คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : ตอนที่ 2
ตอนที่ 2
“คุณ! เป็นอะไรหรือเปล่า” โคลสัน ชาง
นักธุรกิจหนุ่มคนดังแห่งเกาะฮ่องกง ที่จบจากอาหารเช้ากับผู้ใหญ่ที่นับถือ
ชายหนุ่มและคนติดตามก็ออกมาเดินสำรวจแหล่งช้อปปิ้งแก้เบื่อ แต่ขณะเดินอยู่ จู่ๆ ก็มีผู้หญิงวิ่งเข้ามาชนอย่างจัง
“ฉัน...” รยาวดีที่กำลังตกใจเงยหน้ามองคนที่ใช้มือรับร่างเธอไว้
ทั้งสองต่างชะงักงัน โดยเฉพาะโคลสันที่รู้สึกคุ้นหน้าคนในวงแขน
“เจ้านายรีบกลับไปที่รถดีกว่าครับ”
เฉิน บอดี้การ์ดฝีมือดีเอ่ยบอกเจ้านายหนุ่ม ก่อนจะเข้าไปเอาตัวหญิงสาวออกห่างเจ้านาย
“เฉิน!” โคลสันมองลูกน้องอย่างตำหนิที่เข้ามาดึงหญิงสาวออกไป
“ผมขอโทษครับ
แต่ผมว่าเจ้านายรีบกลับไปที่รถเถอะครับ” เฉินบอกกล่าวผู้เป็นนายพร้อมกับคอยระวังภัยให้เจ้านายหนุ่ม
เพราะเวลานี้มีคนหลายกลุ่มเริ่มไม่น่าไว้ใจ หลังเพิ่งมีข่าวฆ่ายกแก๊งไปเมื่อเดือนก่อน
ตอนนี้ทางตำรวจยังจับคนร้ายไม่ได้
“แกกังวลเกินไป
เฉิน” โคลสันตอบกลับลูกน้อง
แต่สายตาของเขาจับจ้องไปที่สาวสวยที่เอาแต่ก้มหน้าก้มตา แต่เขาสังเกตเห็นว่าเธอตัวสั่นมากทีเดียว
“แต่ผม...”
โคลสันโบกมือห้าม
แล้วเดินเข้าไปใกล้ๆ หญิงสาว “คุณเป็นอะไรหรือเปล่า” โคลสันถามย้ำอีกครั้ง
รยาวดีส่ายหน้าเบาๆ ก่อนจะมองซ้ายมองขวา
หาคนที่วิ่งไล่ตามตัวเอง พอไม่เห็นอยู่แถวนั้นก็โล่งใจ
“ว่าไงคุณ”
“ฉันไม่ได้เป็นอะไรค่ะ”
“คุณแน่ใจ”
“ฉันแน่ใจค่ะ
แล้วก็ขอโทษคุณด้วยที่วิ่งชน”
“ผมไม่ถือโทษ”
“ถ้างั้นฉัน...ฉันขอตัวค่ะ”
“คุณยังไปไหนไม่ได้”
เฉินที่ไม่ไว้หญิงสาวพูดขึ้นพร้อมกับสั่งให้ลูกน้องพาไปขึ้นรถ เพื่อเอาตัวไปสอบสวน
“เฉิน! ปล่อยเธอไป”
“แต่ว่า...”
“ฉันสั่งให้ปล่อยเธอไป”
“ครับ” เฉินจำใจปล่อยหญิงสาวไป
แต่ระหว่างที่รยาวดีเดินไปนั้น
ไช่ฟ่งที่พอคุ้นหน้าหญิงสาวก็รีบเข้ามาบอกเจ้านายหนุ่ม
“ลูกสาวบุญธรรมของหย่งต๋า”
โคลสันทวนคำพร้อมสายตาที่จับจ้องไปยังร่างเล็กที่เดินห่างออกไป ท่าทางของเธอดูหวาดระแวง
สักพักเธอก็หยุดเดิน ทางด้านรยาวดีที่หยุดเดินนั้น
เพราะเธอเห็นคนที่คิดจะเอาตัวเธอไปอยู่เบื้องหน้า และตอนนี้พวกมันก็มองมาที่เธอ
‘พ่อขาแม่ขา ช่วยเบลด้วย’ คนกำลังหวาดกลัวจับใจ ร่ำร้องหาบิดามารดาที่จากไป น้ำตาก็เริ่มคลอสองตา
เพราะรู้ชะตาชีวิตตัวเองดีว่าหากโดนคนพวกนั้นจับตัวไป ชีวิตจะเป็นอย่างไร
จือเถาและพวกจับตาไปที่กลุ่มคนที่อยู่ด้านหลังของเหยื่อสาว
เนื่องจากคนพวกนั้นยังไม่ยอมไปไหน เลยทำให้พวกตนไม่กล้าเข้าไปเอาตัวเหยื่อสาว
ด้านรยาวดีก็ตัดสินใจหันหลังเดินกลับไปทางเดิม
“เอาไงดีพี่จือเถา
ลูกสาวไอ้เฒ่าหย่งต๋าเดินกลับไปแล้ว” ลู่หานเอ่ยถามลูกพี่ด้วยเสียงร้อนรน เพราะหากไม่ได้ตัวลูกสาวหย่งต๋าไป
