จากวันที่รัก จนถึงวันนี้ที่ยังไม่เปลี่ยนใจ

ลำดับตอนที่ #2 : เรื่องน่าจดจำ

      ต่อมา...  เราก็รู้จักกัน คบกันเป็นเพื่อนเหมือนปกติ  ที่โรงเรียนเราก็ชอบที่จะมาอยู่ใกล้เธอเพราะเธอทำให้ฉันมีความสุขได้ และถ้าเธอทำอะไรให้ฉัน ถึงแม้มันเป็นเรื่องเล็กๆน้อยๆ แต่ฉันก็มีความสุขเหลือเกิน
     สิ่งหนึ่งที่จำได้ เธอเคยตัดเล็บให้ฉันด้วย เธอบอกว่าเป็นคนแรกเลย ฉันก็เหมือนกันนะไม่เคยมีใครตัดเล็บให้ฉันซักที ฉันดีใจมากทีเดียว..
หรืออะไรหลายๆอยู่ที่เธอเล่นๆกับฉัน มันก็ทำให้ฉันมีความสุขมากทีเดียว
     แต่ฉันก็ไม่ใช่จะมีแต่ความสุขนะ ในบางครั้ง ก็มีเศร้าหรือทุกข์บ้างเหมือนกัน ไม่รู้ว่าเธอจะเห็นวันนั้นของฉันบ้างรึเปล่า สิ่งที่ฉันทำกับเธอ คุยกับเธอ เล่นกับเธอ ในบางครั้ง มันอาจทำให้เธอรำคาญ เธออาจจะไม่ชอบที่ฉันทำแบบนี้
เธอยังเคยบอกฉันเลยว่า "รำคาญ" ไม่ใช่แค่ครั้งเดียวด้วยสิ
เธอยังเคยบอกให้ฉันเลิกยุ่งกับเธออีก
     ฉันไม่ใช่ไม่สงสารเธอนะ แต่จะให้ฉันเลิกทำก็คงไม่ได้ ก็ฉันยังรักเธออยู่นิ
เธอยังเคยบอกให้ฉันไม่ต้องชอบเธอซึ่งตอนนนั้นเรายังไม่รู้เหตุผลที่เธอบอกแล้วฉันจะเลิกชอบเธอได้ไง
____ยิ่งเวลาผ่านไป ความรู้สึกดีๆของฉันมันก็ยิ่งมีมากขึ้น
      เวลาคุยโทรศัพท์กับเธอก็คุยเรื่องรักๆได้นะ แต่เธอบอกเราว่า เราไม่รักใครจริง ชอบคนง่าย เฮ้อ!! เศร้าเลยเราอุตส่าห์จริงใจ เอาเถอะ สิ่งที่เธอพูดอาจไม่ใช่สิ่งที่เธอคิดก็ได้ ใครจะไปรู้ บางทีเธออาจเห็นความจริงใจของฉันก็ได้
      เธอยังเคยบอกว่าชอบฉันด้วยนะ แต่เรารู้ว่าเธอพูดเล่นน่ะ พอมาถามเธออีกวันเธอก็บอกว่าไม่ได้พูดอะไร (ยังไงฉันก็คิดว่าฉันฟังไม่ผิดนะ)
      ความเป็นเพื่อนของเธอมันน่ารักดีนะ มีเรื่องเล็กๆจะเล่าอีก ฉันนั่งเก้าอี้ของเธออยู่ในห้อง พอเธอมา เธอไม่ได้บอกให้ฉันลุกไป แต่เธอบอกให้ฉันขยับให้เรานั่นด้วยกัน เธอบอกว่าอย่าคิดมากนะเป็นเพื่อนกัน (ฉันไม่ได้คิดมากนะ ดีใจออก) แต่ฉันก็จำมันได้ถึงวันนี้ และมันก็เป็นสิ่งเล็กๆที่ทำให้ฉันมีความสุข
      ฉันกับเธอเคยได้ไปเที่ยวเชียงรายด้วยกัน ไปกับเพื่อนของเธอในห้อง เราไปดูหนังกันที่บิ๊กซี ขาไป ขากลับ หรือในโรงหนัง ไม่น่าเชื่อเลย ว่าฉันจะได้นั่งใกล้เธอตลอดเลย
___เรื่องราวมันมีอีกเยอะ..มันทำให้ฉันมีความสุขมากเลยแฮปปี้ๆ..