ยังไงในเมื่อใจฉันมันไม่มีอะไร
“ แกรู้ใจเราว่าไงละฮะ “ ฉันถามอย่างหน่ายๆ
“ เราสองคนรู้นะเว่ย ว่าแกนะชอบน้องฟักแฟง ม.4/1 ใช่ปะ “ เวรละตูไอพวกนี้รู้ได้ไง o.0
“ เรา เรา ขอโทษ แต่จะให้ทำยังไงละ “ ฉันขอโทษเพื่อนทั้งสองที่ผิดสัญญาไป
“ แกจะขอโทษ เราทำไมแกไม่ได้ทำไรผิดนี่ “
“ ก็เราเคยสัญญากะ พวกแกไว้ไงว่าเราจะไม่จีบน้องแฟงก่อนพวกแก “
“ เหอะๆ แกไม่ได้ผิดสัญญานี่ แกยังไม่ได้เริ่มจีบเลยแต่แกแค่เริ่มชอบพวกข้ารู้นะเว่ยว่า
2 สัปดาห์ที่ผ่านมานะแกกำลังหลบหน้าน้องเค้าอยู่ แกทำแบบนี้ทำไมวะ“ ไอเจนถามฉัน
“ ใช่พวกแกรู้ดีแล้วนี่หว่า “ ฉันเริ่มเสียงอ่อนลงเรื่อยๆและเริ่มอยากจะร้องไห้
“ ข้ารู้ว่าปัญหามันยังไม่หมดแค่นี้ แกยังเป็นห่วงน้องส้มใช่ไม๊ “ เออแฮะทำไมพวกนี้รู้ดีกันจริงๆ ฉันพยักหน้าเป็นการให้คำตอบ
“ เห้อ แล้วยังไงแกจะหนีใจตัวเองหรือไง “ ไอซินถามได้แทงใจมากเพื่อน
“ เราก็ไม่รู้วะ “
“ ข้าว่าแกนะไม่ได้รักน้องส้มมากหรอกแกรักเหมือนคนอื่นๆทั่วไปที่คบ ไม่เกิน3เดือน “
จริงๆอยู่ฉันยังไม่เคยคบใครเกิน 3 เดือนฉันมักจะเริ่มเบื่อและเริ่มมีปัญหามากขึ้นเรื่อยๆจนทำให้เลิกกับพวกสาวๆทั้งหลาย
“ แต่ส้มนะข้าคบมา 4 เดือนครึ่งแล้วนะ “
“ แล้วไงแกโกหกใจตัวเองอยู่ยังงี้ แกคิดว่าจะคบน้องเค้าได้อีกซักกี่เดือนฮะ “
“ แล้วนี่ถ้าแกตัดสินใจช้าพี่มิ้งเค้าจะแย่งแกไปนะ เค้าเริ่มๆจีบแล้วแต่แกยังมัวยืนนิ่งๆเนี่ยนะ “
ไอเจนและไอซิน เริ่มพูดแทงใจฉันอีกคนละฉึกสองฉึก
“ แกก็อย่าบอกน้องส้มสิ แกทำเป็นเงียบๆและค่อยๆห่างไปสิ “ ไอเจนแนะนำ
“ โห เลวไปมั้ง “ ฉันตอบแต่ในใจเริ่มมีแสงส่อง
มันจะเป็นการทำร้ายน้ำใจดีๆของผุ้หญิงคนหนึ่งที่มีให้ฉันรึเปล่า
“ ไว้ข้าค่อยคิดทีหลังละกันกลับบ้านก่อนละ “ ฉันพูดจบก็ก้าวขึ้นรถเมล์ออกมาหัวใจตอนนี้เหมือนโดนบีบ
อย่างจังเลยทำอะไรไม่ถูกแล้ว
พอฉันกลับมาถึงบ้านก็รีบออน Msn ทันทีเห้อค่อยยังชั่วหน่อยวันนี้ไม่ใครแอดมา แต่ก็ยังคงมีน้องๆเข้ามาทักทายฉัน
ฉันเริ่มเบื่อเลยเล่นเวปบอร์ดโรงเรียนจะดีกว่า เพื่อจะทำอะไรให้ยุ่งๆจะได้เลิกฟุ้งซ่าน
ฉันเปิดหน้าเวปบอร์ดดรงเรียนแล้วก็นั่งอ่านกระทู้ต่างๆไล่ลงมาเรื่อยจนเจอกระทู้หนึ่ง
“ ใครมีเมลพี่ฟิวส์บ้าง “ คนตั้งคือ ~ผักหวาน~ เห้อ เอาอีกแล้วจะอะไรกะฉันนักหนาน๊า รุ่นน้องเนี่ย
