ไอเรามันก้อได้แค่เนี้ย

ลำดับตอนที่ #2 : ปัญหามันเริ่มมากขึ้น

เฮ้ยทำมัยไม่รับคำท้าพวกมันว่ะ ....  แต่เอิบว่าดีแล้วนะ อย่ามีเรื่องกันเลย นั่นก้อเพื่อนเอิบเหมือนกัน โธ่ เอิบทำมัยไม่ห้ามพวกมันเองล่ะ เค้ายังไม่ได้ทำรัยเลย มันบอกว่า... ไปเหยียบตีนมัน แล้วพูดว่า เจ็บมากมั้ยเอาเงินไปหาหมอป่ะ มันเลยโกธรมาก โธ่ โทษว่ะไม่เคยพูดเลยมั่วอ่ะป่าวว่ะ ไอเราก้อตัวแค่เนี้ยโธ่จะไปมีเรื่องกับคัยได้ น่าเบื่อว่ะ รู้ป่ะกลับบ้านมาเล่าให้แม่ฟัง ไม่ได้ฟ้องนะ แม่บอกว่าจะไปรับที่โรงเรียน ที่ไหนได้พอเลิกเรียนเราก้อกลับบ้านเองอีกตามเคย แม่ขี้โม้อ่ะ ป๊าเราก้อไม่ค่อยสนจัยเท่ารัยดูเหมือนไม่รู้เรื่องด้วยมั้ง กลุ่มเราเปนกลุ่มที่เรียบร้อยไม่ค่อยมีรัยหรอกจะเด่น ๆ ก้อเรื่องเนี้ยเรื่องเดียว รู้ป่ะอีกอย่างนึงที่ทำให้เราไม่อยากมีเรื่องเพราะเราได้รับเกรียติบัตร คนดี นิสัยดี เรียนดี มารยาทดี ของโรงเรียนด้วย พูดจิง ๆ นะได้ตั้ง 2 ปีแนะ ก้อเงี้ยแหละเริ่มมีคนมาอิจฉาแล้ว เราน่าตายังไม่เท่ารัยแต่ก้อน่ารักบ้างเล็กน้อย นะ มีเพื่อนคนนึงชื่อ เทพ มันเปนเพื่อนมาจากโรงเรียนเก่า มันทั้งเด่นดัง ในเรื่องแย่ ๆ เช่น ตีกัน โดดเรียน แต่เราไม่เคยโดดเรียนเลยนะ น่าชื่นชมป่ะ มันชอบมาเล่นกับเรา แกล้งเรา ก้อไม่ค่อยอารัยหรอกแต่มีคนชอบมันเยอะมากจนพาลมาเกียจเราเลยแหละ มีคนหมั่นไส้อีกแล้ว แต่ช่างมันปะรัย เราเปนนางเอกซะอย่างคนเรามันจะดีไม่ดีไม่ได้อยู่ที่ภายนอกมันอยู่ที่จัยอ่ะนะ