[Nct x You]Love in my mind เก็บรักในใจนายเพื่อนสนิท

ลำดับตอนที่ #2 : Are you thinking of me?

     

    

    

     "มายเบบี้~"

ฉันหันไปตามเสียงที่เรียกชื่อของฉัน คนที่เรียกชื่อฉันคือมาร์คลีนั่นเอง เขากำลังวิ่งตรงมาหาฉัน

     "ว่าไง"

     "พรุ่งนี้วันอะไร" มาร์คลีอมยิ้มน้อยๆ ก่อนจะพูดต่อ "ลองเดาดูสิ"

     "วันเสาร์เหรอ" 

     "ถูกต้อง^^"

     "แล้วมันพิเศษยังไงอะ-O-" 

ฉันมองมาร์คอย่างไม่ค่อยเข้าใจ ก่อนที่เจ้าตัวจะพูดอะไรเขาก็ยื่นกระดาษบางอย่างมาให้ฉัน

     "ไปเที่ยวกันเหอะ ช่วงนี้หนื่อยๆว่ะ อยากพักสมองบ้างเรียนโคตรเยอะ" 

ฉันรับกระดาษแผ่นนั้นมาดู มันคือบัตรเที่ยวสวนสนุกที่ฉันเคยบ่นไว้ว่าอยากไปสุดๆ แต่ติดที่ว่ากว่าการจะได้บัตรนั้นมาเลือดตาแทบกระเด็นเลยทีเดียวT^T แต่ตอนนี้มันมาอยู่ตรงหน้าฉันแล้วด้วยฝีมือของมาร์คลี

     "แกไปเอามาจากไหน"

     "ตอบมาก่อนดิว่าไปมั้ย^^" เยี่ยมไปเลย มาร์คไม่ตอบคำถามฉันแต่กลับถามฉันต่อพร้อมยิ้มกวนใส่ฉันอีก- - แน่นอนคนอย่างเบบี้ไม่ยอมหรอกค่ะ!

     "มาร์คลี!!" 

     "โอ๊ยยยยๆๆ ฉันเจ็บนะเว้ยยัยบ้า! เออๆ บอกแล้วๆ"

ฉันหยิกเข้าไปที่แขนเขาอย่างหมันไส้ อีกฝ่ายก็ร้องโอดโอยออกมาอย่างกับจะขาดใจตาย สมน้ำหน้า โดนซะบ้างมาร์คลีชอบเล่นลิ้นดีนัก!

     "ฉันให้แดตดี้จัดการเองแหละ เห็นแกบ่นว่าอยากไปนี่" 

     "มาร์ค!! @#$%^&*()_+"

สองชั่วโมงผ่านไป

          

     "เข้าใจมั้ยมาร์คลี - - ถ้าทำแบบนี้อีก แกโดนหนักกว่านี้แน่"

     "เพราะเห็นแกอยากไปหรอกถึงทำแบบนั้นน่ะ" 

มาร์คพูดด้วยน้ำเสียงค่อนข้างเอือมระอา ก็แหงล่ะ พึ่งโดนฉันเทศนาไปชุดใหญ่สองชั่วโมงเต็มๆนี่นา อย่างที่เคยบอกไปแล้วเรื่องฐานะที่บ้านมาร์คไม่ได้ขาดแคลนทรัพย์อย่างใด ถึงส่วนลึกๆในใจฉันจะแอบยิ้มตามก็เถอะแต่มันไม่ใช่เรื่องเลยที่เขาต้องไปรบกวนแดตดี้เขาเพื่อเอาบัตรมาเนี่ย

     "แล้วฉันควรดีใจมั้ยล่ะที่แกรบกวนพ่อแกเพื่อไปเอามาให้ฉันน่ะ" ฉันจ้องไปที่มาร์คอย่างเคืองๆ

     "หรือจะให้ฉันส่งกลับไปล่ะ จะไม่เสียดายหรอออ~" 

อย่ามายั่วฉันได้มั้ยมาร์ค!T_T 

     "เสียดายนะมีเครื่องเล่นใหม่มาด้วย"

     "..." ไม่ได้นะเบบี้ 

     "ทำให้กว่าจะได้บัตรมายากของยากของยากมากขึ้นไปอีก"

     "..." ฮือ อด-ทน-ไว้!!

     "ฉันก็อุส่าห์ได้บัตรมาแล้ว แต่ต้องส่งกลับซะงั้น..."

     "เออ! พรุ่งนี้สิบโมงเจอกัน" 

ในที่สุดก็เอาแล้วU_U แพ้ใจค่ะท่านผู้ชม เบบี้ไม่ผิดนะมาร์คลีเขายั่วกิเลสหนู ฮืออออ!