พอฉันเปิดกระทู้นี้ออกมากลับตรงกันข้ามกับที่ฉันคิดไว้สิ้นเชิง คือฉันคิดว่าคงมีเมลฉันอยู่เต็มกระทู้แต่เปล่าเลยมีแต่คน
ด่าเจ้าของกระทู้ทั้งนั้น
“ ไม่มีปัญญาจะมีเมลพี่เค้าก็อย่าคุยกับพี่ฟิวส์ของชั้นเลย “ เหอะๆฉันเป็นของน้องเค้าตั้งแต่เมื่อไรกันนะ
“ เมลพี่ฟิวส์เอาไปทำไมจะจีบพี่เค้าอีกหรือ ฝันไปเหอะ “
นอกจากนี้ยังมีข้อความเป็นเชิงด่าอีกมากมายเลยฉันรู้สึกสงสารน้องเค้าขึ้นมาเลยลงอีเมลไว้ให้ ฉันเลือกที่จะปิดเอ็มตอนนี้เลยดีกว่า
เพราะเชื่อว่าอีกไม่นานคงจะมีรุ่นน้อง รึ รุ่นพี่แอดมาแน่ๆ
“ ตึ้ง!! “ นั่นไงคิดแล้วไม่มีผิดเล้ย -*-
ไม่เคยมีใครรู้หรอกว่าฉันคิดยังไง says:
หวัดดีคะพี่ฟิวส์
5 5 5 says:
ดีคับ
ไม่เคยมีใครรู้หรอกว่าฉันคิดยังไง says:
จำฟักแฟงได้เปล่า
5 5 5 says:
อ่อ ได้สิ
ไม่เคยมีใครรู้หรอกว่าฉันคิดยังไง says:
หรอ ดีใจจังไม่คิดว่าจะจำแฟงได้ ^^
5 5 5 says:
พี่ยังไม่แก่ที่จะลืมนะ -*-
ไม่เคยมีใครรู้หรอกว่าฉันคิดยังไง says:
รู้ไม๊ว่าแฟงร้องไห้อยู่ ตอนนี้ T^T
5 5 5 says:
ร้องไมคับ?? o.O
ไม่เคยมีใครรู้หรอกว่าฉันคิดยังไง says:
เพราะใครละ
5 5 5 says:
พี่ไม่รู้
ไม่เคยมีใครรู้หรอกว่าฉันคิดยังไง says:
แฟงไม่บอกแล้วกัน
5 5 5 says:
ตามใจ -*-
5 5 5 says:
พี่ไปนอนละนะ บาย
ฉันรีบตัดบทน้องเค้าดื้อๆและออกจาเนทด้วยความรวดเร็ว ไม่เอาแล้วไม่อยากหลอกใจตัวเอง
แต่จะให้เราทำไงดีละ ทำยังไงให้มันลงตัวเราไม่อยากจะเสียน้องส้มและแฟงไปเลยจริงๆ เห้อ
ไอฟิวส์ .. เอ็งมันหน้าม่อ แต่..เรายังสับสนนะเรารักใครมากกว่ากันคิดยิ่งปวดหัวไม่นะไม่ไม่ ToT
..พี่คร้าบ รับโทรศัพท์หน่อยคร้าบกิ๊กโทรมาคร้าบ.. นั่นน้องส้มโทรมาอีกเสียงยังงี้ส้มคนเดียว โฮT^T
อย่าเพิ่งคุยได้ไหมพี่ยังรู้สึกผิดอยู่นะ แต่ฉันก็ต้องจำใจรับโทรศัพท์นั้นมา
“ โหลๆ “
“ พี่ฟิวส์ “
“ อ๊าครับ “
“ ส้มคิดถึงพี่ฟิวส์นะ “
“ อาเช่นกันๆ “
“ จริงๆหรอไม่ใช่ว่ามีใครคนอื่นแล้วเหรอ “
“ เปล๊า ไม่มี๊ไม่มีอะสาบาน “ เฮ้อน้องส้มรู้อีกแล้วเหรอ
“ พี่ฟิวส์ไม่ต้องโกหกเลยส้มรู้หมดแล้วนะ ฮือๆ “ เวรละสิน้องส้มร้องไห้ แง้ๆ
“ ส้มรู้อะไร “
“ พี่ฟิวส์มีคนอื่นนะสิ “
“ เปล่าพี่ไม่ได้มีคนอื่น มีแค่มองเค้าเฉยๆเอ่อ แอบมองนะแค่แอบนะ “
“ 55+ส้มล้อเล่นส้มไม่ได้รู้อะไรซักหน่อยน่า อิอิ เอ๊ะ แล้วไปแอบชอบใครสารภาพมานะ “
