คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : ตอนที่2
พอนายนั่นเดินออกไปชั้นก็เลยเดินกลับออกมาจากห้องนั้นแล้วก็มุดไปที่รูเดิมแล้วก็ไปยืนที่เดิม พอชั้นมุดไปเสร็จก็มีแต่คนที่หันมามองแล้วก็ทำหน้าแบบประมาณว่าใยนี่มันโผล่มาจากไหนนี่ แต่ชั้นก็ยังยืนต่อไปโดยที่ไม่ได้สนใจสายตาของคนอื่น
ไม่รู้ทามไมเหมือนกันพอชั้นได้เจอกับนายนั่นชั้นกลับอารมดีขึ้นอย่างไม่น่าเชื่อ แต่ช่างเถอะเพราะตอนนี้คอนเสิร์ตได้เริ่มขึ้นอีกครั้งแล้วตอนนี้ก็มีพวกเด็กจีจูเนียร์ทั้งหญิงแล้วก็ชายขึ้นมาบนเวที ผู้หญิงทุกคนที่อยู่ในฮอลล์ต่างกรี้ดกันดังลั่น แต่คงมีแต่ชั้นละมั้งที่เฉยๆเพราะชั้นรู้อยู่แล้วว่าเดี๋ยวเด็กจีจูเนียร์ต้องขึ้นเวทีนี้อยู่แล้ว แต่ชั้นก็ไม่รู้เหมือนกันว่านี่มันเป็นความบังเอิญรึเปล่าเพราะอยู่ดีๆนายชินจอมกวนนั่นก็มายืนอยู่ตรงหน้าชั้นแล้วนายนั่นก็ร้องเพลงไปอมยิ้มไปแล้วก็มองมาทางชั้น ชั้นก็เลยมองหน้านายนั่นกลับแล้วก็ถามไปอย่างช้าๆพอจะให้เค้าอ่านปากชั้นออกว่า
“นายยิ้มอะไร”
แล้วนายนั่นก็ไม่ตอบอารายเอาแต่อมยิ้มอย่างนั้นต่อไปทำเอาชั้นอารมเสียไปซักพัก แต่แล้วอารมเสียของชั้นก็ต้องหมดไปเพราะตอนจบของการแสดงชุดนั้นก็คือเด็กจีจูเนียร์ทุกคนต้องส่งจูบแล้วอีตาบ้าชินนั่นก็ดันส่งจูบมาทางชั้นพอดีเล่นเอาชั้นแทบละลาย
แล้วพอคอนเสิร์ตจบลงชั้นก็เลยเดินไปหาออม
“ออมเปงงัยคอนเสิร์ตสนุกป่าว”
ชั้นถามด้วยน้ำเสียงร่าเริง
“สนุกสิ”
ออมตอบกลับด้วยน้ำเสียงร่าเริงเช่นกัน”
“เออ ฟ้า”
“ไรเหรอ”
“ฟ้าเห็นคนที่ชื่อชินป่ะ น่ารักเปงบ้าเลย”
“โอ้ย อีตาบ้านั่นนะเหรอ”
“ว่าไงนะ ฟ้ารู้จักนายนั่นเหรอ”
“ปะ ปะ เปล่า จ้ะ ใครจะไปรู้จักนายนั่นล่ะ”
“อื้อ ออมก็ว่างั้นแหละ ฟ้าจะไปรู้จักพี่ชินสุดหล่อได้ยังไง”
เฮ้อเพื่อนชั้นจะชอบใครไม่ชอบดันไปชอบอีตาบ้าชินนั่น เอ้ แต่ว่าๆไปนายนั่นก็หล่อเหมือนกันนะเนี่ย
“โอ้ย คิดบ้าอะไรเนี่ย”
“เฮ้ ฟ้าเป็นอะไรเหรอ อยู่ดีๆก็โวยวายเสียงดัง”
“เปล่าหรอกจ้ะ ชั้นก็แค่คิดอารายเพลินๆเฉยๆ”
“อืมงั้นเรากลับบ้านกันดีกว่าเนอะ”
“เฮ้ย ออม เค้าลืมพี่เอาไว้ข้างในอ่ะ เดี๋ยวเค้าขอเข้าไปดูก่อนนะ ออมรออยู่ตรงนี้แหละ”
“ได้จ้ะ”