     "แค่นี้ก็จบ โด่ว" มือเรียวของมาร์คยื่นมายีหัวฉันพลางยิ้มตาหยี

ตึกตัก ตึกตัก ตึกตัก... -///////////////- เอ่อ...ไม่คิดเลยว่าแค่มองเวลายิ้มจะทำให้ใจเต้นได้ขนาดนี้

     "ไว้เจอกันนะ ยัยเตี้ย^^" เมื่อกี้ยังยิ้มให้กันไม่พอหรือไงพูด! ก่อนจะไปยังหันมายิ้มใส่อีก

แล้วพรุ่งนี้ฉันจะเป็นยังไงเนี่ย ฮืออออออT////T

วันเสาร์

08 : 30 

เฮ้อ... เพราะเอาแต่คิดเรื่องมาร์คลีเมื่อวานทำเอากว่าฉันจะข่มตานอนได้แทบแย่เลย ยิ่งกว่านั้นเมื่อวานยัยเยริรู้ว่ามาร์คชวนฉันไปสวนสนุก นางสวมวิญญาณเป็นแม่คนที่สองของฉันเลยจ้า - - กว่าจะคุยกันเข้าใจก็ปาไปเกือบเที่ยงคืน ตายๆๆ

     ติ๊ด~

ฉันหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาดูข้อความที่ถูกส่งมา เป็นใครไม่ได้นอกจากมาร์คเพื่อนสนิท(ที่ฉัน)คิดไม่ซื่อนั่นเอง แต่แปลกที่ทำไมวันนี้หมอนี้ตื่นเช้าจังนะ ปกติกว่าจะเสด็จตื่นได้ก็กินเวลาปาไปเกือบเที่ยงแล้ว

           MARKLEE : ยัยเตี้ย     08:32 am

           MARKLEE : เฮ้! นี่คิดจะเบี้ยวนัดฉันหรือไง     08:33 am

                         READ               08:33 am     ป่าวสักหน่อย

          MARKLEE : ฉันรอแกสิบห้านาทีแล้ว     08:33 am  

                         READ             08:34 am         หื้อ? แต่ฉันนัดสิบโมงไม่ใช่เหรอ

          MARKLEE : แต่ตอนนี้ฉันอยู่หน้าบ้านแกแล้ว 08:35 am

          MARKLEE : ส่งรูปภาพถึงคุณ 08:35 am

ฉันเบิกตากว้างไม่ค่อยอยากจะเชื่อ เป็นไปไม่ได้ที่ตอนนี้มาร์คจะมาอยู่หน้าบ้านฉัน! คิดได้อย่างนั้นจึงลุกขึ้นไปเปิดม่านที่ระเบียงดูพร้อมภาวนาในใจขอให้มันไม่จริง แต่เหมือนว่าคำภาวนาของฉันไร้ความหมายอย่างสิ้นเชิง เมื่อสิ่งที่ฉันเจอคือมาร์คยืนยิ้มและโบกมือมาทางฉัน 

                         READ             08:37 am         รีบไปป่ะ?

                         READ             08:37 am         รอแป๊บนึง ใกล้จะเสร็จละ

เมื่อเห็นว่าอีกฝ่ายREADแล้วฉันไม่รอให้ตอบอะไรกลับมา รีบแต่งตัวต่อให้เสร็จเพราะไม่อยากให้รอนาน ยอมรับว่าวันนี้ฉันแต่งตัวค่อนข้างจะผิดจากเป็นตัวของตัวเอง เสื้อแขนยาวสีขาวตัวโคร่งใส่คู่กับกระโปรงลายตารางขาวดำพร้อมกับปล่อยผมยาวสีน้ำตาลลงมา ตามด้วยแต่งหน้าบางๆให้พอดูได้เพราะฉันไม่อยากจะแต่งอะไรเยอะแแยะ (นี่ไม่เยอะเลย?-..-)

(ขอบคุณรูปภาพ IG : @pimtha)

พอส่องกระจกเช็คตัวเองจนมั่นใจ จึงหยิบกระเป๋าสะพายข้างสีดำมาสะพายรีบเร่งสปีดลงไปข้างล่างด้วยความที่กลัวอีกคนที่รออยู่จะหัวเสียซะก่อน

     "เฮ้ย!" ฉันแอบย่องไปโผล่ข้างหลัง ทำเอามาร์คลีที่กำลังหันหลังบ่นอุบอิบอยู่สะดุ้งขึ้นมาเล็กน้อยและหันมามองฉันอย่างคาดโทษ แต่ฉันไม่ได้กลัวอะไรเลย เพราะสีหน้าตอนที่เขาสะดุ้งเมื่อกี้มันตลกมากกว่าไงละ กรั่กกๆ >_______<

     "เออขำเข้าไป- -" 

     

     

     "โอ๋เอ๋~"

ฉันรีบเข้าไปกอดแขนเขาจับเขย่าเบาๆเป็นเชิงง้อๆ เพราะกลัวว่าเจ้าภาพงานนี้จะน้อยใจฉันแล้วหนีกลับบ้านซะก่อน ไม่งั้นฉันก็อดเที่ยวสิ จริงมั้ย?  