“ อ่อ รุ่นน้องนะ “ นี่ยัยส้มเล่นแบบนี้ได้ไงพี่ใจหายหมด
“ น่ารักไม๊ “
“ เอ่อ ก็ดีๆแต่ส้มน่ารักกว่านะ “
“ จริงๆงะ “ แล้วหลังจากนั้นฉันก็คุยกับส้มอีกยาว
**2**น้องฟักแฟง
ฉันมาถึงป้ายรถเมล์หน้าโรงเรียนแล้วแต่ให้ตายสิไม่มีผ่านมาซักคัน แต่ก็มีรถยนต์คันเล็กคันหนึ่งขับผ่านหน้าฉันไป “ รถพี่มิ้ง “
ฉันทันเห็นตุ๊กตาหน้ารถด้วยว่าเป็นน้องแฟง อาจริงสิพี่มิ้งเองก็เคยบอกแล้วนี่ว่าเป็นแฟนกันฉันเริ่มซึมๆไม่มีแรงยืน “ เพราะอะไรกัน ”
เหมือนว่าฉันหมดแรงลงไปซะอย่างนั้น แต่เดี่ยวสิน้องแฟงฉันเพิ่งเจอแค่ ครั้งสองครั้งคงไม่ใช่ฉันหึงหรอกนะอีกอย่างระดับไอฟิวส์
ไม่น่าจะไปเสียใจกะผู้หญิงแค่คนเดียวที่สำคัญมากๆเรายังมีน้องส้มอยู่ในใจนี่หว่า แค่รุ่นน้องน่ารักๆคนหนึ่งโดนพี่มิ้งโฉบไปก็แค่นั้น
แต่ยิ่งคิดน้ำตาก็ยิ่งไหลลงมาเรื่อยๆ “ ฉันเป็นอะไร ”
“ พี่ฟิวส์คะ รถมาแล้ว “ อื้มฉันเห็นแล้วละแต่น้ำตาสิมันยังไม่ยอมหยุดทำไมเราถึงร้องไห้นะเพราะอะไร
เราไม่เคยร้องไห้เพราะผู้หญิงมาก่อน มันตลกจริงๆที่มายืนร้องไห้ตรงนี้ T^T
ฉันเดินก้าวขึ้นรถและเลือกเก้าอี้เบาะเดียวริมหน้าต่างเพราะไม่อยากให้ทั้งนิลและยิ้มเห็นคราบน้ำตา
ในที่สุดก็ถึงบ้านซะทีก่อนลงฉันโบกมือให้น้องนิล
“ บ๊ายบายนะ “ ฉันยังเสียงสั่นๆอยู่
“ พี่ฟิวส์เล่นเอ็มไม๊ “ ฉันไม่อยากตอบแต่ก็พยักหน้าไป
ถึงบ้านแล้วฉันก็รีบอาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้าและมาขลุกอยู่หน้าคอม ออนเอ็มซักพักอาจจะลืมเรื่องน้องแฟงได้
พอฉันเปิดเอ็มออกมาก็มีคนแอดมาประมาณ 3-4คนซึ่งมันผิดปกติมากๆเพราะฉันยังไม่ได้เอาอีเมล์ไปโพสลงเวปไซต์ไหนเลย
ทำไมละทำไมมีคนแอดมาเยอะ ฉันจึงปิดเอ็มทันทีเพราะเชื่อว่าคงมีคนรุมถามฉันเยอะแน่ๆและฉันก็ตัดสินใจเล่นแชทโรงเรียนแทน
ในห้องแชทโรงเรียนมีเพียง2-3คนที่เล่นฉันจึงเบนเข็มที่จะลองเล่นเวบบอร์ดโรงเรียนบ้างซึ่งเปิดมากระทู้แรกๆก็พบว่า
“ ทอมคนไหนน่าควงที่สุดปีนี้ “ ใครกันนะช่างคิดสรรหามาตั้งได้ แต่ฉันก็ลองคลิกเข้าไปว่ามีชื่อฉันบ้างรึเปล่า
จริงอย่างที่คิดมีชื่อฉันติดอยู่ 4 อันด้วยกัน\'ว้าวเราก็ฮอตเหมือนกันนะ\' ฉันคิดในใจอย่างภูมิใจแต่ต้องสะดุดกึกตรงกระทู้ที่ว่า
“ อีเมล์ทอมหล่อแห่งสตรีศรีไทย “ แน่ๆเลยคนที่แอดมาต้องเป็นโรงเรียนเราแน่ๆ -*- ฉันจึงลองคลิกเข้าไปดู
