คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : บทที่หนึ่ง มันก็แค่วันธรรมดาที่ไม่ธรรมดา
ุเื่อในเรื่อโลนานหรือเปล่าล่ะ..?
โลอีใบหนึ่ที่เหมือนับโลที่เราอาศัยอยู่แ่ทว่ามันไม่ใ่..
พวเรา็เป็นแ่นธรรมาำเนินีวิประำวัน่อไปเรื่อยๆอย่าไรุ้หมายปลายทา..
นระทั่วันหนึ่..วันนั้นมันไม่ปิอี่อไป็แ่นั้นเอ..
ันไ้เห็นผู้หินหนึ่ในวามฝันเธอำลัหัวเราะไปมาอย่าบ้าลั่แ่ในะเียวันนั้นทำไมน้ำาอเธอึไม่หยุไหลันเลยล่ะ…?
“เฟรีส”
“เฟรีส”
“เฟรีส!”
“่ะ! อาารย์!” เ็สาวสะุ้ื่นเพราะเสียเรียออาารย์ที่ปลุเธอึ่หลับอยู่ในาบ
ทำให้เรียเสียหัวเราะอเพื่อนๆเธอเป็นอย่าี
“ทีหลัอย่าหลับในาบันอีนะรู้ไหม
เธอใล้ะเรียนบแล้วนะั้ใเรียนหน่อยสิ!”
อาารย์วาุว่าเธอเพราะเป็นห่วเธอ ทำให้เธอรู้สึผิเป็นอย่ามา “่ะ อโทษ่ะ” เฟรีสอบรับำไป่อนที่ะบิเี่ยวับวามฝัน
“ีมา” อาารย์ล่าว
แล้วเธอึทำเหมือนั้ใเรียนเพราะะมอระาน
ฟัสิ่ที่อาารย์สอนแ่ในหัวเธอลับเหม่อลอยบิเี่ยวับวามฝันอย่าไม่หยุหย่อน..
หรือว่า..มันะเป็นลาบอเหุอนาอะไรอีหรือเปล่านะ..?
่ามันเถอะ..ไม่มีอะไรหรอมั้..?
และนั่น็เป็นาริที่ผิพลาอย่าหนึ่เ่นัน…
เย็นวันนั้น
“เฮ้!
เฟรีสเป็นอะไรหรือเปล่า?” เสียอเพื่อนสนิทอเธอเรียเธอึหันไปมอ้าหลั
ผมสีาวยาว
ใบหน้าาม วาสีแ สวมเสื้อเิ้สีาว ผูโบว์สีน้ำเิน ระโปรสีำสั้น
ถุน่อสีำ รอเท้าผ้าใบสีาว นั่นือุนัเรียนอพวเธอ “นั่นสิ ปิไม่เห็นเธอหลับในาบนี่หน่า” เสียอเพื่อนสนิท็ามมา เธอมีผมสั้นสีำ วาสีม่ว ใบหน้าน่ารั สวมใสุ่แบบเียวัน “ฝันบอเหุ?” เสียเพื่อนเธออีเ่นัน
แ่มีผมสีน้ำเินัสั้นระ้นอ ใบหน้าหล่อเหลา วาสีเหลืออำพัน
ทว่าเป็นผู้หิสวมใสุ่แบบเียวอีเ่นัน
“ันฝันเห็นผู้หินหนึ่เธอหัวเราะไปมาพร้อมับร้อไห้้วยล่ะ” เฟรีสอบลับไปเพราะปิบัยัไ็ไม่มีประโยน์
เพราะว่าพวเธออยู่้วยันมานาน “แ่ันว่าไม่มีอะไรหรอ”
“แ่ว่าันมีอ่ะ!”
เสียอพวเธอทั้สามนอบลับเฟรีส พร้อมับยมือึ้น
“อ้าวนี่พวเราอบพร้อมันหรอเนี่ย” พวเธอทำหน้าใ่อนที่ะหันไปมอหน้าัน
“อืม..ในเมื่อพวเราอบลับมาแบบนี้มันอาะมีอะไร็ไ้ริๆนั่นแหละ”
ผู้หิผมสีน้ำเินอบลับมา
“ั้นหรอ เรนั” ผู้หิผมสีาวอบลับเรน
“ไม่เอา ‘ั’สิ พา!” เรนอบลับพาูท่าว่าะไม่อบำว่า
เรนัสัเท่าไร..
“ันรู้สึว่าเหมือนะมีลาร้ายอะไรสัอย่า..?” เ็สาวผมสีำสั้นอบลับมา
“หมายวามว่าไ..? ไอรีน” พวเธอหันไปมอหน้าไอรีนเพื่อาั้นเอาำอบ
“็แบบ..วิามันบอว่า…ให้ระวัแสสีาวไว้ให้ี” ไอรีนล่าวบ็มีแสสีาวส่อสว่าวาบมาทาพวเธอพอี
“ให้ายสิพูยัไม่ทันาำเลย!!” พวเธอะโนออมา่อนที่ะหายไปารนั้น
ความคิดเห็น