คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : ตอนที่ 2
จ๋อมมมมม ! จู่ ๆ ฉันก็เห็นอะไรบางอย่างตกกระทบผืนน้ำ ใครปาก้อนหินลงน้ำเนี่ย เกิดโดนหัวปลาน้อย ๆ หัวแตกทำไงล่ะ
“มาหลังโรงเรียนบ่อยนะช่วงนี้ อยากเจอฉันหรอ ?” ฉันจำเสียงนั้นได้แม่น ไอ้หัวไฟไหม้ >< หลงตัวเองอีกล่ะ ใครจะอยากเจอตัวอันตรายแบบนายล่ะโว๊ะ
“โอ้ย ๆ หลงตัวเองมากเหอะ นายต่างหากมาดักรอเจอฉันใช่ป่ะล๊า” ฉันว่าแล้วก็โยนขนมปังชิ้นเล็กลงให้น้องปลา
“อืม ก็คิดถึงอ่า” อ๊ากก พูดบ้าไรของนายเนี่ย คิดถึงบ้าบอคอแตกไรล่ะ นายลืมไปแล้วหรอว่าฉันเป็นใคร
“นี่นายเป็นบ้าอะไรเนี่ย จะจีบฉันหรอ?” ฉันว่าแล้วก็หัวเราะ
“แล้วจีบได้ป่ะล่ะ” เคทำหน้ากวน
“เฮ้ย ล้อเล่นป่ะเนี่ย ไอ้เด็กบ้า ไปเรียนได้แล้ว ม. 5 เขาขึ้นห้องหมดแล้ว” ฉันโวยไอ้หัวไฟไหม้
“อืม เย็นนี้ไปดูหนังกันป่ะ ” เคว่า
“ฉันมีนัดกับวายแล้วอ่ะ โทษทีนะ” ว่าแล้วฉันก็ยิ้มให้เค แล้วหันไปปลุกโมจิ แล้วเก็บของเดินออกจากตรงนั้น โดยไม่ได้สนใจว่าเคจะทำหน้ายังไง ไอ้เด็กบ้านี่ มันต้องสมองเสื่อมแน่เลย มันเป็นน้องในแก๊งวายนะ แล้วทำไมต้องมาทำแบบนี้อ่า หรือวายจะสั่งให้เคมาลองใจฉัน ไม่หรอกม้างงง หรือเคอาจจะคิดจริงหรือแค่อาจจะล้อเล่น โอ้ยยยย ! ยิ่งคิดยิ่งไปกันใหญ่ ><
เช้าวันเสาร์แสนสดใส อากาศตอนเช้านี่มันช่างสดชื่นดีจังเลย มีเสียงนกร้องเพลงจีบกัน สายลมเย็นพัดโชยกระทบใบหน้า มันช่างรู้สึกดีเหมือนหลุดไปในดินแดนที่เต็มไปด้วยทุ่งดอกไม้อันสวยงาม วันหยุดมันดีอย่างนี้ ^^
ตึ้ง ๆ ๆ เสียงแชทในเฟซบุ๊คเด้งขึ้น
“ทำไร ไปเที่ยวกันมั้ย” แชทจากวายเด้งขึ้นมา
“ไปไหนดีอ่ะ” ฉันรีบตอบกลับไว
“ขี่รถเล่นกันมั้ย รับลมเย็นๆ แล้วก็ไปหาไรกินกัน”
“เอาดิๆ กำลังหิวเลย ฮ่าๆๆ”
“ได้ครับ เดี๋ยวเราไปรับนะ”
“^^”
เฮ้ออออ... มีแฟนน่ารัก เป็นลาภอันประเสริฐจริงโว้ยยยยย
ตึ้ง !! ทันใดนั้น ก็มีเสียงคำขอเป็นเพื่อนก็ดังขึ้น ใครอ่ะ ?
“CRIMIN’ K....” นี่มันนายหัวไฟไหม้นิ รู้จักเฟซบุ๊คฉันได้ไง แต่ช่างเหอะ ฉันไม่รับหรอกชิ !