อย่างที่คิดข้างในมันมีอีเมล์ของฉันจริงๆแต่ไม่ใช่เฉพาะฉันคนเดียว ยังมี พี่มิ้ง พี่นัท และ น้องโซ
หุหุรายชื่อเหล่านี้จัดได้ว่าเป็นทอมที่น่ารักสุดๆแล้วในโรงเรียนส่วนฉันไม่ได้หล่อไม่ได้น่ารักอะไรแต่ก็ไม่เข้าใจว่าทำไม
ถึงติดอันดับทอมน่าคบที่สุด ฉันลองหาดูว่าใครกันเป็นคนตั้งกระทู้นี้ขึ้นมาฉันกะจะสับมันซักหมื่นชิ้น
และก้อเจอในที่สุด ~ซินแบด น่ารัก~
แน่นอนจะใครซะอีกเล่าก็เพื่อนซี้ตัวดีของฉันนะสิ ยัยซินตัวแสบจริงๆเล้ย ฉันจึงตัดสินใจปิดคอมทันทีและเริ่มต้นแห่งการนอน
เช้าวันนี้เมื่อฉันลงมาข้างล่างก็พบกับของขวัญชิ้นใหญ่ที่ฟ้าประทานมาให้นั่นก้คือวันนี้พี่ชายจะไปส่งฉันที่โรงเรียน
และแน่นอนวันนี้ยัยยิ้มก็จะให้พ่อแม่ไปส่งเนื่องจากแกไปฟ้องพ่อแกว่าฉันลากแกขึ้นรถเมล์ โอสวรรค์
“ เอาละยัยตัวแสบเฮียส่งแค่นี้นะ อ้ออย่าหลีหญิงเพลินจนลืมเรียนละ บ๊าย “ เฮียฟิลม์กล่าวคำลาให้กับฉัน
“ พี่คะ “ เสียงใครกันคุ้นจริงๆเอ น้องนิลเหรอ ฉันหันมาก็ต้องตะลึงกับภาพข้างหน้าน้องแฟง!
“ ฮะว่าไงละฮะ “ ฉันตอบไปตาก้จ้องมองพื้นดินฉันไม่อยากมองหน้าน้องเค้าเลย
“ แฟง เอาผ้าเช็ดหน้าพี่มาคืนคะ “ พูดจบน้องแฟงก็ควักกระเป๋าและหยิบผ้าขี้ริ้วน้อยคืนฉันจริงๆถ้าฉันรู้
เหตุการณ์ล่วงหน้าว่าน้องแฟงจะใช้ฉันคงจะเตรียมผ้าผืนใหม่มาแล้ว
“ อ้อ จ๊ะจริงๆพี่ต้องขอโทษน้องจริงๆนะเรื่องเมื่อวานพี่ไม่ได้ตั้งใจนะ ผิดไปแล้วก๊าบ “
ฉันพูดเสียงดังและเน้นเสียง
“ อิอิ พี่น่ารักดีนะ “ บ้าหรอตัวชมไรเค้าเขินเป็นนะ
“ ขอโทษนะคะ พี่ชื่ออะไรหรอคะ “ เอาละซิถามชื่อเค้าทำไม๊เค้าเขินนะตัว ^///^
“ พี่หรอ ชื่อฟิวส์ครับ เอ้อ แล้วน้องละฮะ “ จริงๆฉันก็รู้อยู่แก่ใจจะถามทำไม
“ ชื่อฟักแฟงคะ พี่ฟิวส์เดินเข้าโรงเรียนกับแฟงนะ “ เอาละวา หิ้วๆๆน้องแฟงคนสวยจะเดินกับเราซะด้วย ^^
แต่เดี่ยวก่อน แฟงจะเดินกับเรา ตายละวา ไอเจน ไอซิน น้องส้ม พี่มิ้งจะเข้าใจเราว่าไงอ่า ไม่ได้ๆ
แต่..เสียดายงะT^T น้องแฟงคนสวยจะมาเดินกะอีเห่ยอย่างเรามันไม่ใช่เรื่องง่ายเลยนะ แง้วๆเค้าจาทำไงดีละ
“ ไปกันเหอะพี่ฟิวส์จะเข้าแถวแล้วคะ “
“ เอ้อ นั่นตัวไรอะ “ พอฉันพูดจบก็วิ่งหนีออกมาทันทีโดยไม่เหลียวหลังมาอีกเลย
ฉันจึงไม่มีโอกาสได้เห็นภาพเด็กผู้หญิงคนหนึ่งกำลังร้องไห้เพราะเสียใจกับการกระทำของฉัน!!
