คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : cutiebyun . แบคฮยอนคนสวย / แบคฮยอนน่ารัก
แบฮยอนน่ารั
“แบ...”
“แบฮยอน..”
“ย่าห์!!! บยอนแบฮยอน!!”แบฮยอนที่นั่้มหน้า้มาอ่านหนัสืออยู่ในพะวอัวเอ
เยหน้าึ้นมามอเพื่อนสนิทัวเล็ ที่ำลัยู่ปาอย่าน่ารัใส่เา
อ่า...ท่าทาลู่หานำลัอนเาล่ะ
“โทษที แหะๆ เมื่อี้ลู่หานพูว่าอะไรนะ”ลู่หานพ่นลมหายใออมา
แบฮยอนล่ะ็เป็นแบบนี้ทุที พออ่านหนัสือที่ไรอบัาับโลภายนอลอนนอื่นมอว่าแบฮยอนเป็นนแปลๆ
เพื่อนอเาออะน่ารัเพียแ่มีไอ้เ้าแว่นอันโนี่มาบัับแ่แบฮยอนอบไว้ผมฟูๆยุ่ๆเพราะไม่รู้ะทำทรอะไรเท่านั้นแหละ
ริๆเพื่อนเาออะน่ารัะายย ผิวาวเนียน
แ้มนุ่มที่เ้เวลาลู่หานเอานิ้วไปิ้ม แถมเวลาแบฮยอนยิ้มทียัน่ารัมาๆ้วย
ใรไม่รู้แ่ลู่หานรู้ว่าแบฮยอนน่ะน่ารัที่สุ
“เราบอว่าเย็นนี้ไปร้านเ้หน้าโรเรียน้วยันนะ
เรานัเฮุนไว้ ะไ้ไปินเ้้วยัน นะๆๆ”ลู่หานระพริบาปิ๊ๆใส่เพื่อนอย่าอ้อนๆ
นรอบ้าๆสอนแอบมอลู่หาน็เผลอละลายไปามๆัน
แบฮยอนหัวเราะน้อยๆอย่าหม่นเี้ยวในวามี้อ้อนอเพื่อน
แ่ให้ลู่หานไม่อ้อนแบฮยอน็ไปอยู่แล้ว ็แบฮยอนน่ะเยปิเสธลู่หานไ้ะที่ไหนล่ะ...
17:00
“เฮูนนนน เรามาแล้ววว”เฮุนือแฟนหนุ่มสุหล่อร่าโปร่อลู่หาน
เฮุนเป็นนัเรียนที่อยู่ห้อ้าๆันับแบฮยอนและลู่หานนี่เอ
แ่ที่นัมาเอัน้านอเพราะารัเวลาเรียนอแ่ละห้อนั้นไม่เหมือนัน
วันนี้เฮุนเลยมานั่รอลู่หานที่ร้านเ้หน้าโรเรียนเพราะว่าห้ออเฮุนเลิ่อนห้ออแบฮยอนและลู่หานสอั่วโม
“ไหัวเห็”ร่าสูอเฮุนยืนมือไปยี้ผมทรเห็อลู่หานนมันฟูหนัว่าเิมนลู่หานยู่ปาอย่าอน
นทำให้เฮุนหัวเราะออมาเพราะวามน่ารัอแฟนัวเอ
เฮุนยิ้มทัทายแบฮยอนเล็น้อยแบฮยอน็โ้น้อยลับไปให้ ่อนที่ทั้สามนะพาันเินไปที่โ๊ะ