พอชั้นพูดจบชั้นก็เดินเข้าไปในฮอลล์เพื่อไปตามหาพี่แต่แล้วชั้นก็นึกขึ้นได้ว่าชั้นมีมือถือ(((เฮ้อ โง่จริงๆเลยเรา)))แล้วชั้นก็หยิบมือถือขึ้นมาโทรหาพี่
“พี่อยู่ไหนอ่ะ”
“อ้าวฟ้าเหรอฟ้าอยู่ไหนพี่นึกว่าฟ้าหาพี่ไม่เจอก็เลยกลับบ้าน พี่ก็เลยกลับบ้านมาก่อน”
“อ้าวพี่ทำกันได้ งั้นเดี๋ยวฟ้ากลับกับเพื่อนแล้วกัน”
“โอเค โชคดีนะจ้ะ”
แล้วชั้นก็เดินกลับออกมาข้างนอกแต่ปรากฏว่าหาออมไม่เจอ ชั้นก็เลยหยิบโทรศัพท์มือถือขึ้นมาโทร
“ออมอยู่ไหนจ้ะ”
“เออ ฟ้าออมขอโทษจริงๆนะพอดีพี่ออมไม่สบายเข้าโรงพยาบาลพ่อก็เลยรีบมารับออมไปเยี่ยมพี่”
“โอเคจ้ะ งั้นเดี๋ยวฟ้ากลับเองก็ได้ ขอให้พี่ออมหายเร็วๆนะ”
“ขอบใจจ้ะ ”
“เฮ้อ ทำไมวันนี้ชั้นถึงซวยอย่างนี้นะพี่ก็ทิ้งชั้นหนีกลับบ้านไปก่อนส่วนเพื่อนก็ต้องรีบกลับบ้านไปเยี่ยมพี่ที่โรงพยาบาล นี่ชั้นต้องกลับบ้านคนเดียวเหรอเนี่ย ”
“ใครว่าเธอต้องกลับบ้านคนเดียวหล่ะ”
มีเสียงๆหนึ่งดังขึ้น
ชั้นจึงรีบหันกลับไปหาเจ้าของเสียงทันที
“นาย”
ชั้นร้องขึ้นด้วยความตกใจ นี่มันอีตาชินจอมกวนนี่นา
“งั้นเดี๋ยวชั้นพาเธอไปส่งบ้านนะ”
“ไม่ต้องชั้นกลับเองได้”
“แน่นะ นี่มันก็ตั้ง2ทุ่มแล้วนะแถมแถวนี้ยังเปลี่ยวอีกด้วยเธอกล้ากลับเรอะ”
“เชอะ ระดับชั้นแล้วไม่เคยกลัวอะไร”
“โอเค งั้นชั้นไปแล้วนะ”
“เชิญ”
เอ๊ะว่าแต่เดี๋ยวนี้แท็กซี่โรคจิตมันก็เยอะนะถ้าชั้นเป็นไรไป โอ้ยไม่อยากจะคิด
“นาย”
“555+”
“ขำไร”
“ก็ขำเธอน่ะสิไหนว่าไม่กลัวอะไรไงแล้วทำไมยอมกลับกับชั้นละ”
“ใครว่าชั้นกลัวชั้นไม่อยากเสียเงินต่างหากเล่า”
“เธอนี่มันผู้รายปากแข็งจริงๆเลยนะเนี่ย”
“แล้วนายจะไปส่งชั้นได้ยัง”
“ได้แล้วคร้าบบบบคุนผู้หญิง”
ฟ้ายิ้มอย่างอายๆแล้วก็เอ่ยถามชินไปว่า
“ไหนล่ะรถนาย”
“ใครว่าชั้นจะพาเธอนั่งรถกลับล่ะ”
“อ้าวแล้วนายจะพาชั้นกลับบ้านยังไง”
“ชั้นจะพาเธอเดินกลับบ้าน”
“อารายน้า”
“โธ่ พูดเล่นน่าใครจะพาเธอเดินกลับล่ะ”
“นี่ไงรถชั้น”
“ฮ้า รถมอเตอร์ไซค์เนี่ยนะ”
“อื้มช่าย”
ชินอย่างภาคภูมิใจ
“นายยิ้มบ้าอารายของนาย”
“ป่าว”
นายนี่แปลกคนจริงๆชอบยิ้มอยู่คนเดียว
“ว่าแต่ เธอพร้อมจะกลับกับชั้นรึยัง”
“พร้อมนะพร้อม แต่ชั้นไม่มั่นใจว่าถ้านายพาชั้นกลับเนี่ยชั้นจะไปถึงบ้านรึเปล่า”
“โธ่ เรื่องแค่นี้เองฝีมือระดับชั้นแล้ว ขึ้นรถเถอะ”
“โอเค ก็ได้”
ความคิดเห็น