เห้อ ให้ตายสิวันนี้ทั้งวันฉันแทบไม่เป็นอันเรียนในหัวฉันตอนนี้มีแต่น้องแฟงเท่านั้นฉันกำลังหาทางออกที่ดีที่สุด
ทำยังไงไม่ให้คนรอบข้างฉันต้องเสียใจ และ ทำยังไงไม่ให้ฉันต้องปล่อยน้องแฟงไป เห้อ ToT
คิดแล้วเครียดเลยแต่เอถ้าเกิดสิ่งที่เกิดขึ้นกับเราเมื่อเช้ามันไม่ใช่ความจริงละ น้องแฟงอาจจะแค่แกล้งให้เราหลงเล่นก็ได้
ชิชะ! ฉันไม่หลงกลแฟงง่ายๆหรอกยังไงๆฉันก็จะไม่ทำให้น้องส้ม คนที่ฉันรักมากที่สุดเสียใจหรอกนะ เฮ้อ
ถึงเวลากลับบ้านฉันก็เดินใช้ความคิดเงียบๆคนเดียวตัดสินใจอะไรบางอย่าง
“ พี่ฟิวส์ “ เสียงใครอีกละฉันยิ่งไม่มีอารมณ์มาพูดจ๊ะจ๋ากะใครทั้งนั้นจะขอถ่ายรูปเราอีกรึเปล่า
น้องเค้าคงไม่เห็นสินะว่าตอนนี้พี่ฟิวส์คนนี้ไม่ได้หล่อ (เคยหล่อที่ไหน) ไม่ได้น่าหลงใหลเหมือนทุกๆปีหรอกนะ
แต่น้องเค้าอุตส่าห์เรียกฉันจึงหันกลับไปช้าๆ
“ แฟง แฟง ใครทำอะไรแฟงงะร้องไห้ทำไม “ คนไรอะยิ่งร้องก็ยิ่งน่ารัก
พี่มิ้งใจร้ายชะมัดที่ปล่อยให้แฟงร้องไห้
“ ทำไมเมื่อเช้าพี่ต้องหนีแฟงด้วย “ อ่าวร้องไห้เพราะ เราเหรอไม่มั้ง
“ เปล่าๆ พี่ไม่ได้หนีพี่แค่ ... “ ในหัวฉันมันตื้นไปหมดหาข้อแก้ตัวไม่ได้เลย
“ พี่ขอโทษ “
“ พี่รังเกียจแฟงใช่ไม๊ “
“ เห้ย เปล่าพี่แค่ ... “
“ พี่แค่อะไรละคะ “ น้ำตายังคงไหลผ่านแก้มไม่หยุดใบหน้าขาวๆของแฟงตอนนี้เป็นสีชมพูระเรื่อๆแล้ว
“ โอเค พี่หนีแต่พี่ไม่ได้รังเกียจงะ “
“ แล้วหนีแฟงทำไม “
“ เอ่อ แค่ ... “
“ รู้ไม๊ว่าพี่ทำให้แฟงผิดหวัง “ กรรมละสิน้องแกมาผิดหวังกับเราทำไมเนี่ย >_<
“ ทำไมเหรอ “
“ พี่ฟิวส์ เอ่อ แฟงขอโทษนะคือ “
“ ทำไมเหรอ “
“ แฟงคิดว่า แฟง แฟง ชะ ชอบพี่ฟิวส์ “ คำๆนี้หลุดมาจากปากน้องแฟงตอนนี้ท้องไส้ฉันปั่นป่วนหน้าชาและแดงไปหมด
“ เอ่อ พี่เองก็ชอบแฟงจ๊ะ ตะแต่ว่า พี่มีแฟนแล้วงะ “ ฉันสะกดคำนี้อยู่ในใจขณะที่พูด แกมีแฟนแล้ว แกมีแฟนแล้ว
น้องแฟงเริ่มร้องไห้อีกครั้ง แล้วค่อยๆเงยหน้าขึ้นจ้องตาฉันแล้วบอกว่า
“ พี่ฟิวส์ แฟงขอโทษนะที่พูดอะไรบ้าๆออกไป จริงๆแฟงอาจจะคิดว่ามันเป็นแค่ความฝัน จริงๆแค่ความฝัน “
“ แฟงพูดอะไร ฝันอะไรพี่ไม่เข้าใจ “ ฉันงงๆกับคำพุดของแฟง อะไรคือในฝัน
“ เอ่อ พี่เชื่อไม๊ว่าแฟงเจอพี่เมื่อวานวันแรกพอแฟงกลับบ้านไป แฟงก็นอนไม่หลับและ และ