ฉันเลือกชุดที่จะใส่ไปเที่ยวกับวาย แต่สุดท้ายก็มาจบที่กางเกงยีนส์เสื้อยืดเหมือนเดิม ทำไงได้ล่ะ ก็ฉันมันสาวขาลุยนิ ชอบใส่อะไรที่มันสบายๆ ดีกว่าต้องไปใส่กระโปรง มันเป็นอะไรที่ไม่ใช่ตัวฉันเอาซ่ะเลย
“อยากกินอะไรเป็นพิเศษมั้ย” วายหันมาถามฉันขณะที่กำลังขี่รถมอเตอร์ไซค์บิ๊กไบค์คู่ใจของเขาอยู่ ตอนนี้เราขี่กันมาเรื่อยๆ ดีจังที่วันนี้แดดไม่จัดเลยทั้งที่ก็สายมากแล้ว มีแดดแสงอ่อนๆ ตกกระทบบนพื้นเพียงให้ไออุ่นนิดๆ ก็นี่มันเข้าฤดูหนาวแล้วนี่หนา บรรยากาศดีชะมัด
“เอิ่มมมมม เนสอยากกินบานาน่าโทส และก็นมสดปีโป้ปั่นเย็นๆ ให้ชื่นจายยยย”
“ได้เลย ....” วายพูดแล้วก็ปล่อยมือซ้ายจากแฮนด์บิ๊กไบค์มาจับมือฉันที่ตอนนี้กอดเอวเขาแน่นเลย “เนส... เรารักเนสนะ”
“เป็นบ้าไรเนี่ย อยู่ดีๆ ก็ซึ้งมาเลย ขอที่โรแมนติคกว่านี้ได้มั้ยอ่า ฮ่าๆๆๆ” ว่าแล้วฉันก็กระชับกอดเขาแน่นขึ้นอีก
ตอนนี้ฉันมีความสุขมากเลย ขอบคุฯวายมากที่ยอมหยุดที่ฉัน ทั้งๆ ที่มีสาวสวยตั้งมากมาย ที่ชอบเขา วายเคยเล่าให้ฟังว่า ก่อนที่เราจะมาคบกันเขาเป็นคนเจ้าชู้มาก เปลี่ยนคู่เดทไม่ซ้ำวัน แต่เขาก็พิสูจน์ให้ฉันเห็นแล้วว่าเขาหยุดที่ฉันแล้วจริงๆ ตั้งแต่เราตกลงเป็นแฟนกัน วายก็ไม่เคยมีเรื่องชู้สาวให้ฉันกังวลใจเลย ดูเหมือนคู่เราจะไปกันได้สวยเลยล่ะ ^////^
“แล้วรักเรามั้ย ??” วายถามเสียงเบา
“รักสิ รักมากด้วย และจะรักตลอดไปเล้ยยยยย” ฉันพูดแบบไม่อาย ก็มันจริงนี่หนา อิอิ
“ขอบคุณนะ”
“อื้ม ^^”
“เป็นไงบ้างแก วันหยุดไปเที่ยวไหนบ้าง” โมจิเพื่อนรักรีบกรู่เข้ามาหาทันทีที่เดินมาถึงห้องเรียน
“ก็ไม่ได้ไปไหนไกลหรอก ไปขี่รถเล่นอ่ะ” ฉันตอบแล้วยิ้มให้เพื่อนรัก
“ไปกับใครอ่ะ พี่วายหรอ ^^” โมจิถามพร้อมกระแซะไหล่ชนไห่ฉันเบาๆ
“แล้วจะให้ไปกับใครล่ะจ้ะ เพื่อนเลิฟฟฟฟ”
ฉันบีบจมูกโมจิเบาๆ แบบหยอกล้อตามประสาเพื่อนเล่นกัน โมจิเป็นผู้หญิงที่สวยและน่ารักมากๆ โมจินิสัยดี ตั้งที่ฉันย้ายโรงเรียนมาก็มียัยนี่แหละที่คอยดูแลเอาใจใส่ฉันยิ่งกว่าแฟนฉันซ่ะอีก 5555 เวลามีเรื่องอะไรฉันก็จะเล่าให้โมจิฟังเป็นคนแรกเลยล่ะ
“แหม๋ๆๆ ฉันก็แซวเล่นหรอกน๊า คิดถึงแก “
“จ้าๆ ไว้วันหยุดหน้าเราไปเที่ยวด้วยกันนะ”
“ได้สิ แต่เธอต้องเลี้ยงข้าวฉันนะ 555”
“สบายยยยยยมาก เพื่อน” ฉันกับโมจิเม้าท์มอยกันอย่างสนุกสนาน จนคุณครูที่ปรึกษาเดินเข้ามาโฮมรูมในห้อง
สาหวาดดีคะคุณครู.... !!