โดนเจ้านายเล่นงานกันทุกคนแน่
“ถ้ามึงอยากมีเรื่องกับไอ้โคลสัน
ก็บุกเข้าไปเอาตัวมาสิว่ะ!” จือเถาตวาดกลับ ตาก็จับจ้องไปที่เหยื่อสาว
ด้านเหยื่อสาวพอเดินกลับไปทางเดิมได้ไม่เท่าไหร่ก็ถูกเฉินพาตัวออกไป
รยาวดีไม่อยากไปเมื่อรู้ว่าอีกฝ่ายรู้จักกับพ่อบุญธรรม
“ฉันไม่ไป” รยาวดีปฏิเสธ เพราะตอนนี้เธอไม่กล้าไว้ใจใคร
แต่ถึงจะปฏิเสธอย่างไรเธอก็ถูกพามาที่รถจนได้
“ขึ้นรถ!” คราวนี้โคลสันเป็นฝ่ายออกคำสั่ง
แต่อีกคนส่ายหน้าปฏิเสธ จึงถูกจับเข้าไปนั่งในรถ จากนั้นรถก็เคลื่อนออกมาด้วยความเร็วที่มากขึ้นเรื่อยๆ
กระทั่งมาหยุดที่บ้านพักหลังหนึ่ง และเธอก็ถูกพาไปไว้ในห้องและห้องก็ถูกล็อกจากด้านนอก
รยาวดีเดินสลับนั่งหลายสิบรอบ
ก็ไม่มีวี่แววว่าจะมีใครเข้ามานอกจากพ่อบ้านที่เอาน้ำและอาหารมาให้
พอถามว่าที่นี่ไหน ชายแก่คนนั้นก็ไม่ยอมบอกอะไร
อีกด้านหนึ่ง ภายในห้องทำงานเจ้าของคฤหาสน์
โคลสันกำลังนั่งฟังเรื่องราวจากลูกน้องที่ระหว่างเดินทางกลับบ้านพักได้ไปสืบเรื่องของหญิงสาว
จนได้รู้ว่าหย่งต๋าหลอกลูกสาวไปให้คนของหลีเหลียนจับตัวไป
“แกบอกว่าหย่งต๋ากำลังไปหาหลีเหลียนงั้นเหรอ”
“ครับ
ผมว่าหย่งต๋าคงไปเอาเงิน”
“ค่าตัวผู้หญิงคนนั้น”
“ผมคิดว่าใช่ครับ
เพราะตอนนี้หย่งต๋าเป็นหนี้พนันในบ่อนของกงฉือ”
“เลยต้องขายลูกสาวใช้หนี้”
“ครับ เพราะสภาพการเงินของหย่งต๋าตอนนี้ย่ำแย่มาก
ตั้งแต่หย่งต๋าโดนหลีเหลียนเข้ามายึดถิ่นทำกิน ลูกน้องก็หนีหายหมด
ตอนนี้หย่งต๋าไม่มีรายได้จากทางไหนเลยครับ” เฉินรายงานตามที่สายรายงาน
“แล้วตัวลูกสาวคงไม่รู้ว่าโดนขายให้หลีเหลียน”
“คงไม่รู้ครับ”
โคลสันฟังแล้วก็นิ่งเงียบ
ก่อนจะนึกอะไรบางอย่างได้จึงเอ่ยถามกับเฉิน ที่พ่อของเฉินอาจทราบเรื่องราวในอดีตเกี่ยวกับครอบครัวหย่งต๋า
โดยเฉพาะการตายของภรรยาหย่งต๋า
“เฉิน”
“ครับเจ้านาย”
“พ่อแกเคยพูดเรื่องการตายของเมียหย่งต๋าบ้างหรือเปล่า”
“ไม่เคยครับ
ว่าแต่เจ้านายสงสัยอะไรหรือครับ”
“ก็เรื่องการตายครั้งนั้นมีพ่อแม่ของผู้หญิงที่ชื่อรยาวดีอยู่ด้วย
ฉันอยากให้แกไปสืบ” จู่ๆ โคลสันก็อยากรู้เรื่องหญิงสาวคนนั้นขึ้นมา
ที่ก็ทำเอาเฉินแปลกใจไม่น้อย เพราะผู้หญิงคนนั้นดูธรรมดา ต่างจากคู่ควงคนอื่นๆ
ของเจ้านายหนุ่ม
“ผมจะพยายามสืบให้ได้มากที่สุดครับเจ้านาย”
“งั้นก็เร่งสืบให้ฉันด้วย” บอกกล่าวจบแล้วโคลสันก็บอกให้ลูกน้องออกไป
ส่วนเขาก็ลุกเดินไปยืนริมหน้าต่าง สายตาเพ่งมองออกไปที่ทิวทัศน์ด้านนอก ก่อนที่ใจจะนึกไปถึงใบหน้าของใครบางคนที่ถูกคุมตัวไว้ในห้องพัก
‘เราเคยเจอกันที่ไหน
รยาวดี’
ebook พร้อมโหลดค่ะ
 |
|
 |
|
 |
|
 |
|
 |
|
 |
|
 |
|
ความคิดเห็น