เอ่อ พอแฟงหลับแฟงฝันเห็นพี่ฟิวส์เดินเข้ามาแล้วก็ถามชื่อแฟง แต่แฟงยังไม่ทันตอบพี่ก็เดินหันกลับไป
พอแฟงตื่นขึ้นมาแฟงก็ใจเต้นรัวๆ แล้ว แล้ว แฟงก็รู้สึกชอบพี่ขึ้นมาทันที “
ใช่แล้ว ฉันเคยฝันถึงแฟงใช่ๆน้องคนนั้นที่ฉันฝันเห็น ใช่จริงๆก็ว่าคุ้นๆอยู่ ^^
“ พี่จะคบกับแฟงได้ไม๊ แฟงขอเป็นแค่น้องสาวก็ได้ “
“ เอ่อ จริงๆแล้วแฟงคงยังไม่รู้จักพี่ดีพอนะ พี่มันไม่ใช่คนดีอะไรเลยจริงๆ พี่ขอโทษ “
พูดจบฉันก็วิ่งออกมาทันที นี่มันอะไรกันจู่ๆดาวของโรงเรียนสตรีศรีไทย ก็จะมาขอฉันคบ เรื่องจริงรึเปล่าเนี่ย
กลับมาถึงบ้านฉันก็หมกตัวอยู่ในห้องและหยิบกีตาร์ตัวโปรดมานั่งเกาเพื่อระบายความเครียด
..พี่คร้าบ รับโทรศัพท์หน่อยคร้าบกิ๊กโทรมาคร้าบ.. โทรศัพท์ก็ดังทำลายสมาธิฉันขึ้นมา
“ ดีฮับ “
“ พี่ฟิวส์ “ เสียงเจื้อแจ้วสดใสนี่ฉันจำได้ดีว่าเป็นเสียงน้องส้ม นางฟ้าตัวน้อยๆของฉันนั่นเอง
“ จ๊ะ พี่เอง “
“ คิดถึงส้มเปล่า “ บ้าน้องส้มถามไรไม่รู้ เค้าเขินนา
“ คิดถึงสิคะ “
“ ไม่เชื่อหรอก ไม่เจอกันตั้งอาทิตย์กว่าป่านนี้พี่ฟิวส์มีแฟนใหม่แหงๆ “ โฮ ทำไมน้องส้มพูดงี้อะรู้ใจจริงๆ
“ ไม่มี๊ ไม่มี มีส้มคนเดียวละ ปีนี้พี่กะจะตั้งใจเรียนแล้วก็มีส้มคนเดียว “ ฉันพูดทั้งๆที่เริ่มไม่มั่นใจตัวเองแล้ว
และการสนทนาของฉันและส้มก็ดำเนินต่อไปเรื่อยๆ การคุยกับส้มทำให้ฉันคิดได้แล้วว่าควรจะหาทางออกแบบไหน
ตั้งแต่วันนั้นเมื่อฉันเจอน้องแฟงก็พยายามหลีกเลี่ยงอยู่ตลอดเวลา
เพราะฉันกลัวว่าถ้าเกิดฉันไม่เจอหน้าน้องแฟงบ้างอาจทำให้ฉันค่อยๆลืมแฟงและยังมีส้มต่อไป
ฉันหลบหน้าแฟงได้ประมาณ 2 อาทิตย์กว่า ฉันรู้สึกตัวว่ายิ่งหลบเท่าไรมันยิ่งทรมานมากขึ้นเรื่อยๆ
“ เอ็งจะหลอกใจตัวเองทำไมวะไอฟิวส์ “ ไอเจนถามขึ้นขณะฉันกำลังจดการบ้านเลขอยู่
“ ใครว่าข้าหลอกใจตัวเองละ “ ฉันเริ่มเก็บกระเป๋าเพื่อเตรียมตัวกลับบ้าน
“ เหอะๆ ฟิวส์เรากะนายเป็นเพื่อนกันมานานแล้วนะแค่ดูเราก็รู้ใจนายแล้ว “
ไอซินและเจนจะมารู้ใจฉันได้ยังไงในเมื่อใจฉันมันไม่มีอะไร
“ แกรู้ใจเราว่าไงละฮะ “ ฉันถามอย่างหน่ายๆ
“ เราสองคนรู้นะเว่ย ว่าแกนะชอบน้องฟักแฟง ม.4/1 ใช่ปะ “ เวรละตูไอพวกนี้รู้ได้ไง o.0
“ เรา เรา ขอโทษ แต่จะให้ทำยังไงละ “ ฉันขอโทษเพื่อนทั้งสองที่ผิดสัญญาไป
“ แกจะขอโทษ เราทำไมแกไม่ได้ทำไรผิดนี่ “