“สวัสดีคะลูกๆ วันนี้ครูมีงานให้เราทำนะ คือปีนี้โรงเรียนเรามีกิจกรรมพิเศษที่จะจัดขึ้นในอาทิตย์หน้า นั่นก็คือโครงการค่ายอาสาพัฒนาชนบท”
“ฮู้วววววว” นักเรียนในห้องต่างฮือฮา
“ฟังก่อน... โรงเรียนเรามีโครงการให้นักเรียนชั้นมัธยมปลายทุกคนเข้าร่วมโครงการนี้ ย้ำว่าทุกคน เข้าใจมั้ย” คุณครูประจำชั้นย้ำเสียงเข้ม
“ค๊า/ค๊าบ”
“นัททิตา ตามไปเอาไปรายชื่อกับครูที่ห้องพักด้วยนะ” คุณครูว่าแล้วก็หันมาทางโต๊ะฉัน
“คะคุณครู” ฉันตอบรับเสียงเนือยๆ
ระหว่างทางหลังจากตามไปเอาใบรายชื่อจากคุณครูแล้ว ตอนนี้ฉันเดินมาถึงหน้าตึกคหกรรมเพื่อที่จะเดินกลับไปที่ห้องเรียน ฉันเดินมาคนเดียวก็เสียวหลังเหมือนกันนะ แต่ระหว่างทางนั้นฉันก็ได้ยินเสียงกระแอมดังขึ้นจากด้านหลัง สาธุ ! ขออย่าให้เป็นผีเล้ยยยยย >< ฉันกรอกตาไปมาพร้อมรีบเดินดุ่มๆ แต่ก็เหมือนมีฝีเท้าวิ่งตามมา
ฟึ้ปปป !! มือใหญ่เย็นยะเยือก จับควับที่แขนของฉันที่ถือใบรายชื่อนักเรียนอยู่ อร้ายยยย ! กลางวันแสกๆ ต้องเป็นพวกรีดไถ่เงินรุ่นน้องแน่ๆ ฉันรีบหันกลับไปมอง เจอใบหน้าที่เต็มไปด้วยเลือด มีแผลที่เหมือนถูกมีดกรีดเต็มใบหน้า ฉันสลัดมือนั้น แล้วรีบใส่เกียร์หมาแปดแสนวิ่งแต่ไม่ได้ผล มือไอ้บ้านั่นยังจับที่แขนฉันอยู่ พระเจ้าช่วยลูกด้วยยย !!
“เป็นบ้าไรของเธอเนี่ย ยัยบ๊อง” เสียงทุ้มดังขึ้น
“ผีๆๆๆๆๆๆ”
“ผีบ้าผีบอ อะไรของเธอ ลืมตามาดูซ่ะก่อนสิ ฉันเป็นคน” เสียงทุ้มนั้นตวาดฉัน
ฉันค่อยๆ ลืมตาขึ้น ก็เจอกับใบหน้าที่เต็มไปด้วยเหงื่อ ใบหน้านวลนั้นไม่มีเลือดแม้แต่หยดเดียว งั้นทั้งหมดฉันก็จินตนาการขึ้นมาเองสินะ แต่เดี๋ยวก่อนนะ ใบหน้านี้มันคุ้นๆ เค....
“นี่นาย เล่นอะไรของนายฉันตกใจหมด” ฉํนว่าแล้วก็มองค้อนนายนั่น
“เธอสิ เป็นบ้าอะไร เดินตัวสั่น ฉันก็นึกว่าเจ้าเข้าก็เลยวิ่งมาดูนี่ไง” เขาตวาดฉันอีกรอบ
“ก็ฉันนึกว่านายเป็น....”
“เป็นอะไร เธอนี่ท่าทางจะดูหนังผีเยอะล่ะ”
“แล้วจะทำไม ฉันชอบของฉันนิ” ฉันทำหน้าหมุ่ย
“หรา.... เธอชอบหรือพี่วายชอบกันแน่”
“เอ๊ะนายนี่ท่าจะบ้า ปล่อยฉันได้ล่ะ ฉันจะกลับห้องเรียน” ว่าแล้วฉันก็สะบัดแขนจากมือนายนั่น แต่ก็ไม่เป็นผล นายบ้านั่นแรงเยอะชะมัด คนหรือกระทิงเนี่ย
“ทำไมไม่รับแอดฉัน?” เคว่าแล้วก็ยื่นหน้าเข้ามาใกล้
“รับทำไม ฉันไม่ได้อยากเป็นเพื่อนกับนายสักหน่อยชิ” ว่าแล้วฉันก็เบือนหน้าหนี
“กลัวพี่วายรู้หรอว่ามีกิ๊ก” เคเลิกคิ้วอย่ากวนๆ
“กิ๊กบ้ากิ๊กบอที่ไหน ฉันไม่มีหรอกนะ แล้วก็ปล่อยฉันได้ล่ะ”
“ทีเขามีกิ๊ก เขายังไม่เกรงใจเธอเลย เธอมีบ้างจะเป็นไร” เคว่าแล้วจ้องตาฉันพร้อมทำหน้าเข้ม
“นี่นาย หุบปากเน่าๆของนายไว้กินข้าวเหอะ แล้วทีหลังไม่รู้อะไรก็อย่าพูด” ฉันสะบัดมือเคทิ้งแล้วรีบวิ่งกลับห้องเรียนทันที
เขาพูดบ้าอะไรของเขา เหอะๆ คนอย่างวายนี่นะจะมีกิ๊ก เขาทิ้งนิสัยนั้นมานานแล้วนายรู้ป่ะ ตอนนี้เขามีแค่ฉัน เขารักแค่ฉัน นายรู้มั้ยยยยย ฉันโมโหมาก กับคำพูดไร้สาระของไอ้บ้านั่น ฉันไม่มีสมาธิ เรียนไม่รู้เรื่องทั้งบ่ายก็เพราะนายนั่น !!! ไม่มีทางที่วายจะทำร้ายจิตใจฉัน ไม่มีทาง.....
ความคิดเห็น