@สวนสนุก SM

หลังจากที่เบบี้กับมาร์คได้พากันตะลอนเล่นเครื่องเล่นต่างๆในสวนสนุกจนพอใจและเกือบครบทั้งหมดแล้ว มาร์คอาสาเป็นคนไปซื้อไอศกรีมเพื่อชาร์จพลังที่สูญเสียร่วมกันไปในวันนี้ (หมายถึงเล่นเครื่องเล่นด้วยกันหรอก ไม่คิดลึกสิ!-..-)

เฮ้อ~คนสวยหมดแรงค่ะ

ร่างบางทิ้งตัวลงนั่งบนม้านั่งอย่างเหนื่อยอ่อน เริ่มรู้สึกเพลียๆจนอยากกลับบ้านอาบน้ำให้สบายตัวซะแล้ว สายตากวาดมองกว้างไปรอบตัว บรรยากาศที่เต็มไปด้วยผู้คนในตอนแรกเริ่มจางหายไปทีละนิดทีละน้อย เพราะใกล้เวลาเย็นเข้าไปทุกที ผู้คนจึงค่อยๆทยอยแยกย้ายกันกลับบ้านไป เหลือเพียงบางส่วนที่ยังคงสนุกกับการเล่นราวกับว่าเวลาที่มีจำกัดนั้นไม่เป็นปัญหาใดๆเลย

ลมเย็นค่อยๆพัดผ่านร่างบาง แสงสีส้มอ่อนของพระอาทิตย์ยามเย็นอาบชโลมไปทั่วบริเวณนั้น เป็นสัญญาณบอกว่าทั้งเขาและเธอได้ใช้เวลาในวันนี้ด้วยกันจนตะวันใกล้จะลาลับขอบฟ้าเต็มที 

ชื่นชมความสวยงามของดวงอาทิตย์อยู่สักพัก คนตัวเล็กจึงหยิบโทรศัพท์มือถือมาถ่ายเก็บไว้ก่อนตะวันลับฟ้าซะก่อน เธอเลื่อนดูผลงานตัวเองอย่างประทับใจ อมยิ้มเล็กๆและครุนคิดว่าคงจะดีไม่น้อยถ้าอีกคนที่มาด้วยนั่งมองพระอาทิตย์ตอนนี้ด้วยกัน

     "อ่ะ นี่ไอศกรีม" เบบี้หันไปยิ้มให้ร่างสูงที่หายไปเกือบสิบกว่านาทีและรับไอศกรีมมาจากมือเขา

     "แต้งกิ้ว~^^"

มาร์คลีลงนั่งข้างๆเพื่อนสนิทตัวเล็กพลางกินไอศกรีมในมือของตัวเองไปด้วย สายตาพลันมองร่างบางกำลังกินไอศกรีมอยู่เช่นกัน ไม่รู้ว่าเมื่อไหร่ที่ตัวเขาเริ่มสังเกตอีกคนมากขึ้นหรืออาจจะเป็นเพราะเขาคิดไปเองหรือเปล่า?

ร่างสูงรู้สึกเอะใจตั้งแต่เขาไปรับเธอที่บ้านแล้วแต่ก็ไม่ได้พูดอะไรออกไป ยอมรับว่าวันนี้เบบี้แต่งตัวผิดไปจากปกติจริงๆ เพราะปกติแล้วการจะบังคับคนแบบเบบี้ให้ใส่กระโปรงจ๋าแนวผู้หญิงไม่ใช่เรื่องง่ายเลย - - แต่วันนี้เจ้าตัวกลับยอมใส่ออกมาเองซะได้ 

เมื่อเห็นคนตัวเล็กนั่งดึงๆจับๆกระโปรงไปมาทำให้มาร์คอดยิ้มขำในใจ

หึ...รู้ว่าไม่ชินแล้วยังจะใส่มาอีกเนอะคนเรา

ดังนั้นเขาจึงถอดเสื้อคลุมของตัวเองออก นำไปบังคุมเข่าให้ร่างบาง มือหนายกขึ้นปาดไอศกรีมบนริมฝีปากบางออกอย่างเบามือ เห็นแล้วอดไม่ได้จริงๆ ตลอดเวลาที่รู้จักกันมาเบบี้มักจะเป็นคนไม่ค่อยระวังตัวเองแบบนี้เสมอ หลายๆเรื่องของเธอจึงกลายเป็นเรื่องที่มาร์คลีต้องคอยจัดการและเป็นฝ่ายดูแลให้ตลอด

     "ไอเด็กน้อยเอ๊ย..." ถึงจะเป็นการพึมพำเบาๆเท่านั้น แต่สำหรับอีกคนกลับได้ยินชัดเจนเต็มสองหู

นี่นาย...ไม่ได้คิดอะไรกับฉันจริงๆใช่มั้ยมาร์ค?

TBC...

เซย์ฮายค่าาาาาาา อิอิ

ไรท์หายไปนานมั้ยย (ไม่น่าถามเนอะ-/\-)

มาต่อให้แล้วนะคะ อย่าพึ่งทิ้งเค้าไปน้าาา กลับมาก้อนนน!

อยากเล่นแท๊กกันมั้ยอะทุกคน? #มายเบบี้มาร์ค แท๊กนี้โอเคมั้ยคะ5555

ยังไงก็อย่าพึ่งทิ้งฟิคนี้ไปน้า จะพยายามมาอัพบ่อยๆ รอเค้าน้า

รักรีดเดอร์ทุกคนจุ้บๆๆ <3

     

O W E N TM.