“ ก็เราเคยสัญญากะ พวกแกไว้ไงว่าเราจะไม่จีบน้องแฟงก่อนพวกแก “
“ เหอะๆ แกไม่ได้ผิดสัญญานี่ แกยังไม่ได้เริ่มจีบเลยแต่แกแค่เริ่มชอบพวกข้ารู้นะเว่ยว่า
2 สัปดาห์ที่ผ่านมานะแกกำลังหลบหน้าน้องเค้าอยู่ แกทำแบบนี้ทำไมวะ“ ไอเจนถามฉัน
“ ใช่พวกแกรู้ดีแล้วนี่หว่า “ ฉันเริ่มเสียงอ่อนลงเรื่อยๆและเริ่มอยากจะร้องไห้
“ ข้ารู้ว่าปัญหามันยังไม่หมดแค่นี้ แกยังเป็นห่วงน้องส้มใช่ไม๊ “ เออแฮะทำไมพวกนี้รู้ดีกันจริงๆ ฉันพยักหน้าเป็นการให้คำตอบ
“ เห้อ แล้วยังไงแกจะหนีใจตัวเองหรือไง “ ไอซินถามได้แทงใจมากเพื่อน
“ เราก็ไม่รู้วะ “
“ ข้าว่าแกนะไม่ได้รักน้องส้มมากหรอกแกรักเหมือนคนอื่นๆทั่วไปที่คบ ไม่เกิน3เดือน “
จริงๆอยู่ฉันยังไม่เคยคบใครเกิน 3 เดือนฉันมักจะเริ่มเบื่อและเริ่มมีปัญหามากขึ้นเรื่อยๆจนทำให้เลิกกับพวกสาวๆทั้งหลาย
“ แต่ส้มนะข้าคบมา 4 เดือนครึ่งแล้วนะ “
“ แล้วไงแกโกหกใจตัวเองอยู่ยังงี้ แกคิดว่าจะคบน้องเค้าได้อีกซักกี่เดือนฮะ “
“ แล้วนี่ถ้าแกตัดสินใจช้าพี่มิ้งเค้าจะแย่งแกไปนะ เค้าเริ่มๆจีบแล้วแต่แกยังมัวยืนนิ่งๆเนี่ยนะ “
ไอเจนและไอซิน เริ่มพูดแทงใจฉันอีกคนละฉึกสองฉึก
“ แกก็อย่าบอกน้องส้มสิ แกทำเป็นเงียบๆและค่อยๆห่างไปสิ “ ไอเจนแนะนำ
“ โห เลวไปมั้ง “ ฉันตอบแต่ในใจเริ่มมีแสงส่อง
มันจะเป็นการทำร้ายน้ำใจดีๆของผุ้หญิงคนหนึ่งที่มีให้ฉันรึเปล่า
“ ไว้ข้าค่อยคิดทีหลังละกันกลับบ้านก่อนละ “ ฉันพูดจบก็ก้าวขึ้นรถเมล์ออกมาหัวใจตอนนี้เหมือนโดนบีบ
อย่างจังเลยทำอะไรไม่ถูกแล้ว
พอฉันกลับมาถึงบ้านก็รีบออน Msn ทันทีเห้อค่อยยังชั่วหน่อยวันนี้ไม่ใครแอดมา แต่ก็ยังคงมีน้องๆเข้ามาทักทายฉัน
ฉันเริ่มเบื่อเลยเล่นเวปบอร์ดโรงเรียนจะดีกว่า เพื่อจะทำอะไรให้ยุ่งๆจะได้เลิกฟุ้งซ่าน
ฉันเปิดหน้าเวปบอร์ดดรงเรียนแล้วก็นั่งอ่านกระทู้ต่างๆไล่ลงมาเรื่อยจนเจอกระทู้หนึ่ง
“ ใครมีเมลพี่ฟิวส์บ้าง “ คนตั้งคือ ~ผักหวาน~ เห้อ เอาอีกแล้วจะอะไรกะฉันนักหนาน๊า รุ่นน้องเนี่ย
พอฉันเปิดกระทู้นี้ออกมากลับตรงกันข้ามกับที่ฉันคิดไว้สิ้นเชิง คือฉันคิดว่าคงมีเมลฉันอยู่เต็มกระทู้แต่เปล่าเลยมีแต่คน
ด่าเจ้าของกระทู้ทั้งนั้น
“ ไม่มีปัญญาจะมีเมลพี่เค้าก็อย่าคุยกับพี่ฟิวส์ของชั้นเลย “ เหอะๆฉันเป็นของน้องเค้าตั้งแต่เมื่อไรกันนะ