เฮุนและลู่หานเพิ่บันแ่แบฮยอนรู้ว่าสอนุยๆันมานานแล้ว
แบฮยอนเียร์ให้ลู่หานบเฮุนมานานแล้ว
เพราะทั้เฮุนและลู่หาน่าน็เป็นนัอโรเรียน นนึ็หล่ออีนนึ็น่ารั
เหมาะสมันสุๆ แถมอีอย่าแบฮยอนอยาให้ลู่หานมีวามสุมาๆ
เวลาลู่หานพูถึเฮุนน่ะูมีวามสุสุๆเลย
“วันนี้เราพาไอ้านมา้วยนะ
พอีมันะไปทำานที่ห้อเรา่ออ่ะเลยมา้วยันเลย”เฮุนอธิบายสาเหุที่ทันทีที่เินไปถึโ๊ะ็เอผู้ายัวสูอีนนั่อยู่่อนแล้ว ลู่หานยิ้มให้านยอลเล็น้อย ลู่หานรู้ัานยอลอยู่แล้วเพราะานยอลเป็นเพื่อนสนิทับเฮุนเลยเอไ้เอันบ้าบารั้
“หวัี เราานยอล รบวน้วยนะ”านยอลแนะนำัว่อนะส่ยิ้มให้แบฮยอนอย่าเป็นมิร
แบฮยอนรู้ันๆนี้อยู่แล้ว านยอลนั ้วยหน้าาหล่อระับารานายแบบ
ส่วนสูเพอร์เฟ็ะนบาทีแบฮยอนยัแอบอิา นิสัยที่เป็นสุภาพบุรุษแสนะใี
ในโรเรียนอเานั้นมีระบบหนึ่ที่ทุน้อยอมรับือ
นหน้าาีเหนือว่า ไ้ทุอย่า่อนเสมอ เป็นที่ับามออผู้นในโรเรียน
ันั้นะไม่แปลเลยที่ในโรเรียนะไม่ใรไม่รู้ัานยอล
นาแบฮยอนที่วันๆอ่านหนัสือไม่่อนิามเรื่อพวนี้ยัรู้เลย
ยิ่านยอลับเฮุนเป็นเพื่อนสนิทันแล้ว้วย ยิ่เพิ่มวามัเ้าไปอี
“อ่า..เราแบฮยอนนะ บยอนแบฮยอน”แบฮยอนนั่ล้าๆลู่หาน
ึ่ร้ามับานยอล โยมีลู่หานและเฮุนที่เ้าสู้โหมโลนี้มีเพียเราสอไปแล้ว
ทิ้แบฮยอนไว้ับวามอึอัที่โรยัวโยรอบ แน่ล่ะนั่ร้ามนัทั้ที
ถึแบฮยอนะไม่สนเรื่อนหน้าาี แ่ลอเป็นใรถ้ามามีนที่หล่อระับเทพมายิ้มให้ัน่อหน้าแบบนี้็เป็นแบบแบฮยอนทั้นั้นแหละ
“แบฮยอนสั่อะไรไหม”านยอลที่เหมือนะรู้ถึวามอึอัเล็ๆอนร้ามึเอ่ยถามหวัะสร้าวามุ้นเยับเพื่อนอแฟนเพื่อนนนี้
“อ่ะ...อืม”แบฮยอนอ้อมแอ้มอบ
อ่า..ทำไมานยอล้อยิ้มลอเวลา้วย านยอลเนี่ยหล่อะมัเลย..