“ เมลพี่ฟิวส์เอาไปทำไมจะจีบพี่เค้าอีกหรือ ฝันไปเหอะ “
นอกจากนี้ยังมีข้อความเป็นเชิงด่าอีกมากมายเลยฉันรู้สึกสงสารน้องเค้าขึ้นมาเลยลงอีเมลไว้ให้ ฉันเลือกที่จะปิดเอ็มตอนนี้เลยดีกว่า
เพราะเชื่อว่าอีกไม่นานคงจะมีรุ่นน้อง รึ รุ่นพี่แอดมาแน่ๆ
“ ตึ้ง!! “ นั่นไงคิดแล้วไม่มีผิดเล้ย -*-
ไม่เคยมีใครรู้หรอกว่าฉันคิดยังไง says:
หวัดดีคะพี่ฟิวส์
5 5 5 says:
ดีคับ
ไม่เคยมีใครรู้หรอกว่าฉันคิดยังไง says:
จำฟักแฟงได้เปล่า
5 5 5 says:
อ่อ ได้สิ
ไม่เคยมีใครรู้หรอกว่าฉันคิดยังไง says:
หรอ ดีใจจังไม่คิดว่าจะจำแฟงได้ ^^
5 5 5 says:
พี่ยังไม่แก่ที่จะลืมนะ -*-
ไม่เคยมีใครรู้หรอกว่าฉันคิดยังไง says:
รู้ไม๊ว่าแฟงร้องไห้อยู่ ตอนนี้ T^T
5 5 5 says:
ร้องไมคับ?? o.O
ไม่เคยมีใครรู้หรอกว่าฉันคิดยังไง says:
เพราะใครละ
5 5 5 says:
พี่ไม่รู้
ไม่เคยมีใครรู้หรอกว่าฉันคิดยังไง says:
แฟงไม่บอกแล้วกัน
5 5 5 says:
ตามใจ -*-
5 5 5 says:
พี่ไปนอนละนะ บาย
ฉันรีบตัดบทน้องเค้าดื้อๆและออกจาเนทด้วยความรวดเร็ว ไม่เอาแล้วไม่อยากหลอกใจตัวเอง
แต่จะให้เราทำไงดีละ ทำยังไงให้มันลงตัวเราไม่อยากจะเสียน้องส้มและแฟงไปเลยจริงๆ เห้อ
ไอฟิวส์ .. เอ็งมันหน้าม่อ แต่..เรายังสับสนนะเรารักใครมากกว่ากันคิดยิ่งปวดหัวไม่นะไม่ไม่ ToT
..พี่คร้าบ รับโทรศัพท์หน่อยคร้าบกิ๊กโทรมาคร้าบ.. นั่นน้องส้มโทรมาอีกเสียงยังงี้ส้มคนเดียว โฮT^T
อย่าเพิ่งคุยได้ไหมพี่ยังรู้สึกผิดอยู่นะ แต่ฉันก็ต้องจำใจรับโทรศัพท์นั้นมา
“ โหลๆ “
“ พี่ฟิวส์ “
“ อ๊าครับ “
“ ส้มคิดถึงพี่ฟิวส์นะ “
“ อาเช่นกันๆ “
“ จริงๆหรอไม่ใช่ว่ามีใครคนอื่นแล้วเหรอ “
“ เปล๊า ไม่มี๊ไม่มีอะสาบาน “ เฮ้อน้องส้มรู้อีกแล้วเหรอ
“ พี่ฟิวส์ไม่ต้องโกหกเลยส้มรู้หมดแล้วนะ ฮือๆ “ เวรละสิน้องส้มร้องไห้ แง้ๆ
“ ส้มรู้อะไร “
“ พี่ฟิวส์มีคนอื่นนะสิ “
“ เปล่าพี่ไม่ได้มีคนอื่น มีแค่มองเค้าเฉยๆเอ่อ แอบมองนะแค่แอบนะ “
“ 55+ส้มล้อเล่นส้มไม่ได้รู้อะไรซักหน่อยน่า อิอิ เอ๊ะ แล้วไปแอบชอบใครสารภาพมานะ “
“ อ่อ รุ่นน้องนะ “ นี่ยัยส้มเล่นแบบนี้ได้ไงพี่ใจหายหมด
“ น่ารักไม๊ “
“ เอ่อ ก็ดีๆแต่ส้มน่ารักกว่านะ “
“ จริงๆงะ “ แล้วหลังจากนั้นฉันก็คุยกับส้มอีกยาว
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น