หลัาที่แบฮยอนและานยอลเลือเมนูสัรู่็มีนมร้อนอแบฮยอนพร้อมับโโ้ปั่นอานยอลมาวาที่โ๊ะ
แบฮยอนเลยรีบยแ้วนม่อปาเพื่อหลบใบหน้าหล่อแถมประับรอยยิ้มอยู่ลอเวลานั่นอี
านยอลไม่ปวแ้มบ้าหรือไนะยิ้มลอเวลาเลย
“อ๊ะ..”แู่เหมือนแบฮยอนะรีบไปหน่อย
นัวเล็ิบนมร้อนโยลืมเป่าทำให้ลิ้นเล็ๆโนนมลว
“เฮ้ย แบฮยอนเป็นไรป่าว”านยอลร้อถามแบฮยอนที่อนนี้หลับาปี๋แลบลิ้นออมาเพราะวามแสบ
นทำใหู้่รั้าๆหันมาสนใ
“แบฮยอนเป็นไรมาไหม ทำไมไม่เป่า่อนเนี่ย
ู็รู้ว่าร้อน”ลู่หานหันมาุเพื่อน่อนะเหัวเหมือนเป็นารทำโทษไปเบาๆ
แ่แบฮยอนลับหันไปเบะปาเหมือนะอแับเพื่อนว่าัวเอไม่ผิ
นทำให้านยอลที่นั่อยู่ฝั่ร้ามหลุำในท่าทาน่าเอ็นูอนรหน้า
แบฮยอนที่เริ่มรู้ัวว่านแอบำัวเอ็หน้ามุ่ยลแถมยัหน้าแ้วยวามอายนิๆ
านยอลึหยุำแล้วเไูโโ้ปั่นทำเหมือนเรื่อเมื่อี้ไม่เยเิึ้น
แบฮยอนึเริ่ม้นละเลียิบนมร้อนใหม่โยรั้นี้เป่าทุรั้่อนิบ
“แบฮยอน
ฝ้าึ้นแว่นแล้วแหน่ะ”นัวเล็ที่ไม่ไ้รู้ัวว่าแว่นที่เ้าัวำลัใส่ฝ้าึ้นเพราะวามร้อนอนมนพร่ามัวำลัเพลิเพลินับรสาิอนมร้อน นนที่นั่ร้ามอไม่ไ้ที่ะเอื้อมมือไปึแว่นออให้้วยวามใี
ในัหวะเียวันับที่แบฮยอนเยหน้าึ้นมาาแ้ว
แว่น็ถูึออไปพอี
“อ้อ
อบุนะ”แบฮยอนยิ้มหวานอบุานยอลเมื่อเห็นแว่นอัวเอในมือร่าสูเป็นฝ้าึ้นนมอแทบไม่เห็น
แ่แบฮยอนไม่รู้ว่านร้ามัวเอน่ะสิหลุไปแล้ว
น่ารั..
ำว่าน่ารัผุในหัวานยอลเ็มไปหม
อยู่ีๆ็ใเ้นแรับรอยยิ้มหวานที่ส่มาานัวเล็
ยิ้มหวานนาปิเหมือนลูหมาัวเล็ และานยอล็ไ้รู้ว่าแบฮยอนน่ะ
น่ารัมาๆ
“อ่ะ..อ๋อ อืม
ไม่เป็นไร”านยอลหน้าแเาท้ายทอยเหมือนไอ้โ่นหนึ่เมื่อเอรอยยิ้มแสนหวานอแบฮยอน
ใเ้นแรเป็นบ้า...
น่ารัเินไปแล้ว
หลัานั้นแบฮยอน็รับแว่นัวเอลับมาเ็ใส่เ้าไปใหม่และลับมาั้ใื่มนมร้อนรหน้าอีรั้
“อีเี๋ยวเราะลับแล้วนะ แบฮยอนะลับเลยไหม”ลู่หานหันมาถามเพื่อนที่อนนี้ื่มนมอิ่มนาเริ่มปรือ้าๆ
“อือ ลู่หานลับเี๋ยวเราลับเลยเราลับเลย”
ในะเียวัน านยอลนาที่เอาแ่ิประโยเิม้ำไป้ำมาั้แ่นาที่อน็สะุ้ึ้นมาทันทีที่ไ้ยินำอบอแบฮยอน
อไลน์หน่อย...
โอ๊ยยย! ็พูมันไปสิโว้ยไอ้านยอล ถามเาแ่นี้เอมันะไปยาอะไร
แบฮยอนำลัะลับแล้ว้วย
และานยอล็อาศัยวามล้าสุท้าย้อาแบฮยอนแน่วแน่เสียนนที่เมื่อี้่วนอนเิสสัยว่าที่หน้าเามันมีอะไรหรือเปล่า
ถึไ้้อะเม่แบบนั้น ่อนานยอละถามออไปเสียะุะัอย่านิอ่า
”บะ...แบฮยอน เราอไลน์หน่อย”
t
h
e
m
y
b
u
t
t
e
r
ความคิดเห็น